Ja je hebt gelijk! Maar ik heb hier zelf nog behoorlijk moeite mee. Natuurlijk wij moeten hem helpen als ouders. Maar ik wil niet zo'n ouder zijn die het beter weet dan school (en dan bedoel ik in vervelende zin zoals dat soms is, want soms weet een ouder het natuurlijk ook gewoon beter ) en ik vind klagen of zeuren echt lastig. Ga er graag vanuit dat de school wel expertise heeft hierin. Maar ik vermoed in dit hb zijn misschien wel te weinig. We hebben deze school wel speciaal uitgekozen hiervoor. Er zijn in verhouding veel hb kinderen op onze school.En de hbjuf van de bovenschoolse plusklas zegt ook dat onze school hier wel echt goed in is. Wij hebben na de vakantie weer een gesprek met de juf staan. Maar ze was wel heel duidelijk dat dit gedrag toch echt bij hem ligt en niet zozeer met slim zijn. Nog meer compacten vinden ze dus ook geen goed idee, hij moet eerst zijn taken allemaal goed af hebben. Hij had blijkbaar onlangs iets niet af. Ik vroeg wat Day was en dat was iets creatiefs met taal, waar hij dus echt niks aan vindt. Dus dat snap ik wel. Maar als ik zie dat hij op squla met gemak breuken sommen maakt van groep 8 en dat geweldig leuk vindt (hij zit in groep 5), dat zegt toch ook wel wat?
Oke dankjewel. Ik wist niet hoe ik dit dan moest aanpakken. Via de schoolarts. Maar moet je dan niet echt een gedragsprobleem hebben? Dat had ik begrepen namelijk, dat wij hier dus niet voor in aanmerking komen.
Dit stukje van de link heb ik op de vorige school ook naar de juf en de IB-er gestuurd. Nooit een reactie op gekregen, maar dit bleek dus later wel te spelen. En dat zat dieper dan ik had gedacht en met de gevolgen zitten we nu 2 jaar later nog deels. Natuurlijk kan ASS ook spelen, maar een juf is niet de aangewezen persoon om dat te zeggen, aangezien de kenmerken zo kunnen overlappen, is het belangrijk om iemand bij het onderzoek te hebben, die het onderscheid kan maken. Wij kregen ook vanalles te horen hoor van school enzo, ook bij mijn dochter, dat ze zo in haar eigen droomwereldje kon zitten, wat wat autistisch over kwam. Ze verveelde zich kapot en zonk dan weg in gedachten of ging uit het raam staren. Oh ja, haar taalgebruik was zo ouwelijk en ze gebruikte veel moeilijke woorden, ook een kenmerk van autisme. Tja, het kind is niet op haar achterhoofd gevallen en wij hebben ook nooit overdreven in kindertaal gesproken, dus zo vreemd is het niet.
Toch ben ik met de juf eens dat hij ook dát werk zou moeten doen. Wellicht vindt hij het moeilijk om creatief te zijn met taal. Hij vindt het niet leuk, maar moet toch leren doorzetten, want ook dit is voor hem leerzaam. Hij kan creatief zijn met de taal op zijn eigen niveau. Er zit een groot verschil in dingen niet afkrijgen, omdat het allemaal veel te makkelijk is, of het niet afkrijgen omdat je het niet leuk vindt. .
Ja daar ben ik het ook zeker mee eens hoor! Hij kan niet alleen de leuke dingen doen. Maar het verklaart voor mij wel waarom hij het niet af had. Hij is niet creatief en dat is voor hem dan ook weer een uitdaging. Hj vindt dat stom, blokkeert en hakken even in het zand. Maar dat neemt niet weg dat ze hem wel ook op andere gebieden moeten uitdagen. Dan kunnen ze hem wel alleen maar creatieve dingen laten doen, dan heeft ie het nooit op tijd af.
