hebben jullie bedacht wat je wel of niet wilt bij je uitvaart?

Mijn nabestaanden mogen het invullen zoals het voor hun het fijnste is, ik merk er toch geen reet van.

Ik heb eigenlijk maar 1 wens (en ik weet niet eens of dat mogelijk is of niet) maar het liefst wordt ik begraven en dan precies boven op mijn kist moet er dan een fruitboom (liefst stoofperen) geplant worden. Op 1 of andere manier lijkt het me heerlijk om omarmt te worden door de wortels (als de boom groter wordt) en de boom komt elk jaar weer tot leven, bloeit en geeft fruit (leven).

Desnoods mikken ze een plaatje op de boom dat ik eronder lig

 

Wat betreft feest; mijn zwager roept dat ook. Ik heb hem al gemeld dat ik dan niet meedoe. Daar staat je hoofd gewoon niet naar als iemand (te) jong overlijdt. Bij uitvaarten van de echte 'oudjes' in onze familie, was het achteraf wel steeds soort van gezellig. Geen feeststemming. Maar als het plechtige gedeelte achter de rug is, is het fijn om met de familie bij elkaar te zijn. Er werd dan ook volop bij gekletst en herinneringen opgehaald. En daarna met een kleinere groep uit eten. Prima. Zo gun ik het mijn nabestaanden ook, later als ik 80 ben geweest. Maar ik geloof er niet zo in dat zoiets bij een 30er ook lukt.

 

Ik denk daar nooit over na want dat mogen de nabestaande bepalen.
Het enige waarin ik duidelijk ben is dat ik gecremeerd wil worden en niet wil worden begraven.
Ze hoeven ook geen polonaise te lopen als ik dood ben want zou toch aardig klote zijn als ik overlijd en een man en 3 kinderen achterlaat.
Niet echt de ingredienten voor een feestje.
Ik zou het ook nogal misplaatst vinden om op een uitvaart van een jong iemand een feestje te bouwen en zou me daar totaal niet bij op mijn gemak voelen.
Bij een ouder iemand vind ik het overigens ook misplaatst.

 

Ik weet vooral wat ik niet wil. Geen bloemen, geen kantine-aula voor mijn uitvaart en geen cake. Ik geef nog een feestje bij leven. Klinkt makkelijk omdat ik weet wanneer mijn leven op gaat houden vanwege ziekte.

Wellicht een natuur begraafplaats iets is. Maar daar moet ik nog voor informeren. Binnenkort gaan we een gesprek aan met de begrafenisondernemer. Ik wil zelf zoveel mogelijk dingen geregeld hebben zodat mijn man dat straks niet hoef te doen. Het is al genoeg gedoe en buitenom dat: voor mijn dochtertje moet ook gewoon de zorg doorgaan. ik wil bijvoorbeeld graag dat mijn man helpt bij het wassen e.d. als ik ben overleden. Het is namelijk het laatste stukje zorg wat hij voor mij kan doen. We gaan het binnenkort zien wat allemaal de mogelijkheden zijn. Ik kijk nu vooral naar wat ik na wil laten voor mijn dochtertje en man.

 

Ik wil niet opgebaard worden en niet begraven. Ik wil gecremeerd en liefst uitgestrooid worden op een voor mij dierbare plek. Geen feest. Ik ga mijn rouwende nabestaanden niet "dwingen" te feesten terwijl ze verdrietig zijn. Dat voelt voor mij niet goed, maar dat is mijn persoonlijke keus En of ze koffie en cake of luxe broodjes willen na de plechtigheid dat laat ik wel aan hen over.

 

Biancs ik heb je eerder gelezen. Heftig dat je dit alles, zo jong nog, met je gezin door moet maken. Ik hoop dat je nog veel mooie momenten met je man en kinderen zult kunnen delen.

 

Ik wil dus graag begraven worden op een natuurbegraafplaats en daar heb je niet van die kille aula's, maar gebouwen die aansluiten bij de omgeving. Dit is de site: De Hoevens. Onder het kopje uitvaart zie je een foto van de paard en wagen. En bij impressie ook gewoon mooie foto's.
Ik wil nog lang niet dood, maar van deze foto's word ik wel blij, ik vind het gewoon heel mooi, het voelt als een fijne plek om afscheid te nemen en nog eens terug te komen. De natuurcamping erbij is ook erg mooi.
Bloemen op het graf mag niet, wel zelfgeplukte bloemen. Vind ik ook een heel mooi idee.

