Ik lees het nu pas goed. In mijn hoofd ging het om de overweging versnellen naar groep 3 of gewoon door naar 2, maar als ik het nu dus goed begrijp willen ze hem nóg een keer groep 2 laten doen? Waarom?! @Aegyo
Ik dacht ook dat het ging om nu nog door te stromen naar groep 3 en na de zomer groep 4. Dan snap ik de iq test ook wat meer.
Nou die van ons in ieder geval niet Ook drammen om dingen. We zijn heel makkelijk. Je krijgt een antwoord met uitleg. Een nee is een nee. Een ja kan nog een nee worden. Een misschien kan alle kanten op behalve als je direct een antwoord wil. Dat leerde hij heeeeel snel.
Ja, vervelend is ook wel dat ik met zijn gedrag ook gelijk mijn hakken in het zand zet en het heel lastig vind om dan zijn kant te bekijken... Dus dan is mijn 1e reactie ook "morgen blijft B thuis en gaat J alleen naar school" Mja is ook kinderachtig haha Ik baal wel dat ik morgen ook weer om 7uur al moet werken waardoor m'n man het allemaal alleen weer moet doen... Kost hem ook een hoop moeite en energie! Woensdag is 't onderzoek pas, donderdag doen we dan een intake gesprek (ja snap ik ook niet echt) en dan krijgen we pas anderhalve week later "de uitslag" heb wel gevraagd in de aanvraag of ze naast het intelligentie onderzoek ook kunnen onderzoeken of zijn gedrag ook door een stoornis verklaard kunnen worden
Zou het te maken hebben met leeftijd, hb of hebben we pech en is het beide? En natuurlijk zou dat extra lang duren omdat ze zo stront eigenwijs zijn.( die van ons in ieder geval)
Haha dan reageren we het zelfde. Maar soms zo moe, onze zoon is soms net een radio, hij blijft maar praten en zenden. Dan ben ik te moe om echt te reageren op wat wel belangrijk is. Het maken van onderscheid is erg lastig als je zo veel moet filteren. Hier was het in ieder geval een iq test en keken ze of er wat anders in de weg zat. Blijft spannend dat soort gesprekken, alvast succes!
Omdat hij sociaal-emotioneel gezien totaal nog niet klaar is voor groep 3 Zijn gedrag is meer groep 1. Wat zich ook uit in vriendjes maken...die zitten allemaal in groep 1. Dat maakt het ook zo lastig allemaal. Je kan qua leerstof wel klaar zijn voor groep 3, maar als je dan geestelijk niet lekker in je vel gaat zitten, dan heb je ook een flink probleem. Ik denk dat school de mate van discrepantie duidelijker in beeld wil hebben?
Niet op je plek zitten in de groep laat ook sociaal ander gedrag zien. Hoe gaat hij om met oudere kinderen, die op zijn cognitieve niveau zitten? En met volwassenen? Hopelijk krijg je duidelijkheid.
Als eerste welkom! Die nadruk lijkt soms erg te liggen op oq maar als je daar niks mee doet en laat vallen is die van ons niet bepaald gezellig... Bied je hem dingen aan en zit je op niveau dan hebben we een ander kind. Al blijft een dingetje omdat hij steeds sneller lijkt te gaan. Onze zoon was net voor de zomervakantie 5 geworden toen hij naar gr 3 ging. Hij ging juist sociaal aanpassen tussen de gr 1 kinderen. (Lees peuter/kleuter fratsen) Dus zo jong naar gr 3 was hier geen probleem. De faalangst is een ander punt. Hij had daar alleen last van met tekenen. Dan moest alles precies zoals hij het had bedacht. We leerde hem toen als het niet is zoals je hebt bedacht maak je er wat anders van. Dat wel heeeeel vaak herhalen. Het leren leren kun je ook pas leren wanneer je tegen een grens loopt. Dus dat is lastig want die moeten ze eerst vinden. Korte lijnen met school is dan belangrijk. Zodra je veranderingen ziet thuis of juf op school praat je elkaar weer bij. Kijk je waar het aan kan liggen.
