Ja ik zou er ook zelf nog even achteraan gaan, maar goed als jullie school altijd pas aan het einde van het jaar door de schoolarts wordt gezien is het ook logisch dat je nog niks hebt gehoord, maar juist omdat hij al in groep 3 zit nu misschien wel handig dat ze hem even zien. Hier kreeg ik vanmiddag een berichtje van de juf. Er wordt nu geen plusklas voor de kleuters gestart. Wat ik in september van de juf had begrepen is dat hij zou aanschuiven bij de al bestaande plusklas, maar dat is dus niet het geval, die is pas vanaf groep 3. Nu gaat de juf wel zelf met hem (en 2 andere kinderen) aan de slag voor extra uitdaging in de groep, maar hoe/wat wist ze nu nog niet, daar hoor ik na de vakantie meer over. Beetje dubbel gevoel bij, maar goed R. gaat met plezier naar school en dat blijft bij mij toch het belangrijkste.
Lastig, bij ons deden ze geen plusklas maar werkjes met kinderen die ook wel wat extra konden gebruiken. Soms ook met Gr 2 maar die van ons had er niet genoeg aan, maar goed die had zijn plezier ook al verloren. Pas toen hij af en toe mocht kijken in Gr 2 kwam het plezier langzaam terug.
Over mijn zoon zei men toen hij nog een baby was, dat hij een oude ziel had, door de blik in zijn ogen. Overdag slapen was er bijna niet bij, hij wilde overal bij zijn. Met 6 maanden de eerste woordjes, mama, papa en maan. Daarna volgt verbazingwekkend genoeg het woord lantaarnpaal. Op zijn 1e verjaardag sprak hij 3 woordszinnen. Toen hij 1.5 was, was zijn hobby kentekens van auto's oplezen. Daarbij kende hij ook alle automerken en logo's van gewone winkels en bedrijven uit zijn hoofd. Hij maakte op die leeftijd ook puzzels van 100 stukjes. Wij dachten dat hij gewoon iets voor liep. Tot we voor basisscholen gingen kijken toen hij net 2 was, tijdens een gesprek met de directeur zat hij te puzzelen en met de rondleiding zag hij een som staan op het bord in groep 3. Er stond 5+2= dus hij las het op en zei direct 7. De directeur zn mond viel letterlijk open. Daarna hebben we echt super goede tips gehad over hoe we hier mee om moesten gaan en hoe we mijn zoontje handvaten konden bieden. Je begrijpt dat het deze basisschool dan ook is geworden. Toen mijn zoon 4 was, duurde het nog 1.5 maand voordat de zomervakantie zou beginnen. Hij is toen direct getest om te kijken of hij na de vakantie in een nieuwe groep 1 moest starten of toch liever een 1/2 combinatie. Het is de combinatie klas geworden, met toen al extra pluswerk. In de kring mocht hij zijn klasgenoten voorlezen en de juf helpen met de Engelse les. Mijn zoon is 2talig, in groep 2 las hij behalve Nederlands ook vloeiend in het Engels, dat had hij zichzelf aangeleerd. Ook heeft hij zichzelf geleerd om te vermenigvuldigen en te delen in groep 2. Ondertussen zit hij in groep 6, en weet hij zelfs dingen in Fortnite te hacken (En ja hij is er wel eens een week vanaf gegooid haha). Daarnaast spreekt hij ondertussen ook Spaans (dit heeft hij nu ook op school), en momenteel leert hij zichzelf ook Duits. Verder is het gelukkig een heel sociaal jongetje met een hoop vriendjes. Zijn minpunten? Motoriek heeft hij totaal niet, dat weet hij zelf ook dondersgoed, maar zoals hij zelf zegt, je kan niet alles hebben. Overigens dachten wij altijd dat de jongste achterliep, maar die blijkt ook gigantisch voor te lopen, alleen niet zo erg als haar broer. Ze is nu net 7 geworden en kan ook vermenigvuldigen en delen. Rekenen tot een miljoen en verder is ook geen probleem. Lezen zit ze ook in avi E7. Ze is een oren kind, dus begon pas later met praten, we dachten ook heel lang dat zij alleen Nederlands begreep. Maar het blijkt dat zij pas een taal durft te spreken als ze helemaal zeker is van zichzelf, een echte perfectionist dus. Maar van de week betrapte ik haar dat zij antwoord gaf op een vraag die in het Portugees gesteld werd. Ja mam, dat is toch net Spaans?! Overigens is zij nooit getest omdat we nooit tegen problemen aan zijn gelopen, maar de kans is groot dat zij ook hb is. Het vreemde is, is dat zij motorisch ook super goed is. Zo voetbalt ze op zeer hoog niveau in een jongens team omdat de meiden teams ver onder haar niveau zitten. Daarnaast zou ze ook nog eens zo in de selectie van turnen kunnen met haar lenigheid. Maar ik vind 1 sport voldoende naast de zwemles. Heel verhaal, maar hopelijk kan je er wat mee.
