Tja een kind van mij lijkt van zelf sprekend op de vader. Zou gek zijn kind met blond haar en blauwe ogen gehad re hebben . Terwijl vader duidelijk geen kaaskop is. Vind juist leuk om te zien soms zijn die kinderen van jou. Ja. Gelukkig hebben ze wel wat mimiek van hun moeder geerft.
Ik krijg hier vooral te horen hoe mijn dochtertje net een kopie van haar broertje is...verder verschilt de mening nogal over op wie de kinderen lijken. Ene zegt op mij, de ander zegt op hun papa (zelf geloof ik graag dat ze op mij lijken :-D )
Vanaf geboorte leek hij sprekend op mijn man. Nu lijkt hij steeds meer op mijn vader qua uiterlijk. Mijn genen zitten er dus goed in. De ene keer dus sprekend mijn man, de andere keer sprekend mijn vader. Grappig om te zien. Zijn karakter heeft hij van mij, 100%. Ik vind het niet erg als mensen vergelijken. Alleen maar leuk om te zien.
nee vind het juist leuk om te horen dat mn zoontje zo op mij lijkt (en als zoontje boos is zegt iedereen "oohh wat lijk je op je vader als je zo kijkt" whahah )
Hahaha waarom doen ze dat?! "Oh goh, wat lijkt ze op d'r vader he?! Ze heeft ook wat weg van jou" No shit! Haha
Mijn tegen antwoord is standaard: "ja joh vindt je?!?! Ik vond hem/haar echt sprekend op zichzelf lijken... maar ik kan er naast zitten hoor"
Ik vind het zelf niet irritant. In het begin ging ik er tegenin omdat ik ook dingen van dr vader in haar terug zag, maar doe dat nu niet meer omdat ze inderdaad veel op mij lijkt (ook zoals ik vroeger was). Ook kwa karakter, 100% mama haha.
Hier heel vaak de reactie, sorry er lijkt er geeneen oo jouw, echt allemaal helemaal papa. Ook 1x met de oudste, die kwam later binnen. "Zooooo dat is een kopie van zijn vader! Echt twee druppels. Tegen mijn zoontje, de rest weet ik zonet nog niet hoor, maar toen jij geboren was kwam de melkboer nog niet!" Euhm......heel ongemakkelijke situatie......onze oudste heeft een andere biologische vader..... Oudste was wel heel trots dus dat zegt genoeg.
:-D Heb wel eens gelezen dat vooral schoonouders dit erg kunnen doen omdat het kind uit een 'vreemde' geboren wordt, en ze het op die manier gevoelsmatig dichterbij halen. Kan voor schoondochters nogal vervelend overkomen. Ik vind dat ook wel irritant, niet zo zeer van vreemden, ik roep het zelf ook regelmatig, maar mijn schoonmoeder begon er bij de oudste al mee toen ze de de 1e echo zag. (dat mijn schoonvader zei dat het toch geen strijd was) En ze ging er mee door, wel 5x per bezoek... ik ergerde me er dood aan, een keer is niet erg, maar elk bezoek.... foto's van hen twee naast elkaar hangen. En toen ze zo klein was viel die gelijkenis best wel mee, nu lijkt ze eigenlijk veel meer op hem vind ik. Ik heb er toen wat van gezegd, op een aardige manier maar ze was best even pissed. Het hield wel op gelukkig. De 2e is een kopie van mij, in alles. Maar daar zegt ze ook nooit iets over. Zo'n kop zou ik ook hebben!
Ik kan me er totaal niet druk om maken. In het begin was ze een kopie van mijn man en nu lijkt ze steeds meer op mij. Ik zie vaak mijn tweelingzus terug in haar. Ik ben zo trots dat ik het leuk vindt als mensen zeggen dat ze op een van ons lijkt.
