Hoi dames Ik moet het nu gewoon even kwijt.van mijn vorige zwangerschap weet ik nog dat ik toen moest bloedprikken bij de eerste afspraak bij de vk. De vorige keer ben ik flauwgevallen omdat ik gewoon zo bang ben voor naalden en toen tijdens het bloedprikken nog een keer. Nu ben ik sinds ik moeder ben wel wat "flinker" geworden in dit soort dingen maar nu is het morgen om 13.00 uur zover en alleen al van die vingerprik word ik helemaal naar. Iemand tips zodat ik niet de hele nacht me al naar loop te maken over morgen? Gr
Wat vervelend dat je er niet zo goed tegen kan. Misschien helpt het als je wat muziek meeneemt met oordopjes en dat je bijvoorbaat al ligt? Kan je misschien iemand meenemen die je kan afleiden? Ik zelf heb geen probleem met bloedprikken, maar ik zit te bedenken wat ik bij het trekken van een verstandskies zou doe (1 van mijn grootste angsten ..brrr) Sterkte morgen, je kan het!!!!
Sterkte vandaag, je kunt het! En zoals suuzan zegt, misschien bij voorbaat al liggen? Andere hand op je buik en je op je ademhaling concentreren. En natuurlijk niet kijken naar het prikken.
Ik ben ook geen held wat betreft bloedprikken ik ga daarom altijd al liggen met de stoel en ik geef het van te voren aan dat ik er dus heel erg tegen opzie en er bang voor ben, dat degene die prikt ook weet wat haar/hem evt. Te wachten staat. En ik neem altijd iemand mee. Probeer niet te kijken en te kletsen met iemand, rustig door ademen, neem desnoods drinken/cola mee en ik ga altijd zo vroeg mogelijk of laat mogelijk bloed prikken zodat het rustig is en met de vk gewoon vragen of je met het bloedprikken kan beginnen dan ben je er "maar" vanaf. Heel veel succes straks!!
Mijn vriendin heeft hetzelfde. En zij moest altijd bloedprikken ivm haar bloedgroep. Zij gaf dit aan en dan maakte ze die afspaak altijd zo vroeg mogelijk op de dag. Dan hoefde ze die dag er niet continue aan te denken. Misschien kun je dat vragen?
Hoi dames Nou het is gebeurd en ik ben er vanaf! Gelukkig maar. Ik merk dat ik me er wel heel druk om heb gemaakt de afgelopen weken. Ik vond het niet echt meevallen. Maar gelukkig is het gebeurd.
Indd goed gedaan!! Ik vind het ook niet wennen hoor en moet nu ik zwanger ben regelmatig prikken voor m'n schildklier.. maar we doen het beide voor een goed doel
Fijn dat je ervan af bent nu! Ik ben altijd vreselijk bang geweest voor prikken. Zo bang dat ik een keer veel te lang ziek ben doorgelopen omdat ik bang was prikken te krijgen Nou ik kreeg ze hoor... 6 maanden lang elke dag een prik. In mijn buik en benen. Ook nog eens heel venijnige krengen Soms doe ik wel heel stoer, want ik ben idd minder bang nu. Maar echt ik baal ervan dat het moet. Als ik straks weer zwanger ben moet ik vanaf posi test prikken tot 6 weken kraamtijd. Kan me er nu al druk om maken. Het gaat niet eens om de pijn van de prik, maar het gevoel van controle kwijt zijn terwijl iemand met een scherp voorwerp in je lijf komt. Brrr. Nou lekker opbeurend verhaal weer Gelukkig ben je ervan af!
Fijn dat het achter de rug is!! Kan je vertellen waarom je zo bang bent en het zo tegen vind vallen? Mij lijkt bloedprikken wel het minst erge van de zwangerschap!
Ik snap het volledig, raak namelijk helemaal in paniek zodra ik geprikt moet worden. Een vingerprikje snel kan ik nog wel hebben zolang ik afgeleid wordt, maar echt bloedprikken of een infuus is de grootste ramp voor mij. Infuus tijdens de bevalling van mijn dochtertje (en ruggenprik) heb ik ook echt als een trauma moeten verwerken. Helaas kan ik er geen tips voor geven, voor mij is het elke keer opnieuw weer net zo erg als altijd. Het went echt niet
Het is echt een angst voor mij het prikken. Bij de bevalling van r.afa.el had ik behoorlijk veel pijn maar vond het op eigen kracht te doen dus ook echt geen ruggeprik genomen. Ook geen infuus in het ziekenhuis heb toen in mijn bevalplan gezet dat ik er echt heel erg bang voor ben. Gelukkig houden ze er rekening mee en proberen ze mij altijd waar kan alles zo natuurlijk mogelijk te laten doen
Ik wilde het ook op eigen kracht, want de pijn maakt mij niet uit. Maar als je lijf niet mee werkt en de weeën ophouden.. dan krijg je geen keuze, kon nog zo hard nee zeggen als ik wilde.. het was weeën opwekkers en dus een infuus, als ik wilde dat mijn kindje er veilig zou komen.