Ik snap je reactie wel. Kom ik weer veel aardiger over dan ik ben. Heb het denk ik niet duidelijk genoeg neergezet. De ouders ken ik en als er wat is kan ik ze ook bereiken als er iets is. Bedoel juist dat ik zelf bepaal of ze kan komen spelen. Je mag ook nee zeggen als het wel kan maar je gewoon gewoon geen zin hebt in iets. Dat gebeurd dus ook regelmatig. Maar een enkele keer vind ik het ok. Ik wil niet altijd tegen mijn kinderen zeggen dat ze niet bij ons mag spelen als mijn kinderen dat wel willen. Ts zou ook gewoon nee moeten zeggen tegen oppassen als ze geen zin heeft. Dus niet laten leiden door jaloezie of juist angst voor ruzie.
Zou je er niet gewoon wat van zeggen? Want met niet meer spelen heb je de kinderen mee. Ik probeer bij dat soort dingen de kinderen er altijd buiten te laten, die hebben er niet voor gekozen dat hun ouders zo makkelijk zijn.
Je zegt dat je niet jaloers bent, maar heel eerlijk, uit je bericht spreekt bijna niks anders. Verder...wat iemand al zei, echt een vrouwending. Zeg tegen allebei desnoods apart van elkaar wat jij vind/voelt en wat betreft het oppassen, kom voor jezelf op! Als zij plotseling aan de deur komt zonder van te voren iets gevraagd te hebben of je kan oppassen moet ze er ook maar rekening mee houden dat jij een keer niet kan. Maar je kan je wel gebruikt voelen, maar jij laat jezelf ook gebruiken als jij niet gewoon voor jezelf opkomt