Als puber had ik het heel erg. Hinderlijk zelfs. Gelukkig wel overheen gegroeid. Zo stond ik nooit op de voeg bij tegels en alleen op de tegels zelf. Er moest ook 1 tegen zitten tussen elke stap. Erg irritant maar was echt van slag als het niet zo ging of als de tegels ineens veranderde van patroon. Zucht Verder moest mijn kamer opgeruimd zijn en mijn kleding recht in de kast liggen en gesorteerd anders sliep ik niet. Was ook echt check check dubbel check en dan sliep ik pas. Poppen en knuffels mochten niet met hun gezicht ergens onder liggen. Als ik links perongeluk op de voeg liep moest ik terug en met rechts ook op de voeg stappen en dan kon ik weer verder. Had het echt heel erg. Nu heb ik nog nijgingen en gedachte maar hoef het niet uit te voeren van mezelf. Het blijft bij gedachte. Enkel kussens op de bank moet van elk 2 en worden minimaal 30x per dag goed gelegt. Gaat zonder na te denken. Dus man staat op om iets te pakken en komt hij terug liggen de kussens weer recht . Vind hij niet leuk want zat net lekker. Poetsen doe ik nog wel aardig dwangmatig. Speelgoed van de kinderen ruim ik meteen op na afloop, tafels poets ol minimaal 10x per dag net als vegen en stofzuigen . Probeer het wel is te laten voor wat het is maar verander dan echt in de duivel
Ik moet ook overal twee van iets hebben. Ook al past het niet om er twee te hebben ik moet er echt twee. En bij van die broodjes in een zak die aan elkaar vast zitten daar wil ik absoluut niet de twee eerste of de twee laatste van, daar zitten dan aan de zijkanten van dat harde stukjes brood en bij die andere als je ze afscheurt dan heb je aan beide broodjes dat witte zachte brood. Hahaha
Nu je het zegt ik hang de was op een bepaalde volgorde. Ik was af in een bepaalde volgorde. En na 22.00 uur loop ik standaard achteruit naar binnen.
Ik heb een wasdingetje. Ik moet de was op een bepaalde manier ophangen en opvouwen. Als het eens anders gaat omdat manlief meehelpt breekt de hel niet los, maar het zit me toch niet lekker. En ik stap nooit een donkere kamer in. Eerst het licht aan, dan pas doorlopen. Ow en ik heb een "flapje". dat is het stukje dekbed wat onder mijn voeten moet liggen als ik ga slapen. Ik wiebel net zo lang tot ik lekker lig en dan flap ik het puntje eronder. Weird
Jazeker.. -alles moet recht liggen. Ik kan er totaal niet tegen als iets schuin of scheef ligt. Ik leg het dan ook echt recht, bijv op balies waar folders op liggen. -handdoeken en washandjes allemaal de zelfde basic kleur. -als bijrijder tik ik bij elke boom/paaltje/bord mijn tanden tegen elkaar, maar ook op de snelweg met die strepen op de weg. Heel irritant! -vroeger was het zelfs zo erg dat ik de voordeur op slot deed en tegen mezelf zei "kijk ik doe m opslot" en dan nog 3 keer voelen.. Dan was ik aan het einde van de straat en liep ik alsnog terug om te kijken of hij echt dicht was (?!). -kan absoluut niet tegen ruimtes die te vol staan met spullen. Vind het verschrikkelijk als op een kast of dressoir allemaal foto's lampjes etc staan. Dat is voor mij niet overzichtelijk en niet "recht" genoeg. -als ik iets in mijn hoofd heb, moet het zo gebeuren. (Ja heel oneerlijk tegen over mijn vriend bijv.) Wel n leuk topic, want vroeg me dit laatst ook af. Heb vast nog meer want irriteer me regelmatig aan mezelf.
