Omdat ik dit met hem op een kalender heb gemaakt. Dit hoort ook bij zijn prikkel verwerking. Spannende dingen maken we een kalender voor. Dus 6 dagen last van thuis. En de week erna is geen probleem hoor. Het gaat me om de communicatie...de manier waarop.
Sorry ben niet zo'n snelle typer whaha. Had net gereageerd met het maken van een kalender en thuis niet fijn enz. Het probleem heb ik nu idd zelf gemaakt en daar baal ik enorm van.
hmm ja vervelend... En die communicatie... laat het van je afglijden... zal vast nog veel vaker gebeuren
Communicatie tussen school en ouders is denk op veel scholen wel een dingetje. Jij ziet nu alleen jouw kind en de communicatie naar jou toe. Afhankelijk van hoe het is geregeld bij jouw school kan er wel het een en ander verschillen. Bij ons op school hebben we 2 ib-ers voor totaal 23 klassen. Nu hebben wij een hele grote school, dus best mogelijk dat jullie school 1 ib-er heeft voor alle groepen. Ik denk echt dat je teveel verwacht van de ib-er. De betreffende leerkracht had het je waarschijnlijk wel kunnen vertellen. Ik heb een zoon met autisme, en die kan ik ook heel duidelijk uitleggen dat het soms anders gaat. Het gaat erom dat je de basis goed hebt gelegd, dan kunnen ze ook veranderingen beter aan. Als je nu al 6 dagen problemen hebt gehad kan je misschien beter de keuze maken dit later te vertellen. Want ik kan je garanderen dat zulke dingen in veelvoud gaan komen. Brandoefening die toch in eens niet door gaat. Leerkracht die ziek is waarvoor er een invaller in de klas staat. Of juist naar huis gestuurd worden omdat er geen leerkracht beschikbaar is. Etc. En als voorspelbaarheid zo verschrikkelijk belangrijk is; lees, als tip, eens het boek "geef me de 5" van Colette de Bruin. Het gaat over autisme, maar ik denk dat je er wel wat aan kunt hebben.
Op school is 6 dagen voordien iets te horen krijgen echt heel ver van te voren... wij kregen de dag voordien te horen dat de volgende dag een bijeenkomst groep 7 was bijvoorbeeld.
Nou hier voor de eerste wenochtend alleen een kaartje gehad met wanneer ze werd verwacht en dat ze fruit mee moest nemen. Op de dag zelf even handje, stoeltje en haar plaatje laten zien en we konden gaan. Met ophalen ook maar heel kort hoe het was gegaan. Tja ze kan de klas ik niet te lang alleen laten. Hier krijg je tenminste geen draaiboek mee wat ze allemaal precies doen op een dag. Ik hoorde afgelopen jaar pas dingen, omdat ze nu vertelt wat ze doen op school. En ze zit in groep 2! Eerder was het antwoord alleen leuk op school en ik weet niet meer wat we gedaan hebben.
Bedankt voor je bericht. Op school zijn er 2 ib-ers. 1 lagere klassen en hogere. Dat ze mij vergeten is dat is een te hoge verwachting idd. Ga haar wel terug geven over de manier waarop. Als ze toch aan het typen is kan ze zich ook verontschuldigen en uitleg geven. 1 min extra tijd. 6 dagen problemen is misschien te groot gezegd. Hij vraagt naar school en ziet buurkindjes gaan en dat geeft spanning en prikkels. Maar niet uitbarstingen of andere belemmerende dingen. Het is meer de teleurstelling die hij laa t zien
Ik denk dat cjg en kdv veel te weinig afweten van hoe het er nou praktisch gezien aan toe gaat op scholen. Tuurlijk zou het in theorie super zijn als de scholen op de hoogte zouden zijn van de belangrijkste issues van elk kind voor het in de klas komt. Maar ze hebben gewoon niet de resources om hier iets mee te doen. Ik zou het nu denk ik maar een beetje zo laten en er niet teveel over doorgaan tot het straks een issue blijkt. In het gesprek met school zou ik met name aangeven dat jij naar school bent gestapt door het commentaar van cjg en kdv.
Ik heb jaren lang voor de kleuters gestaan en bij ons ging het (gelukkig) anders. Wij belden zelf de ouders op voor een intake afspraak (in belang van de ouders/kind, maar ook van ons), daarbij planden we meteen de wenafspraken in. En ook bij eerste wencontacten maakte ik echt wel tijd voor een nieuw kindje en de ouders. Dat geeft ouders ook weer vertrouwen, want het is vaak al spannend genoeg. En bij het ophalen vertelde ik ook hoe het ging. Desnoods vroeg ik ze om even te wachten tot alle kinderen weg waren. Kost allemaal niet zo veel moeite, meer levert wel veel op, dus dan vind ik het gek dat daar op sommige scholen zo slordig mee omgesprongen wordt. Is in mijn ogen een gemiste kans.
