Heb al een tijdje niet meegeschreven maar hoop dat jullie mee willen denken. Dochter is 5 (is van aug) en zit in groep 2 op een montessorischool. Nu is ze sinds dit schooljaar heel erg hangerig, huilerig, kort lontje… slapen is echt een drama; hoe moe ze ook is (lijkt?) ze houdt zichzelf wakker tot laat op de avond. En wij twijfelen zo over, in mijn beleving onverenigbare maar blijkbaar toch dichtbij elkaar liggende, verklaringen en oplossingen… Ondervragen we haar en is ze onderpikkeld? Of overvragen we haar en is ze overprikkeld? Meer rust? Juist meer uitdaging? Versnellen naar de middenbouw voor een dagje per week of juist minder doen en haar lekker laten kleuteren? Ze heeft wel vriendjes in de klas en is gesteld op de juf, maar toen ze laatst een ochtendje naar de middenbouw op bezoek mocht zag ik pas hoe blij ze thuis kwam. Anderzijds staat ze sociaal gezien niet heel stevig in haar schoenen; erg introvert, timide, kan nog al eens over zich heen laten lopen… Zelf wil ze graag naar de middenbouw maar “wel met m’n eigen klasgenootjes en juffen”. Tsja, dat wordt ‘m niet… Ze krijgt overigens wel uitdaging en werkt op eigen tempo maar merk ook dat ze zich aanpast en thuis aangeeft heel veel moeilijke werkjes te willen doen, waar ze de juf dan uiteindelijk toch niet om durft te vragen, ondanks dat de juf heel toegankelijk is en overal voor open staat. En om nou zelf elke keer voor haar naar de juf te stappen… Nou ja, ik vind het maar lastig. Juf geeft ook aan moeite te hebben om haar een prettig gevoel in de klas te geven. Doet echt haar uiterste best en denkt goed mee. Er komen na de herfstvakantie gesprekken dus wordt besproken maar ben wel benieuwd naar jullie ervaringen.
Nee, nu zit hij op een reguliere basisschool waar zijn klas vorig jaar door een leraar met corona en de daaruit volgende problemen achterstand heeft opgelopen. Ze kunnen hem nu dus niet geven wat hij nodig heeft en daarom hebben wij contact gezocht met een hb school in onze nieuwe woonplaats. Ik wil met hun bekijken wat wijsheid is, omdat ik niet hem van school wil blijven wisselen. Ik hoop ook dat zij anders kunnen aangeven welke school er dan wel aan zou sluiten bij mijn slimme kids.
Sociaal gedrag kan ook komen omdat ze niet begrepen wordt, waardoor er terughoudend gedrag wordt laten zien. Herken het wle van m’n dochter. Die is ook zo zoekende in haar klas. Wil eigenlijk gewoon lezen en rekenen.
Maar de vraag was waar hij daarna naar toe gaat. Als dat die hb-school is, dan is het mogelijk prima op te lossen. Daar komen meer kinderen die een bijzondere schoolloopbaan achter de rug hebben (ze komen er vaak niet voor niets). Gaat hij regulier onderwijs doen, dan zou ik van school ‘eisen’ dat ze meer hun best doen/anders (toekomstgericht) te werk gaan. En ook vast met de nieuwe school in gesprek gaan.
Ja, maar dat weten we dus nog niet! daarom hebben we dat gesprek dinsdag met die hb school. Een kennismakingsgesprek en kijken of dat bij ons en hem past etc.
Dit herken ik wel van mijn dochter, die al wel wat ouder is. Zij is niet versnelt, ook omdat ze qua vriendinnen, emotioneel en sociaal gewoon op haar plek zit. Maar ook zij slaapt slecht, krijgt buikpijn en zit met regelmaat gewoon niet zo lekker in haar vel. Intussen hebben we door dat ze op die momenten met haar hoofd niet voldoende wordt uitgedaagd. Wat haar helpt is voor het slapen nog even te puzzelen, bijv een sudoku boekje, Rubik’s kubus, Smartgames spelletjes doen. En tegelijkertijd ook momenten aanbieden om even te ontprikkelen, dus lekker knutselen met een luisterboek of kinderpodcast aan.
