Dag allemaal, Misschien kan iemand antwoord geven op mijn vraag. Dit weekend heb ik mijn tweede miskraam gehad, ik was 6 weken zwanger en had opeens bloedverlies. op de echo bij de gyn was niet eens een vruchtzakje te zien. waarschijnlijk is het dan ook al heel vroeg misgegaan. Mijn eerste miskraam, een missed abortion bij 5,5 week (kwam ik met 10 Weken achter) was in november. Komende week heb ik een nieuwe afspraak bij de gyn, om te kijken hoe nu verder. Heeft iemand een idee wat er besproken/onderzocht gaat worden? En als ik nu opnieuw zwanger ben, blijf ik dan onder controle van de gyn? Ik hoop dat iemand mijn vragen kan beantwoorden!
Hoi Mysore, Mijn situatie is anders dan de jouwe, omdat ik tussendoor een gezonde zwangerschap heb gehad. (mk rond 6 wkn, voldragen zwangschap, ma 10 wkn) Voorheen was de richtlijn om pas na drie miskramen verder onderzoek te doen. Nu is dit verandert naar twee, in ieder geval in ons ziekenhuis. Maat ik kreeg de indruk dat dit wel een landelijke trend is. Dat onderzoek bestaat uit bloedonderzoek bij zowel man als vrouw. Vrijwel altijd komt hier niks uit. Aangezien het bij ons dus wel een keer 'gelukt' is en er meestal niks uit het bloedonderzoek komt, hebben wij ervoor gekozen deze weg niet in te slaan. Als deze zwangerschap mis zou gaan, doen we dat trouwens alsnog. Maar ik denk dat er dan bij ons ook een andere afweging gaat meespelen. (Namelijk niet meer proberen zwanger te worden als zou blijken dat wij een verhoogde kans op miskramen hebben. Maar onze situatie is anders dan die van jullie.) Ik sta deze zwangerschap gewoon onder controle van de vk. Ik mocht wel een wat vroegere echo. Maar daar voelde ik zelf niks voor, veel te onzeker als het hartje nog niet klopt. En bovendien weten wij nu helaas uit eigen ervaring dat zelfs een echo (twee echo's zelfs, in ons geval) met een kloppend hartje niks zegt over een goede afloop. Maar ook dat is natuurlijk een persoonlijke keuze. Nogmaals veel sterkte. Ik hoop dat je dit niet meer mee hoeft te maken.
Hoi Tupp, Bij ons is het precies andersom.. De eerste keer was ik in de eerste maand zwanger, en hieruit is mijn dochter geboren, ze is nu bijna 16 maanden. Daarna de ma met 10 weken (vruchtjes waren niet ouder dan 5,5 week geworden) en nu dus miskraam met 6 weken. Alhoewel, misschien is het met vier weken al wel misgegaan. Mijn moeder heeft hetzelfde als ik meegemaakt en na twee miskramen (na mijn geboorte) alsnog twee gezonde kinderen. Ik haal daar mijn hoop uit. Ik wacht het gesprek af. Ik wil denk ik wel bloedonderzoek doen, maar ik ga niet niet proberen zwanger te worden zeg maar. Ik haal denk ik de ovulatietesten weer tevoorschijn Het legt de druk wel weer hoog, het seks 'moeten' hebben is niet bevorderlijk voor de romantiek.. Maar ja.. So be it.. Je geeft trouwens aan die weg niet in te willen slaan, welke weg is dat? Want wat gebeurt er na de bloedonderzoeken? Ook als daar niks uit komt? Liefs
Na 2 mk's 2 gezonde kids... Achteraf alleen maar fijn dat ze pas actie gingen ondernemen na 3 mk's, heeft ons een heleboel onnodige stress en gedoe bespaard. Ik kreeg tijdens de 3e en 4e zw een vroege echo en zelfs wekelijks om mijn stress te reduceren. Ook keken ze met 5w naar mijn bloed of het hcg goed steeg. Dat waren voor mij zo'n belangrijke momenten. Ik had nml niet veel zwsymptomen en raakte het vertrouwen dan ook totaal kwijt.. ik ben onder behandeling vd gyn gebleven. Ik was het vertrouwen wel zo goed als kwijt bij de 3e zw.. helaas heeft dat ook 9 mnd lang een stempel op mijn zw gedrukt... Succes met alles!
