Dat was ook jammer en weer een gemiste kans. Een van de vele gemiste kansen. We hebben nog eens gevraagd wat ze deden met die adviezen, maar toen zeiden ze ‘niets, we kennen die methodes en boeken toch niet waarover ze het had’. Tja. We zijn uiteindelijk overgestapt. Erg blij met die keuze.
Ik herken het gevoel, de twijfels die je eerst hebt omdat ze niet schaakt, geen Russisch leert en niet virtuoos pianospeelt, maar dat er toch sprake is van een zeer hoogbegaafd kind. En direct erna de vraag: wat nu dan? Dat kan nog weleens een moeilijke vraag blijken. Succes de komende tijd!
Ik dacht dat dingen als alleen versnellen is niet voldoende bij iedereen wel bekend was zodra ze iets weten of lezen over HB. Hier begon zijn gedrag juist al te veranderen in Gr 1, in april doorgeschoten naar Gr 2 en daar ging het weer goed. Nu in groep 3 begint het weer.
we wisten toen ook nog niet dat ze HB was. Maar ik denk dat goede begeleiding in groep 2 heel veel had gescheeld, ook voor nu. maar in groep 0 merkte we al dat ze niet lekker in haar veel zat, toen gelijk door naar groep 2, maar daar eigenlijk niet extra begeleidt en geen klik met de juffen en een ib-er die langdurig ziek was. Eenmaal in groep 3 gaf het op school dermate problemen, dat ze de orthopegagoog hebben ingeschakeld en toen is ze getest. Nu gelukkig wel een hele behulpzame ib-er.
Wat super fijn dat je goede hulp hebt! Hier staat ook nog niet dat hij HB is. Ze zien een slimme knul. Nu lopen ze er tegen aan dat bijvoorbeeld de methode stop denk doe niet werkt. Komt bijvoorbeeld ook veel van zijn plek etc Nog geen idee wat de orthopedagoog precies gaat doen dus we moeten afwachten.
Pff, ik zoek tips voor onze jongste. Misschien is het wel normaal peuter gedrag hoor en staat het hier helemaal verkeerd. Dan laat het maar weten... Regelmatig heb ik het idee dat ze ons voor de gek houdt met dingen nog niet kunnen. Nu was daar vanmorgen een overduidelijk voorbeeld van. We hebben puzzel dozen waar stukjes van 12 tm 24 puzzels in zitten. Toen ik de haren van haar zus aan het doen was maakte zij de 24 stukjes puzzel. Daarna begon ze aan de 16 stukjes puzzel. Ondertussen komt papa aan tafel zitten, haalt ze snel de puzzel uit elkaar en zegt dat het veel te moeilijk is. Q was ondertussen naar school dus ik en papa zaten bij haar. Na eerst regelmatig zeggen dat ze het echt niet kan en het is toch veel te moeilijk, een aantal stukjes verkeerd neerleggen (nee dat klopt niet, ik kan dit echt niet) om vervolgens de puzzel achter elkaar goed te maken. Dit soort dingen zie ik regelmatig gebeuren en ik weet echt niet hoe ik hier om moet gaan. Ik zeg wel dat ze het best kan en het gewoon moet proberen, maar ze blijft hier in hangen...
Mijn dochter zit nu in groep 7 en elk jaar weer zien we dat het zo rond de kerst wel klaar is voor haar, dit jaar voor het eerst dat ze toegeeft zich gewoon te vervelen in de klas. Tot nu toe liet ze gewoon gewenst gedrag zien, netjes luisteren naar de uitleg (terwijl ze deze niet nodig heeft) etc. Maar sinds vorig jaar gebruiken ze veel de chromeboekjes met lesmateriaal die zich aanpast aan het kind. Dus maakt het kind de opdracht meteen goed dan gaat het programma door met de volgende (moeilijkere) opdracht en nu zien ze dus dat ze er doorheen vliegt. Gisteren is ze voor het eerst naar de plus klas geweest (in totaal 12 kinderen van 3 scholen) en ze vond het geweldig, alleen viel het haar tegen dat ze meteen huiswerk voor Spaans mee kreeg , ze moet zelf 2 zinnen naar het Spaans vertalen en volgende week uit het hoofd kennen. Gisteren avond heeft ze bedacht dat de zinnen moeten zijn Ik hou van de descendants film en Audri is hierin mijn favoriete karakter. Dat wordt dus vanavond vertalen (ze mogen gebruik maken van google translate) en dan maar oefenen.
