Zo sta ik er ook in. Hier is het op school achteraf gezien totaal misgegaan maar dat kunnen wij nu niet meer veranderen en die 4 maanden die hij nog moet, vermaakt hij zich echt wel, dat zit wel goed. Ik verwacht ook wel dat het op de middelbare school goed komt, daar zullen wij juist alert op moeten zijn dat hij niet overvraagd wordt. Bij de opvang heeft hij (al dan niet uitgelokt door anderen) een paniekaanval gehad en totaal overstuur geraakt. Ze denken nu dat hij aandacht vraagt omdat hij heel lang ondervraagd was. Ik heb het aan hem gevraagd en hij zegt zelf nergens mee te zitten en geen hulp nodig te hebben. Wel vindt hij de opvang niet meer zo leuk (logisch ook).
Misschien dat je aan de hand van zo'n uitslag bij wat activiteiten terecht kan die extra uitdaging geven. Bijv kampen van pharos (als ze dat nog doen). Of cursussen. Als daar totaal geen behoefte aan is een er geen winst mee te behalen valt dan zou het in mijn ogen weinig zin hebben.
Op dit moment lijkt het goed te gaan (afgezien van dat verhaal bij de opvang). Maar ik durf niet te zeggen hoe het in de toekomst zich gaat ontwikkelen. Ik weet ook niet zo goed wat je met zn test kan verder. Het schoolprobleem is nu wel opgelost, duimen dat het volgend schooljaar wel goed gaat. Thuis proberen wij zoveel mogelijk te praten en niet boos op hem te worden aangezien hij duidelijk aangeeft dat hij het echt niet prettig vindt.
Wat verwacht de opvang als ze op papier hebben staan het kind is hoogbegaafd. Ik zie niet de meerwaarde voor de opvang. Ze moeten eerder kijken hoe ze hem kunnen helpen wanneer ze hem uitlokken. Als hij compleet over de flos is dan zijn ze al te laat met hulp/ ingrijpen.
Bedoelt de opvang enkel een IQ-test of een breder onderzoek? En zeggen zei het op basis van één gebeurtenis/ervaring of op basis van iets wat regelmatig en al langere tijd voorkomt? Wat zegt school over dit gedrag? Heeft hij het ook in andere situaties (buiten de opvang)? Enzovoorts. Dat zijn allemaal dingen die ik dan zou willen weten om tot een oordeel te komen mbt wel/niet testen. Enkel IQ-onderzoek moet je als ouder vaak ook zelf financieren, dus leuk als de opvang dat wil, maar dat is niet zo van ‘dat doen we even’. Een onderzoek kan handvatten geven, maar dan moet er natuurlijk wel een vraag liggen, als je al weet hoe er mee om te gaan, dan is het nogal onzinnig. Wat de toekomst brengt weet je nooit: ook niet met onderzoek.
Dank dames, jullie bevestigen mijn gevoel wel dat het testen op dit moment geen meerwaarde biedt. Dit is wat daar gelukkig eenmalig is gebeurd en hoewel ik niet bij was denk ik dat ze hem hebben uitgelokt. Eerst kreeg hij de schuld van iets wat iemand anders deed (kan hij niet tegen) en vervolgens zaten ze te dreigen dat ze het aan de ouders gingen vertellen (en daar schrok hij weer van en was hij bang voor) en toen kreeg hij een paniekaanval. En nu denken zij dat wij/hij dus problemen hebben en hulp nodig hebben. Erg vervellend allemaal. Met als gevolg dat het kind helemaal niet meer naar de opvang wil en zich daar onveilig voelt. Ik geloof niet dat een iq test hier iets mee te maken heeft.
Hier heb je een punt! Ze begrijpen hem inderdaad niet en hij zou “anders” zijn. Vandaar die iq test die ze noemen. Ik ga ervan uit dat ze het beste voor hem willen maar of het de oplossing is, weet ik dus niet.
Ai, dit is herkenbaar. Bij de BSO begrepen ze Q ook écht niet. En tegen dat onrecht kon zij ook helemaal niet tegen. Begreep dat ook gewoon simpelweg niet en kon zich daar mega druk over maken. Vorig schooljaar hebben we de BSO dan ook afgebouwd en sinds dit schooljaar gaat ze niet meer naar de BSO. Ze is de dagen dat haar zusje naar het kdv gaat alleen thuis (al werk ik die dagen ook wel regelmatig thuis, 1 dag is ze altijd zeker alleen, ongeveer 2,5 uur).
Misschien toch eens in gesprek gaan. Uitkeggen dat hij niet tegen onrecht kan. Uitleggen dat een test niet zinvol is maar begrip wel. Dreigen om ouders in te lichten kan wel maar dan met praten. Zo lijjt het of ze de situatie niet aan kunnen en dat zij dus een probleem hebben.
