Hier sluit ik me bij aan. Mijn jongste zoon is trouwens met 3jaar9 mnd al begonnen op de basisschool (3 dagen per week) dus het is zeker mogelijk. De kleutergroepen zijn hier juist heel erg goed gegaan, de ellende begon later pas. Het belangrijkste is nu een goede basisschool uit te zoeken die zulke kinderen in de gaten houdt.
Heb je gekozen voor een school die pluswerk aanbieden op school? Onze school vult bij elk kind een test in zodra ze binnenkomen. Als ze daar opvallen dan krijg je een gesprek. Zo zaten wij binnen 2 weken op school voor een gesprek. In de klassen kunnen ze uitdaging geven aan kinderen. Mocht dat niet voldoende zijn gaat die in gesprek met de ib'er. Die kijkt dan eventueel mee. Als dat niet voldoende is of ze zien andere dingen zoals dat het niet afdoende is kunnen ze buitenstaanders mee laten kijken. Ze schakelen dan het samenwerkingsverband in. Die bestaat uit verschillende specialisten en denken mee. Zoals is een test noodzakelijk. Ze kunnen ook nog door testen als ze willen weten hoe ver je kind is. Wij zijn gaan testen na dat hij is versneld en dit niet voldoende leek. Met 6 is hij gestest. Dan hadden we een andere test en vonden ze zinvoller. Overigens vonden we de uitslag niet belangrijk, school kreeg dan meer handvaten dus dat vonden we ook belangrijk. Dus er is veel mogelijk binnen een school, mits je het ook treft.
Dank voor jullie reacties. @Hoihoii Fijn om jouw ervaring te lezen. We worden veel gewaarschuwd dat je op je strepen moet staan, voor je kind moet knokken enzo en hebben dat zelf ook wel gemerkt op t kdv maar dat betekent natuurlijk niet dat dat op de basisschool ook t geval zal zijn. We hebben aankomende week een kennismakingsgesprek waarin ze kennis maken met N. en gaan inschatten in welke klas ze het beste zal passen. Daarna horen we meer. Ze gaat naar een montessori school dus sowieso gemengde klassen. @Amarens fijn dat ze bij jou eerder konden beginnen. Voor ons is dat nu geen optie meer; school laat sowieso geen kids meer starten in zes weken voorafgaand aan de zomervakantie (ivm aflopende projecten, volle klassen, onrust) en leek ons voor onze prikkelgevoelige dame ook beter om op een wat rustiger moment te starten. Na de zomer begint ze en dan zijn de klassen kleiner en rustiger. @owly We hebben wel vertrouwen in deze school. Ze hebben een groot aanbod op t gebied van verrijking/pluswerk en heb ze voor inschrijving al gesproken over N. en dat voelde goed. De IB’er gaat nu ook bellen met de pm’ers van de voorschool om met ze mee te denken omdat ze wel wilden helpen ook al kan N. niet eerder beginnen. Vond ik heel fijn en hebben we niet expliciet om gevraagd. Eigenlijk voel ik wel dat ik er vertrouwen in heb als ik kijk hoe het contact met de school tot nu toe is geweest en neig ik er naar m’n gevoel te volgen en nog niet over te gaan op testen. Dat kan altijd nog. Dank voor jullie input!
@Archie83 klinkt als een hele fijne school. Ze maken alvast een goede indruk. Ik zou niet teveel beren op de weg zien en mee gaan met de ontwikkeling. Je kent je kindje goed en als je korte lijnen hebt met school is dat straks heel fijn.
Klopt bedoel foundation . Ben blij te lezen dat jullie mijn gevoel bevestigen en deze vriendschap niet meer actief te stimuleren. Tot nu toe is er nog geen contact meer geweest tussen de dames. Maar als die er weer is lees ik met dochter mee om haar hierin te begeleiden. Verwacht dat het meisje pas weer in de zomervakantie bij opa en oma is.
Lieve mama's, ik ben opzoek naar advies! Wij zitten nog lang niet in de schoolleeftijd, maar onze dochter heeft op dit moment een ontwikkelvoorsprong. Nu merk ik dat mensen om ons heen onze dochter steeds vergelijken met hun/andere kinderen. Opmerkingen als "dat is niet normaal gedrag voor zo'n kleintje", "pushen jullie haar niet" en "dan zal ze op andere gebieden wel achter lopen/tekort komen" komen regelmatig voorbij. Ze loopt motorisch, cognitief en sociaal affectief behoorlijk voor. Zelf zeggen wij daar het liefst zo min mogelijk over, alleen iets in de trant "ja ze pakt dingen snel op" of "ze doet het goed". Laatst hoorde we van vrienden dat ze het best lastig vinden dat onze dochter voorloopt op hun zoon die een half jaar ouder is. Aan anderen in onze omgeving merken we het ook, al wordt het niet uitgesproken. Overal wordt een soort wedstrijdje van gemaakt waar wij helemal niet aan mee willen doen. Ik merk dat ik me soms aan het verantwoorden ben. Dat ik niet vol trots over onze dochter durf te praten omdat ik het gevoel heb mensen voor het hoofd te stoten. Hoe gaan jullie daar mee om?
