@zigzag het is toch niet erg als een post een keer iets langer is. Per kind is het natuurlijk verschillend of hoe ze met apart zetten en andere dingen moeten doen om gaan. Q vond dit in de reguliere klassen ook écht niet leuk. Het extra / uitdagende werk vond ze eerder een straf omdat ze dat (bijna) altijd alleen moest doen. Bij haar gaat het beter sinds ze vorig jaar na de meivakantie naar een leonardo klas is gegaan. Daar werkt iedereen aan een eigen leerlijn en kijkt niemand er van op wanneer iemand met iets heel anders bezig is. Maar er zijn natuurlijk genoeg voorbeelden van hb kinderen die het prima doen in reguliere klassen en er juist van genieten een ‘uitzondering’ te zijn. Ik zou vooral goed naar je zoon kijken en met regelmaat een gesprek met de IBer plannen. Wij hadden op een gegeven moment elke maand een vaste afspraak om te bespreken hoe het ging. Over de buitenschoolse activiteiten. Q gaat 3 dagen naar de BSO en doet op het moment geen andere activiteiten. Gelukkig speelt ze wel heel veel buiten en is erg actief, skeeleren en steppen doet ze bijna elke dag. Waarschijnlijk wil ze over een paar maanden bij de waterscouting gaan kijken. Schaken is hier ook een favoriete bezigheid. Op school krijgen ze schaakles van een schaakleraar.
@Juul75 In een klas waar iedereen sowieso al geregeld aan een tafeltje werkjes doet zou dat een goede oplossing kunnen zijn inderdaad, maar van wat ik begrijp gebeurt er in zijn kleuterklas niet zo veel nog. De juf had het over spelen in de poppenhoek, bouwhoek of knutselen. Dat als hij dat niet wil hij ook een werkje kan pakken en ermee op de gang kan gaan zitten Korte update, na één dag voor pampus te hebben gelegen met koorts was hij na de nacht weer opgeknapt en is hij weer gewoon naar school gegaan. Nadat ik hem gisteren van school had gehaald vertelde hij tijdens de lunch dat de IB'er hem was komen halen en dat hij aan een tafeltje opdrachtjes uit een werkboekje moest doen. Dus de juf heeft snel gehandeld na ons gesprekje van maandag Mijn zoontje klonk vrij opgewekt totdat ik hem vroeg wat hij verder nog had gedaan en of hij lekker had kunnen spelen buiten (zonnetje scheen heerlijk hier). Hij was niet buiten geweest.. hij had alle kindjes naar buiten zien gaan en ook weer naar binnen zien komen terwijl hij die opdrachtjes in het lokaal bij de IB'er moest doen Heel eerlijk: dat vind ik dan ook wel weer sneu. Hij heeft voorbeelden genoemd van de opdrachtjes waaruit ik opmaak dat het begrijpend lezen is wat hij heeft moeten doen. Alleen... ze kennen hem verder niet en toch zat niemand bij hem om te zien wat hij deed (wel in dezelfde ruimte maar achter hun bureau). Als straks zou blijken dat hij het niet zo goed gedaan heeft is de grote vraag of hij verkeerd gelezen heeft, of de vraag anders geïnterpreteerd heeft of dat hij stukjes tekst echt niet begrepen heeft. Ik vind het heel fijn dat ze aan de slag willen met hem maar, daar komt zeurmiep weer, ik sta niet helemaal achter de manier waarop ze het doen. Maar goed, ik wil niet op de feiten vooruit lopen dus ik laat het voor nu. Vanochtend was ik nog in het lokaal toen de IB'er me kwam zeggen dat ze hem straks ook weer even meenemen waarop ze aan mijn zoontje vroeg of hij dat leuk vond. Heel gevat zei hij "ja.. maar ik wil wél ook buiten kunnen spelen!" Ze zei dat ze daar voor zou zorgen vandaag. Ik ga er dus vanuit dat hij vandaag wel gewoon mee naar buiten zal mogen met de andere kindjes van zijn klas, gelukkig Ik verwacht ergens volgende week een gesprek te hebben met de IB'er n.a.v. de cito.
