Mijn zoon was op zijn vorige school zo ingekakt dat het hem allemaal niets meer kon schelen, hij had het gewoon opgegeven. De vaardigheden ontwikkelde hij ook amper. Geen idee meer hoe hij sommige dingen aan moest pakken, dus dan deed hij maar niets of raffelde het af. Een mooi voorbeeld, op zijn vorige school maakte hij nieuwsbegrip a. Dit ging hem niet goed af. Hij zei al dat de juf dacht dat hij het moeilijk vond. Op deze school maakt hij het op d en met prima resultaat. Sowieso ligt hier de nadruk meer op positieve kanten dan negatieve. Echt, van zijn rapporten en de teksten van vorig jaar spat de negativiteit af. Blij dat we de overstap gemaakt hebben naar fulltime hb-onderwijs. Tot nu toe is hij op alle vlakken vooruit gegaan. Voor mijn dochter die alleen maar van verveling uit het raam staarde was de oplossing volgens school haar niet meer in de buurt van het raam te zetten. De oorzaak werd niet aangepakt.
Zijn er mensen die ervaring hebben met een orthopedagoog die komt praten? School heeft aangegeven dat ze hulp van buitenaf willen. Over een paar weken hebben we gesprek met de ib'er en orthopedagoog.
Onze dochter loopt momenteel bij een orthopedagoog. Heel eerlijk gezegd kan ik nog niet echt iets concreets daarover zeggen. Wij hebben binnenkort een evaluatie gesprek waarin ook de uitslag van de WiscV test zal worden gesproken. Maar ik heb er wel een goed gevoel over. Nu hebben we zelf dat traject opgestart omdat school het via het cjg wilde doen en wij graag zelf de regie hierover in handen wilde houden. De reden hiervan wat haar (negatieve) gedrag eind vorig schooljaar. School is op de hoogte uiteraard. Er is overigens (nog) niet gesproken over observatie op school. Maar daar is parallel ook weer een traject opgestart omdat de juf ziet dat de werkhouding van mijn dochter verslechterd / langzamer wordt en ze steeds meer weer afgeleid is/gaat clownen. En juf weer niet zo goed hoe ze haar zo goed mogelijk kan ondersteunen voordat haar gedrag weer in het negatieve raakt.
Ben benieuwd hoe jullie evaluatie gesprek gaat. Wij hebben nog geen test afgenomen. School heeft wel aangegeven om er alvast over na te denken. Kan me alleen nog geen meerwaarde bedenken om het wel te doen. Waarom hebben jullie de test gedaan? Observatie hebben we in Gr 2 gehad door iemand die mee ging kijken of de school op de goede weg zat betreft versnellen. Verder gaf die alleen advies aan de school en hebben we die verder ook niet gezien of gesproken. Het enige wat school vertelde dat ze al snel wist naar wie ze moest kijken.
We hebben de test laten doen (ook op aangeven van school) omdat er een (groot) vermoeden bestaat dat haar negatieve gedrag verband houdt met het gebrek aan uitdaging. Daar hebben we vorig jaar al heel erg op gehamerd omdat ik dat thuis ook merk. Na gesprekken met de directrice is eind vorig schooljaar besloten om de rest ook uit te voeren. Maar primair zit ze bij de orthopedagoog voor haar gedrag. Nu is ze het nieuwe schooljaar goed begonnen, meer gestructureerd (groep 3 zit ze nu) en meer schools. En dat bleek heel goed te werken. Ze krijgt ook wat moeilijker werkjes. Daarnaast is ze ook in een plus groepje gezet waardoor ze 1 keer per weer wat meer uitdaging krijgt. En ik heb haar op pianoles gedaan. Vooralsnog geen negatief gedrag. Maar nu blijkt dat langzaam ze weer af begint te glijden. Afgeleid, afraffelen, geen focus, clownen, vragen stellen over dingen die ze gewoon weet (en dan niet 1 keer maar 10 keer) en werktempo dat snel afneemt. Met de test weten we meer. En hopelijk kan school dat gericht haar gaan ondersteunen
Wat raar dat jullie geen terugkoppeling hebben gekregen . Daar zou ik niet zo blij van zijn geworden.