Een vriendinnetje van mijn dochter zat in groep 2 in een combinatieklas 1/2, ze begon zich steeds meer als een peuter te gedragen, ook huilen met wegbrengen. Er was ook een groep 2/3. Ze is na een paar maanden overgezet. Dat huilen en kinderachtige gedrag (voor haar leeftijd dan) verdween meteen. Ze is van december, dus wel een jonge leerling. Kijk ook uit dus dat bij gebrek aan aansluiting met de lesstof en met leeftijdsgenootjes qua interesses, het ene kind zich juist aanpast door zich jonger te gedragen, het andere kind bijv. meer naar oudere kinderen trekt. Natuurlijk kan het sociaal emotioneel er echt nog niet aan toe zijn, maar het gedrag wordt ook niet altijd juist geïnterpreteerd.
Onze zoon loopt cognitief ook voor, maar ze hadden wel wat twijfels over zijn sociaal/emotionele ontwikkeling. School heeft toen besloten dat hij na de zomervakantie in de ochtenden mee zou draaien met groep 3 met lezen en rekenen en de middag nog spelen in groep 2, dit zouden ze tot de voorjaarsvakantie doen. Echter bleek hij sociaal emotioneel prima mee te kunnen en is hij na de herfstvakantie helemaal over gegaan naar groep 3. Hij doet het nu super goed en zit prima op zijn plek. Cognitief loopt hij nu flink voor, zit voor de meeste vakken op M5 niveau. Hij is trouwens vorige maand 6 geworden
Ik denk dat sociaal en emotioneel ook niet altijd als een geheel gezien moet worden. Sociaal kunnen dingen gekopieerd worden of de makkelijke weg gekozen worden. Mensen, ook kinderen kunnen maskers dragen. Ik denk dat veel jonger het gedrag al los kan raken van het gevoel. En dat daar ook meer aandacht voor moet komen. Het is de bedoeling dat deze twee dingen in lijn met elkaar liggen. Maar ik geloof niet dat dat altijd het geval is. En dat het één juist het ander kan verstoren.
@Aegyo: Faalangst aanpakken is absoluut belangrijk, maar dat doe je niet door een kind werk onder zijn niveau te geven ed. Als ik lees wat hij al kan, dan zal groep 3 zelfs al saai worden waarschijnlijk…laat staan als hij nog een jaar verder is in zijn ontwikkeling. Karakter kun je ook niet veranderen… Ik zeg niet dat hij naar 3 moet, ik ken hem niet, maar ik zou wel goed nadenken over wat goed voor hem is (maar dat doe je volgens mij ook!). (Mijn oudste had in groep 1 ook enkel vriendinnetjes uit groep 1. Waarom? Omdat ze perfect doorhad dat zij in groep 1 zat en dat zo ‘hoorde’ en dat kinderen uit groep 2 na de zomervakantie niet meer in hun klas zouden zitten ed. Ook qua gedrag paste ze zich haarfijn aan aan het gedrag van kinderen om haar heen en op basis van wat leerkrachten ed van haar verwachten.)
Ik lees inderdaad wel wat dingen in je verhaal die kenmerkend kunnen zijn voor hoogbegaafdheid. Meteen lopen zonder te kruipen, laat praten en dan ineens goed. Maar ook de gevoeligheid en empathie die je noemt. Hoogbegaafdheid is veel meer dan intelligentie. Ik snap je helemaal dat je niet wil dat de nadruk vooral op zijn intelligentie wordt gelegd. Maar als hij inderdaad hoogbegaafd is, hoort dat stukje er wel bij. Weet je al waar het onderzoek gaat plaatsvinden? Dat is niet per se iets wat de school beslist hè, daar heb je zelf ook wat in te brengen. Zorg dat het een praktijk is die ècht kennis heeft van hoogbegaafdheid. Liefst een praktijk die er echt in gespecialiseerd is. Een praktijk die denkt met alleen een IQ-onderzoek iets te kunnen zeggen over hoogbegaafdheid weet er niet genoeg van. Het is dus ook belangrijk dat ze een breed onderzoek doen. Dus niet alleen een 'droge' IQ-test. Ze moeten ook kijken naar creatief denkvermogen, doorzettingsvermogen etc. Een IQ-onderzoek doe je in principe één keer, misschien nog een tweede keer als je kind al vroeg getest is. Dat betekent ook dat àls je het doet, je het meteen goed moet doen. Ik vraag me trouwens wel af waarom school per se een IQ-onderzoek wil. Wat denken ze daar uit te halen? Is het antwoord op die vraag noodzakelijk om te bepalen of ze hem in 2 laten of naar 3 laten gaan? Volgens mij is een IQ-onderzoek daar niet geschikt voor. En zelfs als het geschikt is, klinkt het voor mij een beetje als met een kanon op een mug schieten. Als school heb je echt wel inzicht welke bagage kinderen nodig hebben om in groep 3 te starten. Aan de leesvoorwaarden voldoet hij al ruimschoots. Werkhouding en motoriek spelen ook een rol. Dat hebben ze zonder IQ-onderzoek toch ook in beeld? Of vinden ze de test nodig om te bepalen welk leerstof-aanbod bij hem past? Ook dan kom je met een IQ-test bedrogen uit, denk ik. Want daar komt hooguit uit DAT verrijking een goed idee is (of niet). Maar WAT je dan precies gaat doen, en HOE zul je als school alsnog zelf moeten bedenken.
