Allebei niet. Man wilde het niet uit milieuoverwegingen, ik vind autorijden ontzettend eng. Ondertussen wonen we ook nog 8-10km van stad en werk maar met goede kleding, fietsen en een fietskar komen we overal. Man heeft twee jaar geleden trouwens wel de hele mikmak gedaan maar zakte voor het praktijkexamen (in het buitenland en net voor we terug zouden verhuizen dus niet meer herkanst). Heel af en toe zouden we wel een auto willen hebben maar dat weegt niet op tegen de kosten en de gezondheidsvoordelen die we nu hebben.
We hebben beide, na een half jaar 18 te zijn, ons rijbewijs. En ook allebei een auto. Voor mij echt een must i.v.m. handicap.
Ik heb een rijbewijs, maar heel lang nooit zelf een auto nodig gehad. Toen ik in grote steden woonde was alles makkelijk te bereiken te voet, met de fiets, en met het ov. Nu woon ik in mijn eentje met kind in een dorp, waar maar 1 kleine buurtsuper is, en verder alles alleen met auto te bereiken is. Dus heb ik een oudje gekocht voor 1000 euro, die door de vader van een kennis van mij compleet opgeknapt was. Hij ziet er niet uit die auto, maar hij brengt me waar ik wezen moet. En ondertussen kan ik nu sparen voor een betere auto.
Allebei A en B, hoewel ik met beide rijbewijzen wat eerder was dan mijn man. Alle rijbewijzen worden wekelijks gebruikt hier, want we hebben 1 auto en meerdere motoren. Gelukkig pastten mijn kolfspullen gewoon in de topkoffer.
Hier beide bijna 6 jaar ons rijbewijs Manlief heeft een caddy van de zaak. Waar we het meeste mee weggaan omdat dat niks kost. En ik heb een Kia Picanto maar omdat ik momenteel bijna 8 maanden thuis zit rij ik daar nauwelijks mee.
Man auto, ik brommer (ja dat is nu ook een rijbewijs haha) Wij hebben zelf geen auto, we lenen de auto van schoonouders als we ergens heen moeten, meestal pakken we de fiets. We zitten wel te overwegen om zelf een auto te kopen.
Allebei rijbewijs en 1 auto. 2 is niet nodig, hij werkt in Londen, dus de tweede auto zou dan elke dag harstikke duur in de parkeerplaats van het station staan. Dat geld steken we liever in eigen zak.
Beide een rijbewijs vanaf 18, man heeft daarna nog een B+E rijbewijs gehaald (VROEGAH werd deze standaard gegeven). Beide een auto, ik breng vaak de kinderen naar mijn ouders of zijn ouders voor ik ga werken. Dus wel zo makkelijk als je dan allebei een auto hebt.
Mijn man wel en ik niet. Af en toe lenen we een auto want auto hebben we (nog) niet. Anders met het openbaar vervoer. Is weleens lastig maar je het het met wat je hebt. Om ons heen meerdere mensen met geen rijbewijs en/of auto trouwens. Mijn man gaat trouwens met een auto van het werk naar zijn werk en terug.
Beide een rijbewijs en beide een auto. Man moet 1,5 uur rijden naar zijn werk en komt op vrijdag pas weer thuis, dus met 1 auto redden we het niet. Ik een grote gezinsauto en hij een kleine vw up. Doordeweeks ook handiger als hij eens een week vrij is of in het weekend. Ik neem de kleine auto mee naar het werk zodat hij met de kinderen kan gaan en staan waar hij wil met de grote auto.
ik nog maar 4 jaar (31 nu). Ik werkte in de stad waar in woonde en al onze vrienden wonen daar ook. Familie gingen we alleen samen heen. En openbaar vervoer was goed geregeld. Dus de noodzaak was er helemaal niet. Pas toen we gingen verhuizen naar een klein dorp, waar geen goede busverbinding was merkte ik pas hoe makkelijk het zou zijn als ik een rijbewijs zou hebben en ben toen gaan lessen. Mijn man ging op de fiets naar het werk en ik had de auto elke dag thuis .
Wij hebben allebei een rijbewijs. Ik sinds mijn 19e (mijn ouders betaalden), mijn man sinds zijn 24e (zijn moeder vond een rijbewijs onzinnig).
Mijn man heeft een rijbewijs en ik niet. Op mijn 18e heb ik een heleboel lessen gevolgd. Kon gewoon heel netjes rijden eigenlijk. Maar ik werd ziek en moest noodgedwongen stoppen met lessen. Binnenkort wil ik het weer oppakken, maar ik wil alleen mijn rijbewijs voor noodgevallen eerlijk gezegd. Ik heb het niet zo op autorijden en een tweede auto zou hier ook echt niet komen. Daarom ga ik weer brommer rijden. Dat rijbewijs heb ik namelijk wel en het openbaar vervoer is hier zo rot, daar wil ik eigenlijk niet van afhankelijk zijn!
Partner heeft wel een rijbewijs, ik niet. Wacht nog op mijn beginnersrijbewijs en dan kan ik ook eindelijk beginnen met lessen. Ik heb geluk dat ik in een grote stad woon en dat ik makkelijk overal kan komen met OV. Maar ik mis het toch, altijd als we naar zijn ouders gaan (uurtje hier vandaan) moet hij altijd rijden en dan voel ik me zo schuldig. Ik drink eigenlijk niet veel dus als we naar een pub gaan iets verder weg dan zitten we vast aan het OV, want ik kan natuurlijk niet rijden. En dan zit ik daar dan als onmogelijke BOB aan mijn colaatje haha.
Beide een rijbewijs en beide een auto. Kan me niet indenken geen auto voor de deur te hebben. Als ik zie hoeveel ik op pad ben nu in de vakantie met de kids, hoe vaak ik voor een boodschap weg ga etc.
Partner wel ik niet. Ben opgelicht, mn centjes op, daarna is er heeeeeeeeeel veel gebeurd waardoor er steeds geen geld was en nu met t nieuwe huis enzo is dat er ook niet. Ik doe alles op de fiets. Ov doe ik nooit, moeten we verder dan op een dag dat mn vriend er is (die is 2 doordeweekse dagen vrij)
Hetzelfde als Nijntje. Nooit nodig gehad, omdat ik in de stad woonde en fietsen is dan handiger, of met de bus. Nu in een dorp waar nik sis. Daarbij: wat als je plots naar het ZH of HAP moet en je hebt geen auto? Ik ben blij dat ik kan gaan en staan waar ik wil.