ik twijfel ook al heeeeeeeel lang. Ik zou ook wel graag een 4e worden, maar ik zie altijd weer bergen en beren helaas. Bij de eerste 2 stond ik er heel nuchter tegenover. Wou er echt voor gaan en stond er heel nuchter in allemaal. De 3e wou ik ook heel graag maar toen ik eenmaal zwanger was, was ik bang voor vele dingen. Komt het wel goed is het wel "gezond" komt het wel goed met mij tijdens de zwangerschap en bevalling. Ohhh ik kan alles zo zwart wit zien helaas. Daardoor kan ik de keuze echt niet maken, stiekem hoop ik dat de natuur zelf zijn keuze maakt voor me......Overigens wil me man ook niet meer zegt ie. Maar ik weet dat ie diep van binnen wel wil, merk ik aan alles maar hij durft het niet aan. Dus ja ik denk dat het hier bij 3 blijft, stiekem hoop ik dat er ooit nog zo mooi wondertje bij mag komen! Succes met de keuze!
ja moeilijk he jongmoedertje.....soms denk je wat houdt me tegen je leeft maar een keer....maar helaas is er meer waar je over moet nadenken als je graag kinderen wilt...
ik wilde het eerst bij 1 kindje houden,omdat ik nog zoveel wil trouwen, nieuwe auto.. Maar eerst gaan we trouwen, nieuwe auto, en dan hopen we nog een kindje te mogen krijgen!
Ik denk dat je nooit spijt kunt krijgen van een kindje. Misschien dat de omstandigheden niet ideaal kunnen zijn. Maar denken: Had ik mijn kind maar nooit gekregen, dat lijkt mij niet normaal... Elke ouder heeft wel eens een rotdag en soms kun je je kindje wel achter het behang plakken. Dan baal je stevig, maar spijt van mijn kind: NOOIT! Zeker niet na alle moeite die we er voor hebben moeten doen. Een kind is zo'n geschenk, dat is helaas niet voor iedereen weggelegd. Ik denk wel dat je spijt kunt kunt krijgen als je nog graag een kindje wilt en het niet doet. Hangt natuurlijk van de redenen af. Soms kan het gewoon echt niet. Maar als je blijft twijfelen totdat het niet meer kan en je daardoor geen keus meer hebt, dan kun je wel spijt krijgen dat je niet eerder de knoop hebt doorgehakt.
@Jippie maar dat bedoeld ik niet op die manier wat jij ervan maakt...denken had ik mijn kind maar nooit gekregen nee tuurlijk niet dat denk je niet!
Hihihi hier een beetje dezelfde twijfels Ik wil diep van binnen ook nog graag een derde en heb nu meer kriebels als dat ik bij de eerste twee gehad heb. Maaaaaar inderdaad nog drukker, nog minder tijd voor jezelf, andere auto etc... Maar ergens denk ik toch wel dat er nog eentje bijkomt in de toekomst man hier wil in ieder geval graag.. maar ik wacht sowieso tot de jongste een jaar of 1.5 - 2 is voor we er weer voor gaan. Ik vind het leeftijdsverschil dat er nu tussen de 2 zit toch wel het minimale wat ik er tussen wil houden ... ik houd je in de gaten
hihi Ja dan ook pas als de jongste 1,5 2 is.....denk ik hahah ach wanneer dè tijd is merk je dan wel weer.. Maar passen kids niet gewoon in een auto? Wij waren tuis ook met 3 en hebben nooit een station gehad ofzo....
