Pfff juf is ziek (sinds maandag) en wegens gebrek aan opvang mogelijkheden hebben ze de klas gisterenmiddag verdeeld over andere klassen....waar werd hij gezet? Bij broertje in groep 3! Dit vond hij natuurlijk super stom en saai, hoop dat ik hem vandaag wel weer naar school krijg! Heb de vraag neer gelegd of ze hem niet in 1 van de hogere klassen kunne plaatsen....laat m maar vast proeven van groep 6 als het idee is om hem toch daar lessen mee te laten doen! Ze hebben hem nu toch door getoetst, en volgende week hebben we weer gesprek om afspraken te maken over hoe nu verder....zijn klas heeft achterstand en zijn juf kan hem niet de ondersteuning in zijn extra werk geven die hij nodig heeft. @Fristi2012 Das ook echt naar! helaas ook wel herkenbaar....als alles je makkelijk en goed af gaat en je moet er ineens moeite voor doen roept dat weerstand op, dan moet er juist goed ingesprongen worden om op de juiste manier te gaan leren leren! En dat vergt van iedereen extra juf, ouders en kind.... sterkte
@siets Wat vreselijk herkenbaar!! Toen onze zoon op een andere school zat kreeg hij 1 keer in de week uitleg bij de ib'er en daarna 1 week om het af te maken. Hij heeft alle uitvluchten al gehad. Het is te moeilijk, weet de uitleg niet meer, juf heeft geen tijd. Het is een proces waar ze door moeten maar het in stukjes verdelen kost veel tijd. Hij wou het niet doen omdat hij het wou kunnen. Het in eens dingen krijgen waar je wat mee moet doen en werkelijk over moet denken is eng en heel spannend. Als je er echt over denken hebben jullie kinderen echt iets in de loop van de jaren moeten leren wat niet vlot ging? Overigens hier pas beter sinds hij op de hb school zit. Iedereen heeft daar dit probleem. Ze helpen elkaar en de juf heeft meer tijd. Meer tijd naast de gewone vakken voor psycho educatie.
Klopt hoor. Echt iets leren heeft ie nog niet echt gedaan. Qua regulier werk is het iets vertellen en hij weet t. Motorisch alleen zwemles, maar omdat hij vanaf baby af aan al zwemt was dat ook een langzaam proces, zonder echt te moeten doorzetten. Het maakte daarbij ook niet uit als het pas een week later lukt. De rest gaat hij motorisch uit de weg. Het is wel een goed teken dat hij tegen deze frustratie aanloopt nu. Dan kan er wat mee gedaan worden. Maar het doet wel pijn om te zien. En de plusklas juf snapt er geen bal van. Die wordt boos. En als iets niet helpt bij hem is boos worden. Dan blokkeert hij volledig.
Heeft de plusklas wel ervaring met hb kinderen? Het is juist de bedoeling dat je de kinderen gaat ondersteunen en er dan door heen helpt. Ik snap de frustratie hoor. Toen e in de corona thuis zaten zat onze knul in Gr 3 . Geen extra werk en alles te simpel. Uiteindelijk zelf maar gevraagd of we de plus spullen mee mochten nemen. Zoon and overal een dicscussie over en dat duurde langer dan zijn werk Maar van een juf van een plusklas verwacht je dat ze ervaring hebben en hem door het proces kunnen werken. Hier zou boos worden ook zeker tegen werken. Jemig dan zou zijn juf niet weten wat hem te wachten staat.
Ik heb geen idee in hoeverre deze juf wel ervaring heeft met hb kinderen. Ze zit sinds vorig jaar op deze school. Zoon heeft vorig jaar les van haar gehad. Zij dacht dat wij hem te hard pushten. En dat ze hem overvroegen op school. Ook vorig jaar heeft ze de plusklas gedaan. Maar blijkbaar is ze nog niet in staat geweest hem te leren hoe je überhaupt een vraagstuk moet aanpakken. En hij zal er ook nooit om vragen, want dat stukje hulp vragen is juist een van de problemen.