Vraagje: ik hoorde tijdens het gesprek van Fiene dat ze onlangs een spellingstoets had gemaakt op laptop met koptelefoon. De toets had ze niet optimaal gescoord en de juf had dit toch vreemd gevonden. Dus zij ging verhaal halen bij Fiene. Bleek dat ze de toets gemaakt had met een defecte koptelefoon! En dan ook gewoon niet tegen juf zeggen! Is dit ook wat ze bedoelen met ‘sociaal aangepast’ (niet opvallen)? Want eigenlijk vind ik dit nogal doorgeslagen en gewoon erg ‘dom’...
Herkenbaar! Dit zie ik bij de jongste. Dingen die hij al lang kan, lijkt hij opeens niet meer te kunnen. Ook simpele dingen zoals z’n rits dicht doen. Hele drama’s maakt hij er van! Eerst ging ik er tegenin, nu geef ik het geen aandacht meer, en help hem toch. Ik denk dan gewoon: soms realiseert hij zich dat hij toch echt nog maar 4 is en heeft gewoon weer even bevestiging van mama nodig. En eerlijk is eerlijk, met zulke kinderen is idd soms de valkuil (bij mij in elk geval) dat je ze veel ouder behandelt dan ze echt zijn. Dat je iets zelf kan betekent natuurlijk ook niet dat je het altijd zelf (en alleen) wilt doen denk ik dan maar.
Onze dochter durfde dit soort dingen op haar vorige school ook niet te vertellen. Stel je voor dat je in een klas zit waar je om je heen allemaal kinderen ziet die geprezen worden om allemaal dingen waar je zelf weinig tot geen inspanning voor hoeft te leveren. Ook jij krijgt lof voor dingen die je zo uit je mouw schudt. Verder legt de juf dingen wel drie keer uit, terwijl jij op de helft van de eerste keer eigenlijk al met de opdracht kunt beginnen. Iedereen denkt dat jij dingen aan het leren bent, terwijl je eigenlijk vrijwel alleen maar laat zien wat je al kunt. Blijkbaar snap jij dan iets niet helemaal goed, want het kan toch niet dat niemand ziet wat jij eigenlijk allemaal al kunt? Je begint je onveilig te voelen, niet gezien. Als je dan een kapotte koptelefoon krijgt, weet je niet of alle andere kinderen dat ook hebben en of je daar de juf wel voor mag storen, die zal namelijk toch ook wel weten dat hij kapot is? En als ze dat niet weet, helpt het vast niet om het tegen de juf te zeggen, want alle subtiele signalen die je hebt afgegeven om te laten zien dat je je eigenlijk dood verveelt en je liever heel andere dingen zou doen zijn ook niet opgepikt. Dan is de juf er misschien helemaal niet om jou dingen uit te leggen en dingen voor je te regelen, en moet je maar gewoon ondergaan wat er allemaal om je heen en met je gebeurt. Kan misschien dramatisch overkomen, maar dit is wat er allemaal in het hoofd van een kind kan omgaan dat zich niet gezien voelt (en of dat nou is vanwege te weinig moeilijke leerstof of juist te veel, of vanwege te weinig sociale aansluiting of wat dan ook, zo gaat dit soort processen). Onze oudste had dit op de vorige school ook, nu op fulttime HB met een topjuf regelt ze allerlei dingen zelf, en hoor ik pas later (heel soms van haar, vaker van de juf ) terug dat er iets misging wat ze heeft hersteld, of dat ze heeft moeten overleggen met andere kinderen of met een externe partij over een project. Ook zal het haar echt niet meer overkomen dat ze niets zegt als er iets gebeurt wat volgens mij niet helemaal klopt. Niet op een obstinate manier, maar op een vragende manier, met een open blik op een oplossing.
