ik vind het maar raar hoor. Ik heb een dochtertje van 3,5 en wij wilden echt nooit een 2e. MAar ja, ineens ging het toch kriebelen, en we zijn nu dus in verwachting van nr 2! helemaal blij natuurlijk. Maar de reactie.. , vind het wel tegenvallen hoor. Mijn zus feliciteerde me niet eens, ze zei alleen: ik dacht dat jullie geen 2e wilden.... En kaartjes of knuffeltjes zie ik ook niet dit keer. We hebben pas 1 kaartje gekregen van mijn beste vriendin. De rest...! geen idee. Vind de reactie wat slap...ligt dat nou aan mij, of is dat normaal. Bij de 1e hing binnen 1 week de hele kamer vol met kaartjes... Wie nog meer?
Nou dat is ook niet leuk! Maar ik heb wel eens meer gehoord dat er minder kaartjes zijn bij een 2e. Jammer, misschien vinden de meeste mensen het dan 'normaler'.
tja, nou iedereen is natuurlijk (logisch ) heel erg verbaasd, want wij waren er zooo zeker van dat er geen 2e zou komen. Had ook echt alles al verkocht. MAar ja, des te leuker toch. Heel veel zijn nog meer verrast als de eerste keer. Dat is ook wel weer leuk, mijn ouders bijv. die barsten in tranen uit, niet bij de 1e hoor. Mijn vader was helemaal in tranen, heb hem nog nooit zien huilen, vond dat wel schattig. Maar heb het inderdaad ook vaker gehoord dat mensen dan geen kaartjes of knuffeltjes krijgen enzo, jammer, want elke kindje is toch een wonder dat welkom is Groetjes annette
Deze zwangerschap heb ik ook het gevoel dat de interesse van de omgeving een pak minder is, dan bij m'n vorige zwangerschap. Vind dit best wel jammer, want dit wondertje is net zo bijzonder als ons eerste wonder.
Ik had precies hetzelfde. Ik wachtte ook op de kaartje maar die kwamen niet. En veel mensen vroegen me of het een ongelukje was. Bijna niemand die me feliciteerde en mijn moeder zei alleen maar:"o". (later is ze wel bijgedraaid en nu vind ze het wel leuk, maar ik had op andere reacties gehoopt). Bij mij komt het juist omdat fienne nog zo jong is denk ik.
Ik herken het ook. Felicitaties van iedereen, maar kaartjes of cadeautjes valt mee, zeker vergeleken bij de 1e. Het is niet zo dat ik dat perse moet hebben, maar het contrast is zo groot. Mijn schoonouders kwamen vorig weekend met de vraag wat we voor de kleine willen hebben. Dat weten we nu niet, ten eerste hebben we alles al van de 1e en ten tweede is het kamertje nu klaar, als ze die vraag eerder hadden gesteld.....
Hier was het ook hetzelfde. En ook nadat ons 2e wondertje geboren is lijkt het net of mensen het niet echt interessant vinden. Bij de 1e was heel de familie binnen een week al langs geweest, en nu hebben we van de meeste familieleden nog niets gehoord. (en nummer 2 is nu 1 maand)
Tsja, bij mij ook veel van die flauw reacties. Niet onaardig ofzo, maar ik heb tot nu toe nog maar heeel weinig dingetjes voor de tweede gekregen, terwijl ik bij Hannah haar nieuwe kamertje er al mee kon inrichten. Ergens begrijp ik het ook wel, moet eerlijk zeggen dat ik voordat ik zelf moeder was ook niet altijd even attent was met dit soort dingen. Het scheelt natuurlijk ook dat mensen je feliciteren met de volledige omschakeling, je wordt ineens ouders, nu ben je dat toch al. Ik ben zelf ook veeeel minder bezig met nieuwe dingetjes voor de kleine, tsja dan kan ik het anderen ook niet kwalijk nemen....
Ik merk dat ook bij mensen in mijn omgeving die voor de 2e keer zwanger zijn. Het is toch een wonder dat je zwanger mag worden, ook al is het voor de 2e of derde of nog meerdere keren. Er zijn mensen genoeg bij wie het niet lukt. Wij willen misschien ook nog wel een 2e over een tijd, maar mijn vader zit ook al gebruik je verstand, één is genoeg. Nou dat maken we altijd nog zelf wel uit. Maar het is niet leuk als je weer zwanger bent, dat je niet het geluk meekrijgt van je omgeving als bij de 1e. Groetjes Monique76
Hier hetzelfde, zeker toen de 2e geboren was en het weer een jongen was, mensen reageren dan ook heel stom. Nu een derde op komst, ach dan krijg je weer andere reacties te horen. Laat maar lekker gaan. Als ik er zelf maar ontzettend blij mee ben. en mijn man natuurlijk. Want elk kindje is een wondertje en even uniek. Trouwens niet van mijn ouders of broer hoor (die reageren nog steed heel geintresseerd, en dat vind ik zo lief om te zien)
Oh ik herken het ook. Gister een paar mensen verteld (twee tantes). En ze gefeliciteren ons wel, maar verder vragen ze niet hoe ik me voel en zo. Vriendin heeft in december haar 2de en 3de gekregen. En dat was toch anders, de eerste was een meisje. Toen werd ze zwanger van een tweeling en juist daardoor was de interesse net zo groot als bij de eerste.
