Hij heeft begin dit jaar wel met groep 2 de Cito mee gedaan en die had hij super gemaakt. Maar op school is hij nog tevreden. Gedrag thuis is drama Ze gaan wel inzetten op extra uitdaging. Dat is toegezegd toen we zeiden toch voor groep 2 te kiezen. Lastig allemaal hè. Waar doel je goed aan. Achteraf is het makkelijker te zeggen haha.
Hier net een heel blij ei. Er kwam net mail binnen met een uitnodiging voor de cheetah groep ( plus klas). En wat helemaal leuk is 3 klasgenoten zitten nu ook in die groep .
Hopelijk is de eerste week bij degenen die gestart zijn goed verlopen! Even iets anders dan school... Zoon heeft mogelijk tennisaanleg (ik ben altijd voorzichtig met dat soort uitspraken daarnaast heb ik niet veel verstand van tennis). Tot nu toe deed hij er niks mee ondanks dat het een paar keer tegen hem gezegd was. Deze zomer had hij wel smaak te pakken, tennisballen lagen hier op het dak. En volgens mij heeft hij ook gezien dat het hem best makkelijk afgaat. Nu zegt hij serieus te willen gaan trainen met het doel zijn zwakke punten (? het kind heeft dus nog nooit les gehad) te verbeteren en wedstrijden te gaan spelen. Ok, proefles tennis wilden wij sowieso gaan doen om te kijken of het wat voor hem is. Nu is de proefles geweest met als gevolg “als lessen zo zijn dan ga niet op want het stelt niks voor en ik leer daar niks van, ik ga enkel op les als ik werkelijk beter kan worden anders is het zonde van tijd en geld”. Ik ben wel mee geweest en hij zat in een beginnersgroepje (logisch) maar hij kon alles al, dat klopt. Deze reactie had ik ook van hem zien aankomen gezien de training. Maar nu... hij wil wel maar enkel als hij niet bij de beginners geplaatst gaat worden. Ik vind het alleen zo moeilijk. Het liefst wil ik eigenlijk dat iemand gericht naar hem kijkt. Wat is zijn niveau, wat heeft hij nodig? Maar hoe pak ik het aan? Het voelt zo verkeerd op een of andere manier.
Het is dus niet gebruikelijk dat ze een meting doen om te kijken in welke groep ze iemand zouden kunnen plaatsen? Dat lijkt mij namelijk totaal geen onredelijke vraag. Is er geen andere vereniging die dat wel doet?
Nee klopt ik moest invullen hoeveel jaar ervaring hij had, nou 0 dus. Vervolgens zat hij in het beginnersgroepje waar de kinderen amper de bal nog konden raken (niet vervelend bedoeld). Ik zit nu inderdaad te kijken naar andere verenigingen maar alles is dan verder weg of ik vind geen contactgegevens van. Het lastige bij tennis is kennelijk dat de lessen binnen een vereniging door een derde partij worden verzorgd. Dank je wel voor je reactie, begin inderdaad aan mezelf te twijfelen.
Ik zou de vereniging gewoon bellen/mailen en de situatie voorleggen. Ik ga er vanuit dat ze prima met je mee kunnen en willen denken. En zo niet, dan weet je ook voldoende. En dan zou ik inderdaad verder kijken. Maar ik zou er dus eerst over in gesprek gaan; nee heb je, ja kun je krijgen.
Ik ga ze inderdaad morgen bellen (niet de vereniging maar de lesgever dan want is een andere partij dan de vereniging om het makkelijk te maken ). Dank jullie wel, soms ben ik erg onzeker over zulke dingen.
Hopelijk weet ik morgen meer, kreeg net een formulier om in te gaan schrijven voor de lessen dus heb gelijk een reactie op de mail gestuurd
Vaak kijken ze na een paar lessen wel of ze door kunnen naar een ander groepje, maar ik zou het gewoon navragen wat daar gebruikelijk is. Zit hij nu niet ook tussen de kleintjes? Veel kinderen beginnen rond een jaar of 6 à 7 met tennis.
