Vorige week hebben wij mijn stiefdochter haar verjaardag gevierd. Hartstikke gezellig alleen er is 1 ding wat niet zo leuk was. Eigenlijk het jaar ervoor ook al. Mijn vriendin heeft een zoontje van 3. Het jongentje loopt een beetje achter , ze zijn aan het uitzoeken wat hij precies heeft.Het is een schatje maar er zit ook een keer zijde aan. Hij is heel agressief , grote mond en sloopt werkelijk alles in je huis. Vorig jaar was dit ook het geval maar was die nog maar net 2 en was het nog te overzien. Dit jaar is die dus net 3 en ging het niet zo leuk meer. Hij sloopt dus echt alles wat hij ziet. Mijn kinderen zijn de jongste klein kinderen en hun nichtjes en neefjes zijn 14+. Die gaan dus niet meer naar de slaapkamer om te spelen. Mijn dochter had een vriendinnetje die bleef slapen. Zaten super lief te spelen alleen hij was dus een beetje vervelend. Hun waren met de LEGO aan het spelen hij kwam binnen en trapt het gelijk kapot , later waren ze een paspop aan het naaien (is zown mini setje met naaimachine etc) hij geeft mijn dochter zo een duw terwijl ze een naald in haar hand heeft , scheurt alles kapot nou ga zo maar door. De voor en achterdeur moesten op slot met de sleutel op het aanrecht zodat hij niet weg liep. Ik heb nog het een en ander aan kinder speelgoed waar hij mee liep te spelen in de woonkamer maar dat ging ook vaak fout. Ik ben continu politie agentje aan het spelen vooral omdat zijn ouders er niet op reageren of alleen zeggen Levi dat mag niet he. Was zelfs zo erg , hij gooit zijn bakje met stokbroodje en een stukje fruit op de grond gaat er lachend op stampen precies naast zijn vader en die riep mijn vriendin en zei : kijk eens wat Levi doet. Waarop zij zei: hallo het is ook jou kind. Nou ik denk dat ik de situatie nu wel genoeg heb geschetst. Ik heb dit al een paar keer aangekaart bij mijn vriendin maar er veranderd niks. En ze zegt alleen maar ja Levi is druk , ik kan er niks aan doen. Kijk begrijp me niet verkeerd druk vind ik geen probleem alleen hij is niet te handhaven. Ik denk dat het twee kanten heeft. Levi is niet helemaal goed , dat is hartstikke erg en niet leuk natuurlijk. Maar zijn opvoeding is ook 0,00. Die combi werkt natuurlijk niet met een kindje die het iets moeilijker heeft. Ze komen op verjaardag om 14 uur en gaan een keer om 22 uur naar huis , kijk hij werd ook moe.Thuis bij hun is het net een huishouden van Jan steen en alles wordt weggelachen.Maar ik vind het nu niet meer zo leuk eigenlijk hij heeft dus van alles gesloopt in de slaapkamer van mijn dochter (o.a. Een spiegel) Wat moet ik hier nou mee ? Praten met vriendin heeft geen zin. Ik kan moeilijk zeggen jullie mogen wel komen maar Levi niet.
Oh ja ik heb woensdag dus met haar gepraat alleen ik kwam niet ver hiermee. Ben absoluut niet aanvallend of naar geweest maar ze is nu wel een beetje boos. Ik ben echt hardstikke netjes geweest en heb normaal gepraat. Ik vind het zo naar dit allemaal
misschien eerst de naam van het kindje weg halen? verder tja als de ouders erg niets mee kunnen? ze zitten in de onderzoeken. wat als het kindje er niets aan kan doen?
pfoe lastig.. het is allemaal heel sneu maar ik zou toch graag willen dat ouders in mijn huis ook gewoon corrigeren, zeker als het gaat om dingen kapot maken enzo..
Zoiezo dit. Ik zou het nu eerst even bij je vriendin laten bekoelen en er later misschien op terug komen?
Is zijn echte naam natuurlijk niet maar elke keer het jongetje vind ik ook zo onpersoonlijk staan En dat is mijn punt juist : tot hoever alles accepteren want hij kan er niks aan doen ? En nee dit bedoel ik niet naar.
