vandaag in de kou mijn kleintje onvoldoende ingepakt, blauwe beentjes, herstelde zich wel weer. oei wat voelde ik me schuldig. maar herkenbaar? leerzaam in elk geval, maar ik ben haar moeder en moet daar wel aan denken natuurlijk. maar ik ben soms wat makkelijk. dit was dus duidelijk TE makkelijk.
Smurfenbeentjes Zou me ook rot voelen, heb ook wel eens gehad dat ik ging wandelen omdat mijn zoontje zo huilde en hij bleef maar huilen huilen huilen. Snapte er niks van. Kom ik thuis: megavolle spuitluier tot over de randjes... Ook best lullig. Had hem toch echt eerst verschoond toen we weggingen, hij poept nu nog steeds het liefst in een schone luier...
Hadden wij op de eerste vakantie, word dochter jengelig. Ze zal er wel doorheen zitten, nog een even rijden en dan stoppen we bij dat pompstation op de kaart. Zat ze met een mega aangekoekte poepluier! Verder wel eens op de psz aangekomen, wat ruik ik toch. (z'n luiers ruik je haast niet Had de jongste een poepluier, sta je met je goede gedrag. Juf: even kijken wie op de groep een vieze luier heeft.
Soms zijn er idd dingen waarvan je achteraf denkt: oei! Maar ja je kan niet alles voorzien, je bent een mens en die maakt fouten. We hebben geen opleiding gevolgd voor mama, moeten het allemaal zelf maar bedenken Achteraf denk ik ook dat wij onze dochter in het begin te koud gekleed hebben in de wagen. Ze sloeg meestal de armpjes bloot dus dan legden we haar armpjes maar boven de dekens. Maar we deden nooit een jasje/vestje aan want dat vonden we zo'n gefriemel en zij vond dat ook niks, wel mutsje op. Wel op een gegeven moment een slaapzakje aan volgens mij en dan nog een dekentje erover. Tijdje terug dronk ze slechter omdat ze erg verkouden was en dacht ik dat het wel los zou lopen. Toevallig via de apotheek contact gehad met de huisarts, moest meteen langskomen, werd er een lichte mate van uitdroging vastgesteld! Dan schrik je wel en ik had niks in de gaten en ze was levendig genoeg....
Ach ja... Zo gaan die dingen hier ook veel meegemaakt... En er zullen waarschijnlijke nog vele momenten volgen Dochter 1 ging bijv als baby in de winter met mama mee naar de ijsbaan. Huilen huilen huilen.... We dachten nog: doet ze anders nooit maar we hadden haar warme skipak aangedaan, dus het idee dat ze het koud had kwam niet eens in ons op Achteraf heeft ze het dus wel veel te koud gehad. hetzelfde pakje krijgt dochter 2 ook aan maar dan óver haar winterjas heen haha. En dochter 2 haar poepluiers zijn ook nagenoeg geurloos en ze geeft zelf geen kik. Dat kan soms ook tot de nodige oepsmomenten leiden Ik voel me er niet al te lang schuldig over en probeer te onthouden dat ik het allerbeste voor de dames wil, maar ik ben ook maar een mens dus foutloos bestaat niet
Joh, ik ben ook zo klunzig. Volgens mijn staat het moederschap gelijk aan schuldgevoel. Je doet altijd wel wat fout of dat iets anders had gemoeten. Je doet je best en je kunt het nu niet meer terugdraaien, maar je weet het nu wel voor de volgende keer.
Zo is hier per ongeluk een tennisbal tegen zijn hoofdje aangekomen. Mijn partner liet hem uit zijn handen vallen en ze hadden even daarvoor zo'n lol samen dat ik hem hoorde schateren (de baby dan, voor de goede orde). Soms gebeuren ongelukjes. Ik heb wel eens een fles op zijn gezicht laten vallen; deed ik ook niet expres. Arme kindjes... Gelukkig voelen we ons er schuldig over en hebben we reflectief vermogen zodat het ons niet koud laat en niks kan schelen. We willen ze allemaal behoeden van pijn en verdriet, maar soms lukt dat niet. Ook mensen die het meest van je houden kunnen je per ongeluk kwetsen. "Sorry baby, het spijt me", knuffels erop, troosten en in jouw geval goed opwarmen en klaar. Verder weer proberen om je baby weer opnieuw te behoeden voor pijn en verdriet. Het kan gebeuren. Net als jouw kind straks je favoriete vaas omgooit, de urn van tante Agaath stuk gooit of met viltstiften je hagelwitte muur bekliederd. It happens.
Hier ook wel eens dat soort acties! Het irritantst van mezelf vond ik dat ik tot 2/3 keer toe mijn telefoon op haar koppie liet kletteren tijdens het liggend voeden. Arm kind schrik zich rot.
Er is trouwens een heel leuke herkenbare conference van Brigitte Kaandorp hierover. Ik zal eens kijken of ik die kan vinden op youtube. Gevonden: http://m.youtube.com/watch?v=feWCjRSyaGk&desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3DfeWCjRSyaGk
GE-WEL-DIG!!! OT: ik heb de kleine ook al vaker te koud of te warm aangekleed. Zoeits doe je niet expres, je denkt op dat moment dat het goed is. Leermomentje voor de volgende keer Ik heb dat op vakantie in Bulgarije gehad. Wel liepen langs het water (wandeling van een uur ongeveer) en het was warm met een lekker briesje. Meneer zat in zijn rompertje en voelde niet koud aan maar de dag daarna was hij toch verkouden volgende keer maar de beentjes en armpjes bedekken.
hahaha ja zo herkenbaar wat zij allemaal vertelt Ik ging met mn dochter sleeen toen ze 4 was. Ondertussen had ze achter in de auto dr dikke trui en sokken uit gedaan. Maar ik had nix door want ze had dr jas en schoenen weer aan gedaan. Kind huilen mama ik heb het zo koud enz... Ik mopperen... speel nou even leuk gaan we zo weer naar huis... haha Oh zo zielig en voelde me echt schuldig maar ja... aldoende leert men!
Hier laat ze zich steeds naar achter vallen als ze boos is, maar een keer dus niet gemerkt dat ze boos was omdat ze eerst blij was en toen opeens: lichaam naar achter, hoofd op de (zachte) bank gestoten. Ze moest er van lachen maar oh wat voelde ik me schuldig.
Ook keer gehad, ze had al niet zo'n beste dag, alsmaar huilen om elk wissewasje. Ik was doodmoe savonds. Toen begon ze weer....Ik dacht:"zoek het uit, je wil alleen maar aandacht en je bent moe" Niet dus, ging ik haar een uur later pyjama aan doen enzo, gigantische schijtluier!!! Ohhhh, wat voelde ik me een slechte moeder! Tegenwoordig check ik bij een huilbui waar ik aan twijfel wat er is haar luier.