Dames, ik breek even in. Ik heb nogal wat zorgen over onze dochter en ik hoop hier wat herkenning en eventuele tips te krijgen. Even wat voor informatie, dochter is op dit moment 4j10m. Nooit echt een uitblinker geweest. Liep erg laat, zo rond de 18 maanden. En praten deed ze pas na haar 2de verjaardag. Dit is nog steeds wel een dingetje want in haar enthousiasme verteld ze heel veel, en daardoor erg onduidelijk. Hiervoor loopt ze bij de logopedie. Sinds nov. ‘18 gaat ze naar de basisschool, ze is erg stilletjes en verlegen terwijl ze dit thuis totaal niet is. Dochter loopt qua ontwikkeling wel voor (vind ik), ze kent vanaf 1,5 jaar alle letters van het alfabet. Ze kon al vrij vroeg tellen en telt nu met gemak voorbij de honderd en herkent ook willekeurige cijfers tot boven de 100. Sinds een half jaar is ze zelf begonnen met lezen, eerst kleine woordjes hakken en plakken maar sinds kort leest ze een heel boekje op niveau m3/E3 zo uit en begrijpt ook waar het verhaal over gaat. Rekenen gaat haar ook goed af, + en - sommen tot 20 lukt haar prima. Nou loop ik er tegen aan dat ze dit op school niet zien/willen zien. Vorig jaar al een gesprek gehad met de IB’er en de leerkracht, onze dochter laat op school weinig zien, erg faalangstig. 1 op 1 lukt het haar wel maar daar hebben ze niet echt tijd voor. Omdat onze dochter een herfstkind is hebben ze haar dit schooljaar weer in groep 1 geplaatst, hier zijn wij het eigenlijk niet mee eens maar daar hadden wij verder niks op in te brengen volgens de leerkracht. Resultaat, dochter erg verdrietig omdat ze graag met haar vriendinnetjes naar groep 2 wou. Ik zou graag goed met de leerkracht in gesprek willen over een eventueel plan voor haar, maar krijg voor mijn gevoel de kans niet. Hebben jullie misschien tips voor mij hoe ik dit over kan brengen naar de leerkracht zonder de zeurende ouder te zijn?
Wat vervelend dat jullie (en veel andere ouders met jullie) hier tegenaan lopen. Ik denk dat een individuele toetsing hier wel uitkomst zal bieden, aangezien ze m.i. aan het onderpresteren is op school. Probleem is dat als ze niks laat zien op school, er ook geen actie ondernomen zal worden, vandaar de plaatsing in groep 1 terwijl ze met gemak naar groep 2 had kunnen gaan van wat ik lees. Dat er geen tijd is om 1 op 1 met haar te gaan zitten vind ik een slechte zaak. Jullie als ouders geven aan wat ze thuis doet aan rekenen en lezen, ze toont het op school niet, dat zou juist reden moeten zijn voor een ib'er of leerkracht om wél tijd er voor te maken of haar zo nu en dan eens uit te dagen met werkjes. Maak hier werk van, wees niet terughoudend omdat je geen zeurmoeder wilt zijn, het gaat om het belang van je kind. Je wilt een blij kind uit school halen elke dag, en dat gebeurt op deze manier niet. Ik kan je uit ervaring vertellen dat het er niet beter op wordt als je het er bij laat. Succes!
Dat gevoel is herkenbaar, wat als je kind niet extreem slim is... Maar heb vertrouwen! Wel heel stom dat de toets niet afgenomen is zeg! Weet je al meer over hoe &waarom?
Het lijkt een communicatiefout van de instantie die het zou afnemen. Die hadden een datum aan school doorgegeven, maar zelf iets anders in de agenda gezet (maandag de 30e). Over twee weken in de herkansing...
Spannend voor alle partijen! Hopelijk vind ze de toets leuk. Mijn oudste vond het geweldig om te doen.