Over het feestje dat je nog wil geven, ben je niet bang het het uitzaait en het opeens heel slecht met je gaat? Een man van iemand hier op het forum is daardoor toch vrij plotseling overleden. Maar ik hoop dat je op jouw manier een mooi afscheid kan hebben. Vind het zo naar voor jou en je gezin

 

Ik ga het binnenkort ook maar even op papier zetten denk ik.

Ik wil een witte kist en roze en witte bloemen maar verder niet van die schreeuwerige bloemstukken met allerlei kleuren.

Sowieso wil ik begraven worden en voor degene die wat willen vertellen die mogen dat doen maar ik wil niet zo'n standaard praatje maar eerlijk hoe iemand mij zag. Ik ben namelijk ook iemand die geen blad voor haar mond neemt en zegt wat ze denkt dus zou dat ook op prijs stellen.

Maar het is denk ik wel een verschil in wensen als je nu 85 bent of dat het binnenkort zou gebeuren. Dus denk dat je dat regelmatig moet aanpassen naarmate de jaren verstrijken.

 

Klopt, wij praten er wel over. Zo vind ik het niet erg om opgebaard te worden maar mijn man vind het vreselijk om daar naar te kijken dus vind ik dat hij hierin mag kiezen als het zover is. Hij moet verder met het leven uiteindelijk merk ik er weinig van of mensen naar mij kunnen kijken of niet.

Ik weet ook dat ik niet van hem hoef te verlangen of hij mij helpt afleggen, hoewel ik dit mooi vind zou het voor mijn man echt een hel zijn om dit te moeten doen. Ik wil hem hier niet toe verplichten, hou sowieso niet van mensen dingen verplichten te doen die ze diep van binnen niet willen doen.

 

Sinds er bij de begrafenis van m'n oma zo gevochten is om hoe het moest gebeuren en wat er uitgekozen werd, heb ik alles echt tot in het kleinste detail opgeschreven.. Ik vond wat er toen gebeurde echt afschuwelijk en voornamelijk omdat ik wist dat een hoop dingen gingen zoals m'n oma dat NIET gewild had. Ik heb alles in een word-bestand gezet en m'n man weet in welke map op m'n laptop het staat. Ik heb er dan natuurlijk geen invloed op of ze zich echt aan alles houden, maar daar vertrouw ik maar gewoon op

Ik heb een hoop dingen redelijk open gelaten, maar wel met duidelijke instructies, haha. Ik wil dat de mensen die mij het meest dierbaar zijn een afscheid hebben waar zij zich goed bij voelen en dat het niet de mensen zijn waar ik minder tot niets mee heb, die hun zin doordrijven (zoals bij m'n oma gebeurde). Ik heb bijvoorbeeld aangegeven dat ik wil dat de kinderen allebei een muzieknummer uitkiezen, waar zíj zich goed bij voelen en dat het me niet interesseert of dat gepast is bij een begrafenis of niet. Mochten ze nog klein zijn als ik overlijd en m'n zoon wil, ik noem maar wat, 'Sexy als ik dans' horen, omdat het hem doet denken aan iets wat we samen hebben meegemaakt of aan hoe we dat liedje een keer hoorden toen we in de auto zaten, dan draaien ze dat nummer, klaar. En als m'n meisje een liedje van Nijntje, Mega Mindy of waar ze tegen die tijd dan ook fan van is, wil horen, dan gebeurt dat, ook al heeft dat níéts met mij te maken; het is ook (juist!) haar afscheid.

Verder heb ik wat standaard wensen; een witte kist, de kist blijft zo lang mogelijk open en wordt pas gesloten op de dag van de begrafenis (zelfs hier is een enorme ruzie over geweest na het overlijden van m'n oma ), ik wil een witte grafsteen waar alleen m'n voor- en achternaam op staan, zónder m'n tweede naam. De tekst mogen ze zelf verzinnen, zolang ze het maar extréém goed op spelfouten controleren (ik dacht dat dit vanzelfsprekend was én dat de makers dit ook wel controleren, maar bij m'n oma staat er dus echt een spelfout op, en dan ook nog eens in een niet-bestaand woord..).

Verder heb ik alvast een aantal spullen verdeeld. Niet dat ik veel heb, bij het meeste gaat het ook meer om het persoonlijke berichtje dat ik erbij geschreven heb (m'n trouwjurk gaat bijvoorbeeld naar m'n meisje, mag ze mee doen wat ze wil, ook als ze er niks mee kan en hem liever gewoon weggooit).

