Ja heel herkenbaar, we zaten ook in de eerste week op school. Ze deden standaard een hb signalering bij elk kind dat binnen komt. Hij viel op in de klas als op de lijst. Ook wij hebben de lijst ingevuld. Toen viel hij niet mega uit op de lijst en zouden ze eerst met de ib'er starten en extra uitdagen. Al snel bleek dat dit te makkelijk was. Hij mocht dit werk kiezen en dat deed hij niet omdat hij niet op wou vallen. Hij is geobserveerd en dat viel hem op haha. Dat was om te kijken of ze gelijk hebben om te versnellen. Hij is inmiddels versneld en is net 6 geworden en zit in gr 3. De extra externe zijn 1 keer geweest, toen hadden we gesprek met leerkracht, ib'er, orthopedagoog, gezinscoach en nog iemand. Plan was opgesteld maar alles duurt heeeel lang. We zouden in januari gesprek hebben maar die hebben we nog steeds niet gehad. Dan helpt de crisis niet maar af en toe zelf dingen vragen helpt ook. Verder kijk naar het gedrag, veranderd die dan aan de bel trekken. Die van ons laat storend gedrag zien in de klas. Vervelend maar als voordeel datze sneller reageren. Ze hebben er namelijk zelf last van. Zijn gedrag begint thuis ook storend te worden dus dat is een alarm dat er nog niet genoeg gedaan is. Heeft zon boekje maar leest nu ergens rond halverwege groep 5/ eind groep 5 niveau. Dus niet echt een uitdaging. Net als rekenen krijgt hij 3 sterren sommen maar waarschijnlijk zit hij al begin groep 4/ halverwege gr4 niveau. Het is nu meer bezigheidstherapie Hou korte lijntjes met juf. Makkelijk voor beide kanten op aan. Wij doen nog geen test omdat het voor school nog niet nodig is maar zodra school dit graag wil doen we dat. Wel een ding om alvast over na te denken. Net als heeft een gezinscoach een toegevoegde waarde. Zet op een lijstje waar je tegenaan loopt want dan maakt het gesprek makkelijker en overzichtelijk/ duidelijk en korter. Veel te bespreken in korte tijd. Tip ieku website, vind ik heel duidelijk. Ook interessante artikelen.
Hoi allen, Ik lees al een tijdje mee en herken veel van jullie verhalen bij mijzelf van vroeger en ook bij mijn dochtertje. Schrijf alleen niet mee want ze is amper 3 en nog niet schoolgaand. Toch heb ik even een vraag en ik vond t niet nodig om daar een heel topic voor te openen, maar hoop dat jullie mij kunnen en willen helpen. Zowel vanuit de psz als de kinderpsycholoog waar we voor ons zoontje lopen (lang verhaal) is het idee geopperd om te informeren of dochter vervroegd zou kunnen beginnen op de basisschool, misschien met 3j9m of zelf 3,5. Nu heb ik nooit aan deze mogelijkheid gedacht en merk ik dat dit dubbele gevoelens bij me oproept; enerzijds blijdschap voor mijn dochter die zo graag “echt” wil leren en die vast begint te lopen op de psz en anderzijds twijfels over of dit haar wel gaat helpen. Waar doe je goed aan?! De school waar ze staat ingeschreven heeft laten weten dat ze het willen overwegen, mits er aan een aantal praktische voorwaarden kan worden voldaan (verzekeringen geloof ik, er moet plek zijn en nog zo wat). Lang verhaal kort: hebben jullie ervaring met vervroegd starten op de basisschool? Wat zijn de voors en tegens? Dochter is onze oudste, hebben geen enkel referentiekader en zelfs het hele idee dat zij een voorsprong heeft is vrij nieuw voor ons dus we zijn erg zoekende en alle input is welkom! Alvast dank!
Geen ervaring met vervroegd starten. Maar ik zou haar in ieder geval uit de droom helpen dat je op school gaat leren. Zeker in groep 1 valt het heeeeel erg tegen. Ze leren wat letters, ze leren klein beetje tellen en verder is het vooral spelen, kleuren en knutselen. Ik zou ook heel goed willen weten hoe het zit met daarna zit met doorstromen naar groep 2 en verder. Want 2 jaar lang in groep 1 zitten gaat ook geen pretje zijn. En door blijven stromen moet sociaal en motorisch ook lukken. Naar mijn zoon kijkend zou ik er niet voor kiezen om eerder te starten. Maar hij verzoop in de grote groep, is ontzettend faalangstig en past zich enorm aan de groep aan. Ik zou dan ook rondkijken naar alternatieven om haar uit te dagen. Misschien toch stoppen met psz maar lekker thuis aan de slag gaan. Veel knutselen, tekenen. Fietsen, steppen. Door het bos wandelen, beestjes, bomen en blaadjes leren. Peuter gym, peuter zwemmen. Muziekles. Wat er ook maar in de buurt zit. Maar zo min mogelijk schoolse dingen. Die pakt ze toch snel op.
