Voor mezelf wil ik wel, maar ben nog niet zo ver dat ik de stap naar de huisarts durf te zetten. En daarnaast zag ik de wachtlijsten. Voor de kerst ben je niet aan de beurt, als je al geluk hebt. Voor m’n zoon is de zorgvraag vooral wat voor onderwijs heeft hij nodig. Denk dat we dat via school kunnen spelen en dus iets minder lang hoeven te wachten.
Nee, natuurlijk werkt dat niet. Dat ze dat zelf niet snappen... Kind is 6. Hier moet dochter eerst haar gecompacte werk doen en gaat dan op het leerplein zitten, met nog 2 andere kinderen uit de klas. Daar loopt dan altijd een onderwijsassistente en nog iemand rond voor vragen en hulp.
Is ook best een stap. Merk in mijn werk (GGZ) wel vaak dat de duidelijkheid uiteindelijk heel veel rust geeft (zowel als de classificatie er wel is als wanneer er geen sprake van ass blijkt te zijn). Mocht je vragen hebben over autisme onderzoek of gewoon je ei kwijt willen, mag je me altijd pb'en.
Onee dat werkt helemaal niet. Dat werkte bij onze knul ook niet. Die was ook niet van plan andere dingen te doen dan de andere kinderen. Daarnaast hebben vlotte kinderen nog steeds uitleg en begeleiding nodig. Als ze na het werk nog meer werk krijgen is dat niet eerlijk. Daarom maakte onze knul niks en pas in de laatste 5 min. Hij ging van graag naar school naar het is zinloos want ik leer niks. Alles is saai. Buitenspelen, pauze en gym daar leefde hij naar uit. Tot hij voor straf binnen moest zitten tot het af was. Dus een kind wat de beweging nodig had zat binnen Daarna was het voor de juf gedaan met de pret. Hij was dan zo dwars als het maar kon. De juf van gr 4 had het beter voor elkaar. Maar hij was toen al zo ver vooruit dat niks meer interessant was. Die ontwikkeling die ze door maken stopt niet omdat ze een klas overslaan. Als de juffen zo twijfelen waarom gaan ze dan niet vooruit testen. Laten ze hem verder gaan met de andere cito toetsen. Binnenkort weer toetsen dus valt hij niet buiten de boot. Hij maakt dan alvast een niveau hoger. Ik ben wel blij dat we de overstap hebben gedaan naar een hb onderwijs. We zagen heel veel beren op de weg (moeilijk met afspreken, taxi, geen diversiteit zoals in de samenleving etc) Ondanks het niet ideaal is blijft het altijd nog beter dan dat de oude school aan kon bieden. Hier werken ze ook aan het leren leren en veel aan het sociale stuk. Daarnaast nog heel veel extra vakken en voor een deel kun je kiezen.
Ik denk dat ze het theoretisch best goed uitgedacht hebben en denken hem een plezier te doen op deze manier. Hij heeft de methode toetsen vooruit getoetst, de delen wat hij beheerste hoeft hij niet alles te maken en niet naar de uitleg te luisteren en dus direct aan de slag. Klinkt dus best goed. De delen die nog niet volledig beheerst waren (??) moet hij dag 1 de uitleg volgen en de rest vd dagen hoeft het niet. Klinkt super toch. Maar zat vorige week in z’n rekenboek te bladeren. Blijkt dat ie dit helemaal nog moet maken. Ze hebben het automatiseren getoetst op een computer. Dus ze hebben vooral z’n computervaardigheid getoetst. Mondeling kan hij het binnen een seconde antwoorden, op de laptop is hij dan nog een aantal seconden aan t zoeken naar de juiste knop. Tja, dan is het niet helemaal de automatisering van de sommen die je test. Maar weetje, ik heb ook geen idee wat wel een juiste methode voor hem zou zijn nu.
Klinkt wel ok inderdaad, maar de uitvoering dus zeker wat minder. Het blijft wel belangrijk dat ie de instructie krijgt natuurlijk. Zodat hij zichzelf geen verkeerde rekenmanier aanleert. En hij moet wel de mogelijkheid hebben vragen te stellen. Maar op de computer? Nee, dat werkt ook niet. Beetje een misser.
