Ik weet het echt ff niet meer... Mijn dochter is altijd vroeg wakker, maar vannacht kwam ze al om 3 uur bij ons in bed en hebben we slecht geslapen, tot ze om half 6 klaarwakker was. En niet meer willen slapen. Ze is zo moe, maar weigert gewoon. Nu heb ik haar een uur geleden in bed gelegd, want ze valt bijna om van vermoeidheid. Maar niet slapen. Ik ben lief, boos, verdrietig geweest. Maar niets helpt!! Ik heb een dikke bende in huis, maar kom gewoon nergens aan toe. Het enige waar ik aan denk is rust. Heb behoefte om even helemaal niets te doen, gewoon lekker op vakantie zonder verplichtingen!!! Ben ik nou half overspannen of hoort dit ook bij het zware opvoeden?
Oh, ik snap je volkomen. Noor is al ruim een half jaar aan het spoken. Meestal zo rond 4 uur wakker. Ik ben kapot, maar ik hoor van (bijna) iedereen: 'hoort erbij, gaat wel weer over'. Ondertussen zie ik al weer tegen de volgende dag op, ze duren zo vreselijk lang. Zit al een tijd te twijfelen of ik haar niet even naar mijn moeder breng, maar dat vind ik ook zo wat. Ik heb er toch voor gekozen etc, etc... en het schuldgevoel maakt me af en toe wanhopig. Want natuurlijk vind ik haar lief en leuk en schattig en al dat soort dingen, maar dit breekt me op. Kan je haar niet ergens heen brengen voor een paar dagen. Zodat je zelf even tot rust kan komen?
hoe oud is ze? kun je niet eens aan opa en oma vragen of ze een ( lang ) weekende kan komen logeren. en dat jullie tijd voor jezelf hebben om bij te slapen en het huis op orde te brengen en gewoon eens even helemaal niks te doen en in de bank te hangen voor de tv daarna.
het slaapprobleem hebben wij gelukkig niet met onze dochters... Maar als je een lieve moeder en vader hebt waar je je kindje even kan laten logeren zou ik dat direct doen! echt niet schuldig om voelen hoor! lekker bijtanken...
Snap het wel. Deze week is dochter al de hele week ziek. Dubbeleoorontsteking keelontsteking ontstoken ogen en giga hoesten. Ik en vriendlief zijn eigenlijk helemaal kapot, Ze slaapt wel redelijk maar komt zeker wel twee keer per nacht. Ze kan er niks aan doen maar hoop dat ze snel opknapt. Heb nog een zoon en die heb ik deze week bijna geen aandacht kunnen geven. En dan voel ik me weer schuldig. Hier geen mogelijk heid voor een nachtje opa/oma maar ik persoonlijk zou het wel lekker vinden haha( Als ze opgeknapt is natuurlijk) Sterkte ermee.
het klinkt zo niet alsof je overspannen bent, het hoort er inderaad allemaal bij, hoe cliche ook. wat je nodig hebt is gewoon lekker even niets, even rust, als jij 1 of 2 nachten goed hebt geslapen dan voel je je een heel ander mens denk ik maar dan moet je wel de mogelijkheid hebben om het even aan iemand anders over te laten, ook al is het maar voor 1 nachtje.
Ja helaas hoort zoiets er bij. Herkenbaar hoor. Ik was laatst een week alleen. Net verhuisd dus in de dozen en een flink zieke kleuter en een baby van 10 maanden. Eerst werd dochterlief wakker om 1 uur, een uur later zoonlief en weer twee uur later weer Isabella. Ha ha. Nou feest dus. Maar goed, ik kan ze wel weer na 1 minuut weer laten slapen. Isabella komt dan weleens bij mij in bed. Maar dan is het wel erg vermoeiend. Gewoon het huis laten zijn voor wat het is. Als je kunt slapen wanneer zij slaapt moet je dat zeker doen. Ik heb dat zondag gedaan. Zoon op bed in de middag en wij ( dochter en ik) lekker op ons bed. Zij tv kijken en ik slapen, ha ha.
Nee, dit klinkt niet alsof je overspannen bent. Ik denk dat iedereen in jou situatie geprikkeld zou zijn en geen fut zou hebben om ook nog het huishouden spik en span te hebben, na zo'n nacht. Ik in ieder geval niet en ik kan wel zeggen dat ik niet overspannen ben. Volgens mij een volkomen normale reactie van jou.