Voornamelijk open vragen stellen, bv ‘wat vind je daarvan?’, ‘waarom mag je geen cupcakes meer van mama?’, ‘Waarom hebben jullie cupcakes’, ‘Wat heb je tegen mama gezegd?’, ‘Hoe reageerde mama?’, ‘Hoeveel cupcakes mag je normaal gesproken’? etc. Reageren op wat ze zegt en daarop aansluiten, en waarschijnlijk ook even vragen hoe oud ze is, want meestal hoor je wel of een kind heel jong is en dan is het handig om dat zeker te weten, zodat je daar beter op aan kan sluiten. En ik vroeg vaak ook wat ze van mij wilden: willen ze het gewoon even kwijt, zoeken ze een oplossing, etc.
Oh nee ik durfde dat echt niet. Wel vaak gedreigd te bellen als ik me zin niet kreeg van mijn ouders. Maar die wisten toch wel dat ik het niet durfde dus die wenste me altijd succes
Nee. Ik heb bellen altijd eng gevonden. Ik heb wel vrijwilligerswerk gedaan bij Het luisterend oog, daar kon iedereen die wilde chatten. En daar kwamen ook kinderen/mensen langs waarbij je vermoedde dat ze grapjes uithaalde maar dat gaf niks, je bent er voor iedereen. Hooguit dat je zo'n gesprek wat eerder afrondde als het druk was.