@Fristi2012: Als er op school geen problemen zijn/als ze die niet zien, staan de meeste scholen niet erg open voor onderzoek via hem, maar hopelijk hebben jullie wel geluk! Verder zou ik juist ivm die wachtlijsten niet al te lang wachten…want dan begin je pas op de wachtlijst als je eigenlijk niet meer kunt wachten…
Ik weet het. Maar als je grootste angst het sociale stukje, met name mensen bellen is, werkt het niet zo goed om die stap te zetten. Ik moet gewoon het gesprek aangaan op school.
Onze huisarts kun je ook mailen/via MijnGezondheidsNet een bericht sturen, zo iets anders misschien een optie?
Theoretisch klinkt dat goed. Als hij teveel fouten heeft gemaakt bij een onderdeel beheerst hij dit nog niet. Nog niet zo gek want het is niet behandeld. Dan volg je dat onderdeel dus wel met de klas. Net als dat automatisering met regelmaat terug komt om het niveau ook te behouden. Op de computer was onze knul ook traag. Uiteindelijk gaat het nu wat beter. Waarschijnlijk hadden ze die beter op papier kunnen doen. Maar waarom dat jullie knul het nog niet gemaakt heeft weet ik ook niet.
Nou, onze jongste begint nu naast het hakken ook te plakken. 3 letterwoorden kan ze nu lezen. We hadden dinsdag alweer gesprek omdat het zo slecht gaat op school en thuis kunnen we dat mooi meenemen. Ik heb wel steeds meer zoiets dat ze niks te zoeken heeft in nog een jaar groep 1
@Fristi2012 ik zou wel zo snel mogelijk hulp gaan zoeken, dan kun je misschien gerichter hulp ook bij het ass stuk krijgen, het is niet normaal dat hij zo moe is van het aan moeten passen
Even mn ei kwijt... Dit is nu week 4 dat we dochter huilend en schreeuwend naar school moeten brengen. Sommige ochtenden gaan aardig, sommige zijn dramatisch. Ze wil niet, is “ziek” en alle excuses om niet te hoeven gaan worden uit de kast getrokken. Tel daar een peuter bij op die al langere tijd een strijd levert om niet naar het kdv te hoeven gaan en ik begin de wanhoop nabij te raken. Ik heb vorige week al overlegd met juf en haar daarna aangemeld voor sensomotorische therapie ivm prikkelverwerking, waar deel van het probleem lijkt te zitten, maar dat laat natuurlijk nog even op zich wachten en ik vraag me af of dat het volledige probleem dekt. Uitdaging leek ze mij genoeg te krijgen, maar ook daar twijfel ik nu aan. Is het genoeg wat ze aangeboden krijgt en hoe bepalen we dat? Thuis laat ze niks meer zien (voorheen wel) en wil ze alleen buiten spelen met andere kinderen of (inhoudsloze) filmpjes kijken. Ze kan/wil niks alleen doen (nooit een held in geweest, maar dit slaat alles zelfs naar de wc gaan wil ze niet meer alleen). Zijn geen van haar vriendjes beschikbaar om te spelen dan hebben we een hopeloos verveeld en gefrustreerd kind in huis tenzij we precies spelen/doen wat zij wil op de manier die zij in gedachte heeft. Niks is goed. Schoolse dingen vond ze voorheen leuk/interessant, nu is daar de volledige weerstand. Eerst dacht ik nog, prima, interesses veranderen en komen in vlagen, maar dit gaat verder dan dat; ze schopt er echt tegen. Laatst vroeg ze aan me “mama, wat staat hier?” en ik zei zoiets als: “kan je het zelf lezen, ik heb m’n bril niet op” (wetend dat het iets was dat ze zeker zelf kon.) “IK GA DAT NIET LEZEN, IK HAAT LEZEN!!”. Compleet buiten proportie, wat mij betreft. Ik weet het gewoon even niet meer. Juf denkt geweldig mee en ziet haar echt wel, maar we komen op het punt dat ik denk dat dat niet genoeg meer is. SI therapie gaan we dus proberen, maar dat gaat niet over het inhoudelijke op school, waar volgens mij toch deel van het probleem ligt. In de vakantie was er immers niks aan de hand. Moeten we haar (breed) laten testen? Didactisch beter laten kijken naar waar ze staat? Haar laten observeren? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat er iets moet gebeuren. Sorry, heel verhaal... Ideëen, opmerkingen, ervaringen, kritische noten, alles is welkom... Toevoeging; we proberen regelmatig het gesprek met haar hierover aan te gaan en willen echt luisteren naar haar en haar gevoel serieus nemen, maar er komt niks uit. Ontkent dat er vervelende dingen gebeuren op school, zegt de juf lief te vinden, zegt ook regelmatig “pittige werkjes” te maken waar ze haar best voor moet doen en school niet saai oid te vinden. Dus ook daar liggen weinig aanknopingspunten.