Het is soms lastig om als ouder iets aan te geven op school. Maar als je in je achterhoofd houdt dat jullie allebei hetzelfde doel hebben, namelijk het welbevinden en de ontwikkeling van je zoon, dan helpt dat om toch die stap te zetten. Jij kent je kind het beste, jij kunt het beste zijn stem zijn wat hij zelf misschien nog niet kan aangeven. Ik denk net als de anderen hierboven, dat twee dingen belangrijk zijn: 1) werk wat passend is bij je zoon. Juist als hij heel erg op het concrete niveau (met sommen) bezig is, dan is het goed dat hij gaat ervaren dat bij bepaalde opdrachten niet iets perse goed of fout is, maar dat het ook gaat om waarom je ergens voor kiest. Dat is volgens mij ook juist het stukje verrijken. Tegelijkertijd denk ik ook dat dit wel goed aan hem uitgelegd moet worden. Dus daarbij begeleiding en hem duidelijk maken dat het lastig voor hem kan zijn dat hij hierbij dus niet weet of het goed is (mijn invulling, als ik kijk naar mijn zoon) maar dat dit ook bij leren hoort. 2) aan de andere kant ook uitleg en aangeven dat hij bepaald werk 'gewoon' moet maken. Je moet leren om iets wat minder leuk is, ook af te maken en daarbij door te zetten. Dit ga je ook in andere situaties tegenkomen. Met voorbeelden vanuit mijn werk. (dat is mijn praatje richting zoon, haha). Ik zou denk ik zo concreet mogelijk willen weten wat zij zien qua gedrag. Hoe oud is je zoon? Kan hij al reflecteren? Of zou het helpen om hem met poppetjes te laten zien wat er gebeurt en dan te vragen wat hij anders/ook zou kunnen doen?
@Baileyy: Ik denk dat ik een groot deel van het verwachtingspatroon met de jaren los heb gelaten. Hoewel ik echt wel een mening hebt mbt wat school zou moeten ed, ga ik daar niet meer op wachten. Met name omdat sommige dingen gewoon nooit gaan gebeuren, zeker niet als de visie verschillend is, in het belang van mijn kinderen regel ik daarom dan dingen zelf. Dat vind ik geen klagen of zeuren, dat vind ik handelen in het belang van mijn kind en dat kan prima zonder klagen en zeuren. (Mijn kinderen zaten ook op een school met veel expertise, de oudste had alleen de dikke pech dat ze te vaak leerkrachten trof de er echt geen klap van begrepen en dat de school eigenlijk ook vrij 'star' was in hun beeld van uitdaging ed en niet begrepen waarom het bij haar niet werkte ed. Daarnaast speelde het (slechte) sociale klimaat een hele grote rol en het lukte de school niet hier verandering in aan te brengen. Nu zit ze op een school die zichzelf op het gebied van uitdaging niet sterk vindt, maar doordat zij wel enorm hun best doen om een aanpak te vinden die bij het kind past én omdat ze heel erg inzetten mbt het sociale klimaat, werkt het voor haar vele malen beter. En doordat ze meer ruimte krijgt en ze ook ziet dat de leerkracht haar best doet, doet zij ook meer wat er van haar verwacht wordt, ook als ze het stom of nutteloos vindt (en dat zijn sommige dingen nu eenmaal, maar je moet ze toch doen - als de verhouding zoek is, wordt dat alleen heel lastig - dit is wel iets wat ze echt heeft moeten leren en ze vindt het nog steeds met regelmaat lastig).)
Dankje. Mijn zoon is 8. Reflecteren kan hij zeker. Ik kan ook wel goed zoiets uitleggen. Maar wil nog niet zeggen dat ie er iets mee doet hahaha. We moeten vaak het gesprek blijven aangaan. Hij ziet het anders dan school. Dus ik kan de vinger er moeilijk op leggen wat er niet goed gaat. We hebben maar weer een gesprek ingepland met de juf hierover. Ik ervaar wel dat ze hem niet heel goed op weg helpen met de dingen die niet goed gaan.
School is zeker expert op gebied van onderwijs, maar jij bent expert op het gebied van jouw kind. Dat is school niet. Dus als jij denkt/merkt/voelt dat het niet goed gaat, dan gaat het niet goed.
Ben benieuwd wat er uit jullie gesprek is gekomen vorige week.... Hopelijk hebben jullie een goede keuze voor jullie zoon kunnen maken....
Lief dat je er naar vraagt. We hebben een fijn (en lang) gesprek gehad. School had F. zijn ontwikkeling in kaart gebracht en alle plussen en minnen op een rij gezet. We zijn uitgekomen op versnellen naar groep 3 na de zomervakantie. Hij gaat voor de vorm na de meivakantie nog even naar groep 2. Een groot punt in de keuze is dat de huidige leerkracht heeft aangegeven hem volgend jaar niet van goed onderwijs kan voorzien als hij naar groep 2 zou gaan. Eigenlijk geen optie dus voor ons. We hopen met heel ons hart dat we de juiste keuze maken!
Wat goed dat jullie een fijn gesprek hebben gehad. Wat wijsheid is weet je altijd achteraf pas, maar als jullie achter deze keuze staan komt het vast goed met jullie mannetje!
