Leuk al die verhalen! Ik vind het zelf ook erg lastig dat de omgeving vaak niet wil geloven dat het zo'n pittig mannetje is. Hierdoor voelt het voor mij alsof ik me aan zit te stellen als ik aan het eind van de dag kapot ben. Zelfs opa en oma zien niet hoe hij echt is. Laatst een super slechte dag gehad. Meneer zoooooo druk en huilerig. Wilde ook niet slapen, was al vanaf 06:00u met hem in de weer. Eind van de middag helemaal gesloopt naar de winkel... kom ik bij de kassa, zit hij te lonken naar de caissiere, die vervolgens zegt: 'Ahhh, wat een lief jongetje', kijkt dan naar mij en zegt: 'wat een makkelijk en rustig kindje heb je zeg, zo zie je ze niet vaak'. Pfffffff... je kon me daarna opvegen. Eigenlijk alleen mijn vriend en mijn moeder zien hoe hij echt is. De rest denkt, net als bij jullie, dat hij voorbeeldig is en je geen kind aan hem hebt. Dat frustreert vaak wel.
Absoluut, heel herkenbaar! Mijn vader zei laatst: het is een kind van jouw en je man, je had toch niet echt verwacht dat het een rustig kereltje zou zijn? Ehh.. daar had hij wel een punt. Ik kan me eigenlijk in al je punten wel vinden Ik moet zeggen dat hij sinds een weekje ongeveer meestal nog maar 1x per dag slaapt (hij wordt dan ook pas rond 09.00/10.00 uur wakker), en nu na z'n laatste fles rond 19.30 uur doodmoe tegen ons aan in slaapt valt. Eerder deed hij dat echt helemaal nooit. Hij wil nog geen 10 seconde lekker bij je zitten. De rest van de dag zit hij geen seconde stil en hoor ik regelmatig een boos 'huiltje' als er iets niet goed gaat. Hij heeft binnen 5 minuten z'n eten op en wil dan ook gelijk z'n kinderstoel weer uit, het lijkt wel alsof ie geen tijd wilt verspillen
Mijn zoon is pas 6 maanden en ik herken heel veel van wat je schrijft. Hij is intens blij of heel erg boos/verdrietig. Er is geen grijs gebied. Hij wil alles zien, constant zitten en sinds een paar dagen kan hij staan. Her gevolg is nu dat ie zitten niks meer aan vind en constant wil staan. Gaat dat feestje even niet door? Brullen. Zelfde als hij z'n zinnetje niet krijgt/ergens niet bij kan/hij niet per direct eten krijgt. Hij is ook erg gulzig en bij fruit en groente hijgt hij tussen de happen van ongeduld en anders geeft ie een brul Wordt er soms helemaal idioot van!
Haha, ja ik ook hoor. Denk echt vaak: waarom moet je nou zo boos worden?! Linnepin86: hier snappen we juist niet waarom hij zo temperamentvol is. Wij zijn dat beiden niet. Waren ook hele makkelijke kindjes vroeger. Beiden heel meegaand, rustig, afwachtend. Echt een eigen persoontje
Ik heb er twee.... Een baby en een peuter. Beide zoo druk, zo intens, zo prikkelgevoelig en zo driftig als iets niet lukt oid. Beide hoogsensitief en waarschijnlijk behoorlijk pienter. Maar beide ook zo lief en mooi dat ik wel een derde zou willen
Haha, ja hier ook, vooral bij kindjes die zo heerlijk in de wandelwagen bleven zitten bij uit eten gaan. Hier 3 temperamentvolle kindjes, vooral de jongste. Inmiddels denk ik dat het gewoon is dat ze meer willen dan ze kunnen op dat moment. In het begin is het zwaar, maar naarmate ze ouder worden vind ik het geweldig. Ik heb enthousiaste, slimme, leergierige, lieve kindjes, wat wil je nog meer. Mijn zusje was vroeger ook zo trouwens, wilde altijd meer dan ze kon, maar zij bleek later ook hoogbegaafd.
Weer zo herkenbaar allemaal. Soms moet ik wel eens lachen bij familie of bezoek, dan zien ze haar, nemen ze haar opschoot om (denken ze)vervolgens lekker verder te kletsen en dan tel ik in mezelf tot 3 aangezien ik weet dat ze er dan al klaar mee is haha. Coooooooooonstant in beweging!
Mijn man en ik zijn (nu) trouwens ook heel rustig, maar toen wij klein waren we ook zo. En echt waar, naarmate ze ouder worden leer je het steeds beter waarderen. Maar nee, zeker de eerste 2 jaar vond ik het vooral gewoon heel erg moeilijk en lang niet altijd leuk. Ergens heen gaan was eigenlijk onmogelijk, alle drie hadden ze de neiging om te krijsen. Op een andere locatie slapen, vergeet het maar. Dus nee, ik vond het zeker niet altijd leuk en nu nog niet, maar het wordt wel echt beter. Tot die tijd, volhouden en af en toe even lekker alleen iets doen.
Haha, ja denk ook wel dat het fijner wordt als hij wat ouder wordt. Schrik alleen wel dat jij 3 (!!!!) van deze kindjes hebt. Hoe dat je dat in hemelsnaam. Ik ben elke dag van 1 al moe hahaha.