Vandaag intake gesprek gehad met de psycholoog die gisteren al de tests met J heeft uitgevoerd. Het was echt ene heel fijn gesprek waarin ze eigenlijk gelijk al aangaf dat J idd tegen hoogbegaafdheid aan zit... Hij scoorde precies 130 maar dit moet nog door een gz psycholoog worden nagekeken en om daadwerkelijk als hoogbegaafd bestempeld te worden moeten er meer testen gedaan worden die ik eerlijk gezegd niet belangrijk vind nu. Het is fijn dat zij gelijk al kon zien dat hij nu dus onderwijs krijgt die niet aansluit bij zijn behoefte en ze gaat nu adhv vragenlijsten verder uitzoeken of hij wellicht autisme erbij heeft. Dit vind ik belangrijk om te weten omdat dat natuurlijk inhoud dat we op een andere manier dingen zouden moeten benaderen als dat hij enkel hoogbegaafd zou zijn! Dus we zijn er nog niet, maar dit was al zo fijn om te horen... Ze gaf wat dingen aan en dat viel zo als een puzzel op z'n plek
Onze zoon ging zich aanpassen aan de jongste kinderen. Hij mocht meedraaien in gr 2 en paste zich daar aan. Sociaal zijn deze kinderen vaak juist wel ver. Ze denken wel echt anders. Omdat hij zich aan ging passen mocht hij de laatste maanden officieel naar gr 2 om daarna mee te gaan naar gr 3. Hij heeft wel als nadeel dat hij groot is, een mega woordenschat heeft maar nog steeds een knulletje van 7. Voor de rest kan hij door voor een 9 jarige. Zo lijkt hij sociaal ook achter.
Bedankt voor alle lieve, behulpzame reacties allemaal Ik moest vandaag een SIDI 3 lijst invullen en toen kwam het opeens een beetje op me af. Plus dat zoonlief aan het einde van zijn (tweede) zwemles zei: "Mama, papa? Vonden jullie het wel leuk om te zien wat ik deed?" Dat is toch geen standaard iets voor een 5 jarige? Dan denk ik verdikkie mannetje, JIJ moet het leuk vinden. JIJ mag er zijn. Zwemles is voor JOU. Je hoeft niet altijd zo gevoelig naar anderen toe te zijn
Vanochtend werd ik gebeld door de juf van m’n oudste om een update te geven. Ze had ondertussen twee gesprekjes met hem gehad over hoe het met hem gaat en wat hij graag wil. Hij wil graag Spaans leren en leren programmeren. Ze dacht dat er op school wel een programma beschikbaar was voor Spaans, dus gaat kijken of ze daar een inlog voor kan aanmaken. En of het wel geschikt is voor een 6 jarige. Ook rekenen was doorgetoetst. Bepaalde onderdelen beheerste hij nog niet volledig, daar moet hij dag 1 van de uitleg meedoen. De andere onderdelen moet hij direct zelfstandig aan de slag. Ook hoeft hij niet alles meer volledig te maken. Bepaalde dingen wel, voor het automatiseren. Verder wil hij graag voorlezen, dus misschien mag hij een keer voorlezen bij de kleuters. Ook een goede oefening, nieuwe dingen doen, voor een klas spreken enzo. Voor nu is het plan dus vooral zoeken naar iets om het te motiveren leren doorzetten, z’n executieve functies te gebruiken. En dan vooral in iets waar je lang en diep op in kunt gaan. Dus Spaans als dat lukt. En anders kijken naar iets anders. Hij heeft in de klas ook wel aansluiting, speelt wel met andere kinderen. Maar door z’n sterke rechtvaardigheidsgevoel soms wel moeite hoe op situaties te reageren. Al met al ben ik wel tevreden met het resultaat.