Wij zijn heel blij en dankbaar met 1 lieve jongen, maar volgens mij klapperen mijn eierstokken altijd, onverzadigbaar Ik geniet ook van een mooie dikke buik bij een ander, omdat je weet hoe bijzonder dat is! Niet jaloers, maar gewoon genietend. Echter ik denk dat ik mij gele leven wel zwanger zou kunnen zijn, dat gevoel is zoooooo speciaal. Maat de bevalling en je kindje in je armen....dat is onbeschrijfelijk
hier ook last van klapperende eierstokken, vandaar dat we ook voor nog een kindje gaan. al moet ik wel zeggen dat ik echt de eerste paar jaar na de geboorte van mijn jongens daar helemaal geen last van had. allebei de keren pas na een jaar of 6 dat ik opeens weer zo'n drang heb naar een baby'tje. vandaar dat er ook een groot leeftijdsverschil tussen de kinderen zit. mijn oudste wordt bijna 15 en de jongste 8.
Kort na de bevalling klapperden de eierstokken nog het hardst. Misschien omdat de te korte zwangerschap (iets minder dan 8 mnd) zo onaf voelde. Nu vind ik het wel best zo. Kan me niet voorstellen dat er nog een persoontje bij ons gezin komt. Misschien dat het later weer begint te knagen, geen idee. Maar nu in ieder geval niet.
Ik zit nu nog in mijn tweede zwangerschap, maar ik beleef deze ook bewust als mijn laatste. Drie kinderen vind ik echt te veel, en het leeftijdsverschil tussen de eerste en tweede is al te groot als we het zelf voor het zeggen hadden gehad... Gezien mijn voorgeschiedenis qua zwanger worden én blijven vind ik het wel vort mooi geweest.
Als ik een kleine baby zie, ooh ja direct! Dan wil ik er nog wel 10. Maar dan ga ik nadenken. Slechte zwangerschappen, slechte bevallingen, huilbaby. En nu 2 gezonde, grote jongens. En nu ze ouder worden, krijgen wij steeds meer vrijheid terug. Iets wat ik toch wel heel erg fijn vind. Ze willen nu ook zelf uit logeren, straks de jongste ook naar school. Nee hoor, ik ben blij dat mijn man er een knoop in heeft laten leggen
Ik heb dit gevoel al sinds daymian een paar maanden was. Toen wilde mn man niet en was het huis te klein. Nu is het huis groot genoeg maar ben ik gastouder en vind ik de stap een beetje eng. Misschien als daymian volgend jaar naar school gaat. Maar im heb nog niet het gevoel dat onsbgezin compleet is.
ooh.. had mijn verhaal kunnen zijn. En ik denk als manlief erover zou beginnen dat ik ervoor ga.. Nu vind manlief het nog te druk en ben bang dat dat niet veranderd... ;(
Wat herkenbaar! Hier 3 gezonde kinderen (2 jongens en 1 meisje) Jongste meisje wordt a.s. donderdag 1 jaar en bij elke keer zijn we na de eerste verjaardag van een kind weer begonnen om zwanger te raken. Nu ben ik al een paar maanden onrustig om weer zwanger te raken. Het is heel dubbel. Het is nu juist lekker dat we niet lang meer in de luiers zitten en de slaapjes afbouwen in plaats van dat er met de komst van een baby alles van voor af aan weer begint. We hebben ruimte en man zou het liefst zeker een vierde willen. Alleen financieel is het lastiger en ruimte zou kunnen maar moeten we weer veel schuiven met kinderen en kamers. Ben 28 dus nog jong zat. Twijfel steeds of ik ooit spijt zal krijgen dat ik nooit een vierde kind heb geprobeerd te krijgen of dat ik spijt zou krijgen dat ik juist bij wel een vierde dit niet had willen doen....