Hebben jullie dat ook?

ik heb hier echt geen last van hoor ook al had mijn vriend geen enkele ervaring mee babys haha. de eerste keer toen hij een luier verwisselde zat de plakrand aan de bovenkant en kon er alleen maar om laggen. van de week deed hij haar in bad en hield haar met bijde hande vast, toen riep hij mijn ineens en vroeg hoe hij het nu moest doen met de shampo en zeep en en hem maar even geholpen en laten zien hoe het moet. er mee bemoeien doe ik niet hoor hij moet het ook leren haha. dingen die voor ons vrouwen van zelf sprekend zijn moeten die manne aan leren hihi. ik durf alicia nu ook echt wel alleen te laten met papa en dit vond ik de eerste maand wel erg moeilijk zelf als ik boven maar ging slapen lag dan met oor ook buiten de deur hoor.

 

waar ik wel soms chaggi van kan worden is het aankleden van ons meisje, hier heeft ze absoluut een hekel aan en me vriend die doet het zo langzaam en voorzichtig. ze gaat dan heel hard brullen en ben in staat om te gaan helpen maar ja dan wordt hij er nooit handig en en dus moet ik maar mokkend aanhoren hoe alicia ligt te balen. ik doe dit in 3 min en hij nou uhhh 10 haha

 

Het gaat inderdaad allemaal wat langzamer bij manlief, maar hij doet z'n best & da's het belangrijkste, toch?!?

Als ik weer aan het werk ben past mijn man 1 dag op de kleine dus dan zal het vanzelf allemaal sneller gaan, al doende leert men .

 

meid

ik heb dat ook en nog steeds. Soms maaken we er ook ruzie om ik en mijn man of ik en mijn schoonmoeder. Ik vind het ook heel erg irritant als ik vraag of mijn man iets wil doen als ik wegben en het vervolgens niet doet of het op zijn manier doet.

 

heel in het begin van de eerste had ik dat ook wel maar 3 maanden na de geboorte begon zijn ouderschapsverlof en had hij zijn eigen dag alleen met ons zoontje en tja toen kreeg hij er ook lekker de handigheid in want dan heb je niet iemand die je continu in de gaten houdt en dan gaat het allemaal wat meer vanzelf.
Sindsdien is dat gevoel voor mij ook weggegaan en vind ik dat hij het top doet met onze boys

 

ohh wat ben ik blij dat ik niet de enige ben

ik vertrouw mijn man wel en weet dat hij zijn best doet om ons kindjes zo goed mogelijk te verzorgen maar toch wil ik graag dat hij het doet op mijn manier.
ik weet het, ik ben soms wel irritant

 

Het is dat ik nu weer werk en dan geen tijd heb om te bellen, maar ik moet me vaak ook bedwingen om het niet over te nemen... Ik hoop voor mijn man dat het weer over gaat..

Overigens merk ik wel dat Jelle heel goed weet dat papa dingen anders doet als ik. Ze leren er ook van dat niet altijd alles hetzelfde gaat, als het dagritme maar hetzelfde is. Etens en bedtijden bedoel ik dan.

 

Ja, dat heb ik ook.
Ik doe vaak alles zelf en ik weet het gewoon beter
Omdat ik ook alles altijd zelf doe heb ik er een behendigheid in gekregen. Je komt moeijlijk van dat gevoel af denk ik en vooral als je altijd alles op je eigen manier gedaan wil hebben.

 

Ik heb het nog steeds, en ben bang dat het nooit meer over gaat 8)
Aan de andere kant ik ben het meeste bij mijn zoontje en meen hem dan ook het beste te kennen ( lekker excuus ook)

 

Ik ben er heel allert op dat ik het niet doe, als ik er niet op zou letten zou ik zeker mijn man corrigeren.
Maar ik wil dat hij gewoon papa kan zijn zonder door mij op de vingers gekeken te worden.

Dus ik herken 't wel maar doe 't niet kost soms wel moeite hoor.

 

ik herken het ook wel. Probeer het niet te doen, maar is bijna niet te vermijden. Ik denk dat het moederlijke bezorgdheid is. Ik wil gewoon het beste voor mn kindje. Mijn man natuurlijk ook... Het is wel belangrijk om op een lijn te gaan zitten qua opvoeding. Consequent zijn naar je kindje toe. Zeker op latere leeftijd. Anders wordt het verwarrend voor zo'n kleintje.