Onze dochters hebben beide 4 namen. De eerste (roep) naam is een naam die we mooi vonden. In de doopnamen is de oudste vernoemd naar haar oma's en haar overgrootmoeders (en dan vooral naar de oma van mijn man die nog leeft). De jongste is vernoemd naar haar opa's (namen wel vrouwelijk gemaakt) en haar peettante (mijn schoonzusje)
Onze dochter haar tweede naam is de tweede naam van mijn moeder, en haar derde naam is de tweede naam van de 27 jaar geleden overleden moeder van mijn man. Toen mijn mans moeder overleed was hij 16, hij is toen bij de broer van zijn moeder in huis gekomen en hij heeft daar gewoond tot wij gingen samen wonen. De tweede naam van zijn oom is de mannelijke versie van mijn dochters derde naam. Er zijn veel familieleden met een vorm van die naam in zijn fam. Iedereen vond het erg speciaal dat wij onze dochter deze naam ook gaven.
Wij hebben vernoemd zoals het 'hoort'. Dus oudste zoon naar grootvader man, oudste dochter naar grootmoeder mijn kant. Tweede dochter naar oma mans zijde, tweede zoon naar opa mijn kant. Dit is de ouderwetse gang van zaken. Hierna bij kind 5 begin je dan aan vernoemingen broers en zussen van de ouders. Maar wij stoppen hier . Overigens zijn de roepnamen gewoon namen die wij uitgezocht hebben en geen vernoeming zijn. Puur naam 2,3 en 4.
Onze kinderen hebben twee namen. De eerste is hun roepnaam, de tweede is een vernoeming. Mijn oudste heeft als tweede naam de naam die alle mannen in de familie van mijn man als (tweede) naam krijgen. De middelste is min of meer vernoemd naar de oma van mijn man die vlak voor zijn geboorte overleed. Het is wel heel erg verbasterd, dus ik weet niet of iedereen het door heeft gehad. De jongste is vernoemd naar mijn opa, met wie ik een hele goede band had. Hij had het niet verwacht en was zeer ontroerd toen hij dit hoorde. Helaas is hij inmiddels ook overleden.
Wij hebben onze zoons vernoemd maar wel in de doopnamen (als we hadden gekozen voor de roepnamen hadden ze echt geen mooie namen gekregen). Mijn moeder vond het stom dat we de kinderen doopnamen gaven terwijl we niet lieten dopen dus noemen we het maar “vernoemnamen”. En het antwoord naar mijn moeder was: als je niet vernoemd wilt worden moet je het zeggen, dan doen we het gewoon niet.” Ik heb haar er niet meer over gehoord. Onze oudste heeft na zijn roepnaam drie vernoemnamen. Zijn tweede naam is de roepnaam van mijn overleden broer, zijn derde en vierde naam zijn mooie verbasteringen van de namen van mijn vader en schoonvader. De jongste heeft ook drie vernoemnamen na zijn roepnaam. Zijn tweede en derde naam zijn mooie verbasteringen van de namen van mijn moeder en schoonmoeder en zijn vierde naam is een verbastering van de naam van mijn opa. Het is wel veel, vier namen. We waren altijd van plan om alleen de opa’s en oma’s te vernoemen maar toen mijn broer overleed wilden we hem persé ook vernoemen. En onze tweede kreeg evenveel namen als de eerste. Maar het is hier niet heel ongewoon, zoveel namen.
Ja ze zijn allemaal vernoemd. De oudste naar mijn man's moeder de tweede naar mijn moeder de derde naar mijn vader de vierde naar mijn schoonvader de vijfde naar een opa van mij de zesde naar een een opa van mij en een opa van mijn man en de jongste naar een broer van mijn man Ze hebben allemaal dezelfde doopnaam/namen als diegene waar ze naar vernoemd zijn. En de roepnaam is er een afgeleidde van. Wij vinden het mooi om te zien dat namen in de familielijn doorgaan. Ik vind het zoeken van een naam er alleen maar makkelijker van worden. Wij besloten eerst wie we wilden vernoemen. Dan hadden we dus de doopnaam/namen. En daar gingen we dan van puzzelen. En alle keren hebben we ook gewoon een naam van kunnen maken die we leuk vinden Onze vierde vind het bijv. geweldig dat hij hetzelfde heet als zijn opa en ze zijn ook nog eens daags na elkaar jarig. Op de dag dat hij toen zijn verjaardag vierde konden we opbellen en vertellen dat zijn naamgenootje was geboren. En hij mocht het meteen aan al zijn visite vertellen.