Hier wel ervaring met eerder starten. Niet omdat wij het zo graag wilden maar omdat het zo gelopen is. Zoon is eind december jarig en is na de herfstvakantie begonnen. Hij ging toen twee dagen naar school, twee dagen naar het kinderdagverblijf en een dag was ie thuis. School heeft het onder het wennen geschoven, hij was dus 2,5 maand “aan het wennen”. Voor hem was het leuk omdat het precies een periode was met sint en kerst. Verder sta ik er neutraal in. Ik zie de toegevoegde waarde van eerder starten niet zo in maar kwaad kan het ook weer niet Wel is het zo dat de basisschooltijd een lange weg is voor kinderen die voorlopen, door eerder te starten maak je die weg extra lang.
Dank voor jullie reacties! Jullie bevestigen mijn gevoel dat t waarschijnlijk niet de oplossing gaat zijn, zeker niet op lange termijn. Psz stoppen is geen optie want voor ons zijn die uurtjes opvang echt nodig. Ze doen daar wel heel erg hun best, moet ik zeggen. Misschien met hun nog maar een gesprekje aangaan over de mogelijkheden (psz zit bij een school in, dus wie weet levert dat nog kansen op, ondanks dat ze niet naar die school gaat uiteindelijk). goeie vraag over die doorstroom @Fristi2012. Daar had ik nog niet eens aan gedacht.
Wij zijn eerder gestopt met peuterspeelzaal omdat hij het werkelijk daar verschrikkelijk vond. Ze deden ook geen enkele moeite. Als je daar leidsters hebt zitten die willen denken en haar wat uit kunnen dagen (moeilijkere puzzels, smart games etc) Zou ik niet kiezen voor eerder. Die van ons is dus eerder gestopt en is begonnen met peuter judo. Ze leten in gr 1 niet veel. Hij had met 4 alles al geleerd en begon alvast met lezen. Uiteindelijk zit hij nu met 6 in gr 3. Klinkt ideaal maar de lesstof mag dan te makkelijk zijn maar het in de groep vallen is moeilijk. Al moet ik zeggen dat toch naar gr 2 gaan geen optie was. Sloot absoluut niet aan bij die kinderen. Lijntjes kort houden met leidsters en straks op school. Dat helpt heel erg om even elkaar aan te spreken zonder dat het meteen beladen us
Ik weet nog hoe teleurgesteld onze zoon was toen hij naar groep 1 mocht. Na 3 weken schreeuwde hij boos dat hij helemaal niets leerde , dat het ( niet zo'n net woord) net de peuterspeelzaal was, alleen maar knutselen en spelen. Toen is juf eerder begonnen met de letters. Ze mochten dan iets meenemen wat met die letter begon. Zoon nam een lege fles ranja mee, juf wijst hem erop dat ze die week met de G bezig zijn en dat ranja met de R begint. Zoon rolt een keer met zijn ogen en zegt juhuf dit is Grenadine ranja. Toen hij na de kerstvakantie juf ( tijdens het voorlezen) verbeterd - juf dat staat er niet er staat- beseft juf dat hij meer nodig heeft. Uiteindelijk heeft hij groep 2 overgeslagen en ging hij ( net 5 geworden) naar groep 3
@Archie83: In sommige regio's zijn ook peuterplus groepen. Misschien is dat een optie als dat in de buurt is? (Wel even opletten dat het een groep is die meer uìtdaging biedt, niet één die juist meer op allerlei basis- en taalvaardigheden biedt (de term wordt voor beide soorten gebruikt helaas...).)