Leuk topic Ik heb m'n eigen manier om de vaatwasser in te ruimen. Mijn vriend doet het al bijna niet meer want, zoals hij zegt; jij zet het toch weer anders En als hij het wel doet is hij zo wijs om er maar niks meer van te zeggen als ik begin te schuiven hihi De handdoeken ruim ik altijd om en om in qua kleur. Dus blauw, wit, groen, wit, blauw, wit...Gihi, zo stom Vroeger moest ik altijd op de lijn van de stoep lopen die eindigende met zo'n halve tegel...
och diverse dingen, maar het is niet extreem. Zo loop ik liever niet op stoeptegels met een barst, en voegen heb ik ook een hekel aan. Maar ik kan er wel goed zo overheen lopen zonder er over na te denken. Hectometer paaltjes als bijrijder moet ik tellen...herhalen wat erop staat..soms word ik horendol van mezelf........Gelukkig als ik me focus op de radio valt het niet zo op. Als ik uit een openbaar toilet kom kan ik de klink niet aan raken...heeel irritant, merk dat het nu ook soms voorkomt als ik ergens anders naar binnen wil gaan...die paar seconden twijfel om de klink aan te raken. Als ik ergens anders ben en thuis ook moeten als er documenten of boeken liggen ze van groot naar klein en netjes recht liggen....tijdschriften bij de dokter ofzo brrrrrr....probeer er niet naar te kijken! Ochtend ritueel moet gaan zoals ik het wil, vaatwasser inruimen en de was ook..als man het anders doet kan ik het goed helemaal opnieuw doen.......merk wel dat ik als ik me er niet op concentreer of mee bezig hou ik het vergeet en er dus geen probleem is.
Wow, best nog wel veel wat ik hier lees.. Vooral de hectometerpaaltjes tellen/met voeten tikken. Waarom? Kan me er niks bij voor stellen. De dingen die me bij mezelf het meeste opvallen zijn: - Ik MOET mijn handen altijd invetten met creme. Ook na het douchen mijn lichaam en dan in het bijzonder gezicht en handen. Word echt gek van het gevoel van een droge huid. - Bij het voor het stoplicht staan, meerdere keren de versnelling opnieuw in z'n 1 zetten. (stel je voor dat ie in de verkeerde staat zodra het stoplicht op groen springt ) - Meerdere keren controleren of de deur wel op slot is als ik weg ga. - Als ik thuis ben moeten alle deuren dicht! Ik kan ook niet slapen voordat de slaapkamer deur dicht is.. Oke, ik ben ook best gek als ik het zo lees..
Ik heb t met poetsen. Ben de hele dag door aan t poetsen. Als m'n dochter het raam aanraakt. Sta ik weer klaar met een doekje! Als k bezoek krijg kan k niet wachten tot ze weg zijn en alles weg poetsen. Mensen vinden m'n huis ook echt heel schoon, maar voor mezelf is t niet fijn om de hele dag bezig te zijn met poetsen, want soms snachtss sta k de wc te schrobben omdat m'n man nog voor t slapen naar de wc is gegaan! Ja vreselijk, maar kan er gwn echt niks aan doen!
Hier er ervaring met een dwanstoornis in het verleden. Het was zelfs zo erg dat ik er 24uur per dag mee bezig was en het niet meer leefbaar werd/was. Toen heb ik hulp gezocht en de oorzaak aangepakt, ik ben er nu zo goed als vanaf. Ik blijf me ervan bewust dat ik altijd vatbaarder zal zijn voor bepaalde gewoontes/ routines/ dwangmatige handelingen ( of hoe het ook noemt).... Maar het is leefbaar en voel me prettig met wie ik ben. Ook heb ik geaccepteerd dat iedereen in lichte mate zulke gewoontes heeft alleen valt het vaak niet op bij andere als je het niet weet
Vroeger wel bij periodes behoorlijk last van gehad maar gelukkig is.het vanzelf over gegaan, geloof niet dat ik er nu nog last van heb. Als ik al een keer zoiets denk kan ik het in mijn hoofd gemakkelijk afdoen als onzin.
