Als ze er zo boos / verdrietig om is dat ze volgens haar niks leert, werkt het bij haar dan misschien om haar zelf op te laten schrijven (of samen opschrijven) wát ze wil leren? Dan kun je haar misschien ook wijzen op dingen die ze al heeft geleerd. Wat ik bij Q ook regelmatig deed en waar ze een hele grote hekel aan had, was haar zeggen dat vervelen ook heel goed is voor je ontwikkeling. Dat is ook echt zo, maar dat vond ze natuurlijk niet leuk om te horen
opschrijven is inderdaad wel een goed idee. Dit ga ik proberen. Ik had zo gehoopt dat ze op school voldoende uitdaging zou krijgen dat ze thuis wat minder gefocust zou zijn om te leren. Hij lijkt er nu op dat ze op school meer “leert” ze thuis ook weer veel meer wil. Ik vind het fijn hoor dat ze zo leergierig is maar ze leert zichzelf nu dingen, al dan niet samen met mij, die ze nu in groep 2 echt nog niet hoeft te kennen. Hoe moet het straks denk ik dan, het doorgaan naar groep 2 betekend nog niet dat ze doorgaat naar groep 3 na de zomer, aldus de juffen. Als ze dan over anderhalf jaar wel naar 3 gaat heeft ze nog steeds geen uitdaging. Dit is wel echt iets waar ik me zorgen over maak. Alles lijkt haar zo makkelijk af te gaan. Ik wil wat het leren lezen/rekenen betreft niet teveel aanbieden, dan blijft ze voorlopen.
Wij hadden het ‘geluk’ dat Q in de kleuterleeftijd super geïnteresseerd was in het menselijk lichaam en de ruimte. We hebben een aantal mooie encyclopedie boeken gekocht waar ze veel informatie uit haalde. Daarnaast zoog ze alles op wat over deze onderwerpen ging. Ook kunst vond ze mega interessant en wilde nog naar verschillende ‘grote mensen’ musea. Dat hebben we dan ook gedaan. Kunst, vooral schilderkunst, vindt ze nog steeds super interessant. Het lichaam iets minder, maar al sinds groep 3 zegt ze medicijnen te willen ontwikkelen om kanker te genezen. De ruimte is nu iets minder interessant. Heeft je dochter misschien ook minder schoolse interesses?
Haar interesse ligt momenteel ook bij het onderwerp ruimte, ze heeft op squla eens een quiz gespeeld van André kuipers en sindsdien is ze helemaal gefascineerd over het onderwerp, de meeste boeken uit de bieb heeft ze al gehad. Geweldig vindt ze dat. Misschien toch maar op zoek naar een nieuw onderwerp waar ze zich in vast kan bijten. Zelf probeer ik idd de nadruk ook te leggen op niet schoolse dingen, we gaan ook heel erg mee in de thema’s op school. Informatie verzamelen in de bieb over die onderwerpen vind ze heel erg leuk om te doen.
https://www.opvoedadvies.nl/onderpresteren.htm Ik las net dit artikel en dit is echt zo onze zoon. Niet alleen op schoolse gebieden, maar juist vooral ook in het dagelijks leven. Herkenbaar? En wat hebben jullie eraan gedaan/doen jullie ermee/zouden jullie ermee doen?
En een uitstapje naar bv. Space Expo? Zelf een verslagje maken (al dan niet met foto's) van het een of ander? De planeten knutselen en het planetenstelsel namaken (in de juiste verhoudingen natuurlijk )? Experimenteren met de stand van de aarde, zon en maan en wat dat doet met het licht ed? Enz.