Hmmm vandaag gesprek gehad over de uitslag van zoon's onderzoek naar autisme, ze weten het niet...het ene onderzoek geeft aan sterke signalen van het spectrum te hebben en aan de andere kant herkennen ze het toch ook niet helemaal in hem. Desalniettemin heeft hij wel het "blijven hangen" in bijvoorbeeld boosheid, bepaalde prikkels lastig kunnen verwerken en met vlagen tiks (die steeds veranderen...van in z'n vingers knippen tot aan zich op z'n knieën laten vallen of een gek dansje doen) Ze willen hem nu dus toch doortesten met de Ados om het uit te sluiten en wij krijgen dan nog vragenlijsten om een prikkeling verwerkingsstoornis te onderzoeken. Ze zien ook echt wel dat z'n sociaal emotioneel niet aansluit bij z'n intiligentie en ook zij adviseerde om bij de hb school te gaan kijken, want zij zien ook dat zijn huidige school hem gewoon niet kan bieden wat hij nodig heeft.
Lastig dat ze geen echte doorslag kunnen geven. Aan de andere kant kan het gedrag wat hij laat zien ook komen door verveling en onderpresteren. Wil niet zeggen dat er niet nog wat anders is waar ze hem bij kunnen ondersteunen. Had je morgen gesprek met de hb school?
Ja morgen idd... z'n gedrag is wispelturig, ik ben er nu wel achter dat als hij onverschillige wordt dat er dan iets dwars zit...dus gaandeweg ga ik hem steeds beter leren kennen. Maar zijn tips die steeds komen en gaan kan ik niet zo goed verklaren met hoge intiligentie bijvoorbeeld. Dus tis fijn dat ze door willen kijken, maar misschien moeten we anders gewoon accepteren dat dit is wie hij is en hopen dat hij eroverheen groeit....ofzo...
Hier heeft zoon ook met tijden tics en er waren in de onderzoeken geen aanwijzing voor ASS of ADHD. Hij is daar niet uitgebreid op onderzocht, maar het was wel in de observatie meegenomen destijds. Meestal heeft hij zelf geen last van de tics, zijn omgeving heeft er vaak meer last van. Ik snap de handleiding van mijn zoon nog steeds niet helemaal, maar het ouder worden helpt wel mee moet ik zeggen. Ik maak me geen zorgen om de tics, ze zijn er soms ook als het wel goed loopt met hem en ze gaan tot nu toe ook altijd weer weg. Hier hebben we helaas niet zelf de keuze in de directe omgeving om voor een HB school te gaan. Meer dan een half uur enkele reis is gewoon niet haalbaar, dan moet ik volledig stoppen met werken. Voor dochter was wel het advies vanuit het testen om naar een HB school te gaan in verband met haar zelfbeeld. Het HB onderwijs in de regio valt onder de zelfde koepel en zo lang de reguliere scholen van die koepel geen indicatie geven voor dat ondersteuningsniveau, kom je niet op de HB school. Ze zien het als speciaal onderwijs pas na uitvallen op regulier onderwijs. (de kinderen die daar wel zitten zijn dus ook al 'beschadigd') Gelukkig hebben we nu een mooie tussenweg gevonden, op een school iets verder weg met gepersonaliseerd onderwijs.
Hoeveel geduld moeten hebben is nog normaal? 20 september hadden we het gesprek op school. Daarbij afgesproken dat ze hem zouden doortesten voor rekenen. Vorige week heeft de orthopedagoog een mail gestuurd met hoe het daarmee staat. Nul reactie. Niet eens een berichtje dat ze ermee bezig zijn of dat het nog niet gelukt is. Nu zitten we alleen weer in de laatste week voor de herfstvakantie en ik hoopte dat het eigenlijk nu wel duidelijk zou zijn, en dat ze na de herfstvakantie het rekenwerk konden gaan aanpassen. Ik word er moedeloos van.
Wat slecht dat ze niet eens op de orthopedagoog reageren. Kan me voorstellen dat je hier moedeloos van wordt, er moet gewoon zo snel mogelijk iets gebeuren, dit kunnen ze niet maar vooruit blijven schuiven.