Sorry Mysore, nu ik het verhaal lees van jouw dochter en je moeder, weet ik weer dat je het al verteld had. Ik dacht dat je alleen nog maar die twee miskramen had gehad. Dat zal dan één van de andere dames geweest zijn. Dan is jullie situatie wat dat betreft dus niet zoveel anders dan die van ons. De gyn vertelde ons dat als er al een keer een spontane, goede zwangerschap is geweest, dat de kans dat er dan uit dat eerste bloedonderzoek 'iets' van betekenis komt, heel erg klein is. Dus dan laat je bloedonderzoek doen en weet je vervolgens nog niks. En dan mag je het gewoon weer zelf gaan proberen. Net als wanneer je geen onderzoek had laten doen. Voor ons voelde dat gewoon erg nutteloos. Zeker omdat de kans op een mk toch al wat groter is bij een tweeling. Best kans dus dat het daaraan lag en niet aan onze genen. Vandaar dat wij hebben besloten nog even af te wachten. Op dit moment steek ik even heel erg mijn kop in het zand. Maar ik denk dat als deze zwangerschap misgaat, dat we dan wel onderzoek willen laten doen. Te beginnen met de bloedtest, maar daarna ook verder onderzoek. (Wat ze dus na 'pas' twee mk gewoon niet doen.) Maar als ik onderzoek laat doen, dan wil ik ook door totdat we het weten. En niet de eerste stap zetten en dan niet verder gaan. Wat we dan verder zouden doen, weet ik even niet. Nu ik de laatste weken weer zo moe en misselijk ben geweest denk ik heel sterk; ik doe het niet meer, hier heb ik geen zin meer in. Elke keer die spanning in de wachtweken, de lichamelijke klachten. Die onzekerheid. En waarvoor? We hebben een gezond kindje. We souden graag een tweede mogen krijgen. Maar voor ons is de grootste wens toch al vervuld. Maar goed, ik hoop natuurlijk dat we niet voor die keuze komen te staan. Ik hoop dat dit mijn laatste zwangerschap is, omdat ons gezin eind november echt compleet is. En anders... Tja, dan wil ik het denk ik wel weten. Misschien dat met iets heel simpels de kans op een goede zwangerschap enorm vergroot kan worden. Maar als het nu een heel zwaar traject zou worden, met ingrijpende medicijnen. Of als ze zeggen dat de kans dat het misgaat gewoon erg groot blijft, dan is het denk ik voor ons klaar. Maar dat zijn natuurlijk allemaal heel persoonlijke afwegingen. Jouw vraag was: wat gaan ze doen. Nou: in eerste instantie dus een bloedonderzoek naar een mogelijke chromosonen afwijking. Daar komt in de meeste gevallen niks uit. En daarna gaan ze (in ieder geval in ons zh) niet verder met onderzoek.
Ik heb na twee MK's (eigenlijk 1 MK en 1 MA) onderzoek laten doen. Eerst een voldragen zwangerschap gehad, daarna dus 2x mis, en daarna (zoals het er nu naar uit gaat zien) weer 2 goede zwangerschappen. Ik kreeg na 2 MK's direct bloedonderzoeken. Ze bieden je een chromosomenonderzoek aan, waarbij je partner ook bloed af moet geven. En ze kijken bij jou naar veel voorkomende stollingsziekten, je immuunsysteem en tekorten zoals vit. B. Vraag na bij je gyn waar ze op testen, en kijk op de site van herhaalde miskramen naar waat ze op zouden moeten testen. De reden waarom ik ook direct op immuunstoornissen en stollingsziekten werd getest is omdat ik HELLP heb gehad bij de eerste en HELLP bij ons in de familie zit, en immuunproblemen en stollingproblemen hier ook aan ten grondslag kunnen liggen. Er kwam bij ons niets uit. Of zoals de gyn het zei:"Botte pech". We zijn het gewoon weer gaan proberen omdat de wens heel groot was, en ik heb bij de zwangreschap van mijn zoontje heel vroeg HcG laten testen in het zkh, en dan steeds elke 3 dagen de stijging van het HcG. Net als Tupp heb ik er voor gekozen geen vroege echo's te doen. Ik zou alleen maar nerveus worden als het hartje nog niet klopt en net als bij Tupp is het bij mij ook al mis gegaan nadat ik een kloppend hartje heb gezien. Als je besluit bloedonderzoeken te laten doen mag je 3 maanden niet zwanger zijn, alle hormonen moeten uit je lijf zijn. Dus een verplichte pauze.
