Mijn man heeft wel een rijbewijs (+ auto), daarmee gaat hij elke dag naar zijn werk. Ik (nog) niet. Maar al zou ik het wel hebben dan zou ik dus alleen in het weekend of 's avonds de auto hebben, want 2 auto's is echt te duur denk ik.. Hoe ik alles doe? Ik woon in een redelijk grote stad waar alles eigenlijk wel te lopen of fietsen is. Maar voel me soms wel een beetje beperkt inderdaad! Het staat ook echt nog wel in de planning om mijn rijbewijs te halen (ik ben 24)
ik ben een gevaar op de weg , door mijn woordblindheid heb ik een vertraagde reactie vermogen en zie bepaalde kleuren niet snel genoeg, ik doe er niet meer aan mee om te proberen ,ik wens mij en mijn gezin en of een ander iets aan te doen dus ik niet , mijn man is bezig met rijbewijs , was hij al eerder mee bezig maar zijn vader overleed net op de dag van afrijden en hij heeft het daarna lang niet meer kunnen doen
Ik kon de poll niet invullen, heb geen partner. Maar goed ik heb een rijbewijs, alleen inmiddels geen auto meer. Dus ik fiets mij werkelijk een breuk nu overal naartoe met 2 kids. Als de nood echt aan de man is kan ik altijd de auto van mijn zus lenen bijv
Ik heb een B en BE rijbewijs. Mijn man heeft elk mogelijk rijbewijs, behalve het brommerrijbewijs. Dat bestond 20-25 jaar geleden nog niet.
Ik heb geen rijbewijs vanwege medische redenen, maar hoop hem ooit toch te mogen halen. Mijn man heeft wel een rijbewijs. In doe bijna alles op de fiets en al mijn vriendinnen hebben een rijbewijs, dus zo kom ik toch bijna overal. Als er een 2e mag komen wordt dat wat lastiger, maar ik ben met 5 minuten op het station en van daaruit kom je toch wel weer ver. Ik denk dat het ov lastiger lijkt dan het in werkelijkheid is, het is vooral wat je gewend bent. Maar ik ben ervan overtuigd dat je met een rijbewijs meer 'vrijheid' hebt en soms kan ik er wel verdrietig om worden dat ik hem niet heb, het lijkt me heerlijk! Maar mijn man rijdt mij met liefde overal naartoe, net zoals mijn vriendinnen, dus daar ben ik dan wel weer gezegend mee.
Ik heb me rijbewijs gehaald op mijn 18de, vriend heeft helaas geen rijbewijs. Hij heeft vroeger wel rijles gehad maar brak ze been vlak voor het afrijden en heeft het nooit meer opgepakt.
Het is dat. Ik heb nooit anders geweten dan dat ik aangewezen was op openbaar vervoer en af en toe mijn partner of mijn ouders. Maar mijn man heeft wel een rijbewijs en vindt het wel lastig, net omdat zijn auto voor de deur staat en hij nooit anders gewend is dan dat hij er in stapt en naar geen uur moet kijken, niet moet wachten, niet teveel moet plannen, ... Zeker de bus en de tram neemt hij echt niet graag ... omdat hij het niet kent. Mijn ouders hadden overigens met veel plezier mijn rij-opleiding betaalt. Hebben ze verschillende keren aangeboden. Maar op mijn 18de was ik - tot zware teleurstelling van mijn vader die het echt wel belangrijk vond - echt niet geïnteresseerd. En na mijn studies ben ik direct gaan samenwonen en mijn epilepsie is kort daarna opgedoken. Op mijn 18 zei mijn zus van toen 14 overigens van "seg M., haal es rap je rijbewijs, dat jij mij vanaf nu overal naartoe kan brengen en ik niet meer afhankelijk ben van mama en papa" ... 4 jaar later kon ik 't tegen haar zeggen, want toen begon zij eraan en na 2 jaar haalde ze 't ook . En effectief, het komt niet veel voor (maximaal 1 keer per jaar ofzo), maar ze heeft mij al meegenomen in haar auto .
Allebei, man ook motor. Ik heb m eigenlijk niet nodig aangezien we alles op loop/fiets afstand hebben dus hij staat best vaak stil maar de gedachte dat ik de vrijheid heb om m te pakken vind ik heerlijk.
Mijn man wel, ik niet. Hij heeft zijn rijbewijs net als zijn broertjes van zijn oma gehad. Ik heb er eigenlijk nooit geld voor gehad en kon tot 2 jaar terug niet auto rijden in een gewone auto. Hij moest dan aangepast worden ivm een enorm versleten heup. We hebben geen eigen auto, maar we kunnen op elk moment de auto lenen van mijn schoonouders. Die hebben er twee, en die wij gebruiken, gebruiken zij weinig. We wonen in een klein stadje en doen alles op de fiets. Mijn man fietst naar zijn werk, 8km heen en 8km terug. De grote boodschappen doen we 1x per week met de auto en uitjes dan ook. Voor de rest, redden we het prima met onze fiets.
Beide een rijbewijs en manlief ook nog met aanhang en zijn groot rijbewijs. Een auto van ons zelf en een tweede nu even te leen van m'n ouders zodat ik wat mobieler ben. Doel is dat als ik weer een baan heb na mijn verlof het afhankelijk is waar ik ga werken of we zelf een tweede aanschaffen of niet. In de stad doe ik alles met fiets maar met name naar mijn ouders of schoonouders of vriendinnen gaan is met het Ov nogal lastig. Maar naar m'n zus in Amsterdam doe ik dan juist weer met de trein!
Heb gestemd allebei maar ik zelf heb alleen een automaat rijbewijs en mag niet in schakel auto rijden
Allebei een rijbewijs. Mijn man heeft alles behalve motor. Hebben 1 auto en mij man rijd in een werk auto. Zou niet zonder kunnen want mijn werk is ruim een half uur fietsen.
Mijn vriend heeft hem 7 jaar. Hij heeft ook vrachtwagen en aanhanger. Ik nu een half jaar alleen auto. Ik kan niet meer zonder, vooral niet nu mijn vriend zijn been gebroken heeft en nog minimaal 3 maanden niet mag rijden.
Bloed, zweet en tranen. Maar na twee jaar ploeteren had ik, nadat ik van rijschool gewisselt was, eindelijk een rijbewijs.
Hier allebei, heb er lang over gedaan maar wij zijn van de stad naar het dorp verhuisd en heb ook altijd gezegd als ik het nooit zal halen gaat het bord in de tuin en gaan we verhuizen. Lijkt me lastig een dorp met weinig voorzieningen en dan geen auto zou me opgesloten voelen hier zonder rijbewijs terwijl het wonen hoer prachtig en heerlijk rustig is en ik van alle natuur geniet blijf ik een stads mens. Gewoon verwennerij en luxe dus