Hallo dames, Omdat ik zelf de afgelopen dagen het internet heb afgestruind naar antwoorden, wilde ik jullie mijn ervaring niet onthouden. Na bijna 8 jaar, 2 IVF pogingen, een missed abortion vorig jaar en 2 ICSI pogingen hadden we eindelijk op 21 juli weer een positieve test! We waren blij, maar nog bang na die missed abortion van vorig jaar. Met 6w2d mochten we voor een echo.... vruchtzakje + dooierzakje te zien, geen vruchtje..... 2 dagen later mochten we terugkomen en gelukkig, een vruchtje, maar eigenlijk wel iets te klein. Na weer een week in spanning voor de volgende echo, kregen we afgelopen vrijdag goed nieuws: het vruchtje was prima gegroeid in een week en het zou wel een late innesteling geweest zijn. Inmiddels had ik ook behoorlijk last van kwaaltjes, dus eindelijk konden we een beetje blij zijn. Maar toen... af en toe roze/oranje bloedverlies in het weekend. En zondag.... kwaaltjes weg? Ik dacht dat het aan de superrelaxte zondag lag en maakte me niet veel zorgen. Maandagochtend geen kwaaltje meer te bespeuren en nog steeds wat roze verlies en.... buik- en rugpijn, precies alsof ik ongesteld ging worden. De moed zakte me in de schoenen, want geen kwaaltjes meer+buikpijn+bloedverlies voorspelt niets goeds.... En maandag om 16.00u was het dan zover: ik voelde een golf vocht uit me glijden (sorry voor de details), ging gauw naar het toilet en ja hoor.... helderrood bloed en bij het afvegen een paar kleine stolseltjes.... In paniek de IVF arts gebeld en daar konden we dan vanochtend om 10.30u terecht. Maandagavond en -nacht buik- en rugpijn blijven houden met aardig wat bloedverlies. Vanochtend nog steeds bloedverlies, maar geen ongesteldheidsgevoel meer. Na het douchen nam het bloedverlies ook af. Ik zag de bui al hangen, want ik dacht dat ik weer een curettage zou moeten ondergaan. Bij de IVF arts aangekomen heb ik het hele verhaal verteld en zij keek ook erg bedrukt. Gauw kijken maar en..... tot onze grote verbazing was daar een compleet vruchtzakje te zien, met embryootje met kloppend hartje! Het was vanaf vrijdag 4,5mm gegroeid en het zag er prima uit!!! Ongelooflijk, we waren helemaal in shock! Wel zag de arts een bloedophoping onderin mijn baarmoeder, dat kon een geknapt bloedvat zijn. Nou, dat dat zoveel bloed zou geven! Afijn, we zijn ontzettend opgelucht en (nog steeds voorzichtig) blij, want ik had dit nooit meer verwacht! Zo, even van me afgeschreven, sorry voor het lange verhaal!
Wow! Wat ben ik enorm blij voor je! Gefeliciteerd! Dat moet een enorme opluchting zijn. (Geeft de burger ook moed: zo'n positief verhaal ) Liefs, Lillies
Oh wat fijn meid! Helemaal als je er zoveel moeite voor hebt moeten doen om eindelijk zwanger te zijn. Dat van dat bloed heb ik ook gehad bij de zwangerschap van mijn jongste en zij is nu 1
Jeetje wat zullen jullie geschrokken zijn! En wat fijn dat jullie kleine frummel het zo goed doet ! Lekker gaan genieten meid.
Jeetje dat is zeker schrikken, omdat je alle tekenen had van een dreigende miskraam, maar nu ook zo mooi om dan een gezond vruchtje te zien! Fijn hoor! Je verhaal geeft hier ook een beetje hoop. Ik had vrijdag met 6wk een lege vruchtzak, geen bloedverlies o.i.d. Wie weet woensdag wel een vruchtje, net als bij jou......... Geniet van je zwangerschap! Rianne
Bedankt voor alle lieve reacties, meiden! Het was ook bedoeld als opbeurend verhaal! Inmiddels hebben we afgelopen vrijdag weer een goede echo gehad met 8w4d en alles zag er weer prima uit. Begin ik afgelopen weekend weer met rozeverlies en sinds gisteravond weer helderrood ..... Genieten van de zwangerschap lukt op deze manier niet erg, hoor, pfff. Ik heb weer geen krampen, maar ga zo toch het ziekenhuis maar weer bellen, misschien kunnen zij me een beetje gerust stellen, want ik ben inmiddels 1 brok zenuwen, durf niet meer naar de WC en hou constant elk krampje, steekje en borreltje in de gaten... Of ben ik nu gewoon superneurotisch Liefs, Vera
Kan me je zenuwen erg voorstellen. Ik ben nu weer 4w + 4d pril zwanger. Ik heb hiervoor al twee miskramen gehad. Ik heb wel een dochter van 2,5 jaar en voor die zwangerschap heb ik ook een misrkaam gehad. Het is zo jammer he dat je niet kan genieten van je zwangerschap. Je zit gewoon te wachten op het moment dat het misgaat. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat de weken voorbijvliegen!