Ja, de oudste heeft een roepnaam en als 2e naam een vernoeming ( net als papa,opa,overgrootopa en betovergrootopa ) onze oudste is ook stamhouder dus we vinden het mooi het zo door te zetten! Onze jongste heeft een roepnaam en als 2e naam een vernoeming naar mij en mijn oma. Wel een mannelijke variant Wij zijn nu compleet, en ik wilde graag dat 1 van onze kindjes ook naar mij en mijn kant vernoemd zou worden.
Nee wij hebben niet vernoemd. Heb daar vrij weinig mee, maar weet ook dat aan beide kanten van de familie mensen zich gepasseerd gaan voelen als we vernoemen naar een ander. Als de eerste een meisje was geweest, had ik het overwogen haar te vernoemen naar m’n (overleden) moeder.
Ik begrijp wel waarom mensen hun kind vernoemen. Als ze hun ouders of grootouders bijv heel speciaal vinden. Maar je moet het dan wel ook een leuke naam vinden lijkt me. Puur vanwege het vernoemen begrijp ik niks van.
Mijn oudste is vernoemd naar een opa van mijn man. Mijn man en opa hadden een hechte band en mijn man wist dat zijn opa het een beetje jammer vond dat hij niet echt vernoemd was. Dus postuum goed gemaakt. Mijn oudste is heel trots op zijn naam en de vernoeming, dus ik ben er ook heel blij mee. De tweede en derde naam zijn mijn schoonvader en mijn vader. De volgorde is gekozen volgens de norm hoe vernoemen "hoort". Mijn schoonvader had er al heel veel moeite mee dat hij niet direct werd vernoemd dus daarom op deze manier. Staat ook wel het beste vind ik. De middelste is per ongeluk vernoemd naar de opa van mijn vader. We vonden het gewoon de mooiste naam en wisten wel dat de langere versie in mijn familie voorkomt, maar wisten niet dat de versie die wij gebruiken de oorspronkelijke versie in de familie is. Toevallig zijn ze op de dag precies 150 jaar na elkaar geboren. Tweede en derde naam zijn een familienaam van mijn man en de naam van mijn broer. Die volgorde is omdat het zo het mooist klinkt. De jongste is qua voornaam niet vernoemd naar familie, maar naar een vrouw die ik bewonder. De tweede en derde naam zijn mijn schoonmoeder en mijn moeder. Ook bij haar de volgorde op basis van klank.
Onze dochter hebben we vernoemd naar mijn overleden schoonmoeder. Ik heb haar helaas nooit gekend maar ik vond het heel speciaal om mijn dochter haar naam te geven. Mijn dochter haar naam eindigt alleen op -ie ipv -a.
Je hoeft ook niet letterlijk dezelfde naam te nemen. Onze dochter heet Kaylin en dat is een variant van Catharina. De Gaelic variant vonden we te lastig met de spelling, dus we hebben voor de Amerikaanse spelling gekozen.
Ik heb niks met meerdere namen. En eigenlijk ook niet met vernoemen. Zeker niet als die naam dan ook nog wordt aangepast, zodat je eigenlijk niet weet naar wie iemand vernoemd is. Mijn dochter heeft dus maar 1 naam
Bij ons zijn de namen wel herkenbaar gebleven. Als de naam zo verbasterd wordt dat men niet meer kan herleiden wie er vernoemd is heeft het inderdaad weinig betekenis meer. Maar wat mooier of moderner maken vonden wij wel leuk. Onze vaders heten bijvoorbeeld voluit Franciscus en Henricus (Frans en Hennie). Daar hebben we François en Henri van gemaakt. De officiële namen vonden we echt te ouwbollig. Alleen de naam van mijn schoonmoeder was een dingetje. Zij heet Henrica (jazeker, mijn schoonouders heten Hennie en Hennie ) maar de naam Henri hadden we al dus bij onze tweede zoon hebben we haar tweede naam gebruikt. Dat weet niet iedereen maar dat hoef je dan maar één keer uit te leggen. Ik denk ook wel dat het een beetje regiogebonden is. Hier in het zuiden zijn mensen overwegend katholiek (al dan niet praktiserend) en dan is het vrij normaal om meerdere doopnamen te hebben.
Onze kinderen zijn vernoemd in hun doopnamen. Dochter: 1e naam is haar eigen roepnaam (niet vernoemd), 2e naam naar mij vernoemd, 3e naam naar beide oma’s vernoemd Zoon: 1e naam is zijn eigen roepnaam (niet vernoemd), 2e naam naar mijn man vernoemd, 3e naam naar beide opa’s vernoemd. De vernoemde namen zijn ook doopnamen van die personen (niet gelijk aan de roepnamen en ook niet perse de eerste doopnaam) en we hebben het geluk dat beide oma’s een van hun doopnamen delen en beide opa’s ook. Dat was wel heel handig bij het maken van de keuze.