Ik mocht een bloedonderzoek na mn twee mk'n (MA en VMK) maar heb dat geweigerd. Ik had al een gezond kind op de wereld gezet dus ik hoopte op brute pech. Nu opnieuw zwanger en het lijkt goed te gaan. Ik ga wel naar de gyn en kreeg daar nu utrogestan voorgeschreven om de kans op een eventuele mk wat kleiner te maken.
Hey Ik heb precies het zelfde meegemaakt in november een mk en 3 weken geleden mijn 2e mk heb verder ook nog geen kinderen dus we zijn bezig voor ons 1e wondertje. Ik heb na advies van de verloskundige een doorverwijzing gevraagd voor bij de gynecoloog en toen ik daar aankwam kreeg in in 1e instantie te horen dat ze pas onderzoek doen na 3 mk toen ik aangaf dat mijn vk me vertelde dat het al na 2 mk kan zei ze: Ja dan ben je verkeerd voorgelicht!, uiteinelijk ging ze voor de zekerheid kijken in de computer en ja hoor! vanaf 2 mk kun je je al laten onderzoeken (dit hoefde niet van de vk maar wilde ik graag zelf om dingen uit te sluiten). Manlief en ik hebben bloed laten prikken voor een chromosoom-onderzoek en ik ook voor stollingen. Uitslag van het chromosoom duurt 3 maanden dus duurt even en van de stollingen krijg ik maandag. Verder heb ik zelf bij de ha gevraagd om bloed te laten prikken voor: B12,schildklier en vit d, dit omdat ik vaak las en hoorde dat mensen hier ook miskramen door kregen (terwijl de artsen zeggen dat dat niet mogelijk is). Die laatste waren gelukkig allemaal goed en uit die andere onderzoeken is ook verteld dat de kans heel klein is dat daar iets uit komt. Nu heb ik ook aan mijn ha gevraagd of ik op controle/behandeling kan in het zh zodat ze bijhouden of ik wel genoeg progesteron aanmaak (omdat dit ook een voorkomende reden is voor miskramen) Dit kon in het AMC ziekenhuis en misschien konden ze een uitzonderig maken in mijn eigen zh. Dus nu even wachten of ik deze maand zwanger ben en hopen dat mijn gynecoloog mee wil werken. En natuurlijk hopen dat we gauw een wondertje in onze armen hebben
Ik heb helaas ook 2 miskramen gehad en de gyn heeft mij 2 bloedonderzoeken aangeboden, stolling en chromosonen (deze kreeg mijn vriend ook). Nu is het wachten op de uitslag, maar de kans is groot dat er niets uit komt. Gelukkig mag ik gewoon meteen weer zwanger worden. Ik blijf denk niet bij de gyn onder controle als ik zwanger ben, want daar heeft hij niets over gezegd. Zou het op zich wel fijn vinden, want mijn verloskundige maakt zelf geen echo's en het echobureau doet het pas vanaf 10 weken, tenzij je bloedverlies hebt. Heel veel sterkte!
Hoi hoi, @Mie, gefeliciteerd met je zwangerschap en wat fijn dat het nu goed lijkt te gaan! Jij krijgt utrogestan, daar heb ik meer meiden over gehoord. Is dat puur uit voorzorg dat je dat krijgt, of is er een indicatie voor bij jou? Misschien dat ik dit ook aan de gyn ga vragen. En jij bent dus wel onder controle bij de gyn? Dat wil ik ook heel graag. Mijn eerste zwangerschap verliep prima, en was toen ook erg tevreden over de verloskundige. Maar nu voelt de gyn toch wat veiliger. @aardbeitje7, wat goed van je dat je zelf de touwtjes in handen hebt genomen qua onderzoeken. Hoefde jij niet met het bloedonderzoek te wachten tot je drie maanden niet zwanger bent geweest? Jij hebt dus sowieso het chromosomen onderzoek en stollingsonderzoek gekregen, was dit standaard als eerste controle? Wat raar trouwens dat je gyn zelf verkeerde info had over wanneer onderzoeken mogelijk zijn. Is ze verder wel vriendelijk? Dat vind ik zo prettig aan mijn gyn.. Hij is heel betrokken. Ik ben heel benieuwd wat je gyn zegt over het progesteron.. Dat zou ik denk ik ook wel willen laten checken. @juul75, gefeliciteerd met je zwangerschap! Of heb ik het nou niet goed gelezen? Ik kan me heel goed die onzekerheid voorstellen, aan de ene kant de angst of het hartje wel klopt, is het nou nog te vroeg of klopt er iets niet, en