Haha, ik heb net vorige berichtje nog wat aangepast. Om heel eerlijk te zijn, toen we voor de 3e gingen hadden we eigenlijk heel naief het idee dat het toch niet veel erger kon worden. Oeps, hebben wij ons even flink vergist. Daarbij had ik een ppd en ja, de afgelopen 2 jaar zijn meer dan heftig geweest en ik ben er nu dan ook helemaal klaar mee. Tja, weet je, ik heb toen vanuit gevoel weer die keus gemaakt om voor nog 2 kindjes te gaan en achteraf is dat misschien niet eens heel slim geweest, want de afgelopen jaren hebben voor ons eigenlijk in het teken van "overleven" gestaan om het zo maar te zeggen. Steeds in mijn achterhoofd houdend dat het na 1 a 2 jaar echt beter zou gaan en gelukkig is dat ook echt zo. Nu vind ik het eigenlijk alleen nog maar hee lastig als bijvoorbeeld de oudste naar zwemles moet en ik de jongste daar een uur moet vermaken. Bijna onbegonnen werk en dan ben ik ook echt gestresst. Ik heb wel eens heel hard mijzelf afgevraagd waar we aan begonnen zijn, maar gelukkig nog nooit spijt gehad. Want hoewel temperamentvol, ze zijn ook alledrie geweldig.
Oh enne, dat hele drukke blijft waarschijnlijk niet he? Mijn oudste is juist een heel lief en rustig jongetje geworden, net zoals mijn dochtertje. Ze helpen me ontzettend veel, spelen ook heel veel met de jongste en ze zijn echt al heel zelfstandig. Dat heel intensieve vind ik vooral de eerste 1 a 2 jaar.
Heej als ik jouw eerste bericht lees herken ik vrijwel alles op jouw lijstje! ( de rest nog niet gelezen) afgezien van de dingen die hij nog niet kan... Maar misschien badt een blik in de toekomst voor mij! Hij is ook heel snel klaar met dingen. En enorm nieuwsgierig! Krijg hem nauwelijks in slaap als ik niet thuis ben want meneer wil ALLES zien! Huilt ook heel hard en haald dan bijna geen adem als hij uitgespeeld is, moe is, net wakker en uit bed wil of het ergste: als die fles niet heel snel word gemaakt. Zijn neefje is 3 weken ouder en doet minder dan Levi. Zijn neefje is heel relaxed en daarbij vergeleken lijkt mijn baby wel drie blikjes red bull op te hebben! Ook de blik. Hij is zo 'aan'! Ik weet niet hoe anders uit te leggen. Hij is enorm alert. Kijkt je fel aan. Met 1 maand bij de CB arts moest ze haar toetsenbord verschuiven omdat Levi hem had gezien en op zat te slaan... Ik bedoel maar... Ben benieuwd wat dat nog gaat worden haha
Nou, heb ook heel lang gedacht: een tweede zal nooit zo 'erg' zijn (en stiekem denk ik dat nog wel). Maar ja, hoor steeds meer verhalen die het tegendeel bewijzen. Daarom wachten wij nu met een tweede tot onze zoon 3/3,5 jaar is, zodat hij iig naar school gaat als er een kleintje bijkomt. Een baby erbij en meneer in de peuterpuberteit lijkt ons een combinatie die gewoon niet houdbaar is (als ik zie hoe hij NU al is).
Snap ik, toch heb ik geen spijt van het leeftijdsverschil. Na 2 jaar wordt het echt al snel veel makkelijker en dan zit ik er liever korter in, als ze een jaar of 4 zijn heb je al zoveel vrijheid terug, dat lijkt me dan weer zo'n achteruitgang (gevoel, niet letterlijk natuurlijk).
Ja, dat is ook weer zo. Zou ze zelf ook wat dichter op elkaar willen. Vind het alleen nu al zo pittig. Hoe moet dat als er nog eentje bij komt. Lijkt me ook wel makkelijk als m'n zoon zichzelf al wat beter kan redden. Hij is geboren met een keizersnede en zou niet weten hoe het allemaal zou moeten met eentje die rondloopt. Zeker niet als de nieuwe ook geen oog dicht doet (zoon heeft maandenlang geen oog dicht gedaan). Echt respect voor jou hoor!
Ja dan heb ik ook een temperamentvol kindje! Alleen slaapt hij gelukkig wel in de wagen of in de auto verder komen alle punten overeen. Meestal vind ik het erg leuk maar soms zeg ik ook "schat zit nu 2 minuten bij mama" maar nee hoor. Springen, haren trekken enz. Gelijk na zijn geboorte tilde hij z'n hoofd op en huilde hij met echte tranen!! Dat was m'n kindje in 10 seconden samengevat haha.
Haha, kun jij vast ook hoor, als het zover is moet je ook wel natuurlijk. Ik heb ook 3 ks gehad, bij de 2e en de 3e heeft mijn man 3 week vrijgenomen nadat de kraamzorg weg was, alleen lukte het echt niet (al was 2 week denk ik ook wel genoeg geweest). En met 2 jaar zijn ze hier ook alledrie begonnen met doorslapen, maar ook daar wen je aan ( kan wel goed tegen weinig slaap hoor en mag vaak blijven liggen van mijn man). Punt blijft natuurlijk als jij het nog niet weer ziet zitten, gewoon wachten. Er komt waarschijnlijk gewoon een tijd waarop je het wel weer aandurft (en zo niet, ook prima toch).
Ja, we zien wel inderdaad. Het gaat nu al zo veel beter dan een maand terug (door slaaptraining slaapt hij nu). Wie weet toch eerder beginnen, haha. Maar nogmaals: echt heel knap van je hoor! Je kunt inderdaad niet anders, maar toch, je moet het maar wel even doen.