Helaas herkenbaar, roept regelmatig ben gewoon een dom jong. Heeftmol school ook ontwijkend gedrag maar als hij thuis uitdaging krijgt doet hij dat ook. Wil graag met papa schaken maar als er wat komt dat hij niet kent komt er paniek omhoog. School (gesprek gehad met een heel team) zegt dat we de frustratie ook op moeten zoeken en samen weer uit moeten komen. Op school zijn ze nu ook aan het kijken wat het nu is, vragen ze nu teveel, werkt hij nog steeds onder niveau, wat kunnen ze voor hem betekenen. (Cito heel goed gemaakt, valt in 2 of 1 en zelfs 1 keer een 1+ dus dat is allemaal 20%boven het gemiddelde en daar boven, dat is natuurlijk wel hoog voor een 5 jarige in Gr 3)
Ze lijken volgens mij echt wel op elkaar. Haha. Hoe ging/gaat het bij jullie in t dagelijks leven met dingen? Hier heeft hij bijv al heeeel lang niet durven proberen z’n sokken aan te doen, terwijl ik ervan overtuigd ben dat hij t gewoon moet kunnen. Vanochtend zowaar een poging gedaan, die gelukkig aardig goed ging. Met spelen en knutselen heeft ie het helaas ook. Kan thuis alleen niet tot spel komen, heeft continu bevestiging nodig. Heb hem dat ook altijd gegeven dus heeft t ook nooit geleerd het alleen te doen. Probeer hem nu ook t wat meer zelf te laten uitzoeken. Maar werkt nog niet. Na anderhalf uur lang alleen maar zeuren en op de bank hangen deed ie nog niks en werd ik knettergek. Haha. Maar we blijven het oefenen. (Voor mezelf ook een uitdaging)
Thuis spelen was eerst een echte drama maar gaat steeds beter. Op een gegeven moment ook weer echt mee gaan spelen om te laten zien hie die moet spelen. Als hij in zijn spel zit is hij altijd de verteller, heel apart. We verplichten hem ook tot alleen spelen en dan ook bewust boven. Zo kan hij het ook niet "fout" doen. Hij komt daar beter tot spelen. Maar helaas lijkt hij op mij en dat is dan niet gezellig hahaha. Knutselen en tekenen gaat nu heel goed! Eerst was het altijd en nu heb ik het verpest en dan met huilen en boos en alles er op en er aan. Ik zei dan altijd als het niet is wat je wou dan maak je er niets anders van. Hij heeft gelukkig veel fantasie en dan bedachten we samen weer wat anders. Nu is knutselen hecht zijn uitlaatklep. We hebben nu redelijk wat regelmaat, we hebben geen problemen mee als hij na schooltijd een filmpje te kijken en daarna gaat hij wat anders doen. Na het afwassen doen we elke avond een spelletje. Leerde heel snel dat als je gek doet of niet tegen je verliest kan we stoppen met spelletjes spelen. Maar het leren leren is wel echt een groot obstakel. Deze week horen we wanneer we weer gesprek hebben en met wie allemaal. We zijn al lang blij dat ze hem op school wel begrijpen en begrip voor hem hebben en nu nog uitzoeken hoe ze hem nog beter kunnen begeleiden. (Vooral weer het leren leren)
Wat fijn dat knutselen en tekenen ondertussen wel gaat. Dat biedt hoop, ik hoop echt dat hij gauw zelf wat kan. Want hij vindt het heel leuk, maar durft niks. Wil altijd dat ik het voor hem maak. Maar laatst had hij zowaar iets getekend, mislukt, en daarna opnieuw geprobeerd. En nog een keer. En hij was er toen heel blij mee en zelf uitgeknipt. Wat was ik blij dat hij het gewoon allemaal zelf gedaan had. Er zit dus wel enige vooruitgang in. Wel lastig dat het leren leren een heikel punt blijft. Ook herkenbaar voor mezelf trouwens. Hopelijk kan school daar nog wat in betekenen. Zou fijn zijn dat hij dat leert voordat hij naar de middelbare school gaat. Doet hij ook al iets van sport of muziek waarin hij echt moet trainen?