Aangeven dat als ze niets er aan wilt doen ze niet meer welkom bij jou in huis is? Ik ben daar heel hard in hoor, jouw huis jouw regels, kan men zich daar niet aan houden dan hoef ik ze niet meer in huis te hebben en zeker niet op een verjaardag. En ik snap dat het kindje er misschien niets aan kan doen maar dat moet geen vrijbrief voor de ouders te zijn om alles maar goed te keuren wat hij fout doet. Dus ik zou met haar praten en zeggen dat je het echt niet fijn vind dat dit is gebeurd en dan aangeven dat ze zelf nog welkom is maar als ze dr zoontje niet kan handelen dat ze die dan maar beter thuis kan laten.
Tja, vervelend dat ze nu misschien beledigd is, maar no way dat ik een kindje in mijn huis alles laat slopen... Of hij nou iets mankeert of niet, ik had ze er gewoon uit gezet. Misschien hard, maar of je kindje iets heeft of niet, je kan hem wel gewoon corrigeren. Ik zou de vriendschap lekker even laten voor wat het is. Als zij wat bekoelt is kunnen jullie er misschien rustig over praten. Als dat niet kan, vraag ik me af in hoeverre zij begrijpt dat andere mensen het ongepast vinden als een kind alles sloopt en er niks van wordt gezegd door de ouders.
Als het kindje er écht niks aan kan doen (wat natuurlijk zou kunnen, ik ken ze verder niet, dus ik sluit niks uit), dan vind ik dat ze er voor moeten kiezen om hem niet mee te nemen. Zo doen wij dat ook bij onze dochter. Zij is ook "anders" en in situaties waarin zij teveel prikkels opdoet (zoals verjaardagen) is het echt een ramp met haar en dus kiezen wij ervoor om selectief te zijn in waar we haar mee naar toe nemen. Je kunt niet je kind maar alles laten slopen onder het mom "hij/zij kan er niks aan doen". Dat vind ik erg ongepast. @ TS: Hm, ja lastige situatie. Zeker als je al met haar hebt geprobeerd te praten en dat dus geen effect heeft.
misschien voorstellen dat ze dan niet zo lang blijft ? misschien is het te druk voor het kindje, met zoveel andere kinderen in huis
Ik zou het kind dan gaan corrigeren. Dat doe ik ook bij kinderen die bij ons in huis komen ons huis onze regels. En als vaders/moeders mij dan aan kijken van wat nu?? Dan hebben zij pech gehad.
Wij hebben op een gegeven moment ook met zo'n situatie te maken gehad en -nadat praten niet hielp en er niets veranderde- aangegeven dat kind niet welkom was. Ouders alleen wel, kind erbij niet. Was gewoon niet te doen. Heel vervelend, maar wij hebben toen gekozen voor onze eigen kinderen: die hadden er echt last van en gingen het betreffende kindje ook echt negatief benoemen, (".... doet altijd vervelend, ... maakt altijd alles kapot", enz). Dus afstand was uiteindelijk ook bescherming voor het betreffende kindje. Relatie met de ouders is daarvan wel bekoeld, maar dat had niet gehoeven. Ze hadden ook open kunnen staan voor feedback en deden dat duidelijk niet. Ja, als je er dan voor kiest om ergens niets mee te doen, dan zijn de gevolgen ook voor je eigen rekening, denk ik dan. Heel jammer, maar doorgaan met een kind in huis dat al het speelgoed voortdurend kapot maakte, (en onze kids zijn juist erg zuinig op hun speelgoed) en ook weer een baby in huis toen, (kindje rukte baby's zo uit je handen, alsof het poppen waren en zo werd er ook mee omgegaan), was echt geen optie meer toen.
Sowieso is het denk ik te lang maar er waren maar twee kinderen mijn dochter en haar vriendinnetje. Ons nichtje van 15 en neefje van 14 zaten alleen maar op hun telefoon op de bank. En voor de rest zijn ze 18 en 19 dus die zaten bij de volwassenen zeg maar. En corrigeren doe ik ook wel , maar kan niet alles overzien en vind het ook een beetje de taak van de ouders. Ik bedoel als ik iets zag zei ik er wel wat van en probeerde hem een beetje van de kamer van mijn dochter weg te houden. Daarom had ik al dat speelgoed al in de woonkamer neergelegd. Maar ik ben ook drinken aan het inschenken en hapjes klaar te zetten etc.