Ik denk dat ze daarom zo teleurgesteld was gisteren (had tranen in ogen toen ik thuis kwam). Mijn oudste heeft hem ook gehad en die vond hem helemaal geweldig. Fiene had zich dus echt verheugd op een leuke dag
Nou, ze vindt het op school nogal makkelijk en zoekt heel erg naar extra opdrachtjes en uitdagingen. Dus heb gezegd dat het is om te kijken wat ze allemaal al weet zodat de juf nóg leukere werkjes voor haar kan verzinnen. Misschien had ik het zo niet moeten uitleggen, want op school zijn ze niet zo van de snelle in die zin dat ze tegemoet komen aan de leer-drang van kinderen (kan dus ook teleurstelling worden uiteindelijk, als er in de klas weinig verandert), maar zo weet ik wel zeker dat ze haar best zal doen en het leuk zal vinden om te doen. Voor ons zal het een mooie houvast zijn om op termijn te kijken of ze hier wel op haar plek zit nog. Gevoelsmatig heb ik daar mijn twijfels bij, maar ik wil zeker weten dat ik geen moeder ben die in al haar kinderen ‘prinsjes en prinsesjes’ ziet.
Heb je (of iemand anders) ook tips voor mij hoe dit in een gesprek aan te geven? Bij het laatste gesprek heb ik duidelijk aan gegeven dat dochter thuis veel meer uitdaging zoekt en dat ik hoop dat ze haar dit op school willen bieden. Hier wordt eigenlijk niks mee gedaan, wat ik gewoon heel jammer vind. Nu komt dochter thuis uit school en vraagt ze mij om haar te helpen met lezen/schrijven. Dat wil ik met alle liefde doen hoor, maar ik weet niet wat de juiste wijze is en wil daarin de rol van de leerkracht niet over nemen. Je hebt het over individuele toetsing, wat voor toetsing bedoel je daarmee? Kan ik dit gewoon vragen van de leerkracht? Tot nu toe zijn er 2 cito’s afgenomen, in januari de M1 Cito en in juni de E1 Cito, op de M1 scoorde ze iets hoger (I en II) en op de E1 scoorde ze iets lager (II en III). Edit: misschien ook wel handig om te vermelden, dochter heeft een screening gehad bij de logopedie. Hieruit kwam naar voren dat haar begrip hoger is dan gemiddeld maar dat (ik weet de juiste benaming even niet) haar zinsopbouw/spraak lager ligt als gemiddeld. Het komt er eigenlijk op neer dat ze het in haar hoofd allemaal heel goed weet maar dat ze dat nog niet goed kan verwoorden.
Wat waren de beweegredenen van school om haar wederom in groep 1 te zetten? Zijn er gebieden waar ze niet in voorloopt? Tellen tot 100 en letters kennen/lezen is niet per definitie een teken dat een kind voor loopt. Cito dus ook niet maximaal, dus misschien wil de juf zich dit jaar focussen op andere zaken? Bv het verbaal sterker maken? Het klinkt mij wel of je kind voorloopt, maar wellicht speelt er dus meer?
De officiële reden dat ze is blijven zitten is omdat haar knip en plak vaardigheden niet optimaal zijn. Mijn inziens en lullige reden, dochter haat knutselen. Je maakt haar daar echt niet blij mee. Langer kleuteren vind ik trouwens geen probleem, maar ik had dat liever in groep 2 gezien i.p.v. in groep 1
Motoriek dus ook een aandachtspunt? Dat vind ik dan weer geen lullige reden. Wel vind ik dat een school naast deze aandachtspunten (motoriek en verbale vaardigheid) moet kijken waar het kind zelf aandacht in zoekt. Als dat lezen is, dan moeten ze daar mi wel iets mee doen. Dat hoeft niet perse boekjes lezen te zijn, zoals in groep 3, maar minimaal een voorbereidend iets.
