Als ik weer als een ordinair viswijf sta te schreeuwen in de tuin omdat zoon dwars is Als hij in de ochtend alleen speelt op zn kamer omdat ik met zijn broertje even minstens een uur moet slapen (hij vindt t zelf heerlijk hoor, houdt van alleen rommelen en als hij er zat van is komt is weer terug maar t is gevoelsmatig) Als ik teveel pijn heb en totaal niet mobiel ben dat ik weer nee moet zeggen. Bijna de hele zwangerschap 'nee je mag niet spelen met de buurkinderen buiten, mama kan niet kijken hoe t gaat tussendoor' Met de baby nog weinig slechte mama gevoel gehad, maar hij is nog niet mobiel, brutaal of heeft correctie nodig. Opvoeden is minder complex nog
In de nacht dochter een huil horen geven niet naar toegegaan omdat ze bijna gelijk weer stil was en haar dan s ochtends vinden in een ondergespuugd bed. Of boos worden omdat ze niet luistert terwijl ik weet dat dingen vertraagd bij haar binnen komen. En vanmorgen nog zoon en dochter waren lief buiten aan t spelen dus was binnen gaan opruimen valt zoon van de glijbaan. Geen idee of ik hem had kunnen pakken als ik ernaast had gestaan maar toch voel je je schuldig
Dikke knuffel. ♡ Ik kan begrijpen dat je je zo voelt, maar ik denk dat de meeste moeders met die symptomen niet gelijk naar de huisarts zouden gaan. Je bent een geweldige moeder die onmenselijke pech heeft gehad die iedereen had kunnen overkomen. Ik hoop dat elke keer dat je zoiets hoort een klein beetje afbreekt aan je schuldgevoel.
Ja hoor. Ik krijg er nog rode wangen van als ik eraan denk. Heb toen ook een topic hierover geopend en kreeg zoveel lieve bemoedigende reacties! Was heel ontroerend. Luc was een half jaar en ik had hem op de tuintafel gezet. Ik stond erbij uiteraard maar toen gaf ie melk terug en ik zei tegen mijn stiefzoon van 7: ‘hou hem heel even vast. Ik haal een doekje.’ Je raadt het al: ik draai me om (doekje lag 2 meter bij me vandaan), doe 1 stap en ik hoorde ‘boem’. Vol op z’n gezicht gevallen en krijsen en schreeuwen dat hij deed. Naar de eerste hulp gegaan, allemaal bloed op z’n gezicht en gelukkig niets aan de hand behalve wat schaafwonden. Maar die klap heb ik nog heel vaak in m’n hoofd gehoord en wat voelde ik me slecht. Ook omdat ik ervan uit ging dat mijn stiefzoon dat wel redde...
Ies had op een gegeven moment steeds een blauwe plek, inclusief bult op haar voorhoofd. Ik zei nog tegen mijn man dat ik dat niet snapte. Tot ik haar in de auto zette en ik opeens ‘boem’ hoorde. Ze zuchtte alleen maar en keek me echt zo aan van: ‘ach ja, nummer zoveel’ Toen pas viel het kwartje
Ik blijf dit toch altijd een heel heftig verhaal vinden. Trouwens; jouw hele verhaal mbt je kindjes. Knuffel ook van mij ❤️
Ik kan me je berichten van toentertijd nog goed herinneren. En behalve het immense verdriet, voelde en las ik ook over je schuldgevoel. En dat vond en vind ik zo erg voor je, dat je naast het enorme verdriet ook nog moet dealen met de gedachte 'wat als ik..' Het is de angst van elke ouder, dat we iets over het hoofd zien. Ik hoop voor je dat er ooit een gedachte of een gevoel bij je komt wat dat stukje schuldgevoel (voor een deel) kan wegnemen.
Phoe zovaak... Toen ik Pfeiffer had met B12 tekort dat ik alleen maar op bed kon slapen... De corona periode dat ik extra moest werken en mijn vakantie door ben gaan werken dat het nu een jaar geleden is geweest dat ik vakantie heb gehad dat ik op het moment op instorten sta en dus heel weinig kan hebben... Nog 7 diensten en dan eindelijk vakantie.....
@1991Mamavanvier @Golden1213 @Sassie1981 @Aries @Iertje81 @ellessinia Bedankt voor jullie lieve woorden meiden ❤️
Ik heb wel vaak het idee gehad het niet zo goed te doen als sommige moeders. Je hebt op onze school vaak echt de toppers. Zij hebben altijd alles perfect in orde. De kinderen zien er altijd perfect verzorgd uit qua haardracht, kleding en lijken goed opgevoed. Ik ben één keer vergeten dat er een vrije dag op school was. Mijn dochter direct naar huis met de boodschap dat ze vrij was. Een paar weken later met schoolreisje kwam er een moeder van school naar me toe lopen om te vragen of ik wel had opgeschreven / onthouden dat er de week daarop weer een vrije dag aankwam. Op die momenten voel ik me wel een slechte ouder.
Zeker heb ik dat weleens. Vooral met mn dochter. Moet mijzelf er regelmatig aan herinneren dat ik geduldiger moet zijn...