tja ik had volgens haar wat shocking dingen geschreven dus die heeft ze even manueel verwijderd , daar heeft ze daarna ook flink spijt van gehad .....
Ik heb vanaf mijn 13de tot nu en nog altijd een dagboek bijgehouden en ik heb ze allemaal nog bewaard! En het zijn er veel. Dat heeft me enorm geholpen om mijn verhaal kwijt te kunnen en mezelf beter te leren kennen. Nu ben ik bezig met een uitgebreide beroepskeuzetest en daar moest ik een levensbiografie schrijven. Dus toen heb ik mijn boeken van zolder gehaald en heb een hele dag dubbel gelegen over dingen waar ik over schreef en hoe ik het schreef! Ik gooi ze dus ook nooit weg! Over 40 jaar kun je nog een keer lezen. dan is er al zoveel gebeurd! Groetjes Lonneke
Ik heb zelf vanaf mijn 14e t/m mijn 19e ongeveer dagboeken bij gehouden. Ik hb ze nog steeds....in een koffertje met een slot erop Ik had graag verder willen schrijven over m'n kinderen....maar ik heb er de energie gewoon niet meer voor. Soms probeer ik het nog wel maar dan haa ik later weer af Ik weet niet of ik m'n dagboeken ooit weg kan doen. Mijn hele jeugd staat erin. Sommige dingen die ik later aan mijn kinderen wil voorlezen....en helaas ook dingen die ik niet wil dat ze OOIT lezen hha Misschien dat ik die bepaalde pagina's later zelf maar dichtplak. En alleen de leuke dingen bewaar voor m'n kinderen. Kunnen ze later als ze groter zijn lezen wat mama allemaal uitspookte toen ze 14 was. En geloof me...dat is heel anders dan wat de meeste meiden van 14 nu allemaal doen Ik logeerde nog bij m'n vriendinnetjes. We maakte clubjes met een clubpotje. En kwamen dan 1 keer in de week bij elkaar voor ons clubje. (broertje en zusje mogten natuurlijk NIET mee doen hihihi) Pfff....leuke maar ook emotionele tijd zeg. Veel gebeurd met mijn ouders ook. Dus dagboeken zijn ook altijd mijn uitlaatklep geweest. Ok...is al weer een heel verhaal geworden haha
ik vind het erg om te lezen dat je moeder (blijbaar?) het recht had (of zichzelf dat recht verleende) om in jou spulletjes te neuzen. en een dagboek is zo persoonlijk, of je nou 6, 16 of 26 bent. ik weet zeker dat ik dat nooit zou doen, al is het alleen maar om te laten zien dat je de privacy van een ander respecteerd. maar jou moeder deed het niet stiekem, ze heeft ook dingen eruitgescheurd. weet je nog wat voor dingen dat waren? mocht je niet op een bepaalde manier denken/handelen/voelen? ik vind het zo erg voor je als ik dat lees. in je dagboek mag je juist alles neerzetten zonder er zorgen over te maken dat één van je ouders erin gaat snuffelen
inderdaad een dagboek is juist iets waar je je dingen kwijt kan. en vind het echt erg dat je moeder inbreuk heeft gemaakt op je privacy! ik zou ook nooit bij mijn dochter later gaan snuffelen. zij heeft ja ook recht op haar privacy. en inderdaad maakt het niet uit hoe oud je bent.
Ik heb ze nog, mijn man weet ze ook te vinden. Maar 't was nog al jonge-meisjes gebabbel . De wat meer inhoudelijke stukjes heeft hij gelezen. Ik heb ook zijn dagboekjes gelezen. Vernietigen doe ik iig voorlopig nog niet. 't Heeft voor mij niet de waarde dat ik er dan een periode mee afsluit ofzo, alleen was ik destijds erg alleen en was zo'n uitlaadklep wel fijn. Maar het zegt me niet zoveel meer, beleefde alles toen heel anders als ik er nu over denk als ik terug kijk naar die periode, hecht er andere waarde aan, zeg maar.