@Tafellamp Eens met @merah! Motorisch gezien is onze oudste trouwens een kluns. Struikelt over zijn eigen voeten, en kan pas net huppelen, maakt tekeningen waarvan ik vraag, "goh *naam dochter* heb jij dit gemaakt?" (Hij is 8, zij is 4). In de kleuterklas werd hij doorverwezen naar een fysio die hypermobiliteit constateerde. Twijfel ik ook over trouwens. Dit o.a. door extreem clownesk gedrag. Niet afremmen voor een muur, slidings maken om te stoppen etc. Clowneske gedrag wordt nu geweten aan een manier van faalangst verbergen. Individuele toetsing in de zin van bijvoorbeeld een wisc wanneer je daar een indicatie voor kunt krijgen, dat is bij ons via het cjg gegaan via heel wat omwegen, ik probeerde het al anderhalf jaar voor elkaar te boksen via school maar die waren ook niet meegaand. Zelf konden we niet zomaar €1000 op tafel leggen, dus moest wel via een indicatie. Hoe ga je dat onderbouwen op school? Letterlijk hen vertellen wat zij kan, wat zij laat zien thuis, en wat er speelt qua faalangst. Lees je in over bijvoorbeeld de verschillende soorten hoogbegaafdheid, waaronder dus ook een type dat onderpresteert om maar niet op te vallen. Het probleem in de meeste gevallen is echter dat leerkrachten niet geschoold zijn om hoogbegaafdheid te herkennen, en dus ook niet weten waar je het over hebt. Ik heb ze op een gegeven moment prints van wetenschappelijke publicaties onder de neus gedrukt, maar ook dat hielp niet, ik kwam geen steek verder dus besloten we maar eerst te sparen voor die wisc. De wvpk van het consultatiebureau kwam op huisbezoek voor de jongste en het gesprek kwam op de oudste, of dat inmiddels al beter ging. Zodoende heeft zij gelukkig via het cjg iemand geregeld die de indicatie heeft opgesteld, thuisbegeleiding heeft geregeld en via die instantie zijn we bij een HB poli terecht gekomen waar onze oudste getoetst is. De uitslag is er nog maar net en moet nog wat bezinken, maar dit schooljaar zijn zoon en dochter op een HB gerichte school gestart. Dochter zou op de oude school naar groep 1 (nov '18 gestart in groep 0, terwijl we de afspraak hadden dat ze in groep 1 zou starten ivm voorgeschiedenis zoon) want ze kende de vormen en kleuren niet, kon niet tellen en nog meer van dat soort dingen. Op de nieuwe school zit ze nu 3 weken in groep 2 (onder t mom van, we zien wel of ze volgend jaar nogmaals groep 2 doet of wel door gaat naar 3 - betere insteek dus), ze kent al heel wat letters, schrijft! Kent alle kleuren in het Engels en ook veel dieren, wil zinnetjes leren en zegt dat ze een Engels meisje is Toen ze ging wennen benoemde ik de observaties van de oude school, waarop dochter ineens in het Engels begon kleuren te noemen tegen de juf. Juf sprak Engels terug waarop dochter in het Nederlands de juiste kleur terug zei. Twee weken na de start van het schooljaar kwam de directrice naar me toe, of we dochter aub konden laten toetsen. Dit ga ik binnenkort in gang zetten. Als we de jongste (extreem alert, snel in ontwikkeling) vroeg laten toetsen, mag hij met 3,5 jaar in groep 1 starten, zei ze. Oops lang verhaal sorry
Wat hier trouwens wel heeft geholpen is dingen meenemen van thuis, wat onze dochter had gemaakt/gedaan. Zo kreeg ik in de kleuterklas de vreselijkste kras tekeningen mee naar huis. Terwijl ze thuis de mooiste dingen maakte. Idem met voor haar leeftijd complexe/samengestelde sommen die ik thuis voor haar ‘moest’ maken en die zij foutloos oploste. Nu is thuis nooit 100% te vergelijken met school. Thuis is minder afleiding en is de hele setting gewoon anders, waardoor kinderen tot ander ‘spel’ komen. Toch waren ze op school toen best onder de indruk. Ze zijn bij ons niet zo van het kindgericht onderwijs (wel in woorden, weinig in daden), maar er zijn toen wel kleine dingen veranderd.