Soms is het natuurlijk ook uitzoeken hoe, wie, wat en hoe bepaalde dingen te combineren zijn ed. In een grote groep op een reguliere school zijn er helaas ook (zeer veel) beperkingen... Maar wel fijn dat ze er mee aan de slag gaan en ook echt naar jullie luisteren! Dat is zo belangrijk. Probeer ook te letten op continuiteit, dus niet nu even leuk met de ib'er mee als dat op langere termijn niet kan. Tenzij het natuurlijk is om bv. te testen, dan is het alleen nu nodig, maar als het echt is om apart werkjes te doen ed, dan is de vraag of het realistisch is om dit een schooljaar lang vol te houden bv.
Hier krijg ik vandaag ineens via mijn kind een vragenlijst signalering ouders dhh po. Waarom? Iemand ervaring mee?
Kreeg ik via de juf, moest ik op de computer invullen als ik me goed herinner (kleuterschool). Dan moet je als ouders een vragenlijst invullen en de leraar. Met die antwoorden samen komt er uit of er veel hb-kenmerken zijn of niet.
Dank voor het antwoord. Ik vind het toch bijzonder dat er met ons niks besproken is. Dit is gewoon een A4 waar je kruisjes moet zetten en meer over je kind moet vertellen. Uiteraard zal ik de juf morgenochtend proberen te spreken, vind het een vreemde gang van zaken.
Dat vind ik ook. De juf had het eerst met ons besproken en uitleg gegeven. Dat ging niet via mijn kind. Toen kregen we iets van een inlogcode ofzo om die lijst mee in te vullen. Misschien dat we eerst nog een papieren screeningslijst ofzo hebben ingevuld, dat weet ik niet meer.
Gooien jullie kinderen hun ‘anders zijn’ ook wel eens in de stijd om iets gedaan te krijgen oid? Ik had gisteren een discussie met mijn dochter van 5. Nadien deed ze beklag bij oma: ‘ja, want ik heb ook al een klas overgeslagen, dus dan kan ik ook echt wel zelf....’ (en in dit geval had ze nog gelijk ook ) Wist eigenlijk niet dat ze zich zo bewust was van haar status. Al hoewel, we lopen er ook wel geregeld tegenaan. Dat iets ‘vanaf 6’ is en de halve klas gaat en ik eerst weer actie moet ondernemen zodat zij ook mee mag met haar klasgenootjes...
Nee van ons is nog niet bewust dat hij slimmer is dan gemiddeld. Hij is net voor de zomervakantie begonnen en zijn toen al gestart met dhh (test) wij hebben de formulieren net voor het weekend gekregen dus die gaan we invullen (ouder deel) Hij krijgt nu wel moeilijkere werkjes maar valt voor de ander niet op.
Mijn dochter heeft een lichte vorm van arrogantie (ze roept graag 'ik kan dat heel goed hé' en 'o ik kan ook echt heel goed zwemmen', dat soort dingen). Maar dat ze een jaar overgeslagen heeft vertelt ze eigenlijk nooit tegen anderen. Ze ziet het niet als 'status', maar meer als feit dat ze nu eenmaal in groep 3 zit. Ze zit in montessori groep 3/4/5, alle kinderen werken op eigen niveau dus ze valt niet op. Elk kind heeft andere werkboekjes. Ze is/zien haar niet echt 'anders' behalve dat ze ruim de jongste is. Voor dochter wel fijn om niet als enige in een uitzonderingspositie te staan. Als je kind zich meer bewust is van zijn uitzondering gaan ze zich misschien ook sneller 'anders' voelen en over zichzelf praten.