Omdat hij volgend jaar toch naar het vo gaat, zou ik hem lekker van de opvang afhalen, kan hij daar ook meteen aan wennen. Naast een gesprek met de bso. En ik zou ook zeggen: als zij het onderzoek betalen, kom maar op! (Grapje natuurlijk, maar meer dat ze ook wat dat betreft dus niet weten waar ze het over hebben. )
Nou precies, ik zou gewoon stoppen met de bso. Kan hij vast wennen. Daarnaast, als je hem er wel op zou laten, ze kunnen ook genoeg zonder uitslag. Ik vind het nogal een voorstel zeg, om hem te laten testen. Waarschijnlijk staat hij toch al 2 of 3 maanden op de wachtlijst voor een test en dan moet je nog op de uitslag wachten. Daarnaast hoef je niet te verwachten dat ze dan opeens wél begrijpen wat dat in de praktijk inhoudt. Misschien moeten zij zelf wat beter toezicht houden en eerder ingrijpen, waardoor het niet zo ver hoeft te komen dat hij een paniekaanval krijgt. Een test lijkt me niet de oplossing.
How kijkt hij er zelf tegenaan om eventueel te stoppen met de opvang. Kun je regelen dat hij altijd niemand kan bellen als er wat is, of naar toe zou kunnen gaan? Wat andere ook zeggen misschien alvast wennen als hij toch volgend jaar naar de middelbare gaat
Fijn om jullie reacties te lezen, ze doen mij goed! Het bevestigt mijn gevoel mbt het testen. Wij gaan ook stoppen met de opvang, het was al de bedoeling maar het gaat nu waarschijnlijk iets eerder gebeuren. Sowieso hebben wij een opzegtermijn dus hij moet nog even heen. Hem alleen thuis te laten, ben ik niet zo bang voor, het gaat goed komen. Wat jullie ook zeggen, volgend schooljaar moet het toch. Wel gaan wij goede afspraken maken hoe en wat in geval van nood etc. Dank jullie wel!
Amarens, Als ze op de opvang nu al geen begrip voor hem hebben en ze hem niet kunnen bieden wat hij nodig heeft dan denk ik niet dat dit gaat veranderen wanneer ze zijn IQ score op papier hebben. Ik zou lekker de opvang afbouwen en het alleen thuis blijven opbouwen.
Dat van het niet tegen onrecht kunnen zien we hier ook , mijn dochter heeft laatst echt iets heel naars tegen een ander meisje (uit de buurt) gezegd omdat die haar klasgenoot vreselijk pestte steeds. Alleen mijn dochter is nooit getuige geweest van het pesten het is dus van horen. Omdat wat ze gezegd heeft echt niet kon hebben wij haar hier flink op aangesproken en ook uitgelegd dat , wanneer ze het niet persoonlijk hoort/ziet ze zich er ook niet mee moet bemoeien. Daarnaast kan ze iets totaal anders vertalen dan wat iemand eigenlijk bedoelt. Voorbeeld Juf heeft in de klas verteld dat zij het vies vind als iemand 2 dagen achter elkaar dezelfde kleding aan heeft. Prima dat mag juf vinden. Mijn dochter vertaald dat dus in : Ik mag van juf niet 2 dagen hetzelfde aan want dat vind zij vies, dus mam ik moet elke dag schone kleding aan naar school. Ik heb dat een beetje gerelativeerd, juf vind dat vies, wij hebben als regel dat, wanneer je kleding er schoon uitziet en niet stinkt je het rustig 2 dagen aan mag hebben. Vind juf dat je toch elke dag schone kleding aan moet dan mag ze lekker met jou gaan winkelen en nieuwe kleren voor jou gaan halen, en het zou ook handig zijn als ze dan 2 x in de week die extra was (die dat oplevert) hier even komt wegwerken. Dochter helemaal in een deuk mam en dat moet ze dan x 20 doen (20 leerlingen in de klas) dan kan ze wel stoppen met juf zijn want dan moet ze bijna de hele week wassen.
Wat naar dat juf dat zegt. Kan me voorstellen dat ze zich naar voelt en bijna verplicht om te doen wat ze zegt. Je hebt dat goed op gepakt en uitgelegd!
Het was een discussie over hoe je jezelf verzorgt , wat voor iedereen weer iets anders kan inhouden. Dus vanuit daar is die opmerking door juf gemaakt
Oke dan snap ik dat wel maar wel naar dat je dochter het zo oppikt. Zo zou onze zoon het ook oppikken.