Hier was zwemmen het eerste waar ze echt wat voor moesten doen. Vervolgens heeft dat ook heel lang als voorbeeld gefungeerd (en nog steeds wel eens) voor iets dat je eerst niet kunt, maar door te oefenen leert. Daarna kwamen er pas dingen op school. Maar nog steeds hoeven ze niet gigantisch veel moeite te doen... Bv. topografie, de oudste leest het een paar keer door en ze kent het. Engels net zo. En dingen die ze niet op die manier kunnen ‘leren’ vinden ze heel lastig en dan geven ze (erg) snel op. Allebei hebben ze cursussen mindset ed gehad, ze weten prima hoe het zit, alleen er in de praktijk iets mee doen blijft lastig. Bij de oudste heb ik trouwens het idee dat het de laatste maanden wel ietsje beter begint te gaan, dus wie weet komt het nog.
Hij gaat naat schoolzwemmen en heeft eugen zwemmen en dan nog judo. Met judo zijn we vroeg begonnen, hij was net 3. Wij hebben trouwens een deur helemaal beplakt met zijn werkjes. Als het vol is gaan die in een map en dan plakken we er nieuwe op. Zijn trouwens werkjes waar hij zijn best op gedaan heeft en hij blij mee is. Misschien een mooie stimulans
Net juf gesproken. Vandaag weer voor het eerst naar school. Ze gaat in ieder geval een gesprek met de ib’er plannen. Dus dat is wel heel fijn. Kijken of hij wat meer vertrouwen in zichzelf krijgt. Maar ik merk ook dat er veel druk van mezelf af komt. Ik wil zo graag dat hij het goed doet dat ik soms reageer van toe nou jongen, dit kan je makkelijk. En dat maakt ook onzeker natuurlijk. Iets om aan te werken.
Wat fijn!! Wat je schrijft herken ik wel. Je wil ook zo graag dat je kind er bij past, gelukkig is en zich veilig voelt. Hopelijk komt er langzaam verbetering!
Tot dusver de vooruitgang. Morgen weer thuis blijven met de strenge regels, hij heeft nog steeds een kuch en een snotneus. Ik baal zooooo hard, hij kwam vandaag positief uit school terwijl hij eigenlijk niet wilde. En dan mag ie morgen dus niet.
ACH gosh!!! Wek benadrukken dat hij het zo goed heeft gedaan maar even moet uitzieken. Lekker filmpje kijken, spelen en hopelijk volgende week weer kuch vrij
Hij hoest al minstens 5 weken, dus verwacht niet dat t over is voor de r uit de maand is. Vind het ook lastig wat ik hem moet vertellen dat ie niet naar school mag. Wil hem niet bang maken, maar ook niet zeggen dat het aan hem ligt. Had liever dat de scholen dicht gingen, dan mist ie niks. En dat alleen maar vanwege een snotneus. Komend weekend maar 1000x handen wassen ofzo, in de hoop dat t per ongeluk wel over gaat.
Ach gosh dan is het ook niet uit te leggen. Heeft hij een onderwerp waar zijn interesse ligt? Misschien een mooi project maken zoals een kijkdoos.
Jaa maar eens kijken wat we gaan doen. Leuk idee. Ik heb ook nog een twee jarig draakje erbij lopen, dus het is altijd wat lastig om echt wat te doen. Maar gelukkig kan zij wel wat beter zelf spelen dan m’n zoon. Ik word wel een beetje bang van het idee dat ik dus nergens meer heen kan. Maar we gaan t allemaal zien.
Begrijp ik, dan duren de dagen ook gelijk een stuk langer. Zodra zoon thuis komt te zitten en we hebben geen spullen meegekregen dan maken we zelf maar een project. Eenmaal weken geleden van karton een raket gemaakt. Hij moest zelf passen en meten, hij had een knuffel uitgekozen die er in zou moeten kunnen. De hele dag over gedaan maar was echt super leuk. (Heel veel uitdagingen) Anders gaan we iets doen als vouwen, oefenen ze in de kleuterklassen toch niet echt meer dus kunnen we vast wel iets vinden op internet. Smiddags lekker een tent bouwen en een filmpje kijken