wij wilde toen de 1e 1 jaar werd beginnen voor een 2e. vol twijfel en raar want wilde het echt altijd bij 1 kindje houden. toch had ik z'n gevoel niet compleet te zijn en ja na een mk en een dochter die een jaar op zich liet wachten dacht ik dat we er wel voor konden gaan met het idee dat de leeftijdsverschil dan ook netjes zou zijn (dacht aan een jaartje of 3 verschil). echter werd ik 2wk na het stoppen van de pil ziek en ja hoor was zwanger. een zeer moeizame zwangerschap en bedrust vanaf 32wk met veel onzekerheid. op dat moment had ik echt spijt want wat doe ik de oudste aan op dat moment. toen eenmaal onze zoon er was was ik dolblij met hem natuurlijk maar de eerste jaar vond ik echt aanpoten hoor. zwaar en pff er waren echt momenten dat ik dacht waar ben ik aan begonnen. ze verschilde maar net 21 maanden en de vrijheid die je hebt met 1 kindjes was nu ver te zoeken. toen ik eenmaal me draai had, onze dochter en zoon groter worden, iets minder hulp nodig hebben en zie wat ze aan elkaar hebben denk ik ja het had zo moeten zijn. Nando had het 1e jaar ook echt allerlei problemen. een rot zwangerschap en een slechte start (fysio, helmtherapie, kinderartsen en vaak ziek) en dacht echt dat ik beter af was als ik hem niet had gehad. voelde me schuldig met die gedachten maar sliep al maanden slecht (zoontje slaapt nu 2wk door) en voelde me zo schuldig tegenover alicia dat zij nu zoveel aandacht van mama moest missen omdat wij zo graag een 2e kindje wilde. ik zat echt tegen een depresie aan te hikken. gelukkig is alles goed gekomen en nee ik zou niet meer anders willen. als ik had geweten dat ik zo snel zwanger zou raken dan had ik de pil wel nog minimaal 1 jaar gebruikt. maar goed dit heb je ook niet voor het zeggen. ik mag blij zijn dat ik 2 kindjes heb mogen krijgen en geniet erg vee van ze
ik heb geen spijt, wel een ander gevoel wat ik niet kan echt specifiek kan benoemen. noem het ff weemoed. door omstandigheden in mijn leven ben ik 12 jaar alleenstaand geweest, waardoor uiteindelijk mijn plannen natuurlijk ook in duigen vielen. ik had toen 2 kindjes. ik heb dus ook een zo gezegde tweede leg. er zit 14 jaar tussen de oudste en de jongste. echter zal de jongste alleen blijven. ik ben inmiddels 41 en we hebbend e grens getrokken. om dat de accepteren hebben we dat definitief gemaakt. ik hoop dat ik ooit nog eens volmondig kan zeggen dat het goed is wat ik gedaan heb. maar vooralsnog vind ik dat nog erg moeilijk. ergens blijft het verlangen naar een vierde kind. ik wilde altijd een groot gezin. maar goed zoals ik al zei vanwege mijn leeftijd en de onzekere financiéle tijden van tegenwoordig hebben wij een resoluut besluit genomen. en ik hoop dat ik daar dus nooit spijt van ga krijgen. iets anders dan jij het dus bedoeld denk ik. rationeel gezien weet ik dat het het juiste besluit is, gevoelsmatig ligt dat anders. ik heb echt nooit spijt gehad dat ik aan de tweede leg begonnen ben, ik geniet met volle teugen en van elke dag van onze jongste.( ik weet inmiddels hoe snel die tijd voorbij gaat) zeker in combinatie met de oudste, het zijn 2 handen op 1 buik.het is heel appart en heel speciaal om kinderen in 2 generaties te hebben, en dat koester ik elke dag opnieuw. ik kan zomaar met een grijns op de bank zitten om helemaal niks, gewoon omdat ik me zo trots en zo blij voel met mijn kids en het feit dat het me gegund was om nog zo'n derde wonder te krijgen. ik noem hem altijd mijn kadootje.
mooi geschreven blup! Het is idd anders dan mijn situatie...ik ben nu 27 dus heb genoeg tijd al wil ik dan niet te lang wachten.... Maar kan me voorstellen dat het in jouw`n geval erg dubbel is die keuze.
Denk dat je idd nooit spijt kunt krijgen van het krijgen van een kindje zelf, maar de situatie kan wel anders zijn.. Mijn ouders hebben bijv. wel eens aangegeven dat ze als ze toen wisten wat ze nu weten (oudere broer is autistisch) dat ze dan niet nog een 3e hadden gekregen (jongere broertje), omdat het best wel heel zwaar is voor ze, en ook mijn broer geen goed heeft gedaan. Staat los van het gevoel voor mijn broertje, maar gewoon zoals de situatie toen is gelopen, was het achteraf misschien beter geweest omdat het dan rustiger was geweest in huis. Zelf hoop ik eerst maar eens zwanger te worden, maar kan me je dilemma goed voorstellen!
@Loe85 Ja dat kan ik ook begrijpen van je ouders.....het is maar goed dat we van te voren niet weten hoe ons leven eruit zal zien... Hoop voor je dat je snel zwanger mag zijn meid!!
@Jonmoedertje ja het is moeilijk..maar stel je voor het gevoel is nog niet weg na de 4de!! Wat is het gevoel dan? Maak je jezelf gewoon gek?
Ja moeilijk .. Ik heb altijd gezegd dat ik er 3 wilde. Nu weet ik dat niet meer zo zeker. Onze eerste was een huilbaby en we hebben daar een hele ellendige tijd mee gehad. Nu is hij het heerlijkste mannetje die ik me maar kan wensen maar ik zie wel op hoe de 2e straks gaat zijn. Natuurlijk kan je het van te voren niet zeggen maar als de 2e weer een huilbaby wordt begin ik absoluut niet meer aan een 3e Als de 2e zich goed gedraagt dan wil ik er wel over nadenken Voor de rest zou ik mijn keuze het meest door mijn gevoel laten bepalen. Ik denk persoonlijk dat ik er wel spijt van zou krijgen als ik mijn gevoel niet zou volgen Een auto e.d. is allemaal praktisch maar ook daar valt allemaal wel een mouw aan te passen.