wij hebben er 2 en dat vinden we perfect. We zouden juist spijt krijgen als we nog een kind zouden krijgen.
Thanx! Wij houden nu natuurlijk wel rekening met een zware tijd omdat we inderdaad 'niet anders gewend' zijn. Als het minder erg wordt, is dat straks natuurlijk alleen maar mooi meegenomen Maar wauw, jij zwanger van jullie 3e zoon, een echt mannenhuis staks Ik ben er ook hard voor aan het werk haha, ben er erg trots op
hier sta ik ook achter, Spijt dat je er misschien eentje bij had gewild misschien wel, maar ik denk dat er weinig moeders zijn die denken, had ik marietje of klaasje maar niet gehad........
Dat is denk ik ook niet de insteek, dat je dan spijt hebt van het feit dat je kindje bestaat.. Maar meer dat je niet achteraf denkt: misschien was het verstandiger om er niet 1 bij te krijgen..
maar dat weet je toch pas nadat je een kindje heb gekregen dan, je weet natuurlijk toch niet hoe het leven loopt..... dat maakt het ook lastig denk ik, moeilijk voor te stellen hoe het is met een kindje er bij omdat je ook niet weet wat voor kindje dat dan weer is... ( qua karakter en zo) Ik mag hier helemaal niet meepraten eigenlijk ik heb er 2 maar denk nu al af en toe aan eeen 3e, ik ben 27 dus ik kan er nog even over nadenken..
Ik denk ook niet dat je spijt zal hebben van het kindje zelf, maar misschien wel van de keuze het nogmaals te willen terwijl het achteraf toch erg druk blijkt te zijn. Het feit dat je je erin verdiept en erover nadenkt is al een goed iets, dat betekent dat je het niet zo maar hups even doet, voorzover dat kan. Ik zeg ook je gevoel volgen, maar nooit je verstand uit het oog verliezen, er moeten natuurlijk wel de middelen voor zijn om een kindje een goed thuis te bieden, en genoeg tijd en liefde. Wij hebben na veel moeite 1 kindje gekregen. Na 3 jaar knokken. Misschien is dat wel de reden dat we dolgraag snel een tweede willen, omdat we misschien een beetje achter de feiten aanhollen, we zouden namelijk al twee kindjes gehad kunnen hebben. Verder dan 2 kindjes durven we echt nog niet te denken maar we wilden vroeger allebei graag een groot gezin. Nu, omdat het zoveel moeite kost, hebben we dat een beetje bijgesteld en zou 2 al een enorme rjkdom zijn. (overigens is onze kleine meid dat alleen ook al).
Gisteren bij Eerste Hulp Bij Opvoeden, was denk ik wel een moeder die spijt had van haar 6 kinderen. Ze kon het zó totaal niet aan. Was echt sneu om te zien. In die programma's is het natuurlijk allemaal wel erg extreem. En gelukkig komt alles goed als Supernanny Jo komt! Maar goed, terug naar de vraag. Ik heb géén spijt van onze kinderen. Wel ben ik blij dat we van tevoren niet wisten hoe zwaar het zou zijn met een baby en een peuter, want dan was onze dochter er misschien niet geweest (in elk geval niet zo snel al). Dat eerste jaar met twee kindjes was afzien. Maar ik ben zó blij dat ze er zijn, en ben ook blij dat er weinig leeftijdsverschil in zit, want ze beginnen echt al met elkaar te spelen. Waarschijnlijk was het met 3 of 4 jaar leeftijdsverschil ook zwaar geweest, dus dat maakt niet uit. Ik vind het jammer dat we zo laat pas kinderen hebben gekregen. Maar spijt is dan weer een rare term daarvoor - het was nl niet mijn keuze, maar mijn vriend wilde (nog) niet.
wij hebben 2 meisjes kort achter elkaar mogen krijgen... voor ons is het gezin compleet en hebben we nergens spijt van! we hebben 2 heerlijke meiden... maar een derde zou ik echt niet willen..... vind het goed zo.... kan ze nu allebei nog alle aandacht geven....
Ja dat is dus wat ik ook bedoel...als je al hebt moeten knokken denk je misschien wat lichter over een eventueel volgend kindje Je zegt precies waar ik mee zit...volg je gevoel maar ook je verstand
heb ik gister ook gezien...tja ze hebben zelf voor 6 kinderen gekozen maar konden er niet mee omgaan he Hier ook precies 2 jaar verschil en als er al een derde komt idd wat langer wachten...maar ook niet te lang anders heb je zo`n verdeling...
Ja zo is het hier ook niet, onze jongste krijgt juist de meeste aandacht en wat dacht je straks van de baby, die krijgt de hele dag aandacht van 5 andere gezinsleden.
Ja maar zij bedoelde meer denk ik dat de oudste minder aandacht kregen? Hier is het zo dat de oudste toch al zelfstandiger is met 2 jaar zodat ze minder aanndacht nodig heeft. Ook krijgt de jongste niet de hele dag de meeste aandacht want ik heb er twee en ik moet ook gewoon het huishouden enz doen...eigenlijk krijgen ze evenveel aandacht...en als ik merk dat de oudste even haar tijd nodig heeft nou dan geef ik eraan toe hoor...de jongste slaapt natuurlijk ook veel Dit gaat eigenlijk toch allemaal vanzelf en dus ook bij een eventuele derde....ik voel me idg nooit schuldig dat de een misschien wat minder aandacht krijgt dan de ander
Mijn ervaring is juist dat m'n peuter meer aandacht opeist dan m'n baby deed. Al was het maar omdat hij meer kabaal maakt! Zolang je ze allemaal de aandacht geeft die ze nodig hebben, is er sowieso geen reden om je schuldig te voelen, toch? Ze zitten niet met een stopwatch in de hand om te kijken of het wel evenveel is.
haha nee idd het valt allemaal best mee... Oh ja hier dus de peuterpuberteit dan weet je het wel he...de oudste kreeg als baby vast meer aandacht dan de tweede nu krijgt
er is maar een ding waar ik spijt van heb en dat is dat ik niet eerder aan kinderen ben begonnen maar ik wou per se een kind van me vriend en vond het het wachten waard . Wij hebben een pracht van een dochter en wie weet komt er nog eentje bij maar als het niet zo is dan niet want mijn moederwens is vervuld en ben met niets zo gelukkig als onze meid