Klinkt als een goed gesprek! Ze staan. In ieder geval open voor dingen. Zoon doet op school als thuis Scratch. Dat is programmeren en bouw je een eigen spel. Wij leende een boek bij de bieb.
Dat klinkt goed. Hij wil graag een spel leren bouwen idd. Hij mag nu eerst met de beebot aan de slag op school. Is voor een 6 jarige denk ik ook hartstikke leuk. Ze hebben ontzettend veel leuke juffen daar, die voor alles open staan. Dus denk dat ze van alles willen proberen. Hoop alleen dat ze hem ook genoeg kunnen leren doorzetten. Maar ook dat is een leerproces en hoeft natuurlijk niet nu direct al te lukken. (ze doen sowieso een boel leuks in de klas, zie regelmatig foto’s voorbij komen dat ze buiten sommetjes maken met stoepkrijt, en veel letter en woord speurtochten over het schoolplein. Ren en lees spelletjes enzo. M’n zoon vindt dat ook erg leuk, ondanks dat het niet zijn leerniveau is.)
Dat klinkt super leuk!! Zag laatst op het Jeugdjournaal ( kijk ik samen met zoon) een school die ook veel buiten rekende. Zag er super uit. Fijn dat ze zo veel enthousiaste leerkrachten hebben Het leren leren en doorzetten is een lang proces. Maar dat kun je ook pas doen wanneer je aan je grens zit.
Gisteren een mooi bericht gehad over de middelste, zijn juf heeft vast en letter test bij hem afgenomen en daaruit blijkt dat hij de "ie-ou-au-oe" nog niet herkend en beheerst dus of we die vast met hem willen oefen zodat hij straks in groep 3 gelijk met de zon lijn kan Starten en hij dus een betere staat kan hebben als de oudste... Zo fijn dat zijn juf al zo mee denkt! Bij hem in de klas zit ook een meisje die voor loopt en ze hebben een leuke klik samen en kunnen dus ook de moeilijkere opdrachten samen doen en dat is ook fijn! We hebben het weekend ook de vragenlijsten ingevuld over de oudste ivm autisme onderzoek en dat vond ik echt heel lastig... Gaf me ook heel erg het gevoel dat ik mn kind eigenlijk helemaal niet ken Maar ook de vraagstelling soms dat ik het 1 vond en m'n man het ander... Of dat ik dacht ja nu niet meer, maar een jaar geleden nog wel... Maar je moet het over de afgelopen 6 maanden invullen... Ben erg benieuwd naar het gesprek daarover
Wij hadden maandag gesprek met de juf en IB-er over de jongste. Ik vond dat de IB-er wel heel erg vaak zei oh ja daar kan de juf wel iets voor bedenken, terwijl het nu juist ons idee was dat zij de juf wat ging helpen. Maar vandaag was er meeloop ochtend en mochten wij een half uurtje mee de klas in kijken wat ze doen, en daar heeft dochter laten zien dat ze haar eigen kast heeft gekregen met allemaal moeilijkere werkjes en puzzels enzo. Gister had ze al een memory met rijmwoorden gedaan, en vanmorgen hebben we samen een houten puzzel van 100 stukjes gemaakt en dan zit ze echt met haar tong uit de mond te werken. Toen we weg gingen was die nog niet af, maar net kregen we een foto van een glunderend meisje dat hem wel af had. Het enige is dat ze dus echt niet willen praten over haar volgend jaar naar groep 2 doen. Ik weet dat dit bij A ook een probleem was. Ja ze moet eerst groeien in gedrag en de kans krijgen een kleuter te zijn. En volgend jaar wordt het heel anders want dan zit ze niet meer in een instroom groep en zullen er veel meer gelijkgestemde zijn. We wachten volgend jaar maar even af, en anders wisselt ze maar gedurende het jaar. Voor nu gaat het naar school gaan in ieder geval weer iets minder moeilijk.
@bulakgirl wat fijn dat ze het actief aanpakken. Alleen die letters leren ze toch ook als hij de zon methode doet, waarom moet je die dan alvast oefenen. Maar misschien vindt hij het wel leuk om daar thuis al mee aan de slag te gaan?
Aan het begin van groep drie worden klank testen gedaan bij alle kinderen in de klas. De kinderen die dan hoog genoeg scoren krijgen zon. Zo gaat het hier in ieder geval.
Ze moeten de lettertest doorstaan willen ze met zon mogen starten, en dat zou hij nu dus nog niet redden, maar ik verwacht dat als wij nu vaak genoeg de letters aanwijzen hij het zo oppikt en dan is er geen probleem... We hebben nog zeker 4 maanden de tijd
Dat laatste doen ze hier heel veel bewegend leren enzo. Is echt ideaal voor mijn dochter, lekker wat beweging.