De terugkoppeling was alleen dat de school uiteindelijk besluit wat ze doen. Weet niet de mening van die mensen. We hadden wel heel goed contact met de kleuterjuffen. Nu is dat minder met die van Gr 3 dus lastig om dingen te peilen.
Ze geven aan dat ze nu niet verder kunnen en graag advies willen. Hij loopt veel in de klas, bemoeit zich met alles en hoort ook alles. Eigenlijk zoals de film Brammetje baas. Zo krijg je het beste beeld. Het rare is dat we tijdens het laatste gesprek niet achter kwamen hoe hij er precies voor staat betreft werk. Ze zeiden dat het een slim mannetje is. Ze hadden het het mooi over hoger orde denken. Maar bij specifieke vragen kreeg je ontwijkend antwoord. Er lagen schriften op tafel maar bleek niet van hem te zijn. Er lag niks klaar, hij werkt op maan niveau en op gewoon niveau rekenen maar volgens onze zoon heeft hij wel een extra rekenboekje (geen rekentijgers) Op de computer werken ze met veilig leren lezen en kun je spelletjes doen en daar werkt hij op zonniveau. Dus heel eerlijk wij weten ook niet precies wat de rol van de orthopedagoog gaat worden. Vandaar hier de vraag wie heeft er ervaring.
Mijn zoon heeft, toen hij vast liep met zichzelf, begeleiding gehad van een psycholoog/ orthopedagoog die gespecialiseerd was in hb kinderen. Zij heeft uiteindelijk ook de IQ test afgenomen. Ook heeft zij mijn zoon heel goed begeleid en wat handvatten gegeven over hoe hij het beste met zichzelf om kan gaan. Bij het brede overleg op school, 2 keer per jaar, schuift ook altijd de orthopedagoog van school aan. Volgens mij is dat verplicht? Zij heeft ook wel eens een paar dagen mijn zoon geobserveerd en ook goed inzicht in hem. Ook heeft zij toendertijd nauw contact gehad met de psycholoog/orthopedagoog van mijn zoon. Dus mijn ervaringen zijn goed.
Wat super fijn dat jullie goede ervaringen hebben! Zou heel fijn zijn wanneer wij handvaten krijgen maar vooral ook hij. Hij geeft zelf aan dat zijn hoofd vol zit. Zegt ook ben zelf even filmpjes aan het kijken in mijn hoofd.
Als hij dat zo zegt, dan zou het zeker fijn zijn als hij wat begeleiding krijgt! Woon je in de randstad? Want dan kan ik de gegevens van onze psycholoog/ orthopedagoog geven. Ik zit momenteel wel in het buitenland, met wat slecht internet, dus het kan even duren eer ik weer reageer.
Ja, bij ons heeft school de orthopedagoog ingeschakeld, omdat van beide kinderen het gedrag opvallend is. Wij hebben nu dit schooljaar een brief gehad om te ondertekenen voor toestemming en er zijn verschillende niveau's waarop ze een orthopedagoog in kunnen schakelen. Wij moesten voor elk niveau apart toestemming geven. Het eerste niveau is dat de orthopedagoog met de leerkracht mag overleggen over het functioneren van het kind in de klas en dan krijgt de leerkracht ondersteuning. Een niveau hoger was dat we toestemming gaven om te observeren in de klas door de orthopedagoog. Er zijn nog meer niveau's van ook onderzoek doen geloof ik, maar wij hoefden nu alleen voor de eerste 2 niveau's te tekenen voor toestemming. Ik ben niet heel erg enthousiast over de ingeschakelde orthopedagoog, maar dat is mijn persoonlijke mening over haar, ik vond haar inbreng in de overlegmomenten over onze kinderen echt niet sterk. Voor dochter heeft school vorig schooljaar ook een prikkeldeskundige mee laten observeren (naast de orthopedagoog) en haar inbreng vond ik juist weer super sterk. Zij had in een uurtje dochter zo super goed in beeld en wist zo een treffende dingen te zeggen. Dus je moet ook gewoon geluk hebben met de persoon die ze inschakelen.
