Lot van de tweede. Niet schuldig over voelen hoor! Ik denk -over het algemeen genomen- dat op eerste kinderen meer gelet wordt. En dat heeft voor- en nadelen. Een oudste kind krijgt vanzelf ook meer aandacht, zolang er nog geen broertje of zusje is. Maar de jongere kinderen hebben dan weer het voordeel dat je al een keer hebt kunnen oefenen en gewoon meer ervaring hebt. Bij ons speelt ook mee dat de jongste ook wat makkelijker door het leven huppelt. De oudste had als dreumes echte driftbuien waarbij hij met zijn hoofd op de grond bonkte en wel bezeten leek. Toen hij ouder werd had hij vaak verdrietige, haast depressieve, buien. Aangezien hij een duidelijke voorsprong had, was het logisch om die dingen aan elkaar te koppelen. Dan gaat het ook meer opvallen. En hij liet ook wel zien wat hij kon omdat hij, nog steeds, heel erg de behoefte heeft om dingen goed te doen. Of anders maar niet. (Fixed mindset / faalangst) Onze jongste is veel meer een blij ei. Daardoor hebben we om hem gewoon minder zorgen. En hij vindt het zelf allemaal ook niet zo belangrijk. Hij kan iets wel of niet, het maakt hem niet uit. Als hij iets nog niet kan en het wel wil leren, probeert hij het gewoon nog een keer. We zien hem dus ook fouten maken. En er zijn dingen die hij wel kan, maar gewoon niet doet. Net zo makkelijk om het je grote broer te laten oplossen. Op de één of andere manier valt onze jongste daardoor minder op. Terwijl hij ook wel heel pienter is. Het is geen absolute natuurwet hoor. Maar ik zie eigenlijk wel vaker dat een volgend kind in een gezin wat minder tobberig is, wat makkelijke door het leven wandelt. Ik ben benieuwd of dat bij meer gezinnen hier ook herkenbaar is.
Die van ons gaat nu overal tegen in. Waarom?? Is dat een leeftijdsding? Hij is 7 bijna 8. Op school zijn ze zoekende omdat hij steeds verder voor loopt. Ik ben elke dag nu zo ontzettend moe. Moet constant nadenken over wat en vooral hoe ik het zeg. Als er een discussie valt te starten gaat hij er vol in. Ook op dingen waar van je je denkt waarom. Zijn standaard antwoord is nu recht tegenover die van mij. Als dit een fase is duurt die al veel te lang en ben er helemaal klaar mee.
M’n 4 jarige gaat ook ooooooveral tegenin momenteel. En daarnaast wil ze allllessss wat broer ook heeft. Vooral simpele onzinnige dingen. Is hij ook een keer aan t kleuren, moet ze perse de stift die hij heeft. In discussie gaan doet ze trouwens altijd al. Tis echt een schatje als ze mag wat ze wil. Maar soms, als ze wat in dr kop heeft……. Ik heb het idee dat ze soms gewoon vergeten dat ze niet volwassen zijn, bij m’n oudste ook, ze voelen zich zo groot, willen zoveel autonomie. Maar zooo vermoeiend.
Die van ons dacht al sinds hij klein is dat hij gelijk was aan een volwassenen. Hij geloofde ook niet altijd de juf. Als kinderen kunnen liegen kunnen volwassenen dat ook. Toen was hij 5 en zat in Gr 3. Hij controleerde de juf of wat ze zei wel goed was Hij is nu ook aan het testen of hij kan liegen. Waarom???? Je bent een open boek en zie het gelijk aan je smoelwerk. Zo vermoeiend. Het lijkt wel een regressie. Zo weer terug naar de peuter puberteit.
Jaa precies. Nooit ja en amen zeggen. Altijd zelf beter weten. Dacht ook altijd dat dat normaal was. Tot ik andere kinderen gewoon zag accepteren wat een ander zegt. Gewoon oké en door met het leven. Ipv alles in twijfel trekken en discussiëren. Ik denk dat we er nooit vanaf komen. Hooguit zijn we al goed getraind als ze echt in de puberteit komen. Hahaha (ik hou die hoop nog even vast)
Hahaha dat is een positieve gedachte! Ik dacht juist jemig als dit het nu al is wat moet het dan met de puberteit. Dan is hij me mondeling als lengte me gewoon ver, ver, ver voorbij.
Zo herkenbaar! Mijn dochter precies hetzelfde. Allerlei boeken gelezen, webinars gevolgd. Maar bij haar werkt dat allemaal niet volgens de boekjes. En als ik dan een consequentie geef, de opmerking: maakt het uit. Op zo'n toontje ook he. Brutaal ook. Ik ben een dombo, een stomme moeder. Vind het ook zeer vermoeiend.
Vreselijk! Hier ook geregeld En @owly hier ook een bijna 8 jarige die zo kan zijn! Vandaag is hij weer niet naar school geweest, zijn broertje is ziek en hoeft niet... Dus hij hoeft dan ook niet! Pfff heel irritant is dat het ook steeds bij mijn man gebeurd, alsof hij zijn vader zijn zachtmoedigheid express gebruikt om z'n zin te krijgen. Ik was echt pissed toen ik thuis kwam, heb 'm ook flink de waarheid verteld... Hoe hij het in z'n botte hersens kan halen dat hij hij niet naar school hoeft omdat z'n broertje ziek is?! Op dat moment boeit niks 'm en haalt hij z'n schouders op, maar om 13:15 leek hij toch 't besef te hebben dat 't eigenlijk wel gek was dat hij thuis was, maar dan kwam 't probleem dat hij niet buiten de "normale" lijnen durft en dus niet op abnormale tijden naar school wil We hebben nu de toezegging dat hij morgen wel gaat, ook al zou z'n broertje dan niet gaan... Ben benieuwd Woensdag volgt het onderzoek met een psycholoog op school... Ook heel benieuwd wat daar uit gaat komen!
