Ik geloof dat je eigen geluk kan creëren. Door dingen te doen en keuzes te maken waar je gelukkig van word. Maar tegen slagen daar gelaten.
Voor mij is gelukkig zijn een eigen keuze. Ik kijk graag naar de positieve kanten van het leven en naar alle mogelijkheden die ik heb. Daardoor ben ik zeer gelukkig! Mocht ik kijken naar alles wat ik niet heb en een ander bijv wel kan ik erg ongelukkig zijn, waarom zij wel en ik niet? Gelukkig heb ik geleerd positief te denken .
Deels... Ik denk dat het er ook aan ligt hoe je met tegenslagen omgaat namelijk. Voorbeeld: Vriendin 1 is een rasechte doemdenker, is vaak negatief en heeft het gevoel dat iedereen op deze wereld is gezet om het haar moeilijk te maken. (glas is altijd halfleeg) Vriendin 2 is postief ingesteld, vind aan alles en iedereen een positieve draai te geven, dus ook met tegenslagen. (glas is altijd halfvol) Vriendin 2 is veel gelukkiger in haar leven (misschien omdat ze het zelf afdwingt?)
ik wou dat t waar was. Ik vind het een teken van de "maakbaarheid" van deze tijd. Als je maar genoeg je best doet dan ben je rijk/mooi/gelukkig/slim. Ben je dus arm/lelijk/ongelukkig of ziek dan heb je t maar zelf gezocht. Vind ik een kwalijke evolutie
Nou, ik kan me voorstellen dat je door bepaalde tegenslagen wel ongelukkig kan worden. Denk aan ongewenst kinderloos zijn, je kindje verliezen, ziekte en dat soort zaken. Hoe positief ingesteld je ook bent...
Nee, ik geloof erg in eigen regie maar gelukkig is een kwestie van vele factoren. Wel is tevreden zijn een keuze naar mijn idee. En ongelukkig zijn uiteindelijk ook maar ik vind niet dat als je niet gelukkig bent ook gelijk ongelukkig best. Misschien is dat taalkundig niet correct maar zo voel ik dat.
Deels wel, iemand die zijn toekomst negatief en zwart inkleurt zal geen gelukkige toekomst tegemoet gaan. Ik denk niet dat je invloed kunt hebben op je hele leven, wel kun je door positief denken deeltjes geluk toevoegen aan je leven.
Ik denk dat geluk een ondefinieerbaar begrip is. De één is gelukkig als het zonnetje schijnt en de ander pas als er een ton op de bankrekening staat. Persoonlijk voel ik me op mijn gelukkigst als ik kan genieten van de kleine dingen. Die knuffel van m'n dochter bij thuiskomst, een vlinder in de tuin op een voorjaarsdag, een opgeruimd huis...
Ongeluk overkomt je geluk crieer je. Als ik hier niet heilig in had je geloofd was ik nu heel erg ongelukkig geweest. Heb er in ieder geval genoeg voor meegemaakt.
mocht gelukkig zijn een eigen keuze zijn, hoe verklaar je dan alle depressies/zelfmoorden/verslavingen en "hopeloze" gevallen. Deze mensen hebben het dan maar zelf gezocht, ze moeten maar wat harder hun best doen (in ieder geval DAT zinnetje krijg ik toch zo veel te horen). Je moest eens weten hoe hard ik probeer (therapie, proberen relativeren, proberen t zonnig te zien) Dus ofwel ben ik oerdom ofwel aartslui.
Ik vind dit altijd lastig. Er staat een super mooie handtekening onder aan je teksten. Dit betekent niet dat ik je problemen bagataliseer, maar volgens mij ben je juist heel erg hard bezig om het vol te houden en wel "gelukkig" te zijn. Dat doe je toch echt zelf
Ik denk dat het afhangt van hoe je 'gelukkig zijn' definieert, maar vooral ook van hoe je omgaat met wat er op je pad komt. De een kan beter met tegenslagen omgaan als je de ander. Soms heeft dat te maken met een instelling, of een denkpatroon dat je jezelf hebt aangeleerd. Maar in andere gevallen, zoals heleentje80 aangeeft, is er sprake van depressie. Dat heb je niet in de hand, dat overkomt je. Dat is een typisch voorbeeld waarbij gelukkig zijn niet iets is waar je per sé invloed op hebt. Wel denk ik dat je heel veel zelf kunt beïnvloeden. Jezelf een positieve manier van denken aanleren is wel degelijk mogelijk. Kijken naar wat jij niet hebt en de ander wel is veel makkelijker dan je te focussen op alle dingen die je, ondanks dat je misschien nog wensen hebt, wel hebt. Maar ik denk dat je dat wel kunt leren. Daarnaast is het volgens mij dus maar net wat je gelukkig noemt, wat je belangrijk vindt in het leven.
Ik denk dat het gedeeltelijk waar is. Als je tevreden kunt zijn met wat je hebt, en je niet blind staart op hetgeen dat je niet hebt, ben je al een heel eind. Maar, dat moet dan wel in je zitten. Als je van nature een doemdenker bent, dan kun je dat niet zomaar veranderen.
Precies Heleen, mijn zus is nu al 16 jaar depressief en heeft meerdere malen geprobeerd zelfmoord te plegen. Ook al tig psychiaters, psychologen en andere therapeuten gezien sindsdien... Dus het is echt niet zo dat ze er niks tegen 'probeert'. Beetje flauw dan om te horen dat ze dan maar harder haar best had moeten doen gelukkig te zijn of een positieve instelling te hebben. Overigens is dit bij mijn vader ook zo, het schijnt wel erfelijk te kunnen zijn om vatbaar te zijn voor depressies.
van wikipedia Geluk (of gelukkig zijn) kan gedefinieerd worden als het tevreden zijn met de huidige levensomstandigheden. Hierbij kunnen er diverse positieve emoties aanwezig zijn, zoals vreugde, vredigheid, ontspannenheid en vrolijkheid. Gelukkig zijn is het tegengestelde van ongelukkig zijn, wat bestaat uit een gevoel van ontevredenheid, en vaak samengaat met depressie, overspannenheid, woede of verdriet. Onderzoek duidt er op dat geluk voor ongeveer de helft erfelijk bepaald is. De rest van de verschillen wordt veroorzaakt door invloeden uit de omgeving http://nl.wikipedia.org/wiki/Geluk_(emotie)