Vervelend, op de school waar mijn kinderen eerst zaten ging je automatisch over naar groep 2 als je voor 1 januari jarig was. Groep 1 overdoen dat deden ze daar niet, omdat kleuters zich sprongsgewijs ontwikkelen. Er valt dus nu weinig zinnigs over te zeggen hoe ze het over een half jaar of zelfs 6 weken doet. Mocht het kind in groep 2 toch niet heel goed meekomen, dan lieten ze je die groep overdoen. Op de school waar ze daarna naartoe gingen lieten ze bijna iedereen lang kleuteren, ook kinderen die in oktober ofzo jarig waren. Ik heb zomerkinderen, maar die waren daar dus zo’n beetje de jongsten van de klas, terwijl dat eerst de november/decemberkinderen waren. Ik heb daar veel verveelde kinderen meegemaakt. Die fijne motoriek zal ook wel goed komen. Je ontwikkelt je niet op elk vlak in hetzelfde tempo. Bij mijn zoon was zijn fijne motoriek ook altijd een een puntje. Uiteindelijk bleek hij gewoon nooit goed van dichtbij te hebben kunnen zien, maar die testen van de schoolarts en bij het CB zijn alleen voor veraf. Inmiddels is dat met een bril ook prima, hij heeft zelfs tekenwedstrijden gewonnen enzo. Hij heeft als hobby haken, tekenen en bouwen. Ook lezen ging heel langzaam, gewoon omdat hij niet goed zag wat hij las en hoe hoger het niveau, hoe kleiner de letters. Ik heb overigens regelmatig als knutselmoeder geholpen op de kleuterschool en wat ik daar merkte is dat gemiddelde kinderen het snelst klaar waren. De kinderen die weinig begrepen en je 5 keer uit moest leggen hoe je iets moest vouwen of in welke volgorde kralen om het touw moesten deden er net zolang over als de kinderen die behoorlijk slim waren, maar het gewoon te saai vonden. Die dachten na 2 reeksen kralen ‘oke, ik heb laten zien dat ik het kan, waarom moet ik nog een meter touw met diezelfde reeks opvullen, terwijl alle kralen daarna weer in de bak gaan’. Of een simpel vouwwerkje zo door hadden. Gelukkig bedacht de juf voor die laatste groep vaak alternatieve werkjes, dus een origami met 10 stappen, knutselwerkjes met meer details, ingewikkelde bouwwerken enz. En dan zag je dat ze opeens wel geconcentreerd aan de slag gingen. Maar met de groepsopdrachten waarbij iedereen hetzelfde moest doen, zag ik telkens weer hetzelfde gebeuren. Misschien kun je thuis wat knippen en plakken, dingen maken die haar interesse hebben. En je mag ook best wat eisen stellen, dus gewoon zeggen dat als ze haar best niet doet dat ze dat vast beter kan. Misschien zegt de kleuterjuf wel bij alles dat het wel prima is zo. Inderdaad, neem de werkjes van thuis mee naar school of film haar als ze leest enz. Dan kunnen ze daar ook zien wat ze kan.
Mijn oudste zoon heeft een hekel aan knippen en plakken en knutselen en lego. Toch was hij de eerste in zijn groep die een pen kreeg, m.i. zegt het niet altijd wat en het is ook waar de interesses liggen. Ik lees regelmatig dat lang kleuteren helemaal top is, het beste voor het kind etc. Het is hoe de school in staat. Een school die kinderen automatisch lang laat kleuteren (het beleid) zou bij mij gelijk afvallen.
Hier maken ze het zelfstandig. Dus inderdaad als iemand D doet dan maakt hij het zelf en kan hij voor vragen bij de juf terecht. De juf kijkt het ook na. Ze werken hier sowieso veel zelfstandig (heeft zijn voor- en nadelen). Qua cito bedoel je dat ze onnodig moeilijk gaan denken? Is zeker een aandachtspunt.