Wat een gedoe! Ben benieuwd of jullie knul morgen wel gaat als zijn broertje nog ziek is. Al zou ik die bijna daarom alleen al een dagje extra thuis houden. Spannend dat jullie woensdag meer horen! Verwachten ze naast HB nog andere zaken?
Denk dat ik me maar bij jullie aan moet gaan sluiten Mijn zoontje (5) krijgt hoogstwaarschijnlijk binnenkort een IQ test. Dit speelt al sinds de peuterspeelzaal eigenlijk... Hij is gewoon opvallend slim. Maar er is een discrepantie tussen zijn cognitieve vaardigheden en zijn sociaal-emotionele vaardigheden. Hij heeft een veel te lief karakter, is daarnaast enorm gevoelig en empathisch...maar hij is ook een perfectionist en hij heeft faalangst. Hoewel wij als ouders hem momenteel daarin een enorme ontwikkeling zien maken. School weet niet goed of hij in groep 2 moet blijven of toch door naar groep 3. En sowieso hoe ze hem het beste kunnen begeleiden. Hij wordt pas eind augustus 6 jaar oud, dus dat is ook nog een dingetje... Maar cognitief is hij dus erg sterk. Cijfers tot 100 heeft hij al onder de knie, rekenen t/m 20 ook. Het alfabet kent hij al lang en hij is zelf begonnen met AVI Start omdat hij super graag leest. En nu begint klokkijken ook al. Maar hij is wel een kind dat eerst observeert voordat hij iets doet. Je denkt dan waarom doet hij dit of dat nog niet? En dan doet hij het opeens. Als baby wou hij nooit slapen. Lopen deed hij ook opeens met 11 maanden oud...kruipen heeft hij nooit gedaan. Tot zijn derde zei hij geen woord (ook geen mama/papa); oordeel was ernstige TOS, hij heeft zelfs logopedie gehad. En opeens kwamen er in rap tempo volle zinnen uit. Nu ook weer met fietsen zonder zijwieltjes, maandenlang durfde hij gewoon niet. Tot een paar weken terug. Hij keek ons aan, zei "ik denk dat ik het nu kan", sprong op z'n fiets en zoef, weg was 'ie Ik kan nog wel doorgaan, maar jullie snappen de stand van zaken wel, denk ik Dus we zien het wel hoe het loopt. Ik vind het vooral belangrijk dat hij gewoon kind mag zijn. Al die nadruk op zijn intelligentie vind ik als moeder eigenlijk helemaal niet fijn. Dat stukje faalangst aanpakken vind ik veel belangrijker
Zoontje is vandaag getest, intelligentie en autisme. Morgen zouden ze verder gaan maar hij heeft zo keihard en geconcentreerd gewerkt dat hij al klaar was vandaag! Dus kan hij morgenochtend lekker met zijn klas mee naar het theater. Hij vond het overigens helemaal geweldig om te doen, vroeg of hij volgend jaar misschien weer terug mag komen want in groep 4 vind ik school misschien wel moeilijk Ben benieuwd wat er uit gaat komen. Het gaat verder momenteel best goed op school, hij vindt het geweldig, maar zijn juf blijft bezig met klaarboekjes maken en op zijn verzoek werkbladen voor thuis.
Spannend. Wat verwacht je dat er uit komt? @owly wat een gedoe, had verwacht dat rond die leeftijd het uitproberen wel klaar was en ze gewoon snappen wat er van ze verwacht wordt
Wij hebben vandaag de uitslag van A gekregen. IQ kwam uit op 135. Viel wel op dat het werkgeheugen op een gegeven moment vol zat, en dat ze daardoor rijen niet meer kon onthouden, terwijl ze als ze iets visueel gezien heeft super hoog scoort en wel dingen onthoudt terwijl dat niet eens de opdracht was. Dus we moeten kijken hoe ze naast sporten haar hoofd leeg kan maken.
Spannend! Wat is de reden van een iq test, als ik vragen mag? Of kijken ze breder dan dat? Veel is overigens herkenbaar van onze oudste. Welkom hier!
En dank nog voor alle dames die reageerden op mijn “tweede kind syndroom” bericht. Helpend te weten dat ik niet per se een ontaarde moeder ben . School heeft trouwens aangeboden mee te denken met het kdv voor meer uitdaging voor de jongste. Heel fijn!
Ja wel het een en ander aan handvaten gekregen. Vooral omdat ze haar eigen grenzen nogal makkelijk voorbij loopt, en hoe we haar hier in kunnen gaan begeleiden.
Dat is mij ook nog steeds niet helemaal duidelijk. School pusht dit nogal. Zelf denk ik dat, dat op deze leeftijd nog niet betrouwbaar is? Ze kijken naar eigen zeggen ook wel breder dan alleen IQ. Binnenkort kijkt de intern orthopedagoog mee in de klas. En we zijn opgeroepen voor het consultatiebureau (maar daar hebben we in 5 jaar tijd nog niks aan gehad ). Bedankt voor de welkom!
Pfffff…. In het kader van overal tegenin gaan en vooral doen waar ze zelf zin in hebben, hebben ze allebei vanmiddag nog wat tandjes bijgezet zeg. Tis dat we het er vanochtend over hadden, anders had ik gedacht dat k iets totaal fout doe. Blij dat ze op bed liggen.
Ik zie echt geen reden om hem, na 2 volle jaren kleuteren, nog eens groep 2 te laten doen met hoe hij cognitief is eigenlijk.