Dit vind ik een lastige. Bij 2016 was het overduidelijk dat hij snel was. Hij las en telde tot 100 voor de basisschool. Rekenen deed hij ook al. En met 5 kon je hem een best grote som geven. Toen hij 2 was ging hij puzzels van 100 doen. Hij hoefde het begin van de dingen te snappen en daarna begreep hij vlot het systeem. Van 1 tot 10 was moeilijker dan van 11 tot 1000. Maar mijn oudste praatte lang onduidelijk. Pas rond een jaar of 6 was hij verstaanbaar voor de buitenwereld. Maar hij zit toch vooral met fluide rederneren extreem hoog. Dat was niet makkelijk te zien. De aanwijzingen zaten in het nonverbale. De wetenschap dat het in de bloedlijn zit maakt dat ik wel het eea als mogelijk zag. Maar met de andere 2 is het ook nog de vraag of zij ergens in hetzelfde gebied zitten. Wat mij tot nu toe opvalt is dat mijn jongste met 12 maanden al in stappen kon denken. En dat mijn dochter heel snel met creatieve oplossingen komt. Maar of ze hb zijn weet ik niet. Ik heb vroeger voor mijn oudste 4 was nagedacht aan thuisonderwijs. Nu achteraf heb ik er ondanks al het vechten toch geen spijt van dat ik het niet heb gedaan. hb komt ook met uitdagingen. En het is wel fijn om dat niet allemaal zelf te hoeven doen. Ik geef wel een deeltje thuisonderwijs. Maar dan om de dingen die op school niet kunnen of gebeuren op te vangen.
Ja draait nu al een paar jaar. Bij mijn oudste 8 jaar geleden was het nog niet. Ik hoop heel erg dat het gaat lukken, hij is gewoon klaar met de langdradige basisstof en heeft erg weinig aansluiting. Hij is wel sociaal en ik zie dat hij op plekken met andere slimme kinderen wel makkelijk aansluiting heeft, ondanks de ass die in augustus ongetwijfeld uit de test gaat komen. Ben ook blij dat het zo dicht bij huis is, hij is zelfs nog nooit naar de supermarkt geweest alleen dus hij wordt niet gedwongen tot zaken waar hij niet aan toe is.
@Spiekerbox: Misdiagnose komt (veel) voor bij hb, maar dingen kunnen ook in combinatie met elkaar voorkomen. Hb en ASS sluiten elkaar bv. niet uit. Bij onze oudste viel vooral op dat ze niet ‘in de boekjes’ paste. We begrepen niet waarom mensen zo enthousiast waren over boeken als Oei, ik groei, want we herkenden wat daar in stond helemaal niet in ons kind. Het is nooit een standaard kind geweest - in alle opzichten - dus ze past niet in dat soort beschrijvingen. Bij haar speelt een combinatie van dingen, die elkaar regelmatig tegenwerken. Thuisonderwijs was en is voor mij geen optie. Ze neemt van ons op dat gebied weinig aan en zou zich daarnaast waarschijnlijk te eenzijdig ontwikkelen, omdat ze dan voornamelijk zou doen wat haar goed ligt en wat ze interessant vindt. Daarnaast vind ik het belangrijk dat ze leert leven in en met de maatschappij. En de maatschappij met ‘haar’ (dat is natuurlijk breder: met alle mensen die niet ‘gemiddeld’ zijn). Het zou alleen wel heel wenselijk zijn als vooral dat laatste met iets meer ruimdenkendheid en mogelijkheid tot aanpassing e.d. gepaard gaat…vooral omdat het nu soms overkomt alsof ‘niet gemiddeld’ ‘niet goed’ betekent en dat is natuurlijk grote onzin.
Nogmaals dank voor alle input! Stof tot nadenken. Ik zou hem het liefst 'gewoon' op school willen hebben, maar ben er wel wat huiverig voor. Door mijn eigen ervaringen én vooral ook door verhalen van anderen. Maar ik weet dat het hem op veel vlakken ook goed zal doen. Thuisonderwijs in aangepaste vorm naast school is ook een optie inderdaad. Ik vermaakte mezelf vroeger thuis met lezen, verhalen schrijven, puzzels maken voor anderen, dingen ontwerpen en maken, enz.. Maar ik kan voor mijn zoon hopelijk wel wat betekenen hierin, waar mijn ouders dat niet konden.
Ik weet niet hoe het bij andere is, in hoeverre de ass hierin mee speelt thuis. Maar het is ontzettend lastig om mijn jongens iets te laten doen wat ze niet willen. Vooral de oudste heeft de neiging om taal te laten voor wat het is. Als er geen balans is kunnen ze nog zo slim zijn. Maar dan loopt het op school ook spaak. Bij ons is de uitdaging dus niet enkel de leuke kant op. Bij mijn oudste gaat het voornamelijk om de dingen die niet lekker lopen op school. 2016 heeft meer ruimte over en doet thuis voornamelijk dingen die hij leuk vindt. Wat ook nog een punt is dat je niet wil dat ze te ver voor gaan lopen. Dat is niet bij elk kind te voorkomen. Maar als het even kan zou ik dan uitdagingen zoeken die niet zorgen voor verveling in de klas. Mijn dochter wil graag leren, maar wil niet zo zeer echt gassen vooruit. Bij haar kan ik dan makkelijker aan de slag met automatiseren/fijne motoriek. Nu ze het nog niet vervelend vindt om meer van dezelfde basis te doen. Om mij heen zie ik dat het deel automatiseren vaak toch graag overgeslagen wordt door hb kinderen.