aan de andere kant de angst als je het hartje wel hebt gezien, dat het dan alsnog misgaat. Dat snap ik wel.. Dat vind ik nog een moeilijke keuze eigenlijk. Jij geeft aan dat je al heel vroeg het hebt laten testen, vanaf wanneer heb je dat gedaan? En dan test je dus iedere drie dagen.. Wow dat is ook wel intensief. Als je hcg daalt, kunnen ze dan iets preventiefs doen, of weet je dan dat het misgaat? Dat lijkt me ook zenuwslopend! Hoeveel weken ben je nu zwanger? @tupp, ik snap jouw beredenering heel goed over waarom je nu geen onderzoeken laat doen. Nadat ik je berichtje gelezen heb ben ik heel erg gaan nadenken wat ik zou willen. Vanmiddag met mijn man afgesproken dat als we echt drie maanden niet zwanger mogen zijn voor zo'n bloedheet, dan gaan we dat niet doen. Tenzij ik bij toeval toch langer dan drie maanden niet zwanger word. We willen onze droom niet op stop zetten voor onderzoeken waar idd waarschijnlijk toch niets uit gaat komen. Ik moet zeggen dat ik deze miskraam veel minder lang verdriet heb gehad dan de vorige miskraam. Tot het moment dat ik besefte dat het echt niet goed kwam, heb ik erg veel gehuild afgelopen zondag. Daarna heb ik me er snel bij neergelegd. Nu hoop ik gewoon tot het bloeden voorbij is en dan denk ik zelfs dat ik weer ovulatietesten ga gebruiken. Het is inderdaad wat je zegt Tupp, hoe graag wil je echt een groot gezin en ben je gelukkig genoeg met één kind. Dat is zo persoonlijk. Ik heb altijd een groot gezin gewild met 3 of 4 kinderen. Liefst zelfs vier. Dus ik ga hoe dan ook door... @elegance, wat fijn dat je twee goede zwangerschappen hebt gehad uiteindelijk. Ik kan me zoooo voorstellen wat voor stempel dat op je zwangerschap zet, die onzekerheid is echt niet fijn en idd dat zorgt voor stress. Ik hoop ook bij de gyn te kunnen blijven..
Hoi Nijntje01, idd hoor ik dat vaker, dat de uitslag niks bijzonders laat zien, in veel gevallen dan. Hopelijk is bij jullie ook alles goed. Had je niet liever aan de gyn willen vragen of je daar onder controle mag blijven? Ik heb het wel aan een assistent gevraagd van de week, was het zelf vergeten aan de gyn te vragen. Ze zei dat ik de eerste paar echo's waarschijnlijk via de gyn kon krijgen en dat als alles goed verloopt ik alsnog terug naar de verloskundige kan.
Hey ja dit was standaard na 2 miskramen, verder is ze wel lief maar dat moest ze ook wel zijn na die verkeerde info die ze me gaf,ze kreeg een rood hoofd niet normaal en terecht! Ja hier in NL moet je er echt zelf achteraan gaan want ze sturen je overal zo weg. In BE laten ze een patient pas gaan als ze weten wat de oorzaak is en niet zoals hier maar ff snel symtomen behandelen en je wegsturen..want uiteindelijk gaat het om de oorzaak..
Ik ben nu meer dan 38 weken zwanger van de tweede goede zwangerschap na mijn mk's, dus niets te klagen. Ik heb ook alleen die Hcg testen laten doen bij mijn tweede goede zwangerschap, dus mijn vierde in totaal. En dat ook alleen omdat ik weer erg aan het bloeden was. Het vervelende is idd dat als het hcg daalt, als het dus misgaat, er niets aan te doen is. Daarom heb ik bij deze zwangerschap niets laten testen, obdanks dat ik weer vroeg heb gebloed. Geen vroege echo's, geen Hcg, helemaal niets. Op een bepaald moment heb ik geleerd dat je moet berusten in waar je geen invloed op hebt, en dat zorgen maken daarover niets helpt. Hoe graag je ook uit alle macht je lijf tot de orde wilt roepen
Heb je helemaal gelijk in hoor.. Mijn schoonzusje komt uit Duitsland en heeft de grootste moeite met het systeem hier. In Duitsland zijn ze heel zorgzaam en doen ze moeite voor je, hier wordt je idd heel gauw naar huis gestuurd en moet je echt voor je rechten op komen. Gek hè dat landen die naast elkaar liggen en allebei heel westers zijn, toch nog zo verschillend kunnen zijn in hun benadering naar patiënten toe..