Ik heb vanmorgen zelf nog moeten vragen welke klas en hoe de juf heet. Ze wou al bijna ophangen. Ik kan 10 min eerder komen dan de andere kinderen en dan kennis maken
Maar je kan uitleggen dat de buurkindjes al wel 4 zijn en dat kindjes pas naar school gaan als ze 4 zijn en dat hij nog geen 4 is. Dat hij op sommige dagen, zie kalender, mag wennen hoe het is om naar school te gaan. Stel dat een ander kindje in het water springt, zonder bandjes, om te zwemmen. Maar dat kindje heeft al diploma's en die van jou niet. Dan moet hij toch ook accepteren dat hij dat nog niet mag/kan? Er zullen heel veel situaties zijn waarin anderen kinderen dingen wel krijgen of dingen wel mogen en jouw kind niet kan/mag of jij iets niet wilt hebben. Ook daar moet hij mee leren omgaan. Dat heeft in de basis niets te maken met prikkelgevoeligheid of behoefte aan structuur. Jij bent zijn moeder, jij zal hem dat moeten leren....
Zal ik doen. Ik zit hier nu echt met tranen in mn ogen. Ik kom nu natuurlijk over als de overbezorgde moeder en moeder die alles tot in de puntjes wil weten maar dat ben ik echt niet. Ik wil juist dat die gewoon "normaal in de klas zou kunnen beginnen. Maar op, ik dacht, goed advies toch gezegd.
Bij mijn dochter kreeg ik ook amper informatie van tevoren, gewoon starten en zoek het verder zelf maar uit. Bij mijn zoon (andere school na verhuizing) kreeg ik een intake met de juf die driekwartier duurde, ze had allerlei vragen en uitleg, ook wennen ging in overleg etc. Kreeg meteen 3 kantjes mee van hoe alles werkte, gym en de kleding, overblijven, wat voor fruithapjes, waar je alles moest laten, hoe je door moest geven als ze naar de dokter moesten of door een ander werden opgehaald, rapporten, gesprekken, weet ik wat. De juf heeft hem alles persoonlijk uitgelegd, stond al klaar, verder heeft ze een maatje aangewezen om de rest uit te leggen. Ik moest er tot de eerste pauze bijblijven op zijn eerste schooldag enz. Wat een verschil! En deze juf had over de 40 leerlingen (net voor de zomervakantie en bij gebrek aan ruimte voor een extra groep). Zo prettig en daarnaast voor de juf ook handiger, anders moet ze toch ook tig keer hetzelfde uitleggen aan ouders. Een goed begin is het halve werk.
Hij is al 4jaar. Het eerste wat die zei was jaa nu mag ik naar school, net als buurjongen! En het voorbeeld van het zwemmen...schiet me lek maar dat is dit weekend wel dus gebeurt. Ik heb hem moeten redden met kleren en al in het zwembad. Dat is ook zijn probleem...Hij ziet totaal geen gevaar want hij denkt al veel verder maar denken en het ook doen ligt niet op 1 lijn qua gevaar dan. En dat ik al moeder hem dat moet leren, dat weet ik ook...werk zelf ook nog eens met kinderen maar zo makkelijk is het echt niet bij hem
Iedere moeder komt, denk ik, wel eens over als overbezorgd. Je wil gewoon graag een zo gelukkig mogelijk kindje. Op zich is het natuurlijk niet vreemd dat jij graag vooraf al een gesprek wou en vast wat had willen laten weten, zeker omdat je dit advies hebt gekregen. Ik denk dat het in de basis ook niet fout is wat je hebt gedaan. Ik ben zelf al geen voorstander van het cjg, juist omdat ze eigenlijk van heel veel dingen te weinig echte kennis hebben. Laat het nu voor wat het is. Je kan het niet terug draaien en laat dit een leermoment zijn. Elke school is anders, dus overal gaat het ook anders. Iedereen doet wel eens iets met de gedachte "had ik maar.... ".
Maar ook dan kan je uitleggen dat het nog maar zo kort is en dat hij na de zomervakantie naar school mag. Werk is totaal anders dan privé. Als je jouw kindje zou hebben op je werk zou je het anders zien en anders mee om gaan. Je staat, hoeveel je van je werk houd en hoe goed je het ook doet, er toch anders tegen over.