Wat naar @Archie83 Je zegt dat de juf geweldig meedenkt, wat is haar idee/plan om te doen voor je dochter op school? Ik snap het gedeelte over testen niet helemaal. Wat wil je laten testen? Denk je aan een stoornis? Voor mij klinkt dit heel typisch HB. Op alle vlakken lijkt ze meer en meer tegen obstakels aan te lopen. School, thuis, sociaal, emotioneel.. Ze kan zichzelf niet vermaken (verveelt zich, kan geen rust/focus vinden) , zet zich af tegen dingen waar ze voor moet werken (faalangst/moeite met (zelf)acceptatie/moe van het eeuwige (door)denken) Misschien een idee om met een hb coach / psycholoog te gaan praten voor tips. Het klinkt (voor mij) alsof je meisje zich wat verloren voelt..
Juf had het idee dat ze toe was aan vakantie, eerder dan andere kinderen omdat ze misschien ook beter/sneller beseft dat de vakantie er aan komt. Daarnaast kwamen we dus samen op prikkelverwerking; ze staat continu open/aan. Vandaar de SI-therapie. Op school helpt ze haar met werkjes kiezen (montessori) en probeert haar uit te dagen met wat moeilijker werkjes en helpt haar bijvoorbeeld als ze op een kleedje wil werken maar die voor haar neus weggegrist wordt (stukje assertiviteit). Ik denk alleen dat, omdat N. op school heel netjes en aangepast is, ze niet helemaal doordrongen is van de ernst en denkt goed bezig te zijn (is ze ook, maar het is niet meer toereikend). Over testen: ik denk dat ik/we heel erg de behoefte hebben om echt te begrijpen wat er gaande is. Is ze HB (mijn gevoel zegt van niet)? is het faalangst? is het prikkelverwerking? ASS (denk het niet)? Of doen wij iets verkeerd? Overvragen we haar? Heb ik een mega blinde vlek? Ik merk dat ik het overzicht begin kwijt te raken in alle hypotheses van wat er aan de hand is. Misschien via testen/observeren/doortoetsen/iets anders een stukje overzicht terugkrijgen? Inzicht? Handvatten waar -vooral- ik behoefte aan heb? Nu doen we maar wat (wat normaliter overigens prima is) maar het werkt niet meer. Testen is natuurlijk niet zaligmakend, dat weet ik. Het zegt denk ik iets over de chaos die ik voel en hoe machteloos en onbekwaam ik me de laatste tijd voel in N. kunnen helpen. Ps. ik zie dat je bevallen bent! Van harte!!!!
@Archie83 owww wat is dat gevoel herkenbaar zeg. School doet z’n best, maar heb zo het gevoel dat beide kinderen daar niet zijn wie ze thuis zijn. Ik ben het ook even helemaal kwijt. Weet niet waar ik moet beginnen.
Wilde vanmiddag juf aanspreken voor een afspraak over de oudste, was er een invaller. M’n jongste vertelde dat ze 1op 1 met een juf spelletjes had gedaan. Wat precies wist ze niet, maar was wel gezellig. En ze zegt dat de ib’er ook gekeken had op verschillende momenten van de dag. Dus ben benieuwd of ze daar heeft laten zien hoe ze echt is. Volgens mij is de vergadering volgende week, dus zal nog even afwachten zijn. Soms zou ik ze het liefst gewoon thuis houden en ze lekker leren waar ze zin in hebben.
Wat lastig @Archie83 . Helaas helemaal herkenbaar, de meeste ochtenden zetten we de jongste ook brullend af. Je weet niet meer waar je goed aan doet he. En wat vervelend dat het zo'n effect thuis heeft dat ze daar nu ook niks meer wil.
Onze zoon heeft die periode ook gehad. Betreft het gesprek met je dochter ik denk dat ze het zelf ook niet weet. Makkelijk of moeilijk tja het kind dat naast me zit kan het niet, het zal wel moeilijk zijn. Online staat overigens beschreven wat een kind in gr 1 of 2 etc zou moeten kunnen. Bij start konden we bijna alles al afstrepen. Net als voor een deel van gr 2. Als je weet wat ze moet kunnen eind gr 1 weet je ook of ze vlotter is.