@Oilell Wat je beschrijft is herkenbaar. Ik zeg ook wij lopen tegen aan dingen aan. Als andere mensen denken dat we pushen gaan we die mening toch niet veranderen. Onze zoon is nu 7 en er zal zeker veel over hem gepraat worden sinds hij versneld is. Ik kan daar niks aan veranderen hij is nu eenmaal super snel. Zelf praat ik er weinig over met andere. Ze lijken het toch niet helemaal te begrijpen. Niet heel erg we hebben genoeg andere dingen om over te praten. Niet teveel van aantrekken want hun mening ga je toch niet veranderen. Zoek mensen waar je frustraties of andere dingen wel kan delen.
Je kind is hoe hij is, of hij nu voor of achter loopt, veel sporttalent of tekentalent heeft. Dat is toch gewoon iets wat in een kind zit, als ouder kun je stimuleren wat je wil maar als het er niet in zit komt het er ook niet uit. Ik denk inderdaad dat je vaak tegen onbegrip aan zult lopen als de voorsprong blijvend is. Hier zei zelfs de ene juf van dochter oh wat hebben jullie het makkelijk met 2 voorlopende kinderen. Nou, alsof dat zo'n feestje is...
@Leolove dat feestje komt dan nog? Daar zit ik ook nog op te wachten. Er is toch altijd wel iets wat lastig is, of je kind voorloopt, achter loopt, gemiddeld vaak is er toch een aandachtspunt. Of meerdere aandachtspunten
Nee daarom. Bij mijn oudste moeten we eraan trekken met logopedie. Dat is geen feestje. Ik zou er niet vrijwillig aan gaan trekken. Dat heeft geen zin en daar word niemand vrolijker van.
Heel herkenbaar, helaas. Met de tijd heb ik steeds meer geleerd om mijn schouders op te halen en het te negeren. Af en toe lukt dat niet, maar meestal wel. Die mensen weten ook niet beter, denk ik dan maar.
Alles wat 'afwijkt van het gemiddelde' is voor 'buitenstaanders' lastig te begrijpen. Ik ben maar gestopt met er over praten met anderen, dat maakt het een stuk eenvoudiger. Maar ik bedenk me nu dat het eigenlijk misschien wel stom is dat je niet gewoon vol trots over je kunt kunt praten...ik ben vrij genuanceerd, wat voor de kinderen misschien soms ook niet leuk is, omdat het natuurlijk best fijn is als je ouders soms heel trots iets over je vertellen tegen anderen...? Ik laat ze overigens wel merken dat ik trots op ze ben, hoor, sinds een aantal jaar ook (nog) bewuster. Dat gaat echter wel over 'andere dingen' dan dat ze soms sneller zijn en goed kunnen leren ed, veel meer mbt creativiteit en doorzetten ed, want dat is hier wel een dingetje...
Herkenbaar bij zowel m’n oudste als m’n jongste De middelste is ‘gemiddeld’ Ik merk het ook erg bij m’n oudste ooo wat weet hij veel over bijna alles dat weet die van mij nog niet etc etc ik hou niet van vergelijken Scores van Cito’s of toetsen vergelijken vreselijk Ik was zo mega trots dat hij met alles ruim boven gemiddeld scoorde maar durfde dat niet tegen sommige te zeggen
Wat je schrijft, complimenten gaan hier ook niet over de normale prestaties. Dat is met 2 vingers in de neus. Het niet opgeven , het echt doorzetten tja dat is inderdaad een dingetje. Pppffff de hoeveelheid drama wat daar soms bij zit Zou mooi zijn wanneer het leren leren, omgaan met teleurstellingen wat vlotter zou gaan haha maar op die een of andere manier gaat dat in kleine stapjes
Dat kan ik me voorstellen als ze wat ouder zijn. Dat doorzettingsvermogen is bij mijzelf ook altijd een ding geweestdoordat de meeste dingen in 1x lukken raak ik nog steeds gefrustreerd door dingen waar je op moet oefenen. Ik hoop dat ze wat dat betreft meer op mijn man lijkt, die heeft een ijzeren discipline. Ik ga het proberen van me af te laten glijden. En voor nu ben ik dan maar gewoon lekker mega trots op een vrolijk meisje van 11 maanden dat het juiste blokje uit de doos kan pakken (de gele, de driehoek etc) en enthousiast heel in de maneschijn meedanst.
Zeker ook trots op zijn. Hier kun je alles vertellen zonder oordelen en waarschijnlijk krijg je juist herkenning. Je kindje lekker volgen en nog een tip kijk bij het speelgoed niet alleen naar de leeftijd waar ze zeggen waar het voor is.
We hebben vooral veel doe speelgoed. Blokjes, duplo, Pickler driehoek met glijbaan, boekjes, bal, puzzeltjes etc. Ze heeft van schoonfamilie wat 18 en 24 maanden speelgoed gekregen voor sinterklaas, met 8 maanden voor haar neergezet en daar was ze na een dag of 2 echt mee klaar. Mijn man heeft laatst een activiteitenbord gemaakt met knopjes/lampjes/deurbeslag/kabeltjes/wieltjes enzovoort. Dat vindt ze nu mega interessant. Zitten ook dingen op die ze niet zomaar onder de knie heeft, dus dat is wat frustrerend maar wel goed voor haar.
Wat leuk dat je man zo handig is. Juist die frustratie is goed maar voor de ouders soms ook frustrerend