Hebben wij de zelfde vader hahaha Die van mij weet ook dat ik het heel irritant vind als hij met volle smakkende mond gaat zitten praten en dan gaat hij dus de discussie met mij aan op het moment dat zijn mond vol zit '' Ik snap niet dat je je hier zo aan kan irriteren '' '' Stel je niet aan zeg ik doe echt niets verkeerds '' Aaaaaaa
Ik heb angst om over te geven. Al vanaf kinds af aan vond ik het vreselijk als mijn broer buikgriep had en over moest geven. Dat geluid.. Wat was ik bang. Rond mijn pubertijd kwam ik erachter hoe vreselijk beroerd je je voelt als je misselijk bent en over moet geven, toen begon de echte fobie. Vele jaren durfde ik heel veel dingen niet te doen, bang dat ik ziek zou worden. Dit uiteindelijk toch kunnen overwinnen, ik kon stapje voor stapje toch alles weer doen (op sommige dingen na, er zijn grenzen ) Maar de fobie blijft, en beheerst m.n in de wintermaanden mijn leven enorm! Dan voel ik constante angst en paniek. Het feit dat ik nu een kindje heb maakt het niet gemakkelijker, nu heb ik nòg iemand om mij zorgen over te maken. En dan nog maar te zwijgen over de confrontatie met situaties als bijv de peuterspeelzaal, wat voor mij een bron van virussen betekend en dus iets is waar ik het liefst niks mee te maken wil hebben! Maar met een kindje kan dat nou eenmaal niet.. Ik heb al 2 x therapie gehad maar helpt niet helaas, cognitief en emdr. Ik vrees dat ik ermee moet leven, of antidepressiva zoals mijn huisarts afgelopen winter voorstelde Dat hoop ik zo lang mogelijk uit te stellen.. Ik vind het vreselijk om constant zo angstig te zijn, maar ik vrees dat het een stukje van mezelf is wat ik zal moeten accepteren.. Ook wil ik toch mijn dromen naleven en mij niet volledig laten leiden door de angst. Gelukkig lukt dat vrij aardig, daar is mijn prachtige dochter het grote bewijs van..
Mijn man heeft dit ook! Ik vind het echt heel irritant, omdat ik me er niks bij voor kan stellen. Hij heeft er ook voornamelijk bij mij last van geloof ik
Ik vins het ook verschrikkelijk als mijn man snurkt of hard ademhaalt pff ik kan hem dan wel slaan. Gelukkig bestaan er oordoppen. Gisteren zat hy chips te eten, hy gooide het in zn mond en daarna dat krakende geluid, brrrr. Smakken kan ik ook echt niet tegen.
Ik heb er zoveel. Naast de al vaker genoemde angsten als kleine ruimtes, hoogtes, spinnen etc heb ik er zoveel dat ik ga starten met therapie. Het beheerst mijn leven, het is doodvermoeiend en ik raak er door overprikkelt en ben er geen leuket mens van geworden. Als ik naga heb ik dit al sinds mijn 11/12. Toen werd ik somatisch helemaal doorgelicht. Ik had toen angst om flauw te vallen, waardoor ik achteraf gezien ging hyprtventileren en daadwerkelijk flauw viel. Die angst heb ik nog en dan met name met auto rijden. Afijn na 10 jaar aan klungelen is het tijd er iets aan te doen.
En dat is juist voor iemand die het heeft nog vervelender, je word als irritant gezien. Het is het onbegrip van andere wat het soms nog vervelender maakt Ik heb het om één of andere reden ook niet bij iedereen, ik kan mij bij sommige persoon ook een soort van afsluiten. Dus tja het is niet zo gek dat jouw man het veel bij jou heeft, hij zit dag in dag uit bij jou in een ruimte toch? Ik kan het ook minder hebben van mijn gezin maar dat zegt niet meteen dat ik er nergens anders last van heb. Misschien durft jouw man ( net zo als ik ) het buiten ook niet zo snel te zeggen tegen andere omdat het dus door vele niet als serieus genomen word beschouwd.
Wat een reacties allemaal. Het liefste zou ik iedereen persoonlijk beantwoorden, maar dat is niet te doen. Wel fijn om te lezen dat we niet alleen zijn! Dat er heel veel dames zijn die hier last van hebben. Ik heb zelf ook hele erge paniekaanvallen gehad, ook zelfs in mn huis. Was ook enorm bang om dood te gaan, waarschijnlijk omdat ik er bij was toen mijn moeder een hartaanval kreeg. En omdat ik mijn nicht op jonge leeftijd heb verloren. Moet zeggen dat nu ik zwanger ben het een stuk minder is. Zelf heb ik nog steeds het idee dat het door verandering in mijn hormonen komt. Ik was jaren aan de pil. Nergens last van! En sinds ik gestopt ben met de pil (om zwanger te worden) heb ik dus veel meer last van mijn angsten en fobie. Over het hard ademen : Mijn vriend en ik slapen apart, dat zegt denk wel genoeg. Ik kan hem wel wat aandoen als hij zo hard adem haalt, en soms denk ik ook jezus eet niet zo hard. Dus dat herken ik ook wel.
