Hier heb ik maar 1 dag verlof gehad en toen braken mijn vliezen. 24 Uur later was mijn zoon geboren. Waar ik tijdens de zwangerschap zei dat ik bv zou proberen, was ik na de geboorte van mijn zoon vastberaden om bv te geven. Uiteindelijk bijna 16 maanden ft gekolfd. En nu blijkt mijn zoontje een te lage waarde te hebben mbt immuunsysteem. Doordat hij bijna 6 weken te vroeg was was het systeem onvoldoende gerijpt, dit in combi met een pittige winter zorgde ervoor dat hij nog niet tijd heeft gekregen om zijn immuunsysteem op peil te krijgen. Achteraf had ik langer willen kolven om hem te helpen (omdat mijn afweerstoffen zijn immuunwaardes aanvulden, maar dat weet ik nu en toen nog niet), maar het is zo als het is en zoals het nu eruit ziet zal hij met een beetje hulp van medicatie zijn systeem snel op orde krijgen. Met deze geschiedenis in mijn achterhoofd, zou ik graag willen meegeven om vooral bv te gaan geven en misschien ook proberen om voor de 2 jaar te gaan. Fulltime kolven is behoorlijk investeren, je relatie lijdt eronder, je bent kapot van vermoeidheid en stress of je wel voldoende productie hebt, maar ondanks dat ik net geen 16 maanden heb gekolfd, vond ik het allemaal wel waard. Vooral nu ik weet hoe belangrijk mijn melk was voor het immuunsysteem van mijn zoon. Aan de andere kant, als het niet gaat of niet wilt dan zou ik gewoon voor het beste alternatief gaan en dat is flesvoeding al dan niet verrijkt. Verder zou ik bij een volgende keer van te voren kolven en proberen de productie op gang te krijgen. Mijn zoon heeft de eerste 3 dagen verrijkte kv gekregen voordat bij mij de productie op gang kwam. Voor de darmflora en daarmee het immuunsuysteem is het essentieel dat de eerste 6 maanden je kindje enkel bv krijgt. Een andere stof (ook al is het maar een slok kv) verhindert dat er een beschermlaagje in de darmen wordt aangebracht en dat laagje helpt nou juist het immuunsysteem op te bouwen. En nogmaals lukt het niet of je wilt/kan niet, maak er ook geen probleem van. Je kindje wordt zonder ook groot en heeft meer aan een moeder zonder stress dan met. Ook zou ik je op het hart willen drukken om zolang en zoveel mogelijk (wanneer het toelaat) te buidelen met je kindje. Dat is zo goed voor je kindje!! Psychisch, lichamelijk, noem het maar op, je kindje heeft er baat bij! Als je kindje thuis is zou ik hem/haar veel dragen in een doek en lekker bij je houden. Alle baby's hebben behoefte aan geborgenheid, maar prematuurtjes nog meer! Tot slot merkte ik dat ik, maar vooral mijn zoon het fijn vindt (ja hij slaapt nog steeds niet in zijn eigen kamer) om 's nachts bij mij te zijn. Maar goed dat is iets dat je voor jezelf moet beslissen of je dat wilt en of je niet bij elke zucht wakker wordt. Je kindje heeft er tenslotte ook niets aan als mama oververmoeid is door slaaptekort.
Wat fijn jouw reactie en ik kan me het helemaal voorstellen dat hij nog lekker 's nachts bij jou is. Hij heeft toch een hele andere start gehad! Ik wil ook echt alles op alles zetten om de bv te laten slagen en ik had al vernomen dat dit zeer veel energie kost maar als ik dat van te voren weet dan denk ik dat dat helpt. Heb ook al een consult met de lactatiekundige gehad en een boek met info over premature kindjes en bv en kolven. Maar we hopen nog steeds dat het niet nodig is maar ik wil wel zoveel mogelijk weten.
beter teveel inlichtingen en het niet nodig hebben dan niets te weten als het zover is. maar je bent al opweg naar je 28 weken. goed hoor. doe zo verder kleintje
Ja we gaan al stiekem denken aan wanneer de keizersnede plaats zal vinden als het zo goed blijft gaan... dat ga ik van de week eens vragen. De vpk zegt dat in mijn situatie ze denkt rond de 37 weken uiterlijk. Dus dat zou nog 10 weken zijn....
De gynaecoloog die er zondag was zei dat ook al heb ik even geen bloedverlies (tot nu toe al 9 weken non stop) ik 96% kans heb dat het weer begint. En bloedverlies kan wweeën opwekken etc etc. En er moet nu ook nog beoordeeld worden of de placenta niet te diep is ingenesteld want dan zou dit een probleem kunnen worden in mijn streekziekenhuis als ze dat te riskant vinden. Ik hoop woensdag mijn gynaecoloog te spreken (de gynaecoloog in opleiding heb ik niks aan) om dat te bespreken. Het probleem blijft dat ik te ver weg woon voor thuismonitoring en te ver om in te grijpen. En bij bloedverlies houden ze me toch hier.
Ons plan was of beter gezegd onze hoop is met 32 weken naar mijn eigen zh te gaan maar dat ligt nu aan de placenta. ..
oeioei dat is een hele boterham. vind ik inderdaad wel te riskant om naar huis te gaan dan. maar 10 weken ziekenhuis extra doe je ook niet voor je plezier. en weet je hoe het zit met de baby? (groeit ie voldoende)
De kleine meid doet het super groeit goed en volgt de gemiddelde p50 lijn tot nu toe dus gelukkig geen problemen met de placenta qua voeding, zuurstof enzo.
dat is ook al heel veel. want als dat wel zo zou zijn zou het helemaal niet goed zijn. hopen dat ze nog goed mag groeien
Nog 1 kleine tip. Toen zoon thuis kwam heb ik een nestje gebouwd in zijn wiegje. Zoon had behoefte aan geborgenheid (en bij een prematuurtje is zelfs een wiegje gewoon nog te groot/te wijd/ te ruimtelijk). In het ziekenhuis hadden ze met een hydrofielluier een nestje gebouwd zodat zijn ruimte beperkt was en bij het aftasten met zijn armen en benen deze niet in een 'gat' van ruimte wegvielen. Thuis lukte het mij niet om zoiets te bouwen met een hydrofielluier en ik heb hem toen in een voetenzak (was gemaakt van een hele zachte stof) in wieg gelegd (wel provisorisch kleiner/smaller gemaakt zodat hij er niet in wegviel, maar toch goed de ruimte had en de beperking voelde zoals hem bekend was als in de baarmoeder). Omdat ik ft kolfde kon ik hem niet uren dragen en moest ik hem wel wegleggen in een prettige omgeving voor hem. Hij heeft toen echt zalig geslapen. Voetenzak werd hier te warm met het voorjaar en toen hebben we hem 3/4 weken ingebakerd voordat we hem met een slaapzak weg konden leggen.