Hier duurt de vakantie ook nog een week. Mijn oudste telt de dagen af, maar hij vindt het wel erg spannend. Vanuit zijn klas blijven, zover ik weet, alle najaarskinderen in groep 1/2. Hij vindt het erg spannend om de jongste te zijn van de derde groep. Nog even en dan weet hij iig waar hij aan toe is, wie de kinderen allemaal zijn. En zal het allemaal hopelijk niet meer zo spannend zijn. Hij begint weer night terrors te krijgen. Zijn spraak is echt heel erg vooruit gegaan met lezen. Als hij dat weet te behouden dan denk ik dat dit een goed jaar gaat worden voor hem. Ik hoop dat hij zijn onzekerheid een beetje gaat overwinnen doordat hij zich verstaanbaar weet te maken. Helaas valt hij regelmatig terug in zijn kunnen, dat maakt het extra spannend. Verder zie ik wel een hele lieve en begrijpende jongen. Het type wat ik al mijn kinderen gun om als een goede vriend te hebben. Ik hoop dat er genoeg kinderen daar ook zo over denken. Ondanks zijn tos is hij heel erg sociaal en begripvol. Mijn middelste doet alsof het allemaal niet spannend is. Maar ondertussen wil hij graag weer wat kleiner zijn. Hij slaapt weer bij ons. Hij zit een beetje te pingpongen tussen zijn drive naar autonomie en geborgenheid. Ik ben het niet eens met Erikson. Die twijfel is geen twijfel. Een mens heeft een belans nodig tussen zijn eigen gang gaan en het hebben van een veilige plek. Dat is hij nu aan het zoeken. We zien wel hoe lang dat duurt.
@Zonnestralen: Super fijn dat hij zo vooruit is gegaan/gaat! Waarover ben je het dan niet eens met Erikson? Dat is me niet helemaal duidelijk.
Hij heeft het qua losmaken en dingen zelf doen over de vraag vanuit het kind of hij/zij het zelf kan en of het kind zich er veilig bij voelt. Bij mijn middelste zie ik een kind met veel zelfvertrouwen en hij kan ook veel zelf. Hij is veilig gehecht. Maar nu ontdekt hij een beetje dat hij zelf doen niet altijd even leuk vind en dat samen doen wel heel prettig kan zijn. Niet om het kunnen maar dus meer om het samen doen.
Maar hij heeft het ook over crises, waarin je een bepaald conflict doormaakt en waarin je dus 'zoekende' bent. Dit past daar dan toch juist in? Zeker als dat 'samen doen' een keuze is die hijzelf maakt en hij daar zelf initiatief toe neemt. (En nog meer als het vervolgens protesteert als je dat 'verzoek' weigert. )
Ik ben het er wel mee eens dat hij 'in conflict' is. Maar ik vind het zo anders als bij mijn oudste, daarbij ging het echt om zijn eigen kunnen en durven. Bij mijn middelste is het dan meer naar buiten gericht.
Het verloopt ook bij iedereen toch net weer anders, of het uit zich anders. En ik kan me voorstellen dat het met TOS nog weer anders verloopt? En plek in de 'kindrij' maakt vast ook uit. De oudste moet alles zelf ontdekken, de tweede kan toch meer 'meeliften' ed. Ik zie bij mijn kinderen ook behoorlijke verschillen, maar toch ook weer best veel overlap. Vind dat wel grappig om te zien.
Ja dat is waar. Ik spreek zowat nooit met ouders waarvan een kind tos heeft. Ik weet niet hoe dat bij hun verloopt. Dat is waar en ook leuk om te zien Mijn middelste is zo ongeveer geboren met het motto dat hij alles zelf wil doen. Ergens is het ook wel een geruststelling dat hij de meerwaarde van het samen doen in gaat zien. Dat zal hem helpen bij het sociale deel op school.