- 3x controleren of ik de deur echt wel op slot heb gedaan. - Vroeger telde ik bomen die naast de kant van de weg stonden
Veel herkenbare dingen... Hier heb ik juist dat ik tussen de hectometer paaltjes tel tot 3 en dan weer tussen elk paaltje opnieuw. En dan ook elke keer 3 keer met mijn duim en wijsvinger over mijn nagels gaan (lekker glad en zacht) Voordeur opslot, dan toch nog tegen de deur aanhangen, want stel dat ie zomaar openspringt. Autoradio moet bij mij juist op 9, 11 of 13 Als mijn man wat in de wasmand gooit, kijken of hij het wel in de goeie heeft gedaan (we hebben verschillende manden) Als dochterlief met iets anders gaat spelen, dan gelijk het andere opruimen Man mag NIETS in huis doen, want ik kan het op mijn manier beter en dan weet ik dat het goed is gebeurd, als hij toch iets doet, loop ik het na Ach ja, er zal vast nog wel meer zijn...maar dat komt zo ff niet in me op
Volgens mij heeft (bijna) iedereen wel van zulke dingen toch? Bij mij mag de radio in de auto echt niet op oneven staan, als die dat wel staat weet ik zeker (al weet ik ook heel goed dat het onzin is) dat er iets ergs gaat gebeuren. Iets wat na mijn idee vies is, mag ik niet aanraken anders moet ik het puntje van mijn vinger 'likken'. Als ik als bijrijder in de auto niet op de radio let, dan tel ik hectometer paaltjes. Ik reken hééééééél veel en ik blijf net zo lang rekenen met de getallen die ik heb, tot de uitkomst een even getal is Voor het slapen gaan, moet ik naar het toilet anders kan ik niet slapen. Dat soort maffe dingen haha. Verder niet heel veel schokkends geloof ik.
Oh lieverd hier kan je wel wat aan doen hoor! Ik zou eens op zoek gaan naar hulp. Bedoel het niet rot maar dit lijkt me echt vreselijk. Ik ben ook een poetsmiep maar zelfs dit gaat mij te ver. Iemand zei me laatst: je kinderen zullen nooit onthouden hoe blinkend schoon het thuis was maar wel hoe gezellig.. Toen ging mijn knop wel een beetje om.
Tijdens mijn tweede zwangerschap moest ik 3 slokjes water drinken na net tandenpoetsen. Als ik tel en tel tot mijn eigen leeftijd dan tel ik door tot 100. Draai altijd rechtsom als ik op de wc ga zitten. Pulk alle bolletjes van mijn sokken of andere kleding. Valt reuze mee toch?
Elke avond vraag ik, is de deur op slot? Is de kachel uit? Als er nee of weet ik niet word geantwoord kan ik niet slapen.. Bij drukke gelegenheden heb ik de neiging om mijn tas steeds te controleren op sleutels telefoon en portemonnee, niet zozeer dat ik denk dat er gejat word maar meer dat ik ff Moet kijken.. Voor het slapen gaan ga ik 2x naar de wc, voor en na het tanden poetsen, anders blijf ik er wakker van. Bij drukke gelegenheden houd ik mijn hand op het bekertje/glas, als ik dat niet doe, durf ik het niet meer op te drinken, heb ooit een pilletje in mijn glas gehad daar is het van gekomen, gelukkig heb ik er thuis geen last meer van. Ach zo heeft elke gek zijn gebrek hè
Heb er ook wel zo'n paar haha: -net als iemand anders hier al zei: als ik voor het stoplicht sta, moet ik de vitesse altijd een paar keer uit en in eerste zetten...zo ben ik zeker dat ik meteen kan vertrekken als het op groen springt - wanneer mijn man 's morgens vertrekt naar zijn werk, dan moet ik altijd kunnen zeggen: 'ben voorzichtig he'...want als ik het niet zeg dan ben ik bang dat hem iets ergs gaat overkomen. Als ik het vergeten ben te zeggen dan stuur ik hem altijd een smsje met dat zinnetje...dan is het weer OK voor mijn gemoedsrust - 100 keer terug naar boven lopen om te controleren of de krultang zeker wel uit staat. Heb ook al een paar keer mijn moeder gebeld of ze wilde gaan kijken of hij uit stond (werd echt helemaal gek omdat ik mij niet 100 % zeker kon herinneren of ik hem uit had gezet...mijn moeder kijkt er ondertussen al niet raar meer van op)...hij staat overigens wel altijd uit hoor..heb hem nog nooit aan laten staan -Hetzelfde met het licht op mijn werk (al heeeel vaak van de parking terug naar binnen gelopen om te kijken of ik het licht wel uitgedaan heb...en 1 keer er zelfs al voor terug gereden =16 km haha ). -Hetzelfde met de handrem van mijn auto. -als kind keek ik altijd eerst onder mijn bed en in mijn kast om zeker te zijn dat er niemand zat...dan kon ik pas slapen - als ik een mug hoor dan wikkel ik mij volledig in mijn deken (als een rups) zodat er zeker nergens een opening zou zijn waar die mug op mij kan gaan zitten...ook al zweet ik mij kapot...ik kom niet onder mijn deken vandaan ...ok ik ben ook best maf als ik het zo lees