Ik heb ze ook nog, ik zal ze nooit weggooien. Het is een gedeelte van mijn leven, ondanks dat mijn jeugd heel slecht was. Juist omdat het slecht was heeft het mij toen heel erg geholpen om door te kunnen gaan. Ik heb ze begin dit jaar nog even doorgebladerd met de verhuising en er kwam weer het een en ander naar boven. Maar door het lezen heb ik het wel een plek kunnen geven. Mijn man heeft ze ook gelezen, ik wou dat hij zo kon lezen wat er gebeurd was en door dat hij het gelezen heeft kon hij het beter begrijpen. We hebben er ook veel lol om gehad, spelfouten, 1e keer verliefd enz.
ik twijfelde net zoals veen pubers aan mijn geaardheid , bijna iedere puber/tiener twijfeld daar wel aan ...en dat zinde haar niet , ze heeft het niet alleen gelezen maar mij ook nog eens goed de les geleerd zeg maar ....nou ja uiteindelijk is mijn geaardheid volgens haar regels nog helemaal goed gekomen ! we hebben het er nog een keer over gehad en het uitgesproken gelukkig ! ze zei ook dat ze het gedaan heeft omdat ze vermoedde dat ik erg ziek was ( was ik ook maar goed geeft geen recht om te lezen .....ik had toendertijd een eetstoornis ) L.sybje
ik twijfelde net zoals veen pubers aan mijn geaardheid , bijna iedere puber/tiener twijfeld daar wel aan ...en dat zinde haar niet , ze heeft het niet alleen gelezen maar mij ook nog eens goed de les geleerd zeg maar ....nou ja uiteindelijk is mijn geaardheid volgens haar regels nog helemaal goed gekomen ! we hebben het er nog een keer over gehad en het uitgesproken gelukkig ! ze zei ook dat ze het gedaan heeft omdat ze vermoedde dat ik erg ziek was ( was ik ook maar goed geeft geen recht om te lezen .....ik had toendertijd een eetstoornis ) L.sybje
Heb er nog 1 van vroeger en de andere heb ik weggedaan. Als afsluiting voor mn verleden. Heb een hele moeilijke tijd gehad en ik wil er niet meer aan herinnerd worden als ik ze lees of zie. Heb er nog 1 van mijn uitgaanstijd met een oude vriendin en heb er nu nog 1 waar ik soms nog wat inschrijf. Schrijf er alleen in als ik wat kwijt moet en het tegen niemand wil en/of kan zeggen. Zelden dus
sybje, ik zou het erg vinden als het bij mij zou gebeuren, maar als jij er (nu) vrede mee hebt, en het hebt uitgesproken met je moeder, ben ik heel blij voor je . hoe zou je hier zelf in de toekomst mee omgaan? liefs
ik zal nooit en te nimmer in mijn toekomstige kinderen hun dagboeken gaan lezen want ik weet zeker dat ze hun vertrouwen in mij kwijt raken ....en dat wil ik niet ! L.sybje
Ik schreef vroeger ook in een dagboek. Toen ik het vermoeden kreeg dat mijn moeder meelas, ben ik er fictieve dingen in gaan schrijven. En warempel.. Ik kreeg straf voor iets wat ik verzonnen had! Ik vroeg: Hoe weet je daarvan? Zij: Uit betrouwbare bron! Ik heb haar er destijds niet op aangesproken (behalve dat ik zei dat ik het belachelijk vond dat ik straf kreeg, voor iets wat ik niet gedaan heb en waar ze geen bewijs voor had) en heb mijn totaal onterechte huisarrest ondergaan. Uit mn dagboeken heb ik alle foto's gehaald en belangrijke zaken en de rest verbrand. Ik heb nooit meer in een dagboek geschreven. Afgelopen juni ben ik getrouwd. Ongeveer een kleine 2 maanden ervoor hadden mijn moeder en ik een heel goed gesprek over vroeger enzo.. Ineens zei ze: Ik moet je wat bekennen. Meteen schoot me het dagboek te binnen en ik zei: Ja ik weet het, je hebt mn dagboek gelezen mam! Helemaal in shock keek ze me aan: Wist je het? Ik: Ja! Ik ben niet dom! en wat erin stond klopte niet! Jullie hadden haar gezicht is moeten zien! GEWELDIG! JAREN heb ik daarop gewacht We hebben het vervolgens uitgesproken, maar ze schaamde zich er erg voor. EN TERECHT!