. Hetnis een lastige situatie, heel herkenbaar omdat we die situatie ook hadden. We waren ook bang dat we de verkeerde keuze zouden maken maar als zelfs een leerkracht aangeeft niks te kunnen doen is er eigenlijk al geen foute keuze. Voelt natuurlijk als ouders erg gek. Een jaar minder met je kind naar binnen, na 1 jaar naar de andere kant van het plein. Hij zit nu in gr 4 en zie hem echt niet in gr 3.
Ja het blijft raar als het zo snel gaat hè. Het schooljaar begint begin september pas en mijn zoon blijft ook maar door gaan met ontwikkelen. Hij voelt zich thuis tussen de cijfers en letters. Ik hoop dat ze hem voldoende gaan weten uit te dagen. Hij vindt het helaas niet interessant hoe dingen in elkaar zitten of gemaakt worden. Bouwen is hij ook snel zat. Engels vindt hij wel leuk. Helaas gaat de Engelse juf met pensioen en ik heb nog niks gelezen over een vervanger. Misschien dat ik daar nog een methode voor kan vinden. Hij heeft een Engels deel zitten in zijn school programma maar hij heeft door hoe hij de juiste antwoorden kan vinden (hoe dat programma werkt) en kijkt daardoor niet veel naar de woorden.
De ontwikkeling staat niet stil. Inmiddels kwam uit zijn toetsen dat hij op m5/e5 Hij is ook groot voor zijn leeftijd dus hij valt ook absoluut niet op. Hij hoort bij de grootste
nee hoor! schoolarts vertelt niks aan de school en kan allerlei vragen beantwoorden en dingen uitzoeken. gewoon bellen en aan de schoolarts zelf deze vragen stellen. Mijn zoon heeft/had geen gedragsproblemen op school. hij huilde alleen 2 uur lang na de school. bijna elke dag haalde ik hem op, thuis de deur binnen lopen, beginnen met huilen, op de grond liggen dat de school verschrikkelijk is en hij echt niet naar school wilt. tenzij hij met een vriendje speelafspraak had. hij had een paar beste vrienden. Hij werd met afstand leren veel vrolijker. hij was qua kennis allang klaar met basisschool. hij heeft nu op internet vrienden, en ze doen nerd dingen en schrijven gewoon in het engels.
Ik lees hier veel over de problemen op/ met school en dat is ook logisch. Maar herkennen jullie dit ook. Zoon zat al de hele dag niet zo lekker in zijn vel en uiteindelijk kwam hij vanavond intens verdrietig naar beneden en vertelde hij dat hij een niks was, een niemand, dat hij zich waardeloos voelt, dat hij niet van mensen houdt, maar wel van knuffeldieren. (Uiteindelijk bleek hij het houden van gevoel niet te kunnen onderscheiden, hij mist ons als we er niet zijn, wil niet dat zijn zusje pijn heeft, hij wil dat dan voor haar oplossen ed). Hij is bang dat iedereen hem stom vindt. Hij heeft juist best veel vriendjes. Hij vindt het wel lastig als zij een spel doen wat hij niet leuk vindt. Herkennen jullie dit? Het lijkt mij niet standaard voor een 6- jarige, bijna 7. Hoe moeten we hier meer omgaan? Wij geven geven de ruimte om zich te uiten, nemen het serieus, leggen uit dat houden van er verschillend uit kan zien/ voelen. Ik zit eraan te denken dit met de ha te bespreken, of is dit overdreven? Wat zouden jullie doen?
@Roanna @owly @NiekeKris Zoontje wil door.. verder met de stof. Hij is daar heel stellig in. Inmiddels mag hij rekenen meedoen in groep 7. Verder krijgt hij aangepast werk in zijn eigen klas, enkele hiaten wegwerken. Beetje bij beetje zal hij meer mee gaan doen in groep 7. De verwachting is dus dat hij na de zomer zijn laatste jaar op de basisschool zal starten, maar de officiële goedkeuring is er nog niet. Er is nog veel onduidelijk over de praktische kant.. het is niet realistisch hem bijvoorbeeld met zaken als gym mee te laten doen, daar zou hij letterlijk omver gelopen worden. In verband met zijn leeftijd ben ik al aan't kijken naar oplossingen voor het jaar daarna. Dit zal toch echt een tussenjaar moeten worden in wat voor vorm dan ook, want om hem op zo'n jonge leeftijd naar het VO te laten gaan zie ik niet zitten (nog even los van of er überhaupt een school is in de omgeving die hem zou aannemen).