Kijk, dit bedoel ik nu met ‘écht’ hb. Die deden en konden mijn kinderen echt niet! behalve het deel met delen en vermenigvuldigen tot hoge getallen, dat doet mijn 6jarige ook.
Ach wees er maar blij mee, heb zat nare en of jaloerse reacties meegemaakt. Zelfs toen ik op het cb advies vroeg over hoe om te gaan met de kenteken lees hobby van mijn zoon, kreeg ik te horen dat de arts wel tijdens dr studie had geleerd dat het bestaat, maar dat ik vast gegoogeld had en interessant wilde doen?! Gelukkig was mijn zusje toen mee, die heeft mij naar buiten getrokken voordat ik die trut kon aanvallen (ik was hoogzwanger, dus had iets wat last van mijn hormonen).
Sowieso een rare opmerking, maar helemaal van een CB... En sommige mensen maken altijd gekke opmerkingen bij dingen/mensen die opvallen. ‘Ene oor in, andere uit’, denk ik dan altijd.
Ik lees best wat herkenbare kenmerken overal. Wat ik dus heb gezien, is dat mijn zoontje als baby erg alert was. Leek ook op een 'oud mannetje'. Heel veel huilen. Snel hoofd optillen en daardoor om rollen. Vroeg met praten. Snel volzinnen. Vroeg goed in puzzelen. Bij intake peuterspeelzaal (2 jaar) werd al met knipoog gezegd dat hij zo door kon naar de kleuters. Bij kleuters eind groep 4/begin 5 lezen. Hij onthoudt alles. Veel waarom vragen. In discussie blijven gaan. Etc. Motorisch niet zo sterk. Fietsen lukt nu bijna helemaal alleen (net 6). Voetbal kan hij niet echt. Zwemmen wel gemiddeld op zich. Ook nog alle amandelen eruit. Veel last van vermoeidheid en buikpijn gehad. Kinderarts vond hierbij niks. Bij kleuters sociaal emotioneel wat achter gelopen. Is nu bijgetrokken. Osteopaat voelt druk in zijn schedel nog. Thuis regelmatig vast gelopen. Vandaar nu ook hulp van maatschappelijk werkers. Deze heeft geobserveerd en denkt aan HB. Vandaar dat nu de test gaat komen.
Zo denk ik normaal ook hoor, maar was echt mega pissig toen. Overigens ben ik daarna alleen nog maar naar het cb gegaan voor de prikjes, ik was er gelijk klaar mee.
Hoe oud is je zoon? Want echt goed testen kan volgens mij pas vanaf 6 of 7 jaar. Maar vooral als je vastloopt, dan is het fijn om te weten waarom. Mijn dochter is (nog) niet getest, met haar lopen we nog niet vast. Als ze op school denken dat zij volgens jaar ook in aanmerking komt voor het hb onderwijs op school, dan zal ze wel getest moeten worden omdat ze zonder hb test niet wordt aangenomen.