Super bedankt voor jullie reacties. Merk dat het me zelfs een beetje raakt, want kan me best alleen voelen hiermee. Het is absoluut geen probleem van wereldformaat, maar praten over de moeilijkheden die je soms tegenkomt die mogelijk verband houden met een slim kind is erg not done, heb ik al ervaren. Fijn dat jullie meedenken. @owly Jeetje wat een weg hebben jullie al afgelegd en wat lijkt me dat lastig om te moeten kiezen tussen 2 opties (gr 2 of 3) die allebei zo hun moeilijkheden met zich mee brengen. Hoe is peuterjudo bevallen? En hoe gaat het nu met hem? Wat een desillusie om te horen dat ze in groep 1 niet zoveel leren. Kwam net ergens anders een lijstje tegen met doelstellingen in groep 1 en dan denk ik maar dat kan ze allemaal al! Niet om op te scheppen, maar t zet me wel even met beide benen op de grond dat de basisschool dus echt niet zaligmakend is (ik ben nog wat naïef, jullie zullen vast allang van die wolk afgevallen zijn...). Ik hoop dat het montessori onderwijs haar wat kan geven en dat ze in ieder geval op eigen tempo verder kan. En het sociale aspect in een kleuterklas is tzt natuurlijk ook wel heel leerzaam. @pluk hahaha wat een leuk van die Grenadine. Wel sneu dat het zo'n tegenvaller voor hem was. Hoe gaat het nu op school? @NiekeKris goeie tip! Heb gekeken en er is wel wat (niet veel), maar dat kan om logistieke redenen helaas niet. Ga wel eens naar een sportclub kijken, denk dat daar wel uitdaging voor haar in is te vinden. Toen ik Judo las, sprak mij dat wel aan. Iets met eigen grenzen (en die van de ander) leren kennen en vallen en opstaan, lijkt me geen verkeerde... Muziekles vond ze in het verleden ook leuk. Ze leert sinds kort ook arabisch (vader is tweetalig) dus thuis geen gebrek aan uitdaging gelukkig, maar ja, ze moet ook naar de opvang... En ik had het over de psz, maar het kdv waar ze twee dagen heen gaat is helaas niet zo meedenkend. Nou ja, het is en blijft zoeken, hoe jong ze ook zijn. Hoop dat jullie het oké vinden als ik zo nu en dan meelees. Realiseer me dat dat nogal creepy over kan komen, zo is het niet bedoeld.
@Archie83 Hij is ondertussen 13 , vanwege autisme zit hij op het voortgezet speciaal onderwijs. Maar hij doet het hartstikke goed
De plekken waar je dit soort dingen kan bespreken, zoals je zelf ook aangeeft, zijn schaars. Ik herken de eenzaamheid wel daarin. En wij zullen echt niet de enige daarin zijn hier.
Het voelt ook vaak zo opschepperig ofzo. Kijk mijn kind eens goed zijn. Tijdje geleden was ik aan t praten met twee moeders, die hadden kinderen in groep 2. M’n zoon zat net in groep 1, (max 8 weken, want daarna vakantie en sluiting). En ze hadden het over dingen die hun kinderen net geleerd hadden. Het herkennen van bepaalde cijfers enzo. Ik dacht echt huh, dat kan hij allemaal allang. Het voelt dan echt te opschepperig om mee te praten. En ook merk je pas op zulke momenten het (grote) verschil. Dat besef je niet zo voor voor ze op school beginnen.
Het is lastig om het gevoel wat anderen erbij hebben er zelf niet bij te gaan krijgen. Als het gaat om wat ze kunnen op dat moment dan is het een feit. Het is alleen zo jammer om er dan een waardeoordeel aan te gaan hangen. Ik moet ook af en toe wat meer mijn mond houden. En mijn best doen om niet in dat oordeel mee te gaan. De informatie die ik zoek, zoek ik vanuit een praktische gedachte. Ik wil ze zo goed mogelijk begeleiden, ik zoek de info niet om op te kunnen scheppen. Ik had, als ik aan school denk, liever gehad dat ze binnen de lijntjes zaten. Maar het is zoals het is. En dat vraagt, bij mijn middelste, om actie. Ja het is verrassend om te zien wat ze nu eigenlijk zouden moeten leren. Vooral nu met het begeleiden de afgelopen tijd word dat ook steeds duidelijker.