Ik kwam twee interessante filmpjes tegen over gedemotiveerde kinderen op school, waar niet uitkomt wat er in zit. (ik liep er wel tegenaan dat ze een beetje langzaam ging in de filmpjes ) https://www.wijssein.nl/onderpresteren/hoogbegaafd-maar-gedemotiveerd-en-lage-prestaties/
Bedankt voor je uitleg. Het zal zeker helpen als je ook een klik hebt met de persoon, een gevoel dat ze je kind goed kunnen begrijpen. Je hebt wel gelijk je moet geluk hebben. Fijn dat jullie uiteindelijk iemand hebben gevonden die wel de juiste inbreng heeft. Nog een paar weken wachten en dan is het gesprek. Voor ons gevoel duurt het allemaal zo lang. Voor het volgende gesprek moet je eerst weken wachten. Is het gesprek geweest waren we nog geen stap verder en zitten te wachten op het volgende. Aangezien dat een gesprek zal zijn met ons zal daar ook niet veel uitkomen. Ze zullen dan waarschijnlijk nog weinig stappen ondernemen. Tegen die tijd is het schooljaar voor de helft alweer voorbij. School heeft gekozen om van veilig leren lezen ook de thuismodule te doen dus hij kan nu zelf thuis ook aan de slag en dat doet hij met heel veel plezier.
Wat ik me afvraag m.b.t het testen. Kunnen ze bij onderpresterende kinderen nog achterhalen dat ze hb zijn? Het kind denkt namelijk vaak zelf ook dat het niets meer kan.
Helaas was het eenmalig, maar de juf heeft er gelukkig veel van opgepikt en dit schooljaar benadert de juf dochter een stuk positiever. Dus het was wel heel waardevol in onze ogen. Je had in het andere topic al gelezen dat we komende week het onderzoek opstarten, dus we hopen heel erg dat we nu weer iemand ontmoeten die weer zo treffend mee kan kijken. Dat wachten schijnt normaal te zijn, wij moeten ook altijd lang wachten tot de orthopedagoog weer een gaatje in de agenda heeft om te overleggen. Wat helpt is om meteen de vervolgafspraak te plannen als iedereen bij elkaar is, daar zijn we inmiddels achter gekomen al doende. Onze ervaring is trouwens ook dat school heel terughoudend is in wat ze uitspreken, alsof ze bang zijn om iets een naam te geven. Voor ons was het gesprek met de casusregisseur van de gemeente dan ook echt een openbaring, daar werden dingen als hoogbegaafdheid gewoon bij naam genoemd en open besproken.
Ben heel benieuwd hoe het onderzoek gaat verlopen! Ja dat terughoudend zijn snap ik aan de ene kant wel want anders kunnen mensen daar aan vast pinnen, maar die onduidelijkheid is zo irritant. Nu was het gesprek meer over hij is onrustig, zoekt problemen op en krijgt problemen omdat ze hem vervelen. Het voelde meer als je hebt geen leuk kind en we weten niet wat we er mee aan moeten. Als of het een probleem kind is.
Dat laatste hadden wij dus vorig jaar. Haar rapport las alsof ze vooral een vervelend en lastig kind was. Terwijl wij er al op hadden gehamerd dat het vooral ligt aan verveling. En natuurlijk zijn er dingen waar ze moeite mee heeft (emotie, relativeren,het dichtklappen als iemand vraagt of er wat is, soms agressief gedrag) waardoor we bij de orthopedagoog lopen maar ze werd vooral gezien als een lastig kind (althans zo kwam het over)