Ik heb gelukkig de reacties wel heel positief gehad, maar misschien scheelt het ook dat iedereen op de hoogte was dat we bezig waren voor een tweede. Toen na 8 weken bleek dat het ook nog eens een tweeling is werden we overspoeld met telefoontjes en berichtjes, iedereen wilde (en nog steeds) ALLES weten en ze leven ontzettend mee, maar goed, een tweeling is natuurlijk weer heel anders als 'gewoon een tweede' dus misschien dat daar het verschil dit keer in zit
Ik heb ook gemerkt dat mensen minder geintresseerd zijn, bij de eerste vragen ze je constant hoe het gaat en nu bijna niemand. nu ben ik nog maar kort zwanger misschien veranderd het nog maar ik denk het niet.
Ik had het verwacht (dat de reacties minder zouden zijn), maar dat is helemaal niet zo! Ik heb het nu veel vroeger verteld dan de 1e keer, en iedereen reageert echt heel erg blij en enthousiast. Ik heb al een heleboel kaartjes gehad, en kreeg van de week ook allemaal kadootjes! Voor mij dus niet herkenbaar.... Wat ik wel soms merk aan vrouwen die voor de 2e keer zwanger zijn, dat ze het zelf allemaal niet meer zo bijzonder vinden. Ik werk in de kinderopvang en heb verschillende voorbeelden hiervan meegemaakt. Zegt een moeder bijvoorbeeld zuchtend, dat ze weer naar de VK moet. Waarop wij reageren met : "da's toch leuk?" Geeft zij aan dat het de 2e keer allemaal wel bekend is, en dat die bezoekjes aan de VK eerder een last zijn... ik kan me daar persoonlijk niks bij voorstellen...
nee, daar kan ik me ook niks bij voorstellen. Vind het dit keer net zo bijzonder en heb er helemaal zin in. Ik voel dit als een herkansing. Mijn dochtertje was 2 maanden te vroeg, dus had nog geen dagje verlof gehad toen ik in het ziekenhuis belande. heb nooit haar kamertje kunnen klaarmaken en alles....nu ben ik dus met 5 maanden al klaar .... vind het zo bijzonder dat ik het nog een keertje mee mag maken allemaal. volgende week ga ik nog wat mensen bellen, en wat familie af,...hopelijk komen er toch nog echte leuke reacties...niemand verwacht het bij ons
Nou daar kan ik me nou ook niks bij voorstellen! het is toch leuk om elke leer het hartje van je beeb te horen. Wat een raar mens, ik zei het zo als z'n iemand dat tegen mij zei, wat ben jij een rare.
Let niet op de flauwe reakties concentreer je alleen op de positieve, mijn eigen familie krijg ik leukere reakties op als mn schoonfamilie. Schoonfamilie hebben alleen de ouders me gefeliciteerd verder vraagt men ook niet hoe het gaat of wat dan ook, wel hebben ze duidelijk laten merken dat zij het beter hadden gevonden als we het bij 1 kind hadden gelaten :S broer van mn man en zijn vriendin doen zelfs alsof er niks aan de hand is, heeeel raar. Sinds mijn miskraam in november vorig jaar mijden ze me als de pest, ze willen beslist niet alleen met mij in één ruimte zijn. Mijn eigen ouders zijn ook wat ongeruster dan voorheen, maar mn broer is oprecht blij voor ons en erg geintresseert, daar heb ik dan ook regelmatig contakt mee en hou hem en zijn vriendin op de hoogte van alles, de rest laat ik gewoon links liggen, doen zij immers ook ongeneerd bij mij.
Nou ja ik zal dan wel een rare zijn, maar ik vind dit keer de verloskundigebezoekjes ook niets bijzonders. Bovendien moet ik naar de andere kant van het dorp sjouwen, heb een bijna 2 jarige driftkikker die de boel bij elkaar gilt daar etcetc. Ik geniet wel van deze zwangerschap, maar een 2e is nu toch bij echt eenmaal anders dan de eerste. En wat betreft het hartje, ten eerste kan ik dat zelf hier ook horen met de angelsound, ten tweede beweegt de baby volop dus ik ga ervanuit dat het hartje dan ook wel goed bonkt Verder is het inderdaad wel jammer als mensen er minder aandacht aan besteden dat je weer zwanger bent, maar ook dat valt in mijn omgeving best mee, maar ja bij de eerste was er ook niet megaveel aandacht voor, gewoon normaal niet te overdreven.. Tja ik ben blijkbaar nou eenmaal een nuchter mens
Héél herkenbaar! Ik heb welgeteld één kaartje gekregen, de vorige keer hing de kamer vol. Nou ja, het geldt eigenlijk ook voor mezelf; ben er veel minder mee bezig dan de vorige keer, af en toe moet ik mezelf er echt even aan herinneren in een zwangerschapsboek te bladeren om te kijken hoever het beebje nu precies is. Vind het wel een beetje sneu voor hem...
hier idem dito dus hoef verder niks op te schrijven alles is eigenlijk al opgeschreven, (wij nu dan voor een 3e) maar tis gewoon jammer.... bij een 3e waarvoor je zo lang bent bezig geweest en weet dat het de laatste keer is dat je zwanger zult zijn is het toch net weer ff anders, bij de 2e waren de kaartjes er ook al niet meer...maar nu bij deze 3e terwijl men dus weet hoe lang we bezig zijn geweest en dat de kans op normale bevruchting eigenlijk onmogelijk was valt het allemaal bitter tegen hoe men reageert.... tis maar goed te lezen dat het niet persoons afhankelijk is en dat blijkbaar veel vrouwen dit zo ervaren..... nou meiden bij deze dus allemaal van harte gefeliciteerd, een heel mooie (resterende) zwangerschap toegewenst....en bij gebrek aan adressen ipv een kaartje maar een virtuele hug keep smiling