Klopt ook vaak gehad, moeder die heel trots vertelde dat haar kind de cijfers 1 t/m 9 herkende al haalde ze soms de 6 en 9 door elkaar. Dan zei ik wauw wat knap maar vertelde er maar niet bij dat die van mij dit tot de 100 onder de knie had. Of in groep 3 (bij beide), wat leuk hè dat ze nu leren klokkijken en dat ze al hele uren kunnen. Beleefde lach op mijn gezicht en maar niet zeggen dat ze bij mij al een stuk verder waren hiermee. Is nog steeds zo bij mijn dochter, als ik zie hoeveel haar vriendin moet leren om een 6 of 7 te halen, dan durf ik niet te zeggen dat mijn dochter het twee keer doorgelezen heeft voor haar 8
@Archie83 Ik ben bang dat de lange weg nog veel langer is. Hij loopt behoorlijk voor en dat zit nu best in de weg. Hij leest inmiddels midden 5/eind 5 Rekent op begin gr 4 niveau en dat terwijl hij in groep 2 zou moeten zitten. Wat je schrijft is geen opscheppen, in ieder geval niet zo snel hier, het is een observering en bewustwording. Je zal tegen heel veel dingen aan lopen en elke keer moet je maar een beslissing nemen. Ik vond de ieku website fijn misschien had je dat al gelezen. De judo is super!! Hij heeft een fantastische juf. Ze is heel duidelijk en ook super bij de peuters. Daar mochten ouders meedoen als ze bang waren. Die van ons had dat niet nodig. 2 keer in het jaar is het ouder kind judo en doen de ouders mee. Sinds hij 4.5 is zit hij bij de oudere kinderen tot en met 8. Zo heeft hij ook wat meer tegen gas. Judo is dat betreft heel geschikt voor kinderen die hun grenzen moeten verleggen en meer moeten durven als voor kinderen die juist moeten letten dat er duidelijke grenzen zijn en je kracht leren. Net als het leren verliezen (dat is wat moeilijker) (Overigens nog geen wedstrijden)
Judo is heel leuk en goed inderdaad. Mijn oudste dochter heeft het ook een tijdje gedaan. Mbt wat ze kunnen en kennen ed: Ik heb het daar zelden of nooit met anderen over. Ik heb ook geen ‘school slimme’ kinderen, geloof ik. Als kleuter was het wel duidelijk dat ze bepaalde dingen al wisten of uit zichzelf leerden, maar inmiddels zijn ze zo oud dat ik dat allemaal minder duidelijk vind. Met name de oudste leert anders dan gemiddeld, niet per se sneller, maar wel anders. Wat moet boeit haar niet, roept eerder weerstand op, ze doet enkel wat ze zelf wil of nodig vindt, een heel enkele keer omdat iemand die ze mag het graag wil.
Oh, ik herken dit! Ik praat niet eens meer mee als m'n schoonzussen de mijlpalen van hun kinderen op verjaardagen vertellen. Glimlach en zeg hoe knap ik het vind van hun kinderen (wat ik overigens meen!). Heb wel eens wat gedeeld (toen niet wetende dat dochter wel erg snel was met bepaalde zaken) en werd echt aangekeken alsof ik opschepte. Jammer, want zo is het niet bedoeld en hoe leuk is het om af en toe zo iets met anderen te delen! Laatst zei ik “paard” in een zin tegen m’n zoontje, hoor ik haar in zichzelf “paard begint met de puh”. Uit t niets... Helemaal trots was ze, zo heerlijk om te zien! Geweldig vond t ik. Zo knap dat ze dat zelf oppikt, maar vooral zo fijn dat ze daar zo trots op is. Maar ik deel t niet als dat soort zaken ter sprake komen. Vergelijkbaar is dat een leidster van t kdv laatst naar me toe kwam en blij vertelde dat N. (die daar weinig praat, rustig observeert, teruggetrokken is en zich aanpast - een schril contrast met thuis ) zo’n leuke dag had gehad en “helemaal uit zichzelf de kleur paars en blauw!!!” had benoemd. Dat was volgens haar best knap op haar leeftijd. Euhm... dat doet ze al sinds ze 1,5 is, net als alle andere kleuren benoemen (turquoise enzo ook). Ik glimlachte en zei zoiets als “wat leuk!”, maar t heeft ondertussen iets sneus vind ik.
Ach wat vervelend zeg, dat er zo'n discrepantie is tussen zn niveau en zn leeftijd/groep. Lijkt me lastig. Fijn dat judo zo'n succes is! Ik heb er net naar gekeken en werd er echt enthousiast van. Klinkt heel leuk. Lijkt me fijn voor je zoontje dat hij daar ook wat in kwijt kan. Kan me voorstellen dat school best frustrerend is zo. Edit: Ieku ken ik niet. Ga ik naar kijken. Thanks voor de tip!
Gek he dat je niet dat soort dingen spontaan kan delen. Onze zoon leest dus boven het niveau van de oudste dochter van een vriendin. Ze is 8 en de jongste is 6 als die van ons. Soms vergeet ik dat en dan kijkt me ze ook zo aan van ja die van mij doet dat niet die speelt lekker. Ik heb het er voornamelijk met mijn moeder over en verder hier. Wel raar om niet zo contact te hebben met andere die het begrijpen.
Hier trouwens wel het geluk dat beide kinderen vriendinnen hebben die ook ver(der) zijn en/of anders leren. Ook met hun ouders bespreek ik dit soort dingen zelden of nooit, maar het maakt natuurlijk wel dat er meer begrip is. Ik weet ook zonder het te bespreken dat ik hier niet alleen in sta. En er is een moeder die ook het ‘verhaal’ ‘dubbele diagnose’ kent (die zijn er natuurlijk (veel) meer, maar een moeder die ik ken dus), dat maakt het ook makkelijker.