Volgens mij heeft zowat elke kleuter zo’n ‘ik ben beter, groter, sneller’-fase en dat gaat vanzelf in de meeste gevallen weer over. Daarnaast vind ik harde leeftijdsgrenzen voor sommige dingen ook wat onzinnig en daarom gaf ik soms wel eens een andere leeftijd op en soms ging ik het gesprek gewoon aan met degene die die leeftijdsgrens stelde en dan viel er ook nog wel eens wat te regelen.
Vanaf wanneer kregen jullie voorlopers vriendjes/ speelafspraakjes? Onze zoon zat voor de vakantie 3 maanden op school en zit er nu weer sinds de zomervakantie maar niemand wil spelen. 2 weken geleden wou wel iemand zeggen dat ze niet kon spelen omdat ze ging picknicken, met een tevreden snoetje en onze uk teleurgesteld. Moeder zei zelf dat het niet aardig is. In de 2de week ziet hij voor school iemand lopen, stapt er op af en zegt zullen we samen naar de schommel, kindje zegt nee, zullen we samen naar het speelhuisje, kundje zegt nee, zullen we samen naar de glijbaan, kindje zegt nee, dan zegt hij maar wat wil je dan? Kindje loopt weg en hij is teleurgesteld. Vandaag vraagt hij voor schooltijd mag ik meespelen en het kind zegt met een lach nee. Zegt dat is niet eerlijk iedereen mag meespelen, probeert het nog eens, weer met een lach op het gezicht zegt het kind nee. Ouder zegt er niks van , zoon teleurgesteld. Het was zo zielig en hij snapt er niks van, je moet toch samen doen. Zichtbaar aangedaan zat hij in de klas, we hebben het er al over gehad dat hij misschien de volgende keer ook kan vragen waarom hij niet mee mag doen. Hij laat zich niet snel uit het veld slaan, geeft niet snel op maar het raakt hem heel erg. Dus mijn vraag heeft iemand nog tips, voor hem of voor ons? Goede verhalen mag ook. De dhh test ouderdeel is nu ingevuld en we zijn benieuwd wat ze met de informatie gaan doen en wat de vervolg stappen zijn.
zoontje had zijn beste vriendin al bij wen dagen gevonden en vrij snel begon met haar af te spreken. (binnen eerste 2 weken of zo) soms zitten veel kinderen van de school in een wijk waar ze altijd met elkaar spelen. sommige kinderen spreken nooit af omdat ze hun vrienden in d wijk hebben en ze spelen daar met elkaar.
@owly , mijn kinderen lukte het ook niet zonder aanmoediging. Dus de leerkracht probeerde actief mijn zoon en dochter aan tafeltjes te zetten met kinderen waar ze dacht dat ze een klik mee zouden hebben. En ik heb actief met een aantal ouders gesproken dat mijn kinderen daar zo'n moeite mee hadden of we speel afspraakjes namens de kinderen konden maken. Sommige ouders willen dat absoluut niet, die laten het van hun kinderen zelf afhangen, en dat is ook goed. En sommige zien dat sommige kinderen moeite hebben en willen daar wel bij helpen. Maar uit zichzelf kwam het niet goed. En ze leren sociale interactie het door te spelen met anderen dus ik heb daar wel bovenop gezeten.
Bedankt voor je reactie, misschien moet ik hem dan ook gaan helpen. Het lijkt me alleen erg pijnlijk als je ouders vraagt om te helpen en ze je afwijzen. Natuurlijk hun goed recht maar het voelt naar.
