Oh meid, het komt echt goed! Het krijgen van je eerste kind is geweldig en geweldig zwaar. En de hormonen vreten je helemaal op. Bij mij gingen de 'hormonsters' (leuk woord trouwens) na 3 weken in hun mandje en toen voelde ik me weer wat normaler. Verder kan ik me alleen maar aansluiten bij de andere mama's: go with the flow, geef je over en ga volledig in het hier en nu leven. Mijn meisje is nu 5 maanden en achteraf (maar ja, dat is achteraf) kan ik zeggen dat die pittige periode naar verhouding maar kort duurt. Maar dat weet je niet als je er midden in zit. Voor nu is je enige doel het voeden van je kindje en voldoende rust nemen. De rest is meegenomen. Dat lijkt heel heftig, maar deze periode gaat voorbij en duurt minder lang dan je nu denkt! En dan gaat je kindje lachen en brabbelen en word je echt heus verliefd O ja, voor de darmkrampjes kun je Infacol proberen. Werkte hier goed.
Je bent niet de enige....dat is wel duidelijk. Ik had het ook heel sterk. Ik vond de eerste 6 weken echt helemaal niet leuk! Ik dacht als dit het ouderschap moet voorstellen! Maar inderdaad je leert je kind beter kennen en je gaat echt mega veel van dat kleine wezentje houden. Steeds meer...In het begin had ik die moeder gevoelens en die gevoelens van liefde ook niet. Dat komt omdat je zelf aan het herstellen bent enzo...Het komt echt!
Gefeliciteerd met jullie dochter! En het is logisch dat je je zo voelt, je moet je ritme nog zien te vinden. Heb je al wat tegen de krampjes of niet? Het uitslapen sja dat zal er wel een tijd niet meer in zitten haha. Ik was er persoonlijk ook heel erg van maar slaap nu 5 a 6 uur per nacht en voel me super fit. Je hebt nog last van kraamtranen/hormonen dus huil je veel.. je hormonen kan je nog een lange tijd last van houden haha, je doet er weinig aan. Gewoon beetje aan toe geven, straks weet je alle huiltjes perfect en gaat het als een geoliede trein.
van harte gefeliciteerd met jullie dochter huilen duurde bij mij ook best lang. wel een paar maanden flink emo geweest. hoort er voor de meeste vrouwen wel bij denk ik. ook ik had het gevoel geleefd te worden en eigenlijk is dat ook een beetje zo. alles draait nu om het wel en wee van je dochter en dat is heel normaal, maar kan vermoeiend zijn en idd ook weleens pittig.huiltjes en geluidjes leer je in de komende maanden steeds beter herkennen. jij en je kindje moeten dat nog even een beetje samen uitvogelen. bij mijzelf was er ineens een knop die omging en had ik weer zelf de regie in handen. dat voelde heerlijk, maar geef het nog even tijd en geniet van je meisje. komt allemaal goed