Dat gedeelte heb ik nooit verteld op het CB nadat mijn zoon in een half jaar tijd gekrompen was volgens hun metingen. Wel ging mijn zoon, tijdens de ogen test, met haar in discussie of het plaatje nu een kerk ( mening van mijn zoon) of een theepot ( mening van CB arts) was. Tot grote ergernis van de arts, die nog roder aanliep toen ik mij liet ontvallen dat dit voor mij ook de eerste keer was dat ik een theepot zag die gedecoreerd was met een kruis . Na nog een aanvaring met de schoolarts over het feit dat mijn zoon te lang was ( alsof ik daar iets aan kan veranderen) heb ik mijn kinderen vanaf toen steeds netjes afgemeld omdat het voor ons geen meerwaarde heeft.
Bedoel je deze? (Edit: o nee, lees nu dat er een kruis op de theepot zat) Ik heb er altijd een kerk in gezien (maar snapte die lus bovenin niet). Paar jaar geleden zei iemand me dat het een sleutel was... trouwens belachelijk dat zelfs een cb je niet meer serieus neemt!
Ik heb zelf vroeger trouwens de ogentest ‘geweigerd’. Ik zag er echt ze zin niet van. Na meerdere keren vragen (waarop ik zweeg), vroeg mijn moeder waarom ik niet gewoon antwoord gaf. Toen zei ik: ‘ja, ze kan toch zelf wel zien dat dat een theepot is!!!’ Oeps.
Mijn kinderen wilden meestal niets bij het CB doen. Mijn dochter moest met blokjes een ‘vrachtwagen’ namaken die die vrouw maakte. Ze maakte een langere vrachtwagen na. Zegt die vrouw dat dat niet goed is. Mijn man zei nog dat het een vrachtwagen met aanhanger was. Nee, het moest echt over, het simpele kleine vrachtwagentje van die vrouw moest net zo worden. Zei mijn dochter ‘misschien een andere keer’ en deed niets meer , mijn man moest zo lachen. Toen ik met mijn zoontje als baby bij het CB was en die arts wou weten wat hij allemaal kon en ik dat vertelde, keek ze me met een opgetrokken wenkbrauw aan en typte hardop pratend ‘moeder beweert dat haar zoon .... kan’. Alsof ik ga verzinnen wat hij kan.
Hij is deze maand 6 geworden. Op school was al aangegeven dat het vanaf 6 inderdaad betere testen waren. Ook omdat ze bij kleuters meer over ontwikkelings voorsprong spreken. En inderdaad, thuis vast lopen is vervelend. Hoop zo meer duidelijkheid te kunnen krijgen. Hoop wel dat hij op school gewoon kan blijven doen wat hij nu doet.
Een kerk met een wolk of een sleutel, ik zou het allebei goed rekenen als ik CB-arts was, als een kind er maar consequent mee is. Hier waren ze wat dat betreft gelukkig niet zo moeilijk.
Hahaha, hier met Q ook rare cb ervaringen. Ik was zo dom om daar advies te vragen over welk speelgoed ik het beste aan kon bieden omdat ze dingen waar een hogere leeftijd op stond altijd veel leuker vond. Ook vroeg ik iets over hoe ver in te gaan op de continue vragen. Ik kreeg toen als antwoord dat ze qua groei wel erg achter bleef dus ik me daar maar op moest richten. Na dat antwoord ben ik ook alleen nog maar voor de entingen gegaan.