Allereerst wil ik even zeggen dat ik het erg goed vind dat je met je vriendin probeert te praten. Het gebeurt vaak dat mensen klagen, maar tegen de verkeerde persoon... Ik had die vriendin niet meer uitgenodigd. Ik weet ook precies waar dit naar toe gaat. Op mijn werk kom ik regelmatig kinderen met wat moeilijk gedrag tegen die door de ouders niet of nauwelijks gecorrigeerd worden. Daarmee werk je probleemgedrag alleen maar in de hand (odd). Zolang de kleine zich niet kan gedragen óf de ouders niet consequent optreden tegen het jongetje, zou er voor hem geen plaats zijn in huis. Misschien hard, maar het zij zo.
Ik zou haar niet meer uitnodigen. Ik begrijp best dat sommige kinderen anders zijn maar dat de ouders niet ingrijpen vind ik schandalig. Goeie vriendin die hier met een kind dat alles sloopt binnenkomt... Nee dat gebeurd dus echt niet, hij sloopt gewoon spullen van anderen. Dat wordt nog wat later in de maatschappij
Al zitten ze in de onderzoeken en wat als het kindje er niets aan kan doen? .dan vind ik dat erg voor dat kindje en de ouders maar dat wil dan niet gelijk zeggen dat ze niet hoeven meedenken/ werken aan een oplossing voor zijn gedrag. Als ze er zo onbeschaamd bij zitten en niets zeggen dat zou mij ook irriteren. Ts wat knap dat je gewoon het gesprek aan gaat met je vriendin, jammer dat ze er niet voor open staat
Als hij alleen op verjaardagen komt zou ik bepaalde spullen wegzetten. Verbieden naar boven te gaan, en alleen snacks geven die makkelijk met stoffer, en blik op te vegen zijn. Tevens zou ik de ouders ook aan het werk zetten, dus als hij koek of wat dan ook op de grond vertrapt de vader of moeder wijzen waar je stoffer en blik staat zonder verdere uitleg. Je kan je vriendin vragen wat van zijn eigen speeltjes van huis mee te nemen wat hij misschien leuker vind, en omdat het van hemzelf is niet kapot maakt.
Hebben jullie gezamenlijke vriendinnen? En heb je die al gepolst hoe zij over deze situatie denken? Misschien kan je het een keer in de groep gooien.
oh ok, maar tiener kids kunnen voor zo,n kindje ook druk aanvoelen, mijn zoontje is namelijk zelf ook anders, leer/ontwikkeling achterstand en ook soms problemen met zijn gedrag, maar vergeleken met het kindje in jou verhaal is die toch echt wat liever, hij is inmiddels ook wat ouder en luisterd wel naar ons, maar ik merk ook dat als op visitie zijn er zijn meer kinderen dat het druk voor hem is, en met die kinderen bedoel ik een jongen van 18 en meisje van 16, wij hebben dan de optie dat een van ons dan samen met mijn zoontje op een apart kamertje zitten afentoe om tv te kijken, maar goed ik ben dan ook wel op visite bij mijn moeder dan dus dan is dat makkelijker (even tv kijken), maar als ik op visite zou gaan bij vrienden en ik had zo kindje, zou ik niet langer dan 2 uur blijven, ik schrok toen ik las dat ze er vanaf 2u tot 10u zijn mijn advies voor nu is, laat het rusten, praat er voorlopig nog even met je vriendin niet over. misschien over een paar weken, vertel het desnoods in een brief, hoe je voelt en dat je bang bent dat je eigen kind het niet begrijpt, of is er binnen kort weer een visite ingepland ofzo ? ik zelf denk dat deze vriendschap uiteindelijk doodbloedt, heel naar maar volgens mij is dat wel de kans, want ook al zo die straks een indicatie krijgen en dan weten ze waarom die is zoals die is, dan nog zou er misschien geen verandering in zijn, misschien, \ en mensen zeggen jullie zijn welkom maar je kind niet, tja dan kan er 100% vanuit gaan dat het niks meer word met de vriendschap. niet dat je dat zegt hoor maar ik lees dat her en der in deze topic.
Dit. Wij gingen met de oudste op een gegeven moment niet meer op verjaardagen. Of we kwamen heel vroeg en gingen na een uurtje weer weg. Ik denk dat het voor de ouders ook lastig is dus zou er zeker even over praten.