Hier een baby die eigenlijk voornamelijk veel op zichzelf lijkt Familie kan het natuurlijk niet laten om eens goed onderzoek te doen en te bekijken op wie hij nou het meest lijkt. Vind ik niet zo erg hoor! Vind het alleen maar leuk om te horen als de een vind dat hij op mij lijkt en de ander op zijn vader. Maar wat wel lichtelijk irritant wordt (maar waar ik ook super trots op ben) is dat ie-der-een compleet verbijsterd is over zijn bos met krullen. Ik weet al precies hoe dat gaat. Men werpt een blik naar onze zoon (Wauww die krullen!) vervolgens vliegen de ogen naar ons toe, bekijken ons haar en dan de vraag: Van wie heeft hij dat?? Iedere keer weer uitleggen en dat nog steeds na bijna een jaar
Heeeeel irritant ja.. ik ben zelf half indo maar 2 van de 5 kindjes zijn hoogblond. Daar krijg ik ook altijd opmerkingen over. Alsof ze twijfelen of ze wel echt van mij zijn.
Mijn dochter is echt een kopie van mij en mijn zoon een kopie van mijn man. Dat horen we dan ook echt overal! Maar ik kan er niet mee zitten hoor. Ik zou het eerder opvallend vinden als iemand het niet ziet haha
Hier zegt mijn schoonmoeder dat inderdaad ook elke keer! 1x is leuk maar elke keer wordt op een gegeven moment wel irritant ja. Inderdaad alsof het een strijd is ofzo. Ik vind het helemaal prima als ze op mijn man lijken, leuk juist zelfs! Maar bij elk bezoek dat horen wordt op een gegeven moment een beetje vervelend.
Ik hoor niks anders dan dat mijn zoontje een kopie van zijn papa is, maar ik kan mij daar echt niet aan irriteren hoor. Leuk toch!
Ik hoor bijna niet anders dan dat ze op mij lijkt, int begin en nu nog steeds, vind ik zelf ook alleen ze is blond, als ik de fotos terug kijk dan vind ik der meer op der papa lijken. Ik keek vorige week mijn eigen fotos terug en schrok.. Zag dl in een bruinharige uitvoering... Nu snap ik dat ze echt op me lijkt Soms heb ik wel zoiets van ja nu weet ik t wel...
/knikt. Ik had dat heel erg met m'n schoonmoeder en onze oudste. Iedere keer dat ze em zag, was het dat ie zoooo vreselijk veel op zijn vader leek. Kreeg het er zwaar op me heupen van. Tot ik in mijn baby album een oude foto tegenkwam, en verdorie, kind was 2 druppels ik. Toen werd het antwoord van schoonmoeder "Ja dat zei ik toch al dat ie op jou leek" ... Wth?! Nu met de jongste is het standaard "Oh wat lijkt ze op der broer" ...
Ik vind het niet irritant, maar weet niet altijd wat ermee moet. Haha! Maar zelf vind ik het ook enorm leuk om oude fotos te kijken en te vergelijken. Zo bijzonder! Wat iemand in het begin schreef: dat een niet biologisch kindje niet op je kan lijken, ben ik niet helemaal mee eens trouwens. Uiterlijk oke, maar bewegingen, houdingen, uitdrukkingen e.d. kan wel degelijk. Puur imitatie en aangeleerd zeg maar. Mooi toch.....!
ik zeg t tegenwoordig zelf al 'ze lijken niet op me hè' (sarcasme) mijn kids zijn 2 klonen van mij hoor ik altijd. als je mijn baby foto ziet lijkt t alsof ik naar mijn eigen kinderen kijk en andersom. mijn kids lijken ook veel op elkaar. zelfs vreemden als ik voorbij loop 'zo die lijken op hun moeder zeg' en dan proberen ze dat nog zachtjes te fluisteren zodat ik het niet hoor. vind ik het vervelend? ehm geen idee. meer vervelend dat ik het elke dag hoor al 2jaar lang. maar puur t feit dat iemand ze op mij vind lijken, nee vind ik wel leuk eigenlijk alleen het melden ervan steeds vind ik wat minder worden haha