Hmmmm als ze denken dat jullie hem pushen zou mijn vertrouwen zwaar gezakt zijn. Het is een typisch geval van mensen die hb kinderen niet kennen. Er valt niks te pushen , in ieder geval niet bij ons kind , die is zoooooo eigenwijs en wil alles zelf doen. Het klinkt als of hij de reguliere aanpak krijgt maar dan met pluswerk. Dat is geen plusklas. Dat klinkt als tijdverdrijf en het klinkt heel wat maar stelt dan nog niks voor. Krijgen ze psycho educatie? Rots water training? Hier krijgen ze op school express zeer moeilijke opdrachten om te leren omgaan met de frustratie, wat voel je, waar voel je dat, lukt het om door te zetten. Zoals juf dan schrijft in de app, het was een lastige les voor de kinderen, sommige hadden het heel zwaar om door te zetten. Bijvoorbeeld met Kapla een bouwwerk maken op 1 blokje. De rest moest daar op komen. Frustratie al om maar hij leerde doorzetten! Heel vervelend om te horen dat jullie knul dacht beter af te zijn met plusklas terwijl het nu lijkt meer energie en frustratie te kosten terwijl hij er niet door komt Misschien toch tijd voor een gesprek, kijken of jullie gedachten over hb ook op 1 lijn zit. Zal vast niet express zijn maar hb kinderen is een heeeeeel vak apart. Ik heb al moeite met 1 laat staan een hand vol.
@Fristi2012: In het geval van een dergelijke leerkracht zou ik me er als ouder wel mee bemoeien en het gesprek aan gaan.
De plusklas is wel echt ander werk, zijn nu bezig met stroomkring ontdekken. (daarnaast krijgen ze ook pluswerk voor in de klas). Vorig jaar een blok een zo langzaam mogelijke knikkerbaan maken. Zoon laat dan ontwijkend gedrag zien, weet niet hoe hij zich in de groep dan moet gedragen en dingen proberen. Juf heeft dat niet gezien als angst, maar als onwil. Hoe ze het dan aanpakt weet ik niet. Ze krijgen ook wel wat psychoeducatie. Maar weet niet precies hoe en wat. Vorige week hebben we gesprek gehad met orthopedagoog erbij op school. Zijn eigen juf en meester erbij, de plusjuf en ib’er. We hebben het volgende gesprek al gepland staan. Heb het idee dat ze wel willen maar het nog niet snappen. Ik moet ook geduld hebben, het gesprek is pas een week geleden. Gisteravond ook maar weer gemaild naar deze hele club om dit te vertellen. Hopelijk kunnen ze er dan mee aan de slag, hem motiveren op een positieve manier ipv boos en negatief hem proberen te pushen. Volgende week weer naar de orthopedagoog, daar heb ik wel veel vertrouwen in. Kan ze dit hem zoon ook mooi nog even weer doornemen.
Ze is gek op allerlei Rubik’s cubes en ook dat vergt doorzetten totdat ze een algoritme volledig beheerst. Iedere nieuwe variant (4x4, 5x5 etc) geeft initieel weer stress, omdat ze hem niet‘vanzelf’ op kan lossen. Maar ze weet intussen redelijk dat dat stapsgewijs moet groeien, met de handleiding en veel doorzetten en oefenen. En ook tijdens onze vakanties leren we de kinderen veel over doorzetten, want we maken graag meerdaagse bergtochten, waarbij halverwege de route opgeven geen optie is. Halverwege de dag heeft ze ook dan vaak een dwarse bui, als ze even door de verveling/vermoeidheid/stuk klimmen etc. heen moet, maar na afloop is ze vaak het meest trots van de drie wat we samen weer bereikt hebben. Aan deze voorbeelden herinneren we haar ook vaak, zo van, weet je nog? Toen vond je het ook pittig en wilde je opgeven, maar denk eens terug hoe trots je was toen je doorzette en het lukte? Ik denk alleen wel dat het voor haar een groot verschil maakt tussen doorzetten bij een open opdracht of doorzetten bij het uit je hoofd leren van een handleiding (kubussen) of fysiek doorgaan naar een eindpunt (berghut) dat al vastligt. Hoe we haar daarvoor kunnen motiveren om door te zetten, dat vind ik nog wel lastig. Nu maakt ze zich er vaak gemakkelijk vanaf, ‘want er is toch geen concreet einddoel’, terwijl ze volgens mij veel meer zou kunnen laten zien bijv. in haar creativiteit.
Wat super goed dat ze met die spelletjes door blijft zetten! Op school was er ook geen doel. Stond ook niks tegenover als het niet af was.
Dan dan is het toch ook beter dan ik lees! Ik lees vooral nu missende kennis maar als je weinig of geen hb kinderen had op school kost dat tijd. Net zoals dat wat bij de een past niet bij de andere past. Korte lijnen zijn fijn. Dan kunnen ze ook op korte termijn wat doen zoals je omschrijft angst en niet onwil. Ze zijn er in ieder geval mee bezig! Hier was geen enkele plusklas op school. Op een andere school vanaf gr 5. Maar ja daar had hij toen niks aan.