Dat schiet niet op en niet netjes dat ze ook niet antwoorden. Dit vond ik heel herkenbaar over het verloop van het schooljaar tot hij overstapte in groep 7. Voor mijn dochter herkenbaar t/m groep 8. https://www.hiq.nl/basisschool/
Ik had hem idd al eens gelezen. Precies de reden dat we direct de eerste weken een gesprek met orthopedagoog erbij gehad hadden. In de hoop dus eerder wat te bereiken dit jaar. Maar pff. Grmblll.
Ja, dat deden wij ook, maar op de een of andere manier liep het bijna elk jaar weer op hetzelfde uit. Eerst minstens een maand lang herhaling van vorig jaar, nog geen pluswerk geven of vergeten zijn welk pluswerk ze kregen, waardoor ze werk kregen wat ze al gedaan hadden ‘oh, ik ga zoeken naar een ander boekje’...wat ze gerust pas 2 maanden later kregen na herhaaldelijk vragen. November/december deden ze weinig. En op die school hadden ze er altijd een handje van om een week of 2 voor de oudergesprekken opeens wel wat extra te doen, zodat je tijdens dat gesprek niet kon zeggen dat afspraken niet werden nagekomen, om 2 weken na zo’n gesprek het gewoon weer stop te zetten. Het is dat mijn kinderen ontzettend veel vertellen over school, anders zou ik dit nooit geweten hebben.
Het zal per school verschillen, maar hier bleek het een tamelijk verloren zaak. En dan probeerden we begin van het schooljaar voor een gesprek te zorgen enz. Ik stuurde trouwens zelf na gesprekken een kort verslag met welke afspraken waren gemaakt en wat voor welke datum opgepakt zou worden. Probeerde vaak meteen een nieuwe afspraak in te plannen om het te evalueren. Heb inderdaad ook een orthopedagoog langs laten komen enz. Op die laatste school ging dat stukken beter, maar ook nog niet allemaal goed. Blij dat we overgestapt waren. Op het voortgezet onderwijs gaat het daarentegen over het algemeen juist super makkelijk en vlot. Ze zitten allebei op verschillende scholen, maar zodra ik een mailtje stuur, heb ik meteen (uitgebreid) antwoord, het wordt meteen opgepakt of doorgezet naar een ander die het oppakt enz. Maar ik hoef bijna nergens achteraan of om te vragen. Extra uitdaging wordt ze vanuit school aangeboden, hulp ook. Die leraren zien weet ik hoeveel kinderen, maar ze lijken over het algemeen de kinderen wel beter te zien.
Hoop dat het toch niet helemaal hopeloos is, want geen idee wat een alternatief is. Nieuwe afspraak hebben we direct gemaakt. Juf heeft notulen gestuurd met de afspraken, met name dingen die ze zelf zou uitvoeren maar we nog niks van gezien hebben. Orthopedagoog stuurt na gesprek met zoon zelf mails naar de hele club (juf, meester, ib’er, plusklasjuf) met wat er gedaan is zodat school er ook mee bezig kan. En dus vorige week de vraag hoe het staat met alles. Maar nul reactie. Maar ondertussen wel een zoon huilend in bed. Chaos in z’n hoofd. Geen flauw benul hoe hij hulp moet vragen, wanneer hij hulp mag vragen. Braafste jongetje van de klas, die precies doet wat er gevraagd wordt. Ik wou dat ie op school eens boos en/of verdrietig werd. Dat school ook eens ziet wat we thuis zien. Hij zit nu voor de lol al de hele middag tafels te oefenen.
Wat sneu ja. Onze orthopedagoog heeft aan school een stappenplan gegeven voor onze zoon om aan de slag te gaan, hoe hij dat aan moest pakken, maar ook om hulp vragen en hoe etc. Dat zat in zijn map geplakt en dat vond hij wel prettig. De laatste maanden kon die juf er wel mee omgaan, maar ja, hij kreeg weer en ander en die deed er niets mee en begreep hem ook niet.