Mag ik me bij je aansluiten, Lilly? Behalve dan dat ik wel werk, denk ik er hetzelfde over... Het scheelt dat ik in de zorg werk, en dus vaak vroeg begin en vroeg thuis ben. Of juist de avond werk, en dan overdag thuis ben. Met 18 uur in de week is het goed te doen... Wat mij heel veel rust geeft is dat ik altijd mijn man kan bellen als Jelle zijn dag niet heeft. Het is tot nu toe pas 2 keer gebeurt dat hij alleen maar huilde, niks was goed en ik kon hem maar niet stil krijgen. Dan bel ik mijn man en die komt meteen naar huis. Dat is dan weer een voordeel van eigen baas zijn! Ik heb dan echt even iemand nodig die het van me overneemt.. Gelukkig gebeurt het niet vaak...
Fijn om te lezen dat er ook andere zijn die dit wel eens hebben. Ik heb het ook. Ik weet soms ook niet zo goed wat ik moet doen. Ik ben niet zo huishoudelijk aangelegd, ik doe wat ik moet doen hoor en het is schoon maar daar blijft het ook wel bij. Het is niet mn hobby zeg maar. Daarbij hebben wij een plaatje van een dochter maar die baalt van het stilzitten en dan vooral vastzitten in de wagen. Dus ik kan ook niet lekker ff naar de stad ofzo. Na een uur heeft madame het wel weer gezien en gaat jengelen. Ik speel ook vaak met haar maar dat heb ik op een gegeven moment ook wel gezien. Kortom ik voel me af en toe ook een beetje nutteloos. Volgens mij een beetje verkeerd woord maar jullie begrijpen vast wat ik bedoel. Ik ben vaak ook dingen aan het verzinnen van uitjes ofzo. Iemand nog enige suggesties? gr Charlotte
Ik snap het helemaal. Mijn dochter is nu 7 en een halve maand en het begint me nu een beetje op te breken dat ik bijna overal alleen voor sta. Mijn vriend werkt bijna 80 uur in de week en is dus veel van huis. Ik zit overdag de hele dag alleen in huis. Vrienden die moeten allemaal gewoon werken, dus ik begin mijn sociale contacten een beetje te missen. Ik merk dat ik niet zo veel meer te vertellen heb en zit mezelf soms een beetje in de weg. Begrijp me niet verkeerd ik hou heel erg veel van mijn dochter en zou haar voor geen goud meer willen missen. Ik ga ook regelmatig even lopend naar de winkel zodat we allebei nog een beetje buitenlucht krijgen, maar het probleem is dat ik thuis moet zijn als ze moe word want ze slaapt alleen in haar eigen bedje. Ik merk dat ik weinig energie heb doordat ik elke dag , de hele dag door hetzelfde aan het doen ben. En mijn huis is ook wel een keer schoon! Ondanks alles heb ik het geweldig, heb een mooie dochter en een lieve vriend (die wel een beetje lui is in huis) en we zijn allemaal gezond... maar soms, heel soms zou ik nog wel een dagje vrij willen......
Ik herken het ook heel goed. Ik vind sommige dagen heel fijn gaan maar sommige dagen te zwaar. Ik werk 3 lange dagen en ben de rest van de week thuis. Soms is de dag werken relaxter dan de dag met de kleine Ik vind ook dat je relatie een paar deukjes krijgt en dat je samen goed naar een weg moet zoeken om e.e.a te verdelen. Dingen dus die nooit aan de orde waarden want we hadden genoeg vrije tijd, om te winkelen, uit eten te gaan, uit te slapen etc en dat is nu allemaal anders en niet meer omkeerbaar. x
hmm vandaag is weer zo'n dag volgens mij heb net een uur onder de douche staan janken vanochtend knallende ruzie met job omdat zn overhemd niet gestreken was (ok.. dat is dan de druppel en niet het hele verhaal ben ik bang) ja het huishouden.. ik vind het niet erg om te doen huis is schoon.. zeker nu ik tijd zat heb om dat te doen.. gaat dat best ok. maar ik krijg mezelf echt gewoon af en toe niet van mn stoel.. voel me dan depri en diep ongelukkig. gevolg is dan dat er geen drol gebeurd.. job chagerijnig is omdat als hij thuis komt het zo mogelijk nog een groter zooitje is dan toen hij wegging ik me daardoor echt niet blijer ga voelen en dus nog minder zin heb om uberhaupt op te staan.. nouja you got the point denk ik. anne kan er al helemaal niet tegen als wij ruzie hebben.. dan gilt ze de hele boel bij elkaar. dus dat omt er dan ook nog even gezellig bovenop damned.. ik ben dus afgelopen maandag heel stoer begonnen met hardlopen en ik denk dat dat het enige moment gaat zijn vandaag waar ik in ieder geval even alleen met mezelf kan zijn. gek genoeg had ik altijd een hekel aan hardlopen.. maar kijk ik er nu ontzettend naar uit. dat gevoel is vast vanavond minder.. want met mijn humeur komt ook kee rop keer het geval dat ik gewoon niets meer wil doen. tijd om een cirkel te doorbreken dus....
wat vervelend voor je meid, kop op he! neem af en toe even een momend voor jezelf, spreek bijv af met je man dat je er eens uit gaat en dat hij even een avondje de zorg over neemt. jullie maken toch geen ruzie waar je dochtertje bij is? tja en wat dat hardlopen betreft ik lag gisteravond in bed en dacht als ik s'morgens nou een half uur eerder opsta dan kan ik gaan hardlopen. maar goed daar moet je jezelf dan ook echt toe zetten want vanmorgen ben ik gewoon blijven liggen.
mja ik ben nog kersvers begonnen dus jezelf er toe zetten kost nog wat moeite geloof ik maar ik ga straks pas als hij weer thuis is... dan kan hij namelijk even op anne passen en voordeel is dat ie me dan evt. ook richting sportkleding kan "schoppen" hoop dat dat een beetje gaat helpen..