Op zich is het allemaal wel goed denk ik. Ik denk alleen dat ze m’n zoon gewoon totaal verkeerd hebben ingeschat. We werken eraan. Maar ondertussen zie je wel je kind in strijd. En dat doen pijn. Maar juf sprak me aan vanmorgen. Met veel strijd hem aan het werk gekregen vandaag. Hij moet zelf even vertellen wat hij geleerd heeft en hij komende week moet gaan oefenen. Maar ze blijft een beetje stug. Direct opmerking over dat zij echt niet gaat mailen hoe het ging enzo. Maar heb wel het idee dat ze merkt dat ze niet de juiste aanpak heeft gehad. Ik hoop alleen dat de weerstand bij zoon niet te groot is geworden bij haar. Het wordt een lang proces. We zullen het zien. Hij is in ieder geval gezellig met een vriendje aan t spelen.
Het kan zijn dat hij niet de klik heeft. Misschien is het wennen en heeft hij nog tijd nodig. Misschien zit het werk nog niet op niveau of hij voelt zich niet prettig in de klas. Strijd in de klas waren hier problemen op school. Fijn dat hij nu lekker aan het spelen is!
Soms is het aanbod ook gewoon niet passend. Dat naast een leerkracht die het eigenlijk niet (echt) begrijpt en/of qua karakter niet matcht. Hier alles meegemaakt… Plusklas was hier qua begeleiding op zich wel goed (wisselde wel qua leerkracht, de een was beter dan de ander), alleen transfer naar reguliere klas niet/minder. En het aanbod was heel standaard, dat werkt ook niet voor ieder kind. Op sommige scholen is de plusklas ook niet gericht op hb, maar meer op ‘straight A students’. Dat vraagt echt een andere insteek.
@Fristi2012 wat lastig. Kun je thuis ook inzetten op leren leren? En dan niet schoolse zaken. En dan zelf laten bepalen hoeveel je samen gaat doen, maar dat dan ook echt doen en niet afhaken, dus ook meteen leren doorzetten tot je doel.
Wij hebben vandaag gesprek gehad met de juf van J. Wat een geweldig mens is het toch. Dat wisten we natuurlijk al van A vorig jaar, maar wordt nu weer bevestigd. J is heel happy dit jaar, doet lekker gaar groep 2 werkjes of speelt in de verschillende hoeken, maar intussen luistert ze mee naar alles wat groep 3 doet en krijgt daar haar cognitieve uitdaging uit. Ook is er al een plan om haar mee te gaan nemen met schrijven zodat ze volgend jaar makkelijker al met uitdagend werk kan starten en niet een basis mist. Gister evaluatie gehad bij de speltherapie en die ziet haar ook echt. Was bang omdat het nu best goed gaat dat ze J niet zou kunnen helpen maar ze heeft daar heel goed doorheen geprikt. J is hoogsensitief en vooral voor geluid. Daardoor overprikkelt ze en als dan iets niet gaat zoals ze bedacht had ontploft ze. Dan komt ook niks meer binnen. Zij gaat J helpen om die gevoelens te gaan reguleren en heeft ons ook al handvaten gegeven voor thuis.
