Je raakte me met jou stukje Fabsie.....Inderdaad wat jij opnoemt voel ik dus ook zo, de routine die weg valt. Dat in combinatie met wat Jipper zo mooi omschrijft: @Jipper: In een halfverduisterde kamer urenlang buidelen, de verpleging die kopjes thee kwam brengen, langzaamaan steeds meer het gevoel krijgen dat je mama bent. En zelfs de tijd om de NICU kan ik wel eens missen. De verpleging die zo lief voor je is en je steunt, 's avonds als enige ouders nog op zaal rondscharrelen en de rust van de afdeling meekrijgen, de gesprekken met de verpleging, de wandelingetjes naar het RMcD-huis. En dan natuurlijk ook het gemis van de tijd met Quinn, die ik maar half heb meegekregen, maar wel heel speciaal was. Vervelend, spannend, naar, maar toch ook wel weer heel erg mooi. De stukken die ik wel weet wordt ik emoitoneel als ik daaraan terug denk, en dan niet omdat ze me pijn doen, maar omdat ik het mooie herinneringen vind. En die had ik zo vreselijk graag wat bewuster meegemaakt, en er wat meer van in mijn geheugen willen hebben.:
Dames...... Dank jullie wel. Al is het alleen maar om te lezend dat ik dus niet gek ben. Ik vond mezelf echt een freak....Hoe kon ik nou "heimwee" hebben naar zo'n rottige periode, en hoe kon ik die rottige periode aan de andere kant (achteraf, niet op dat moment zelf) ook als een hele fijne periode zien???) Fijn te lezen dat ik dus echt niet de enige ben hierin, en dat jullie in meer of mindere mate hetzelfde voelen. Het was geen "gewone"kraamtijd, maar wel een hele speciale en hele bijzondere! En ja.......Ik mis die tijd soms gewoon.
Ik begrijp je helemaal. Zou ook graag alles nog een keer willen meemaken. Omdat het allemaal zo aan je voorbij gaat, omdat ze zo snel veranderen en ik dat niet bij kan benen, omdat ik zoveel vergeten ben met dat warhoofd van me en vooral omdat ik heimwee heb naar dat wat is geweest en dat wat had kunnen zijn... Liefs Elea
Wat ik het meest mis is het afmaken van de zwangerschap en het beginnen van je zwverlof. Het lekker thuis zitten en niet meer hoeven werken omdat je zwanger bent. Alles klaar hebben en gewoon wachten. Bij mij word dit gevoel nog eens extra versterkt omdat ik weet dat ik de volgende keer de 40 weken weer niet ga halen ivm. Streptokokken. Het is heel goed om deze gevoelens van je af te typen/schrijven dan lucht zeker op. De dames hier begrijpen wat je doorgemaakt hebt en weten waar je over praat.