Hier ook een heel verhaal, zal proberen het kort te houden . Om te beginnen dacht ik altijd dat Q achter liep. Ze heeft met 2 maanden virale hersenvliesontsteking gehad, met een half jaar het rs virus, héél veel keel en oorontstekingen waardoor met 1,5 de eerste keer haar neusamandelen verwijderd werden en met 4,5 haar keel en neus (die groeien weer aan) amandelen verwijderd werden. Volgens de kinderartsen lopen kinderen die zo veel ziek zijn en vooral met de hersenvliesontsteking gevolgd door dat rs virus met ziekenhuisopname echt een achterstand op. Dat andere kinderen die ouder waren als Q bepaalde dingen nog niet konden vond ik dus echt erg raar, wist ik veel... Ruim voor haar eerste verjaardag zei Q wat woordjes en met haar verjaardag korte zinnetjes. Kleuren kende ze allemaal rond haar derde, misschien iets eerder. Tellen deed ze ook lang voor ze naar school ging. Q was altijd mega geïnteresseerd in het menselijk lichaam en de ruimte. Voor ze naar school ging, net voordat ze 4 was, was er een open dag op een universiteit ook voor kinderen. Daar zou iets zijn over het menselijk lichaam dus we gingen daar even kijken. Vervolgens heeft ze zeker 1,5 uur met een aantal studenten over het lichaam gesproken en heeft ze super veel vragen kunnen stellen, wat heeft ze toen van die middag genoten. Andere opvallende dingen toen ze echt klein was was haar interesse in kunst. Tekenen kon ze erg goed, poppetjes heeft ze ook nooit als aardappel getekend, meteen ‘goed’. Haar vader en ik zijn gescheiden toen Q 4 was, wat ook weer negatief zou zijn voor de ontwikkeling volgens de statistieken. In groep 1 is ze op een school begonnen, voor groep 2 zijn we verhuisd en is ze van school gewisseld. In begin groep 1 zei de juf dat ze Q na dat schooljaar naar groep 3 wilde laten gaan. Ik had dat liever niet, het ging toen prima op school en Q was toen nog erg veel ziek dus letterlijk de helft van de tijd niet op school. Blijkbaar deed ze toen al pluswerkjes van groep 2 mee, dat wist ik niet. Na de laatste operatie ging de ontwikkeling op zichtbare onderdelen ook gigantisch snel. Een week later las ze eenvoudige boekjes en eind groep 1 las ze ‘foeksia’ boekjes met veel plezier. Vanaf groep 2 ging het slechter met Q. Op school ging ze zich heel erg aanpassen. Lezen deed ze niet, cijfers en letters kende ze op school niet meer. ‘Zo doen kinderen in groep 2’ was haar beredenering. Thuis ging het ook slechter, ze ging weer in bed plassen, later ook op school in haar broek. Ze wilde niet naar school en verzon steeds weer iets, keelpijn, buikpijn, moe, etc etc. Omdat toch wel was aangegeven dat ze erg voor liep door verschillende mensen hebben we thuis iemand mee laten kijken. Die herkende meteen een hb kindje in haar. Op school hebben ze toen ook een hb specialist mee laten kijken en er zijn extra materialen aangeboden waar ze mee mocht werken. In groep 3 is ze met de plusklas gestart, waar ze een uitzondering was omdat dat vanaf groep 4 was. Die uitzonderingspositie vond ze, ondanks de stof, niet fijn. Het ging psychisch steeds slechter. Uiteindelijk bij een kinderpsycholoog gekomen (waar natuurlijk een wachtlijst was). Daar is eerst heel erg ingegaan op haar hooggevoeligheid, later is voor de vorm ook nog een IQ test gedaan om hb officieel vast te stellen. Op school deed ze toen letterlijk niks meer. Kleren tekende ze onder, werkbladen kleurde ze in of ze vulde niks in, resultaten op de cito’s waren erg slecht, etc. School is altijd extra / ander werk aan blijven bieden maar maakte zich zorgen omdat ze haar niet tot leren konden laten komen. Op dringend advies van de psycholoog en de IBer zijn we toch voor een leonardo klas gegaan. Hier komt Q inmiddels wel tot leren toe. Maar haar hooggevoeligheid zit haar nog steeds erg in de weg. Daarnaast lijkt ze ook erg faalangstig te zijn. Dus nog steeds behoorlijk wat werk aan de winkel.
Het eerste gedeelte van jouw verhaal is bijna hetzelfde hier. Alleen hier geen hersenvliesontsteking. Wel ook met 1,5 neus amandelen (en buisjes). En toen hij net 4 was keel en weer neus amandelen. Jouw verhaal klinkt wel pittig. Vervelend om te zien hoe je kind zo struggled met zichzelf. Hier speelt hooggevoeligheid ook een rol. Gelukkig gaat school hier nog wel goed. Hopelijk blijft dat zo. Ik hoop voor jou/jullie dat Q haar draai gaat vinden met alles.