Hallo allemaal, Ik weet niet of dit hier goed staat maar ik wist ook niet waar ik het anders zou moeten plaatsen. Ik heb 5 jaar geleden een abortus gehad van mijn derde kindje. Nog steeds heb ik heel veel verdriet. Ik ben zelf 100% verantwoordelijk voor wat ik heb gedaan maar ik werd toendertijd op een hele vervelende manier onder druk gezet door een paar mensen. Liever wijd ik hier niet verder over uit omdat iedereen hier mee kan lezen. Maar ik stond absoluut niet achter deze keuze van abortus en ik heb nog elke dag verdriet en spijt. Ik kras mezelf, ben verslaafd aan benzo's en ik heb elke dag zelfmoordgedachten. Ik kan niet meer leven met het schuldgevoel. Ik ben nog steeds samen met de vriend waarvan ik toendertijd ook zwanger van was. Hij wil er absoluut niet over praten, ook al smeek ik hem, hij wil het niet. Ik stik zowat in mijn verdriet. Ik kan geen klein kind of baby meer zien en om mij heen zijn vrouwen zwanger van hun derde en ik kan er niet mee omgaan. Ik heb zoveel pijn en verdriet en spijt. Ik kan niet meer verder. Sorry als ik mensen hier pijn doe met dit onderwerp. En veroordeel me alsjeblieft niet. Dat doe ik al met mezelf.
Heb je al Hulp gezocht bij een psycholoog? Denk dat dat een hele goede 1e stap is om het te verwerken. Sterkte
Hulp zoeken om het verdriet te verwerken lijkt mij een goede stap. Je hebt nog 2 andere kinderen, dus je moet er zsm weer bovenop zien te komen. Sterkte
Ik denk dat een afspraak bij de huisarts geen slecht idee is en dan je laten door sturen naar het ggz. Om met iemand te gaan praten. Je zelf pijn doen en bekrassen is in mijn ogen een reden om psychische hulp te gaan zoeken. Een beter advies heb ik niet voor je.! En nee wil niet bot overkomen maar wat jij beschrijft klinkt als of je een psychiater nodig hebt zelfs. En nee dat is geen schande.
Meteen je huisarts bellen. Inderdaad, je hebt nog 2 kindjes. Daar moet je voor door.. En als je vriend niet wil praten, zoek dan iemand die dat wel wil en je verder kan helpen.
Helemaal eens met bovenstaande reacties. Ga zo snel mogelijk naar de huisarts en vraag om psychologische of eventueel psychiatrische hulp en laat je vooral niet afschepen. Heel veel sterkte!
Oh meisje wat vreselijk Zsm hulp zoeken, hier ga je aan onderdoor. Echt doen!! niets om je voor te schamen. Liefs
Moeilijk hoor! Zoek inderdaad hulp, een psycholoog waarmee je kunt praten. Dat zal je een hoop goed doen. Sterkte!
Wat rot zeg. Ik heb 13 jaar geleden een abortus gehad en vooral sinds ik kinderen heb, denk ik daar nog regelmatig aan terug. Echt verdriet heb ik niet, maar het geeft me wel een vreselijk naar gevoel, ook al was het echt beter. Zou je willen gaan praten met iemand, wellicht dat je het dan wat meer een plekje zou kunnen geven? Heel veel sterkte, ik snap hoe je je voelt.
Het klinkt alsof de abortus traumatisch voor je is geweest en dat komt veel meer voor dan wij denken! Heel erg rot dat je er zoveel verdriet en spijt van hebt, maar dit verdien je ook niet, deze zelfkastijding. Daar heeft niemand iets aan, vooral jij en je 2 kinderen niet. Zoek aub hulp, je kunt hier echt mee om leren gaan en weer goed in je vel komen te zitten. Heel veel sterkte gewenst!
Morgen bellen en hulp zoeken. zelfbeschadiging, verslaving en zulke gedachtes dat geef je (onbewust) allemaal door aan je kinderen. Wat jij nu doormaakt heeft zoveel invloed op het opgroeien van je kinderen. Die kunnen daar echt door beschadigd raken. Dus morgenvroeg, het eerste wat jij gaat doen is bellen naar je huisarts. Zeggen dat het spoed heeft en in de middag er nog heen. Dit wat je hier verteld daar ook vertellen en hulp vragen. En zo niet, dan kom ik je persoonlijk ophalen en brengen....... Heel veel sterkte, zo klote voor je
Hulp zoeken! Als ik het zo lees ga je er aan onderdoor. Naar de huisarts dan gaat t balletje rollen. Vreselijk! Zeker omdat je vriend niet open staat voor een gesprek daarover. Heel veel sterkte en knuffel.
Wat enorm moeilijk voor je! En ook dat je er met je vriend er niet over kunt praten.. nu gaat het probleem tussen jullie instaan. Zoals hierboven al veel gezegd: zoek zo snel mogelijk hulp! Je kindjes mogen hun moeder niet verliezen! Heb je al een beetje bekeken bij wat voor instanties je terecht kunt? Heel veel sterkte!
ik ben het met de anderen eens. hulp zoeken is echt het beste. je mag altijd je verhaal kwijt hier meis. een hele dikke knuffel en sterkte gewenst.
Jeetje meid wat vreselijk dat je je zo voelt eens met alle bovenstaande reacties, zoek hulp echt! Je verdient dit niet! Je kunt het niet ongedaan maken maar je kunt wel zorgen dat je het met hulp een plekje kunt geven. Heel veel sterkte! Als je wilt kletsen mag je me pb'en.
Wat verdrietig om te horen. Zo'n last hebben van een abortus is niet gewoon en je hebt gelijk dat je dat hier aankaart. Maar: dit gaat zo te horen niet over de abortus (alleen) maar over het jezelf wegcijferen, jezelf molesteren en je afhankelijkheid van verdovende middelen. Zou je die abortus niet gehad hebben, dan is de kans groot dat iets anders vergelijkbaar gedrag zou hebben getriggerd. Onmiddelijk hulp zoeken en dan open kaart spelen. Niet verwachten dat praten met je vriend helpt, er is met jou wat meer aan de hand. Heel veel sterkte op de weg terug en (al klinkt het misschien raar) geluk met het hervinden van je rust. Je kunt het!