@Fristi2012 en @owly, wat fijn om hier even te kunnen sparren! Jullie reacties gaven weer inspiratie om vanmiddag met een nieuwe insteek opnieuw de projectopdracht bij mijn dochter onder de aandacht te brengen. Samen met haar heb ik eerst bedacht welke sterke punten ze heeft, die ze handig kan gebruiken voor haar projectwerk. Hierbij kwam ze zelf o.a. met tekenen, handletteren, knutselen en door alleen al daaraan te denken merkte ik dat ze lekkerder in haar vel ging zitten. Vooraf had ik al een stappenplan opgeschreven voor het maken van een infographic en per stap heb ik haar gevraagd of ze er tegenop zag, er neutraal over was of er (heel erg) enthousiast van was. Het bleek dat ze eigenlijk alleen tegen stap 1 heel erg opkeek, het opzoeken van feitjes en weetjes (En dat vindt ze vooral lastig omdat op internet op veel vragen niet maar één juist antwoord te vinden is). Van de rest van de stappen werd ze eigenlijk wel heel erg blij. Ik merkte echt dat ze áán ging, ze zat haast te stuiteren op haar stoel en ik merkte dat ze al allemaal ideeen kreeg. Ook uitgelegd dat ze niet overal al goed in kan en hoeft te zijn en dat ze dus ook hulp mag vragen bij de dingen die ze lastig vindt. De concrete hulp bij dit project was dat ik voor haar 2 bronnen heb opgezocht en uitgeprint, door zo te kaderen was het niet te overweldigend voor haar. Erg blij dat ik mijn blije meisje weer terug heb (voor nu dan, hehe). En ik weet ook weer waarom ik écht (nog) niet in een baan op een kantoor kan werken. Zoals deze week, waarbij ik tot nu toe iedere middag óf haar boos en overstuur thuis heb óf zulke intensieve begeleiding moet geven, pfff, dat is dan echt niet te doen. Nu werk ik thuis, in de kamer naast haar slaapkamer. En kan ik altijd horen hoe haar stemming is en snel ingrijpen of haar kalmeren als het nodig is. Heel soms twijfel ik zelfs wel eens of ik niet mijn werk op zou moeten geven. Valt me wel eens tegen dat ik dit nu, met 3 kinderen op school, soms intensiever vind dan toen ze nog niet op school zaten. Als ik optel hoeveel uren ik per week bezig ben met schoolondersteuning bieden, gesprekken etc. (Want ook onze oudste, die al op de middelbare heeft, heeft vrij intensieve begeleiding nodig.) Maar zolang ik mijn werk leuk vind, ik daar heel veel flexibiliteit in kan nemen en ik merk dat de kinderen (op een enkele driftbui hier en daar na) redelijk goed in hun vel zitten, wil ik dat toch nog niet opgeven. Want denk dat ik zelf ook geen gezelliger mens wordt zonder de nodige mentale uitdagingen. Herkennen jullie dat?
@siets zeker herkenbaar. Ik zou niet gelukkig worden van niet werken, ik heb het ook nodig om even iets anders te doen dan thuis zijn. Maar met alle extra tijd die ik kwijt ben aan therapie, gesprekken op school, taxi spelen omdat vriendjes en vriendinnetjes niet dicht bij school wonen, taxi spelen omdat er veel uitdaging in sporten wordt gevonden en weet ik wat nog niet meer. Ik ben savonds helemaal op van alles, en dan zijn mijn kinderen nog jonger dus heb ik nog een beetje avond over Dus kan me wel voorstellen dat je denkt als ik niet werk is het veel rustiger, maar of rustiger je perse leuker maakt...
@siets: Ik vind het juist fijn dat ik af en toe buitenshuis kan werken, juíst vanwege die buien ed. De momenten dat ik dan thuis ben (is vaker dan niet ) heb ik dan ook weer ietsje meer energie om er tegen te kunnen. Soms vind ik het moeilijk, vooral als ze echt doordraait en mij belt en zo en ik niets kan omdat ik tig kilometer verder op zit... Maar toch, ik heb mijn werk wel echt nodig...
Hi dames. Ik zit al een poosje mee te lezen... vroeg me af mag ik gezellig meekletsen is daar nog ruimte voor? Mijn oudste van 5.5 zit nu in groep 3, versneld, en de jongste is net gestart. Ze zitten op een hb profielschool hier 20 min rijden over snelweg. Met de oudste vorig jaar hulp gehad van gemeente. Stond op de wacht voor kiqt+ test maar deze school wilde haar aannemen zonder test omdat de scholen samen het voldoende evident vonden dat ze hb is. Ik heb dus van de kids geen hard bewijs. Wat ik vooral lastig vind is dat m'n dochter nog altijd eigenlijk helemaal geen vrienden heeft. Best sneu vind ik dat. Als je in een speeltuin bent eindigt ze altijd met een veel ouder kind, of een veel jonger kind. Maakt mij als moeder maar verdrietig, maak me vaak zorgen of ze zich ook eenzaam voelt of dat dat mijn emoties zijn. Ze gaat nu wel met enorm veel plezier naar school. Ze heeft elke dat zin en geniet. Ze oogt vrolijk. Heel anders dan op haar vorige school. Zoon is op deze school gestart. Hij is een heel sociaal ventje en het lot wil helpen voor hem dat er 3 kindjes in onze straat wonen die nagenoeg even oud zijn, waarvan 2 een oudere broer hebben die hb getest is en 1 is "gewoon snel". Echt fijn voor hem sociaal zit hij wel goed. Nahja even kort mijn verhaaltje. Fijn dat er een topic is hierover waar je of en toe even kunt sparren.