Ik bekijk het altijd van hun kant, misschien helpt je dat het niet als een afwijzing te zien. Als je kind zelf heel makkelijk contact legt veel vriendjes heeft is het wel logisch dat je overtuigd bent dat kinderen zelf onderling uit moeten maken met wie ze vriendjes zijn. Dus als er een ouder komt om te vragen of jij dat voor je kind wil regelen gaat dat tegen je overtuiging in. Dat zie ik maar niet als een afwijzing van mij of mijn kind. Ik kreeg het wel uit, maar soms gaat tegen hun opvoed ideeën overtuigingen in. Even goede vrienden. Probeer het niet op jezelf of je kind te betrekken. Maar tegelijkertijd, ik heb ook wel eens huilend thuis gezeten als mijn zoontje weer niet was uitgenodigd voor een feestje hoor. Gaat door merg en been Dan is het heel lastig het niet persoonlijk op te vatten.
Oh wat sneu zeg als hij elke keer zo afgewezen wordt. Het beste is denk ik om te vragen waarom ze niet met hem willen spelen, dan zou je daar eventueel actie op kunnen ondernemen. Mijn zoon is een maand voor zijn 4e verjaardag begonnen op school, de 2e dag wilde hij al gelijk afspreken met een kindje. Wel moet ik er bijzeggen dat hij daarvoor al 2 dagen per week op het kdv zat en een erg sociaal mannetje is. Toen mijn zoon echter halverwege groep 3 naar groep 4 werd overgeplaatst, had hij ook opeens maar 2 vriendjes in de klas en de rest van de klas negeerde hem. Dit bleek te komen door het feit dat hij halverwege het jaar in de groep kwam, hij een stuk jonger was dan de rest, en ook nog eens gigantisch voor liep op zijn klasgenoten. Dus opeens kwam er een klein jongetje in de klas die slimmer was dan de andere kinderen in de klas, aldus die kinderen. Op zich vrij logisch bekeken vanuit zijn klasgenoten. Dus wie weet speelt er ook wel zoiets bij jouw zoon in de klas? Hoe jong zijn klasgenoten ook zijn, ze zijn vaak niet achterlijk en hebben echt wel door dat er iets 'bijzonders' met jouw zoontje aan de hand is.
Maar is dat al gebeurd? Je kunt sommige dingen niet forceren, maar als er een kind is waar je zoontje op school vaak mee speelt (kun je ook aan de juf vragen), dan kun je die ouder natuurlijk altijd benaderen. En dan merk je vanzelf hoe hij/zij reageert. En anders toch afwachten, hoe moeilijk het ook is. Het eerste speelafspraakje van mijn oudste dochter was na een maand of zes/zeven school oid, geloof ik. En daarna weer maanden niet. Bij de jongste na een maand of twee oid en die sprak daarna direct vaker af, die had haar zus als voorbeeld.
Op de kleuterschool had hij de eerste dag al een speelafspraakje geregeld, maar ik denk dat het scheelde dat hij een oudere zus heeft en daardoor wat beter wist hoe zoiets gaat. Mijn dochter heeft de eerste 2 maanden geen speelafspraakjes gehad. Het kwam niet echt bij haar op om na schooltijd af te spreken. Maar toen ze eenmaal had afgesproken ging dat snel en na een paar maanden had ze al echt een vriendengroepje, uitnodigingen voor feestjes etc. Toen ze naar hun huidige school overstapten had mijn zoon de pech dat wel 4 jongetjes met wie hij nog wel eens afsprak datzelfde jaar zijn vertrokken. Verhuisd/speciaal onderwijs/andere school en nog een vriendje en vriendinnetje bleven zitten. Dat was wel sneu, daardoor had hij een tijdje wat minder aansluiting en speelafspraakjes. Ondertussen heeft hij zijn draai wel aardig gevonden en spreekt genoeg af. Ik zou hem ook wat helpen en daarnaast vragen of de juf daarin wat kan sturen. Bijv. hem samen laten werken/spelen met kinderen die vermoedelijk wel bij hem passen. Mag je ‘s ochtends mee naar binnen de klas in? Wie weet kun je dan meteen wat regelen met een kindje als de ouders ook in de klas zijn. En soms blijken kinderen die prima in de groep liggen gewoon ook pas na een half jaar voor het eerst een speelafspraakje te hebben.