Ik heb er dus redelijk veel over nagedacht, ja

 

Mijn enige wens kan niet uitgevoerd worden omdat het verboden is. Maar het liefst wil ik gewoon zonder kist ergens in de vrije natuur, in een bos ofzo, begraven worden. Gewoon mijn lichaam teruggeven aan de aarde. Tweede optie zou dan zijn zonder kist op een gewone begraafplaats, maar dat mag ook al niet . Dus ja, dan maar wel een kist. En verder maakt het mij niets uit, ik heb zoiets van: ik weet het dan toch niet meer. Als mijn moeder nog leeft als ik doodga is zij degene die mag beslissen hoe het gaat worden. Als mijn kind oud genoeg is (wat ik toch wel hoop, want ik hoop toch minstens een jaar of 90 te worden ) mag hij beslissen. En anders mijn oudste zusje. Zo hoop ik in ieder gevel discussies over hoe het moet te voorkomen.

 

Mijn moeder is 2 jaar geleden overleden. En zij heeft alles zelf geregeld (samen met ons toen het nog "goed" ging met haar) Want haar gedachten was dat ze niet wilden dat we op het moment dat zij zou overlijden wij niet alles moesten regelen, maar dat we op dat moment konden rouwen. Alleen de tekst voor de krant, kaart en kerk moesten geregeld worden.

Het voordeel hier van was toen mijn moeder overleed in het hospice, dat ze niet afgevoerd werd in een lijkenzak. Maar weggebracht werd in de kist, die ze zelf had uitgezocht en met andere bekleding in de kist. Ook de liedjes voor crematorium hadden we al vastgelegd, rouwkaart uitgezocht. Adres lijst lag klaar waar de kaarten heen moesten (besloten kring).
Wij hebben dat als heel fijn ervaren en het gaf ons heel veel rust (zoveel rust dat ik de dag na haar overlijden "gewoon" naar een bruiloft kon gaan van een vriendin).

Mijn uitvaart ligt in grote lijnen al heel lang klaar. Muziek ed bekijk ik per jaar of het nog gewijzigd moet worden. Deze papieren liggen dus ook bij de verzekering.

Ik zou het dus nooit zomaar overlaten aan mijn nabestaanden, als ik ze wat uit handen kan nemen dan doe ik dat graag.

 

Dat kan wel zonder kist, maar dan moet je in een lijkwade begraven woden

 

Google even naar natuurbegraafplaatsen . Heb ik gedaan toen mijn schoonmoeder ermee kwam (omgeving Arnhem) en er zit er dus 1 op een half uur van onze woonplaats. Wat iemand al schrijft, een lijkwade kan wel, maar lijkt me niet heel praktisch voor de nabestaanden.

 

Wij hebben dit beide beschreven. Dit was meer omdat het moest vanuit ons werk. Zijn beide militair. Ivm uitzendingen. Ben er toch wel heel blij mee. Mijn schoonzus is een paar jaar geleden overleden plotseling en die had niks op papIer. Dus voor ons als nabestaanden erg moeilijk

 

Jou wens kan gewoon hoor! Op erkende natuurbegraafplaatsen mag je begraven worden in een onbehandelde kist of lijkwade. Sterker nog, in een behandelde kist mag je niet begraven worden. Je mag ook geen steen. Je nabestaanden krijgen de coordinaten waar je precies ligt. Op de Veluwe is zo'n begraafplaats. Google maar eens.

 

Jahoor ik heb alles op papier.
Zit in een mapje.
Als het zover is hoeft mijn man alleen maar dat mapje erbij te pakken.
Hij weet waar het ligt.
Zelfs het nummer om het overlijden te melden bij de uitvaart organisatie staat erop.

 

Ik vind het erg moeilijk hierover na te denken, aangezien ik best bang ben voor de dood.
Wat ik wel weet is dat ik in doeken gewikkeld wil worden, creme kleurig, geen kist liefst en begraven wil worden. Niet te gek met bloemen. Verder is het erg afhankelijk van of mijn kinderen nog klein zijn (hopelijk niet), of ik hier in de buurt begraven wil worden of op een natuurbegraafplaats. Ik vind een mooi stuk hout, bewerkt, als grafsteen, mooi.
Qua auto e.d interesseert het me niets. Mag dan evt mijn man regelen, of kinderen, maar 1 ding is zeker, ik wil NIET gecremeerd worden. Dat heb ik bij mijn man en familie wel duidelijk gemaakt.

 

Heb het gezien, dat is iets om te onthouden! Zoiets wil ik inderdaad. Gewoon teruggegeven worden aan de aarde en verder geen gedoe. En daarom dus liefst ook geen kist omdat die tussen mij en de aarde zit.