Haha hier ook Hij had een cursus gehad maar dit boek was wel iets anders. Leuk om even door te kijken of hij het nog moeilijker kon maken. Hij is nu vooral creatief om er geluiden aan toe te voegen. Gelukkug vraagt hij het wel even of het kan. Het kan zo zijn dat je gegrom of andere geluiden uit ons huis hoort komen. Hij is erg enthousiast over.
Hoe gaan jullie om met het stukje zin door drijven? Ik heb mijzelf gisteren niet zo netjes gedragen en daar vanmorgen ook mijn excuses naar J over gemaakt, maar zodra hij in zijn hoofd heeft gehaald dat hij ergens recht op heeft stopt hij niet voor hij zijn zin heeft. (en dat haalt bij mij het bloed onder m'n nagels vandaan) Situatie: jongens zijn druk, luisteren slecht en staan met elkaar te etteren (elkaar schoppen, kietelen etc) ipv tanden poetsen. Ik zeg dat ze met dit gedrag dus niet langer op mogen blijven en na het tandenpoetsen gelijk hun bed in moeten. (ik had eigenlijk gedacht dat ze nog even op de kamer mochten spelen) nou dit had ik dus beter niet kunnen zeggen want de oudste heeft nu in zijn hoofd gehaald dat hij op wil blijven en niet wil slapen. Ik ben daarna een uur bezig geweest met hem, hij wilde niet naar bed want hij had recht op langer opblijven. Ik heb hem keuzes gegeven "of je blijft op en je verjaardag gaat niet door zondag, of je gaat naar bed en we kunnen een leuk feestje hebben en kun je dan opblijven" hij koos voor nu opblijven en dus heb ik zijn verjaardag gecancelled. Toen ging de ruzie natuurlijk over de gecancellede verjaardag en dat ik de berichten moest verwijderen anders ging hij niet naar bed... Ondertussen de andere kindjes ook weer wakker en hij maar blijven gillen en huilen en zijn zin doordrijven over wat hij vindt dat moet. En misschien had ik niet zoiets rigoureus moeten zeggen als "we skippen dan je verjaardag" maar ik kon zo snel niet een andere keuze bedenken die hem zou raken... De theorie die ik tot nu toe kan vinden is, niet op in gaan en geen discussie aan gaan. Niet toegeven aan wat hij wil, maar duidelijk blijven. Dit heb ik geprobeerd maar toch is het geëscaleerd. En in dit geval had ik 'm ook niet meer even moeten laten, want dan had ik hem zijn zin gegeven... Ik ben op een gegeven moment de andere kinderen gaan troosten en heb hem gezegd dat hij weg moest gaan (stond op de kamer van de baby die aan het huilen was en hij stond daar maar naast te tieren) en toen is hij "weg gelopen" ik hoorde hem bij de voordeur doei roepen (heb ik niet op gereageerd) en de deur dicht slaan... Ik heb even tot 10 geteld en ben daarna natuurlijk met baby en al naar buiten gelopen en gelukkig zat hij op de trampoline bij de voordeur, maar echt deze buien ik heb géén idee hoe ik ermee om moet gaan!
Eerst een waarschuwing, met een consequentie die je ook wat makkelijk uit kan voeren. Dus bv niet voorlezen voor het slapen. Als hij niet weet dat ie op mocht blijven, heb je er niks aan. Dus: jullie/ jij doen dit en dat, ik wil graag dat jullie/jij dit of dat doet, anders geen voorlezen. Bij ons is dat bv geen 10 minuten tablet kijken na het tanden poetsen. Ik zou nooit een verjaardag skippen, dat staat niet in verhouding tot wat ie doet, en daarbij is een consequentie die je nu meteen uitvoert. Dus niet meer voorlezen of in ons geval geen tablet. En ja, dochter gaat dan ook weleens tekeer, maar dat negeer ik dan. Lopen sussen, aanspreken, werkt alleen maar averechts. Maar dan weet ze wel dat ik de consequentie uitvoer, en zal ze, hopelijk, de volgende keer beter nadenken.
@bulakgirl: Wij hebben ivm dergelijk gedrag professionele hulp gezocht. Dat heeft wel geholpen, vooral mbt dat we gewoon doen wat we moeten doen en dat vooral moeten blijven doen. Daarnaast heeft het onze dochter handvatten gegeven mbt beter aangeven en ook inzicht in dat we echt het beste met haar voor hebben en ons ook handvatten mbt voor haar verwoorden wat ze voelt, zodat ze daar zelf ook meer vat op krijgt én zich meer gehoord voelt. Wat ik zelf probeer is vooral zo consequent en ‘zakelijk’ mogelijk zijn. Bedtijd is doordeweeks en in het weekend om die reden hetzelfde, daarvan afwijken staat hier garant voor problemen en discussies ed. Een keer later naar bed communiceer ik duidelijk als dat het een uitzondering is en ik laat weten dat ze voor zo-en-zo laat in bed moet liggen en dat ze voor die tijd haar tanden gepoetst moet hebben (en eventueel nog wat dingen). Ook probeer ik te letten op of de consequenties haalbaar zijn. Het werkt niet altijd, maar het gaat steeds beter.