@MySore: Ik wil even reageren op deze zin: Dat gevoel had ik na de ma van de tweeling ook. Het was in eerste instantie wel een grotere schok (na 2 goede echo's hielden we er echt geen rekening meer mee.) Maar we hebben nu natuurlijk onze zoon al, terwijl ik me na de mk bij mijn 1e zwangerschap vaak heb afgevraagd of het ooit zou lukken. We waren toen al meer dan een jaar bezig, eindelijk zwanger en toen ging het zo snel mis. Allemaal redenen waardoor ik eigenlijk sneller de klap te boven leek te zijn vorige keer. Maar ik moet zeggen, dat ik na een maand of drie alsnog een keiharde klap kreeg. Ik weet niet goed hoe je het dan wel moet doen hoor, dat verwerken. Maar stap er in ieder geval niet te snel overheen. En mocht je na een paar weken of maanden alsnog een klap krijgen, denk dan niet dat je gek bent ofzo.
Jeetje Juul75, 38 weken al, spannend zeg! Denk je dat je kindje al behoefte heeft om naar buiten te komen.. Of zit hij/zij wel lekker daarbinnen?! Wat moet het trouwens zenuwslopend geweest zijn zeg voor jou, als je zo aan het bloeden was, nadat je ook nog eens twee miskramen had gehad. Hoe ben je daar mee omgegaan dan, want als jij geen vroege echo's had, zag je pas bij je 12 weken echo een kloppend hartje. Die onzekerheid lijkt me echt killing. Bij mijn eerste miskraam kwam ik er met 10 weken achter dat de vruchtjes bij 5,5 week waren gestopt met leven. Als het dan toch in zo'n vroeg stadium mis is gegaan, zou ik dat het liefst toch zo snel mogelijk willen weten. Petje af voor jou dat je zo sterk kon zijn!
Ik heb over 1 maand een telefonisch consult over de uitslag van 1 van de testen (en over 2 maanden voor de 2e test), dus ik ga zeker even vragen of ik langs mag komen als ik weer zwanger ben. En ook of ik nog meer onderzoeken kan krijgen als er niets uit komt en ik ben nog niet zwanger. Wel fijn dat jij waarschijnlijk wel mag komen als je weer zwanger bent. Ik weet ook liever gewoon snel als het niet goed is, wil me niet nog een keer weken lang zwanger voelen terwijl het niet goed is. Maar 3 maal is scheepsrecht toch!? Hopelijk bij ons ook
@tupp.. Ja, dat zou ook nog heel goed kunnen. Ik heb wel heel bewust deze week vrij van werk genomen. Ik wilde thuis nog wel wat dingetjes doen, maar ik merk dat ik een beetje in mijn eigen wereldje gekeerd ben. Gisteren dacht ik gezellig met mijn man en dochter naar de Ikea te gaan, even lekker de deur uit. Ik was niet vooruit te branden, werd steeds licht in mijn hoofd, ik was gewoon echt veel te moe. Ik had dat ook niet verwacht trouwens, omdat ik me geestelijk wel ok voel. Maar ben nog steeds Aan het bloeden, het is mijn vijfde dag. Waar komt al dat bloed vandaan denk ik dan, er was niet eens een vruchtzakje te zien zei de gyn... En ja.. Hoe verwerk je een miskraam.. Ik weet niet.. Ik neem de tijd voor mezelf.. Heb wel gigantische vreetbuien momenteel en heb overal lak aan.. Kilootje hier kilootje daar... Volgende week ga ik wel weer bewust gezond eten..
Jaaa wij gaan voor drie maal is scheepsrecht, in mijn geval vier keer... en idd hoor ik ervaar dat ook zo... Beter zo snel mogelijk weten dat het mis is, dan weken met je hoofd in de wolken.. Verschrikkelijk vond ik dat...
Moeilijk hè Mysore. Ik weet ook niet hoe het moet hoor. Zolang ik werkte, ging het goed. Maar in de kerstvakantie kreeg ik blijkbaar ineens de tijd om toch na te denken en te 'voelen'. Ik praatte er ook niet echt veel meer over. Uiteindelijk toch maar met wat mensen gaan praten. En dat heeft wel wat geholpen. Verder vond ik het na een tijdje wel weer heel prettig om dingen echt alleen met het eigen gezin te doen. Dat heeft me er al met al weer redelijk bovenop geholpen.