Ik zag hem al een aantal keer voorbij komen, emetofobie, angst voor overgeven. 15 jaar geleden heb ik een hele heftige buikgriep gehad, tot ijlen en uitdroging aan toe. Sindsdien heb ik een fobie voor overgeven. Voordat ik moeder was kon ik redelijk goed omgaan met de angst, maar sinds mijn dochter er is, vooral sinds psz en school, loopt het echt uit de hand. Ik ben elke schooldag bang dat ze een buikgriepvirus oppikt en mee naar huis neemt. Dat geeft me dagelijks stress. Momenteel heerst er weer buikgriep op school, dus dat geeft dubbel stress! Ook eet ik nauwelijks rauwkost omdat het in de fabriek gewassen kan zijn met besmet water. Eten wat nog een dag houdbaar is, eet ik niet. Contactpunten op openbare plekken raak ik liever niet aan, denk aan deurklinken, liftknopjes, boodschappenkarretjes. Het uit zich ook in een vorm van smetvrees, veelvuldig handen wassen nadat ik mijn dochter uit school heb gehaald, boodschappen heb gedaan of zelfs als ik op visite ben geweest. In januari en februari had mijn dochter dus buikgriep. Wat een hel! Ik liep de hele dag met chloorsopjes alles schoon te maken. Ik zie in dat het uit de hand loopt en heb nu hulp van een psycholoog.
Ja snap ik hoor, ik denk dat het voor heel veel mensen zoiets is van 'stel je niet aan'. Ik heb er begrip voor bij mijn man, ik eet dus ook alleen chips bijv. als ik alleen ben. Ik kan me er gewoon niets bij voorstellen!
Het klinkt heel raar met mijn avatar, want ik heb een haat-liefde verhouding met de zon. Ik ben dol op temperaturen tussen de 25 en 35 graden, zou voor mij het hele jaar zo mogen zijn. Maar heb ook een beetje angst voor de zon vanwege eventuele verbranding. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen veel buiten zijn/spelen, maar het " zit de parasol wel goed, ligt ze niet in de zon , wind vind ik wel balen. Je kunt ook heel snel verbranden zelfs als het helemaal niet warm is. Zonnebrand hoor je ook weer verhalen over, op zo' n jong lichaam dat dat helemaal niet zo goed is en als je het gezicht smeert en ze wrijven in de ogen voelt ook niet lekker. Het is niet zo dat het mijn leven, of zelfs mijn dag veel beïnvloedt. Dus zie het niet als een fobie. Ga gewoon naar buiten wanneer ik en wij willen, maar ga nooit lang in de volle zon.
Wat ontzettend herkenbaar helaas. Wat ik me afvroeg, heeft je dochter en daardoor jullie het ook echt vaak nu ze naar psz/school gaat of valt het mee? Kortom is de angst 'reëel' of niet? Mijn dochter gaat vanaf sept 2 ochtenden naar psz, brrr ik zie hier zo tegenop
Ik ben nu in onderzoek bij pms. Zoals ik al aangaf wisselt het bij mij. Ik kan er ook zo goed als geen last van hebben. Wellicht dat ik dan goed ingesteld kan worden met hormonen.
Apart he dat het zo kan verschillen? Ik heb het ook al aangegeven bij mijn psychotherapeut, maar die had er nooit eerder van gehoord. Nu ik zwanger ben voel ik me echt miljoen % beter. Maar toen ik nog niet zwanger was, was ik echt doodsbang. Regelmatig druk op mijn borst (door angst) schrikkerig, paniekaanvallen, bang om dood te gaan. Ben benieuwd hoe jij het gaat aanpakken? Bedoel je bijvoorbeeld door medicijnen of een soort anticonceptie ofzo? Sorry als ik iets geks vraag, maar ben echt benieuwd. Ik hoop voor je dat je er achter kan komen wat het bij jou is. Ook gek he dat er z'n wereld van verschil in kan zitten alleen door de hormonen.
Haha sorry maar ik moest hier wel om lachen het is net of je mijn vader beschrijft! Ook de discussie aangaan net op het moment dat hij op zn irritantst is!
ik heb/had last van sociale fobie. vond het dood eng om naar een verjaardag te gaan met mensen die ik niet kende. kon er dagen van te voren al om huilen en stressen. wat moet ik zeggen, wel of niet voorstellen enz. heb daar toen therapie en groepstherapie voor gevolgd en het is nu grotendeels wel weg. ben nog wel verlegen maar durf nu wel naar verjaardagen toe zonder me druk te maken.
Dat kan ik mij dan ook wel weer voorstellen, misschien komt het ook omdat het gewoon niet uit te leggen valt. Ik denk dat ik als ik in jouw schoenen zou staan ook zou denken '' Mens, stel je niet zo aan zeg ''
Ze heeft sinds de psz (en nu basisschool) 3x buikgriep gehad waarvan ze mij 1x heeft aangestoken. Het toverwoord is echt hygiëne, handen wassen na het opruimen van ontlasting en braaksel (naar woord, sorry) en alle contactpunten schoonmaken met chloor. Rot fobie he? Sterkte in september. Komt vast goed.
Ik heb wel wat angsten, maar geloof niet dat er echt een naam voor is. Sinds ik kinderen heb ben ik mij heel erg bewust van mijn kwetsbaarheid en dus biiv een hele angstige autorijder. Heb wel eens tegen een paniekaanval aangezeten tijdens een inhaalactie. Toen had ik wel zoiets van ja dit kan niet meer, als dit vaker gebeurt moet ik er iets aan doen. Ik ben nog nooit betrokken geweest bij een auto ongeluk en toch is het een grote angst. Ook ben ik overmatig bang voor inbrekers en vind het dus niet erg leuk om alleen thuis te zijn 's avonds. Nu in de zomermaanden heb ik er nauwelijks last van omdat het nog hele lang licht is. Donker heeft er dus veel imvloed op. Als mijn vriend thuis is heb ik nergens last van maar zodra ik alleen ben hoor ik elk geluidje en slaat mijn fantasie op hol. Zo hoor ik rgeelmatig ladders die tegen het huis geplaatst worden en zie ik mijn kinderen al ontvoerd worden door het raam....