O idd, hier is bedtijd ook altijd hetzelfde. Ook in vakanties. Als het anders loopt, is het meestal minder makkelijk.
Oh ja, mijn zoon heeft ook van die periodes gehad dat ik hem wel achter het behang kon plakken, strontvervelend en brutaal. Dan moet ik me echt inhouden. Lukt niet altijd. Inderdaad, consequenties bedenken die ook realistisch zijn en goed uitvoerbaar. En het ook doen. Ik schrijfde regels en afspraken op en die staan aan de binnenkant van zijn kast op een lijstje. Zeg ook dat wanneer hij zich steeds niet aan de afspraken houdt hij ze over mag schrijven. Verder niet steeds de discussie aangaan en dat kun je ook aangeven. Dat het een regel is en geen punt van discussie. Het verschilt per kind, met mijn dochter heb ik dit nooit echt hoeven zeggen of opschrijven. Haar kamer is alleen vaak een zwijnenstal, maar ze houdt zich aardig aan regels. Oh ja, mijn zoon ergert zich met sport en op school bijvoorbeeld kapot aan kinderen die regels overtreden, terwijl hij er zelf ook vaak een handje van heeft.
Bedankt voor de tips, misschien moet ik voor mezelf gewoon van te voren even bedenken wat realistische consequenties kunnen zijn... Probleem is nl vaak dat het hem niet zo boeit als er kleine dingen niet mogen, zolang hij z'n zin maar krijgt! Wellicht moet dat de consequentie dan maar zijn, dat hij zijn zin krijgt in ruil voor iets anders kleins.
Ha allemaal, mag ik hier een vraag stellen voor jullie advies? Wij hebben 3 kinderen, 5, 9 en 12. Bij alledrie altijd wel gemerkt dat ze sneller denken dan andere kinderen, maar nooit echt reden gehad om hier verder op te testen; het hoort bij ons gezin en ze komen goed mee social gezien en op school. Wel hebben we bij de middelste al sinds jong door dat ze hoogsensitief is en vorig jaar met haar een coaching traject gedaan ivm emotie-regulatie en angsten. Onze oudste heeft op jonge leeftijd gehoorproblemen gehad, daar linkten wij zijn moeite met taal, spelling etc altijd aan. Hij kon dit altijd wel prima compenseren en omdat dit op de basisschool nooit té veel fouten in de categoriewoorden waren, werd dit vanuit school nooit echt als probleem aangemerkt. Nu hij op de middelbare zit, loopt hij er met alle talen wel hard tegenaan en heb ik sterk het vermoeden dat hij een beelddenker. Pas laatst ben ik wat meer informatie gaan opzoeken over hb en leerde ik dan hb, hoogsensitief en beelddenken geen losstaande eigenschappen zijn, maar vaker samen voorkomen. O.a. omdat de angsten van onze dochter toch weer terugkomen, de coach gaf ons wel wat handvatten, maar dat was meer symptoombestrijding dan dat ze er van af is, willen we nu toch verder in het hulptraject. Ook twijfel ik nu of een hb test hierbij nu wel van meerwaarde zal zijn. En dan alleen haar laten testen? Of dan ook de oudste en misschien zelfs ook meteen de jongste? We weten alleen niet goed waar we het beste kunnen beginnen... De coach hebben we zelf benaderd na een aanbeveling uit nabije king. De huisarts hebben we hier nooit specifiek over gesproken, daar zijn we met onze middelste dochter alleen vaak geweest ivm een jaar lang niet-verklaarbare buikpijn. Toch bij de huisarts een gesprek en kijken waar hij naar kan doorverwijzen? Of hebben jullie andere tips? We wonen in het Westland trouwens. En zien jullie meerwaarde om een hb test te laten doen (en zo ja, waar)? Of wat was voor jullie de reden om uiteindelijk wel/niet je kind(eren) te laten testen?
Dat hij heel makkelijk zegt "prima, dit is wat ik wil dus als ik dan niet mag lezen is dat goed dan kan ik lekker mijn zin doen" Dus als de consequentie hem niet "raakt" dan gaat de uitkomst altijd zijn dat hij zijn zin zal krijgen ipv dat hij doet wat wij van hem wensen. En dat moet ik dan misschien maar gaan accepteren.