meid gewoon weer bellen voor een echo. Heb hetzelfde meegemaakt. Bij de eerste tot 16 weken veel bloed verloren en nu tot week 14/15. Ben inmiddels 18 weken en voel gelukkig beweging dus dat neemt de stress iets weg maar compleet zorgeloos wordt je niet meer iedere keer als je iets voelt van onder denk je nee geen bloed en die angst om naar de wc te gaan zo herkenbaar
Ooooh, ik had toch zo gehoopt dat ik na de eerste 13 weken eindelijk wat meer gerust was, maar ik heb er totaal niet aan gedacht dat het bloedverlies (en de daarbij gepaarde ongerustheid) nog wel eens verder door kon gaan.... Ik vind het wel fijn om te lezen dat het niet helemaal abnormaal is en dat meer vrouwen last hebben van veel bloedverlies. Maar ja, je wilt gewoon geen bloed zien als je zwanger bent!! Gelukkig was de verpleegkundige enorm begripvol en mag ik vanmiddag om 15.45u langskomen. Bloedverlies is gelukkig wel weer afgenomen op dit moment, maar uit ervaring weet ik dat het niets zegt. We hopen maar weer op een goede echo, misschien krijg ik dan ook weer iets meer vertrouwen.... Liefs, Vera
oh meid, ik duim voor je. Heb zelf net een ma achter de rug, kan me inleven in je gevoel. Laat je weten hoe het gegaan is?
Lieve meiden, Helaas slecht nieuws hier.... We gingen vanmiddag toch eigenlijk wel met een redelijk goed gevoel naar het ziekenhuis, eigenlijk meer om te kijken waar nu toch dat bloed vandaan kwam. Nou, dat bloed kwam toch van het vruchtzakje dat hard groeide en bloedvaatjes in de baarmoeder kapot maaktje. Het embryootje was vanaf vrijdag 5 mm gegroeid, heel goed dus. Alleen.... het hartje klopte niet meer... Dit stond geheel los van het bloedverlies, maar dat maakt het niet minder erg. We zijn er echt kapot van en beginnen toch langzaam te geloven dat het voor ons echt niet is weggelegd. We zijn nu 8 jaar bezig, 2 keer zwanger geraakt en beide keren is het misgegaan.... Het vertrouwen in je lichaam is helemaal weg. Vrijdag moet ik weer voor een echo, puur voor onze eigen gemoedsrust, om te zien dat het ECHT overleden is. Dan wordt er een afspraak gemaakt voor een curettage, die ik in juni vorig jaar ook heb gehad We hebben nog 2 embryootjes in de vriezer, maar we durven er gewoon niet aan te denken. Weer wekenlang in spanning en wie weet weer al het verdriet als het mis zou gaan. Vreselijk gewoon. Nou ja, de naam van mijn topic is helaas niet meer van toepassing, maar ik wil iedereen heel erg bedanken voor het meeleven!!
Vera Vind het verschrikkelijk voor je dat het mis is gegaan. Wens je heel veel sterkte toe voor jou en je man. Gr Samantha
Wat een verschrikkelijk verhaal en wat een verdriet! Ik weet niet hoe het is om na zo lange tijd je zo gewenste zwangerschap te verliezen, maar kan me wel voorstellen dat het afschuwelijk moet zijn. Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen en ik wil je alle kracht van de wereld toesturen om met deze klap om te kunnen gaan.
O meid, wat een verdrietig nieuws. ik weet niet wat ik moet zeggen.. heel veel sterkte meid. ik wou dat ik een beetje van je pijn en verdriet kon overnemen.
Hi Vera, Wat een vreselijk naar nieuws... Ik wens je heel veel sterkte in de komende periode en veel kracht om daarna de moeilijke keuze te maken over doorgaan of niet... Lillies