Ben vandaag 37+4 weken zwanger.. En ik weet het even niet meer! Loop al vanaf ongeveer 32 weken met voorweeen, deze lijken met de week pijnlijker te zijn, vooral 's avonds. Weet wel dat het beter is als de kleine blijft zitten tot de uitgerekende datum ongeveer. Maar met een 4 jarige puber (ja, op 4 jarige leeftijd zijn sommige meiden echt al pubers haha) en een zoontje van 13 maanden begint het nu wel echt behoorlijk zwaar te worden. Het slapen gaat slecht, word van elke draai beweging wakker omdat mijn bekken dan geirriteerd lijken te zijn (alsof het gebroken is, dit is gelukkig niet zo) moet elke nacht tussen de 1-3x mijn bed uit om te plassen. Afgelopen nacht was het zelfs 8x. Alles van onder doet pijn.. Alsof de kleine er ieder moment gewoon uitvalt. De pijn straalt uit naar mijn bovenbeen, gek genoeg alleen de rechterbeen. Heb ook enorm last van mijn rug, een zeurderig gevoel wat steeds komt en gaat. Zou het momenteel geen rugweeen willen noemen. Doe mezelf de laatste weken stoerder voor dan ik daadwerkelijk ben. Ben zo bang om "zeikerig/aanstellerig" over te komen bij de verloskundige als ik zou bellen voor ieder pijntje, maar het zit gewoon niet lekker. Vraag mezelf deze week af of al die pijntjes ook voorweeen zijn.. Want het voelt totaal anders aan. De kleine is wel deels ingedaald, maar ligt nog niet helemaal vast. Heb ook sinds gisteren goed de keelpijn te pakken gekregen. Zou het verstandiger zijn om de vk te bellen of is afwachten ook goed zolang er nog niets is doorgezet?
Als je het niet vertrouwd of graag gerustgesteld wilt worden dan altijd bellen! Je bent geen zeur en zij doen gewoon hun werk! Veel sterkte nog de laatste loodjes!
Zo te horen raakt je energie behoorlijk op, op dit moment. Vergeet niet dat je nog een bak energie nodig hebt voor de bevalling straks. Wellicht dus toch verstandig om wat hulp in te roepen. En of het nu 'terecht' is of niet..., lekker belangrijk, het gaat om jou gevoel! Succes meid.
Gewoon even je hart uitstorten bij de vk. Daar zijn ze voor! Volgens mij ben je er gewoon een beetje klaar mee en is je energie een beetje op aan het raken geef dit gewoon aan! Sterkte
Weet je wat het is.. Toen ik zwanger was van de eerste, woonde ik nog thuis bij mijn ouders. Heb toen heel wat geklaagd over bekkeninstabiliteit (even afkloppen, heb hier tot heden niet echt last van) maar iedere keer were mij verteld door mijn ouders dat ik een jonge meid was, en ik wist waar ik aan begon. Want ja, als je zwanger bent weet je dat de laatste loodjes erg zwaar kunnen zijn. Dus steeds wanneer ik mij zorgen maak over pijn spelen die woorden op in mijn gedachte en doe ik mezelf veel stoerder voor. Kan gelukkig wel tegen manlief klagen, en hij vind het helemaal niet erg. Ben niet zo'n type die graag om bijv huishoudelijke hulp vraagt. Sinds vorige week heb ik mijn man durven vragen om dochterlief af en toe naar school te brengen. Maar ik merk langzamerhand dat ik mezelf aan het tegenkomen ben. Is dat normaal? Dat je geestelijk zoveel nog wilt doen, soms een beetje to much. Maar je lichamelijk niet vooruit te branden bent? Onze kleine man geef ik nog fulltime zijn aandacht, gewoon omdat hij nog weinig zelfstandig kan. Vind dat de kinderen niet moeten lijden onder de laatste loodjes. Hoe gaan andere mama's hiermee om? Als ze nog een baby hebben naast het hoogzwanger zijn?
Ik heb een dochter van 15 maanden rondlopen. Ben nog niet hoogzwanger (ben nu 22wk) maar soms merk ik al dat het gewoon even zwaar is. Heb veel last van mn onderrug. Ik vraag mn vriend dan even om bij te springen.ik zou als ik jou was gewoon iedere dag je rustmoment even nemen.(slapen?) Als je oudste naar school is en je tweede ligt te slapen? Straks moet je nog bevallen en daar heb je nog energie voor nodig. En anders gewoon je ouders om hulp vragen, af en toe dochter laten ophalen van school of iets anders voor je doen... Ik denk niet dat het direct klagen is. Je bent zwanger! De vk mag je ook altijd bellen lijkt me niet meer dan normaal.
Ik heb zelf een dochter van 18 maanden en ben 35 weken zwanger. Ik vind het ook erg zwaar maar heb dan ook last van bekken instabiliteit. Ik krijg veel hulp van mijn man. Hij doet onze dochter s avonds in bad/bed. Ruimt speelgoed op en haalt boodschappen etc. Mijn dochter zet ik gewoon wat vaker voor de tv overdag. Het is niet anders. Als je maar weet dat het straks wel weer goed komt. Je mag wel meer aan jezelf gaan denken want het is tenslotte ook best zwaar. Probeer lekker op bed te gaan liggen ALS je Kids nog een middag dutje doen en vraag evt hulp voor het huishouden!
Ik ben nog niet hoogzwanger. Maar ik merk dat ik tegen mijn limiet aan het lopen ben. Vl is ook erg moe trouwens. Gisteren was ik echt op en ben ik in huilen uitgebarsten toen mijn zoon niet wilde slapen. Vl helpt wat mee in het huishouden (onder protest). Maar merendeel doe ik nog zelf. Als het aan mijn vriend ligt versloft het helemaal. Maar dat wil ik niet laten gebeuren. Ik hoop dat zodra hij rond de bevalling wat meer schoonmaken op zich wil nemen. Vanaf 40 weken neemt hij 4 weken vakantie op, dat is wel een erg fijn vooruitzicht.