He meid kan me levendig voorstellen hoe je voelt. Ik heb ook soms dagen dat ik nergens zin in heb vooral als slecht weer is. Elke dag weer schoonmaken pff is ook geen lol meer aan. Daarom heb ik nu gesolliciteerd voor 2 dagen dat ik ff 2 dagen even uit huis ben en geen schoonmaak of verzorgen. Ik hoop dat dat mij ook goed zal doen ook al voelt het heel dubbel tegenover mijn dochter. Sporten doe ik ook 2 keer per week dan komen de oma's even oppassen en zodoende heb ik even vrij. Ik verlang ook altijd weer om te sporten, even een moment voor jezelf.
@bibiche: mja het punt is meer dat na 3 maanden huilen ik ook gewoon een beetje bekaf ben en dan komt dit er overheen.. en dan tja.. schiet het niet echt op zegmaar werken moet hier sowieso wel weer.. zit nu op advies van de huisarts nog in de ziektewet voorlopig maar ergens.. wil ik heel niet werken en op datzelfde moment.. denk ik dat ik weer een stuk blijer ben als ik weer werk heb heel dubbel zoals je al zei.
Ik snap dat andere mensen het hebben, maar ik vind het heerlijk zo'n chaotisch leventje met de kids. 's avonds ga ik vaak een uurtje wandelen met mijn moeder zonder kids en dan kan ik er weer helemaal tegenaan. Net als LILLY heb ik een fijne man die ook meehelpt. Niet alleen met de kids, maar ook in het h.h in het weekend. Dat scheelt een hoop. Mijn man verwacht niet dat alles piccobello in orde is als hij thuiskomt.. Dat is wel fijn.. Ik ben jong moeder dus heb ook zoiets van: mijn tijd voor mezelf komt wel weer.. Over een jaar of 10 ofzo ben ik pas 32 !
Ik vind het ook heel moeilijk tijd voor mezelf te vinden. als ik thuis ben en Finn slaapt ben ik altijd in het huis in de weer en voel me bezwaard om op de bank te gaan zitten niets doen. Maargoed al met al doe ik nu niets meer voor mezelf. De 3 dagen dat ik werk zijn ergens fijn omdat ik onder de mensen ben, en bv een half uur ongestoord kan lunchen maar ik vind het erg finn achter te laten. Maargoed wij hebben financieel geen keuze. Ik ben wel aan het einde van mijn kracht voel ik, zie er slecht en moe uit en de reserve tank is leeg al doe ik toch niets speciaals verder dan werken en voor finn en het huis zorgen. maarja waar ben ik zelf soms in het verhaal
Yep! Hier ook hoor. Daarom hebben mijn man en ik voor de geboorte al afgesproken dat we teminste 1 x in de maand lekker met zijn 2en uiteten gaan en daarna nog wat leuks gaan doen. Je leven gaat al snel om je kindje draaien dat je jezelf/elkaar helemaal vergeet. Maar voor de duidelijkheid...ik zou die kleine meid niet meer kunnen missen hoor! Had nooit verwacht dat dit zo leuk zou zijn.
Ook ik denk af en toe wel eens: "waar blijf ik?" Mijn vriend is afgelopen jaar overleden. Ik werk vier dagen in de week om de vaste lasten te kunnen betalen (wat eigenlijk teveel is). Ik sta er altijd en overal alleen voor. In de avonden is het sjeezen naar het kinderdagverblijf om Noa te halen. We zijn dan om kwart voor zeven thuis en madameke is dan bekaf om nog te eten.....(daar voel ik me dan weer super rot onder, maar ik heb geen keuze en moet vier dagen werken) Ik heb alleen maar mijn ouders om eens op terug te kunnen vallen.... Vraag me af hoe ik alles geregeld moet krijgen met zorg voor Noa, huishouden, vier dagen in de week werken, verlies verwerken, aan mezelf toekomen etc..... Wat ik zou willen was weer eens een weekje voor mezelf, waarin ik kon uitslapen en eens even niets te moeten en bij te tanken.... Maar begrijp me niet verkeert, ik zou mijn meisje voor geen goud kunnen missen. Ze is mijn leven, maar soms wil ik ook idd weer eens mezelf kunnen zijn.
Tjeee zonnestraal, als ik jou verhaal lees dan denk ik........ik moet niet zo zeuren dat ik weleens tijd voor mezelf wil. Ik heb mijn vriend teminste nog en die doet ook nog eens heel veel in huis en met Fenja. Hoe zwaar moet het voor jou wel niet zijn zeg! Kan me er (gelukkig) geen voorstelling bij maken, maar begrijp dat het superzwaar voor je moet zijn. Ik heb echt bewondering voor je, en wens je ook veel sterkte toe met de verwerking van het verlies van je man.
Ik ben ook altijd blij als het bedtijd is hoor! niks mis mee volgens mij, ze vreten echt energie van je een hele dag. Ik lig dan ook echt voor pampus op de bank
Wat een opluchting! Ik ben dus niet de enige die dat soms heeft . Wat wij ook doen is als we allebei vrij hebben dat we Sem toch naar het KDV brengen om dan samen een dagje door te brengen. Héérlijk...