Dat je wel uren en uren over je kind kunt praten, allerlei verhalen met wat ze allemaal doet en hoe gezegend je wel niet bent of ze nou soms wat ondeugend zijn of niet? Ik ben er heel erg "schuldig" aan en ook echt tegen iedereen die het wel (en soms ook niet) wilt horen Ik bedoel niet "opscheppen" van "Oh kijk, mijn meisje is 10 maanden en kan al lopen!" of zo, maar echt gewoon helemaal blij en trots over je kindjes praten
nee, maar dit is dan ook mijn derde, ik werk niet en ben veel thuis met kinderen om me heen en ben dus blij als ik het ergens anders over kan hebben. Maar heerlijk toch om zo vol van iets / iemand te zijn!! (let er wel op dat je gesprekspartner het leuk blijft vinden...)
Erg herkenbaar. Al moet ik bekennen dat dit al tijdens mijn zwangerschap begon. Ik 'moest' gewoon aan iedereen vertellen hoe mooi de echo's waren en hoeveel hij wel niet bewoog. En nu 'moet' ik iedereen elke leuke foto en filmpje laten zien.