Hier zitten wij in een andere fase, een middelbare school keuze. @pluk hebben jullie daar al ideeën over want ik vind het toch knap lastig.
Mijn zoon zei ook nog maar weinig tegen zijn juf, aangezien ze toch zowat nergens wat mee deed of erger nog, hem negeerde als hij wat aan haar vroeg of tegen haar sprak. Op een gegeven moment geef je het dan maar op. @Amarens , spannend. Mijn dochter zit nu in de brugklas. 3 scholen bezocht. Allemaal voor- en nadelen, maar eentje sprak haar gewoon niet aan en die viel al af. De andere was minder geschikt met dyslexie. Met mijn zoon (groep 7) gaan we dit jaar ook al naar de open dagen. Anders komt er zoveel op ze af in één keer met al die open dagen, proeflessen, bezoekjes met school enz.
Heel ‘normaal’ en ik vind het best passen bij wat je vaker over haar schrijft. Kan me voorstellen dat je denkt dat het dom is, maar denk eerder dat het weer een van de signalen is...
Q zegt steeds vaker zin te hebben in de middelbare school dus ik ben me al een klein beetje aan het verdiepen. Je hebt middelbare scholen die zijn gespecialiseerd in hb, maar ook scholen die op verschillende gebieden extra uitdaging bieden. Talen op een hoger niveau met een internationaal erkend certificaat, cultuurscholen, etc. Ik zou kijken waar de interesses van het kind liggen en dan wat voor een school passend kan zijn. Ik zou wel zeker gaan kijken bij een school met een specialist op hb gebied.
Vanmorgen had ik een gesprek voor mijn oudste en heb gelijk even nagevraagd over dat middelen van totaal iq. Het ligt nog net even anders. Als je bv de index ‘verwerkingssnelheid’ pakt, dan heeft ook deze weer sub-indexen. Het gemiddelde van deze sub-indexen geeft het ‘IQ verwerkingssnelheid’, MAAR voor het totaal IQ worden niet al die sub-indexen meegenomen. Dus als je op een sub-index die wordt meegenomen in het totaal iq goed scoort, maar op een andere sub-index (die niet wordt meegenomen) minder. Dan gaat het gemiddelde voor verwerkingssnelheid naar beneden, terwijl het totaal IQ juist omhoog gaat.
Een IQ-test bestaat uit verschillende subtesten en bij de indexen en het totaal IQ bepalen verschillende combinaties van die subtesten het resultaat. En bij sommige testen is daar ook nog wat variatie in mogelijk (bv. subtesten vervangen door andere subtesten). En dan nog is het geen gemiddelde, want bij overall hoge subtestscores, krijg je inderdaad een ander TIQ dan bij gedeeltelijk hoge ook bij gedeeltelijk hogere scores dan overall hoge, zeg maar) scores. Wat iemand al schreef.
Ja, dat speelt ook mee, maar dan nog is de uitkomst geen gemiddelde. Zo is het mij althans uitgelegd door onze tester. Zoeken, zoeken, zoeken en ja, gevonden! https://www.apollopraktijk.nl/Publicaties_bestanden/WISC-III%20Kaldenbach%20-%20Artikel%202012a%20(TIQ%20buiten%20bereik%20VIQ-PIQ).pdf Dit maakt het hopelijk helemaal duidelijk, de tester had het nog niet helemaal door denk ik. Maar het is statistisch ook razend ingewikkeld.